All Chapters of ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว: Chapter 61 - Chapter 70

          กว่าที่ซูซูจะเดินทางกลับถึงค่ายฝั่งแคว้นเจิ้งก็เกือบรุ่งสางแล้ว ฟางฉือห่าวที่ตามหาน้องสาวไม่เจอก็กระวนกระวายไม่น้อย อ๋องเฉิงที่รู้ข่าวว่าสหายหาน้องสาวไม่เจอก็ออกมาบอกให้องครักษ์ช่วยกันตามหาด้วยอีกแรง กระทั่งพบเห็นว่าม้าของนางนอนอยู่ที่ป่าอีกฝั่งของค่ายทหาร ทุกคนจึงรวมตัวกันรอนางอยู่ตรงนั้น          ซูซูที่เร่งฝีเท้ากลับมาหาม้านางแทบหยุดเท้าไม่ทัน นางตกใจมากที่มีแสงไฟมากมายตรงจุดที่นางให้ม้ารออยู่ กระทั่งนางวิ่งมาถึงจึงเห็นท่าทางกระวนกระวายของพี่ใหญ่ ส่วนอ๋องเฉิงก็ได้แต่กัดฟันกรอดอย่างเป็นห่วงซูซูเช่นกัน นางได้แต่หดคออย่างกลัวว่าจะถูกพี่ชายดุ พอฟางฉือห่าวเห็นน้องสาวกำลังวิ่งมาเกือบถึงพวกเขาแล้ว เขาก็พุ่งตัวเข้าไปกอดซูซูอย่างห่วงใย“เจ้าไปไหนมา รู้ไหมพี่ใหญ่เป็นห่วงเจ้ามากแค่ไหนน่ะ”“อืม ข้ารู้ ข้ารู้ ขอโทษที่ทำให้พี่ใหญ่เป็นห่วงเจ้าค่ะ เอ่อ...ข้าแค่ไปสืบข่าวมาให้พวกท่านเท่านั้นเองอ่ะ”

          ซูซูบังคับกระบี่บินของนางคอยปกป้องตนเองและต่อสู้กับแม่ทัพแคว้นจ้านอย่างดุเดือด เหล่าองครักษ์และรองแม่ทัพแคว้นจ้านพากันต้านกระบี่บินกันเป็นพัลวัน พวกเขาไม่มีแม้แต่จังหวะจะเข้าใกล้ซูซูด้วยซ้ำ          อ๋องเฉิงขี่ม้าฝ่าเข้าไปเพื่อช่วยเหลือซูซู เหล่าองครักษ์ของท่านอ๋องและรองแม่ทัพเองก็ต่างเร่งไสม้าตามไปเช่นเดียวกัน ตอนนี้กองทัพที่รออยู่ด้านข้างได้รุกเข้ามาแล้ว พวกเขาจึงไม่ได้เกรงกลัวกองทัพของแคว้นจ้านแม้แต่น้อย          จังหวะที่กองทัพแคว้นเจิ้งต่างกรูกันออกมาจากป่าข้างทาง แม่ทัพแคว้นจ้านจะออกคำสั่งให้ถอยทัพก็ไม่ทันเสียแล้ว ตอนนี้พวกเขาอยู่ท่ามกลางกองทัพนับแสนของแคว้นเจิ้งแล้ว แม่ทัพแคว้นจ้านได้แต่กัดฟันต่อสู้กับซูซูไปได้เกือบร้อยกระบวนท่า ก่อนที่เขาจะเพลี่ยงพล้ำถูกกระบี่บินของซูซูตวัดเฉือนเข้าที่ลำตัวจนตกจากหลังม้าเพราะหากเขาไม่หลบลงไปเขาต้องตายภายในกระบี่เดียวแน่         

          ฟางฉือห่าวเห็นว่าน้องสาวส่งหมูป่าให้กับเหล่าพ่อครัวแล้วก็หันไปสั่งการองครักษ์ของเขาที่ตามมาว่าให้รออาหารแล้วค่อยนำไปส่งเขากับน้องสาวที่กระโจมของนางทีหลัง“ขอรับท่านกุนซือ ข้าจะรออาหารที่นี่ให้ขอรับ เชิญท่านกุนซือพาคุณหนูไปพักผ่อนก่อนเถอะขอรับ”“อืม ขอบใจเจ้ามาก”          ซูซูเดินมาถึงที่ที่พี่ชายรออยู่พอดี ฟางฉือห่าวจับมือน้องสาวพาเดินกลับไปที่กระโจม ระหว่างทางเขายังสั่งทหารให้นำอ่างอาบน้ำและน้ำอุ่นไปส่งที่กระโจมของซูซูด้วย เพราะเขาเห็นว่าน้องสาวตัวเลอะไปด้วยคราบเลือดของหมูป่าจนกลิ่นสาปโชยออกมา ซูซูได้แต่แลบลิ้นอย่างทะเล้นให้กับพี่ใหญ่ นางไม่รู้ตัวเลยว่ากลิ่นเลือดของหมูป่าจะรุนแรงจนทำให้พี่ใหญ่ของนางทนไม่ไหว แต่ในเมื่อพี่ใหญ่อำนวยความสะดวกให้นางในการอาบน้ำเช่นนี้ ซูซูก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธความหวังดีของพี่ชายสุดที่รักเช่นเดียวกัน          อ๋องเฉิงท

          หลังอาหารเช้าวันต่อมา บรรดาทหารที่มีหน้าที่เก็บข้าวของและกระโจมขึ้นยังเกวียนที่นำมาด้วยรีบทำหน้าที่ของตนเอง ส่วนอ๋องเฉิง ซูซู และฟางฉือห่าวเองก็เตรียมพร้อมกันหมดแล้วที่จะออกเดินทาง          หนึ่งชั่วยามต่อมา ขบวนทัพของแคว้นเจิ้งก็ตั้งแถวพร้อมที่จะเดินทางไกลกันอีกครั้ง อ๋องเฉิงเห็นว่าพวกเขาพร้อมแล้วจริง ๆ จึงออกคำสั่งเดินทัพทันที ทหารทุกคนต่างร้องรับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียงกันเสียงดัง          ระหว่างการเดินทางไปยังเมืองถัดไปของแคว้นจ้านนั้น อ๋องเฉิงคิดเอาไว้แล้วว่าพระองค์จะไม่สังหารชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ หากเจ้าเมืองและทหารรักษาเมืองยินยอมที่จะให้พวกเขาผ่านทางแต่โดยดี พระองค์เองก็จะไม่ทำร้ายใครและเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงของแคว้นจ้านเท่านั้น          กองทัพนับแสนของแคว้นเจิ้งมาถึงเมืองกุ้ยในอีกหนึ่งเดือนต่อมา แน่นอนว่าอ๋องเฉิงนั้นใช้พลังลมปราณเปล่งเสียงออกไปสอบถามที่หน้า

          หลังจัดการเรื่องคนในวังเสร็จ อ๋องเฉิงก็สั่งการให้รองแม่ทัพนำกำลังเข้ามาเฝ้าที่วังหลวงสองหมื่นนาย ส่วนทหารที่เหลือให้พักอยู่โดยรอบกำแพงเมืองหลวงเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดคิดที่อาจเกิดขึ้นได้ในเมืองหลวง ส่วนเรื่องบริหารราชการแผ่นดินนั้น พระองค์รอข่าวจากเสด็จลุงส่งกลับมาเสียก่อน เพราะก่อนหน้านี้พระองค์ให้องครักษ์ส่งพิราบสื่อสารกลับไปยังวังหลวงแล้วว่ายึดแคว้นจ้านได้แล้ว ตอนนี้พระองค์มีหน้าที่เพียงแค่รักษาความสงบของเมืองหลวงเอาไว้จนกว่าคนที่เสด็จลุงส่งมาให้ปกครองแคว้นจ้านจะมาถึงเท่านั้น          อ๋องเฉิงยังให้ทหารไปเรียกแม่ทัพรักษาเมืองมาสอบถามเรื่องเกี่ยวกับแคว้นจ้านเพิ่มเติมด้วย ซูซูที่เห็นว่าไม่มีอะไรที่นางช่วยได้ นางจึงขออนุญาตพี่ใหญ่ของนางออกไปเที่ยวเล่นในเมืองหลวงแทน“เจ้าจะไปจะมาก็ระวังตัวด้วยเล่า แล้วนี่เจ้ามีเงินติดตัวบ้างหรือไม่ พี่ใหญ่จะได้เอาให้เจ้าไปใช้จ่ายก่อน ท่านพ่อกับท่านแม่ฝากเงินเอาไว้ที่พี่ใหญ่มาไว้ให้เจ้าไม่น้อย”