บททั้งหมดของ ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว: บทที่ 21 - บทที่ 30

          หลังทานอาหารและจัดของเอาไว้ดีแล้ว ซูซูก็เปิดประตูห้องออกไปเพื่อไปหาซื้อกระเป๋าสัมภาระของม้านางเสียก่อน และซูซูก็คิดที่จะหาร้านที่ทำงานไม้เพื่อซื้อกระบอกน้ำสักหลายอันก่อนออกเดินทาง          เสี่ยวเอ้อที่คอยดูแลซูซูเห็นว่านางออกจากโรงเตี๊ยมไปแล้ว เขาก็ขึ้นไปทำความสะอาดและเก็บถ้วยชามอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะของนางออกมาตามคำสั่ง ด้วยประสบการณ์การทำความสะอาดมานาน เสี่ยวเอ้อก็ใช้เวลาไม่นานนักก็ทำความสะอาดอีกทั้งยังเทน้ำที่นางอาบแล้วทิ้งไปพร้อมกับทำความสะอาดถังน้ำเตรียมใส่น้ำอุ่นให้นางหลังจากนางกลับมาอีกครั้งด้วย          ซูซูเดินดูร้านรวงข้างทางไปด้วยตามทิศทางที่เสี่ยวเอ้อบอกกับนางก่อนหน้านี้ว่าร้านที่นางต้องการซื้อกระเป๋านั้นอยู่ที่ตรอกทิศตะวันตก ขณะที่นางกำลังจะเลี้ยวไปตามทางเพื่อไปยังจุดหมาย จู่ ๆ ก็มีชายห้าคนมาขวางทางเดินของนาง ซูซูได้แต่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ“พวกเจ้ามาขวางทางข้าทำไม?”

          ซูซูกับม้าของนางเดินทางผ่านภูเขามาแล้วถึงสามลูก ระหว่างการเดินทางนางก็คอยหาล่าสัตว์ป่ามากินบ้าง วันไหนขี้เกียจนางก็นำเนื้อตากแห้งที่ซื้อเอาไว้มาย่างกินง่าย ๆ สิบกว่าวันมานี้ นางกับม้าไม่ได้เหนื่อยล้าอะไรมากนัก เหมือนกับว่าซูซูเพียงแค่มาเที่ยวชมภูเขาเพียงเท่านั้น นางโชคดีที่บนภูเขามีสมุนไพรอยู่บ้าง ซูซูจึงเก็บเอามาไว้ขายในเมืองเฉียนโจว คราแรกนางไม่คิดจะเข้าไปในเมือง แต่พอเห็นว่าตนเองนั้นไม่ได้นอนในโรงเตี๊ยมดี ๆ มาสิบกว่าวันแล้ว นางจึงอยากพักผ่อนดี ๆ สักคืนก่อนออกเดินทางตามแผนที่ต่อไป อีกอย่างคือเนื้อแห้งของนางเองก็ใกล้จะหมดแล้วด้วย ซูซูจึงอยากซื้อเนื้อแห้งเป็นเสบียงเอาไว้อีกหน่อย          หนึ่งคนหนึ่งม้าเดินทางออกจากภูเขาไปตามทางปกติเมื่อเห็นว่าในแผนที่เส้นทางนั้นหมดช่วงของภูเขาแล้ว ซูซูฮัมเพลงไปขี่ม้าไปอย่างไม่เร่งรีบ ม้าของนางเองก็เคยชินกับการใช้ชีวิตร่วมกับซูซูแล้ว และดูเหมือนมันจะอารมณ์ดีเวลาที่ซูซูร้องเพลงของนางไปตามทางเสียด้วย ม้าวิ่งตามจังหวะการร้องเพลงของซูซูจนนางรู้สึ

          ซูซูที่กินข้าวและอาบน้ำแล้วก็นอนพักผ่อนอย่างรวดเร็ว พรุ่งนี้นางจะเดินทางต่อตั้งแต่หลังอาหารเช้า นางสอบถามเสี่ยวเอ้อแล้วว่าม้าของนางยังสบายดีอยู่และได้รับการดูแลอย่างดีจึงได้เบาใจ          รุ่งเช้าวันต่อมา ซูซูรีบตื่นแต่เช้าและเปิดประตูรอให้เสี่ยวเอ้อนำน้ำมาให้นางล้างหน้าล้างตา ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูขอเอาน้ำเข้าไปให้นาง ซูซูส่งเสียงบอกให้เขาเข้ามาได้เลย นางไม่ได้ล็อกประตู          เสี่ยวเอ้อรีบเข้าไปนำอ่างล้างหน้าไปวางให้ซูซูที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนที่เขาจะสอบถามว่านางต้องการทานอะไรในเช้าวันนี้บ้าง เขาจะได้ไปเตรียมนำมาส่งให้นางที่ห้อง“เอาอาหารขึ้นชื่อของเจ้ามาสามสี่อย่าง นี่เงินหนึ่งตำลึง เงินทอนไม่ต้องคืนข้า เจ้าแวะไปดูม้าให้ข้าด้วยว่ามันได้กินน้ำกินหญ้าแล้วหรือยังตอนเอาอาหารมาให้ข้าค่อยมาบอกทีเดียว”“ขอบคุณขอรับแม่นาง ประเดี๋ยวข้าจะไปดูให้ขอรับ ข

          เมื่อซูซูขี่ม้าไปถึงบ้านหลังใหญ่ซึ่งเป็นของหัวหน้าหมู่บ้านแล้ว นางจึงลงจากหลังม้าแล้วร้องเรียกหัวหน้าหมู่บ้านอยู่ไม่นานนักก็มีชายสูงวัยมาเปิดประตู“เจ้ามีอะไรถึงได้มาเรียกข้าที่บ้านแม่นาง”“ข้าอยากทราบว่าที่หมู่บ้านนี้พอจะมีบ้านว่างให้ข้าเช่าพักสักคืนหรือไม่เจ้าค่ะ รวมทั้งข้ายังอยากขอซื้ออาหารที่ท่านทำจากท่านด้วยเจ้าค่ะ”“อ้อ เช่นนั้นเจ้าตามข้าไปดูบ้านว่างก่อนก็แล้วกัน รอข้าที่หน้าบ้านประเดี๋ยวนะ ข้าจะเข้าไปเอากุญแจบ้านก่อน”“เจ้าค่ะ ขอบคุณท่านมาก”          ซูซูยืนรอที่หน้าประตูบ้าน ไม่นานนักหัวหน้าหมู่บ้านก็นำกุญแจออกมาพร้อมกับภรรยาของเขาก็ออกมาด้วยเช่นกัน เพราะที่บ้านนั้นไม่ได้ทำความสะอาดมานานแล้ว นางจึงคิดที่จะไปทำความสะอาดให้กับแม่นางน้อยหน้าตาสะสวยคนนี้ที่มาขอเช่าบ้านพวกนาง“เจ้าจ

          ซูซูใช้วิชาตัวเบาไปยังบ้านหัวหน้าหมู่บ้านไม่ถึงหนึ่งก้านธูป นางร้องเรียกหัวหน้าหมู่บ้านและภรรยาว่านำถ้วยชามมาให้แล้ว หัวหน้าหมู่บ้านรีบออกมาเปิดประตูให้ซูซูทันทีพร้อมกับรับถ้วยชามมาถือเอาไว้“ไม่ทราบแม่นางจะให้พวกข้านำอาหารไปส่งเลยหรือไม่ขอรับ เหลืออาหารอีกหนึ่งอย่างก็เสร็จแล้วขอรับ”“ไม่เป็นไร ข้าจะยกไปเอง ข้าขอยืนรอถาดอาหารตรงนี้ก็แล้วกัน ท่านรีบเข้าไปเตรียมอาหารใส่ถาดก่อนเถอะ หลังกินข้าวแล้วข้าจะออกจากหมู่บ้านเลย พวกท่านก็ไปเก็บจานชามที่นั่นเองก็แล้วกัน”“ขอรับแม่นาง ข้าต้องขอโทษเรื่องเมื่อคืนอีกครั้งนะขอรับ เดี๋ยวสาย ๆ ข้าจะพาพวกเขาไปที่ว่าการอำเภอไม่ไกลนี้เอง ขอให้แม่นางวางใจว่าพวกเขาจะถูกลงโทษจากทางการอย่างแน่นอนขอรับ”“อืม ขอบคุณท่านมากหัวหน้าหมู่บ้าน”          หัวหน้าหมู่บ้านคุยเสร็จก็รีบเดินเข้าไปตักอาหารใส่ถ้