บททั้งหมดของ สยบรัก: บทที่ 51 - บทที่ 60

"คุณจะไปไหม ถ้าไม่ไปเอากุญแจรถมาฉันไปเอง" ในขณะที่พูดเธอก็เดินไปที่รถแบบไม่รอ"ไปครับ" เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าตั๊กแตนหรือต่อหน้าใคร ชายหนุ่มรีบล้วงเอากุญแจรถในกระเป๋ากางเกงออกมาเปิดประตูรถ ที่ล็อกด้วยระบบไฟฟ้าส่วนตั๊กแตนได้แต่ยืนมองตามท้ายรถที่พวกเขาขับออกไป ด้วยสายตาที่ยากจะบรรยาย อุตส่าห์เอาความดีเข้าสู้กับจั๊กจั่น จนเขามองเห็นและเริ่มพูดคุยเหมือนคนกำลังมีใจให้ แต่อยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงคนนี้โผล่เข้ามาบอกว่าเป็นเมียทั้งสองนั่งรถออกมาด้วยกัน แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยปากพูดคุยกับใครก่อนเขาใช้เวลาขับรถนานพอสมควรก็มาถึง และตอนนี้ตะวันเริ่มคล้อยลงมามากแล้ว"จอดร้านขายยา" มิลานเอยพูดขึ้นแต่ก็ไม่ได้หันไปมองคู่สนทนาเลยเขาจอดให้อย่างว่าง่าย แล้วก็ลงรถเดินตามเธอเข้าไปในขณะที่กำลังจะซื้อยาหญิงสาวลืมไปเลยว่าไม่ได้กระเป๋าเงินออกมาด้วย"นายเอาเงินมาด้วยไหม""เอามา""ซื้อยาคุมกำเนิดค่ะ"เภสัชที่ประจำอยู่ร้านยานั้นก็สอบถามเรื่องตัวยาว่าเธอเคยกินแบบไหนต้องการแบบไหน"อะไรนะคะ""เออ..แผงนั้นฉันกินไปแค่ 2 เม็ดเองค่ะ ไม่ได้พกยามาด้วยก็เลยไม่ได้กินต่อ""แล้ว..หยุดไปกี่วันแล้วคะ""อาทิตย์กว่าแล้วค

"มึงจะไปไหนวะ..ช่วยสนใจกูหน่อยได้ไหม" เสกสรรพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนไม่สนใจแถมยังจะเดินหนีไปอีก"มึงนั่งร้องไห้อยู่นี่ไปก่อนเดี๋ยวกูมา""อ้าวไอ้นี่แทนที่จะปลอบใจเพื่อน"เขาเห็นท่าทางของเธอแปลกๆ ก็เลยรีบเดินตรงมาบ้านที่เธออาศัยอยู่"เป็นอะไรครับ" ชายหนุ่มถามแม่แต่สายตาจ้องมองลูกสาวของท่านแบบเป็นห่วง"เห็นบอกว่าคลื่นไส้เวียนหัว แม่กลัวว่าอาหารจะเป็นพิษ""อาหารเป็นพิษเหรอครับ ไปโรงพยาบาลดีกว่า""ไม่ต้องหรอกแค่พักคงจะหาย" หญิงสาวพยายามกล้ำกลืนไว้ถึงแม้ว่าจะยังอยากอาเจียนอยู่ก็ตาม"..ไปโรงพยาบาลกัน" เขาเดินเข้ามาใกล้และก็พูดไม่แรงเท่าไร ..แต่ถ้าตรงนี้ไม่มีแม่ของเธออยู่ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธป่านนี้เขาคงจะพาไปได้แล้ว"ก็บอกว่าไม่เป็นอะไรไง ฉันต้องเตรียมอาหารไปส่งให้พ่ออีก" ตอนนี้พ่อของเธอลงไปที่สวนผักกับลุงพงษ์แล้วหญิงสาวเดินเข้าไปหาไฟที่ก่อไว้เพื่อที่จะจัดการต่อ แต่พอเข้ามาใกล้ก็เริ่มเหม็นขึ้นอีกครั้ง"เดี๋ยวผมทำให้" เขาก็เลยเข้าไปเอาไม้ ขยับเข้าเพื่อก่อไฟต่อ"แม่ก็ทำไม่เป็น ก็เลยต้องได้ลำบากหำอีกแล้ว""ไม่เป็นไรครับผมทำได้" ในขณะที่กำลังก่อไฟอยู่ก็เห็นเธอมีอาการคลื่นไส้อีก"เหม็นควันไฟเหรอ..ข

"เดินดีๆ นะ" ชายหนุ่มเดินตามหลังมา แต่คนที่เดินกลางกลับเป็นตั๊กแตน เพราะถนนช่วงนี้เล็กมากเดินข้างๆ กันก็ไม่ได้ เขาได้แต่มองคนเดินนำหน้าแบบเป็นห่วงกลัวว่าจะตกคลองส่งน้ำ ..ไฟฉายในมือของเหนือตะวันพยายามส่องให้คนข้างหน้าเห็นได้ชัดที่สุด"แตนเดินแถวนี้จนชินแล้วล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" พูดแบบมีนัยยะเหมือนว่าเดินเข้าออกที่บ้านของเขาบ่อยแล้วแต่คนเดินนำหน้าเริ่มจะมันเขี้ยวเพียงไม่นานก็เดินมาถึงตรงที่ขุดน้ำประปา ..คนงานนับสิบหยุดงานกันไปแล้ว.. ทุกคนพักที่หน้างาน เพราะว่ามันเป็นงานเร่งด่วนต้องได้ตื่นมาทำแต่เช้ามืด และตอนนี้พวกเขาก็กำลังตั้งวงดื่มเหล้าตามประสาผู้ชายทั่วไปพอเดินมาถึงตรงนี้เหนือตะวันก็รีบเดินแซงหน้าตั๊กแตนเพื่อไปให้ทันคนที่เดินนำหน้า ..มาถึงตัวเธอเขาก็ยื่นมือไปโอบไหล่ไว้"อะไรของนาย" มิลานไม่รู้ว่าเขาทำไปเพื่ออะไร ..แต่ทำไมตั๊กแตนจะไม่รู้ เพราะสายตาผู้ชายพวกนี้ต่างก็มองสะโพกของมิลานเวลาเดิน"เดินไปเถอะน่า"ใช้เวลาอีกไม่นานก็เดินเข้ามาถึงหมู่บ้าน ตรงนี้เริ่มมีไฟส่องสว่างจากเสาไฟฟ้าก็เลยไม่ต้องใช้ไฟฉายแล้ว"แตนไม่กลับบ้านเหรอ" เหนือตะวันถามขึ้น เพราะถึงซอยบ้านของตั๊กแตนแล้ว แต่ไม่

เขาไม่เป็นอันทำอะไร มัวแต่จ้องมองไปที่บ้านหลังนั้น เพื่อรอเวลาให้พ่อของเธอออกจากบ้านไปก่อน ส่วนแม่..ต้องชั่งใจดูก่อนว่าวันนี้ท่านจะตามไปที่สวนผักไหม"ป้าจะไปไหนเหรอครับ" ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นว่าป้ากำลังจะเดินไปที่บ้านของเธอ"ไม่ได้ยินหรือไงว่าลุงจะลงผักใหม่ ก็จะไปชวนแม่ของหนูมิลานไปช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆ""ดีครับ จะได้เสร็จเร็วๆ" มุมปากแอบยิ้มตามผู้เป็นป้า แต่เขาไม่รู้หรอกว่าป้าวรรณีอยากจะเปิดโอกาสให้เขาได้คุยกับเธอมากกว่า"วันนี้ฉันห่วงลูกจังเลยพี่วรรณี" ดุจดาวอยากจะปฏิเสธแต่ก็เกรงใจเพราะวรรณีอุตส่าห์เดินมาชวน"คงไม่เป็นอะไรหรอก..ปล่อยให้เด็กนอนพักผ่อนไปก่อนถ้าไม่ดีขึ้น ค่อยว่ากันอีกที"จบคำพูดของป้าวรรณี..ดุจดาวก็เลยหันไปหากับลูกสาว"แม่จะลงไปแปลงผักกับป้าเดี๋ยวตอนเที่ยงแม่จะกลับมาหานะ""คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงลูกหรอกค่ะลูกดีขึ้นแล้ว" อาการของเธอจะปรากฏแค่ช่วงเช้า คล้ายๆ เหมือนกระเพาะบีบรัดตัว เพราะไม่มีอะไรลงไปในท้องก็เลยคลื่นไส้อาเจียน ยังคิดว่าตัวเองเป็นโรคกระเพาะหรือเปล่า"หนูไม่เป็นอะไรแน่นะ ทานข้าวแล้วก็นอนพักผ่อน ถ้าตอนเที่ยงแม่ไม่ได้ขึ้นมาก็คงจะคล้อยเย็นหน่อยนะ""ค่ะ"แม่กั

หญิงสาวไม่รอช้าเดินมุ่งหน้าเข้ามาในหมู่บ้าน ..ในระหว่างที่เดินมาก็คิดถึงทุกครั้งเวลาที่เขาตั้งวงดื่มเหล้า ก็จะมีผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่เคียงข้าง"ทำไมวันนี้มึง ดูแปลกๆ วะ" เสกสรรถามเพื่อน ที่เอาแต่ดื่มเอาดื่มเอาจนเหล้าไม่พอกิน"กูแปลกตรงไหน? ตรงไหนที่กูแปลก!!""อ้าวไอ้นี่..พูดแค่นี้ก็ต้องใส่อารมณ์ด้วย""สั่งแม่ค้าไปนานแล้ว ทำไมถึงยังไม่มาอีก" พอเหล้าหมดพวกเขาก็จะตะโกนไปร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อสั่งให้แม่ค้านำมาส่งให้"ไอ้พวกนี้เมาแล้วชอบเสียงดัง" มันคือเสียงป้าร้านค้าที่กำลังเตรียมกับแกล้ม และชุดโซดาพร้อมเหล้าน้ำแข็งกำลังจะเดินมา เพราะติดลูกค้าคนอื่นอยู่"ป้าจะไปไหนคะ""ก็เอาไปให้ไอ้เสกกับไอ้เหนือนั่นแหละ""เดี๋ยวฉันเอาไปให้""ไม่เป็นไรหรอกลำบากเอ็งเปล่าๆ""เอามาเถอะป้า เดี๋ยวฉันเอาไปให้" ว่าแล้วตั๊กแตนก็แย่งของในมือป้ามา เพราะสายตามองไปที่เสาไฟส่องสว่างเห็นใครบางคนกำลังเดินมาพอดี"ทำไมไม่ชวนกันบ้างล่ะคะ" เดินเข้ามาถึงตั๊กแตนก็รีบเข้าไปนั่งข้างเหนือตะวัน ซึ่งตอนนี้แอลกอฮอล์ได้เข้าสู่ร่างกายไปเยอะแล้ว"ไอ้เหนือเมียมึงมา""เมียที่ไหน..เหอะมึงจะเอาคืนกูล่ะสิ!" ว่าแล้วเหนือตะวันก็จับเหล้าแก