บททั้งหมดของ สยบรัก: บทที่ 41 - บทที่ 50

วันและเวลาเดียวกันนั้น มิลานเล่าเรื่องทุกอย่างให้ป้ากับลุงฟัง เธอเล่าไปจนถึง เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด และเขาก็มีคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงาน ..ลุงกับป้าได้ยินแบบนั้น ก็เริ่มเศร้าในหัวใจ แต่มิลานก็แสดงออกมาให้เห็นว่าเธอไม่มีใจกับเหนือตะวันเลยแต่ที่เธอมาที่นี่เพราะผูกพันกับป้าและลุง รวมทั้งพ่อกับแม่ถูกฟ้องล้มละลายไม่มีที่จะไป และเธอก็ไม่สามารถที่จะอยู่บ้านของป้าและลุงหลังนี้ได้"ยังมีบ้านว่างอีกหลังที่เจ้าของบ้านไม่อยู่ เพราะย้ายครอบครัวไปอยู่ต่างจังหวัด ฝากป้ากับลุงดูแลให้ หนูไปอยู่หลังนั้นไหม" ป้าวรรณีไม่อยากให้มิลานหอบครอบครัวเตลิดหนีไปที่อื่น ครั้นจะให้อยู่บ้านหลังนี้ เธอก็ยืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่อยากจะอยู่ที่ไม่อยากจะอยู่ เพราะเกรงใจ แต่อีกส่วนหนึ่ง ภาพของเขามันยังหลอกหลอนเธอ..เมื่อคืนนี้กว่าจะหลับได้ อย่าเรียกว่าหลับเลยดีกว่า คิดถึงเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาทีไรน้ำตาก็ไหล โชคดีพรสวรรค์สิ่งที่เธอมีคือร้องไห้แบบไม่มีเสียง ถ้าไม่งั้นพ่อกับแม่คงได้ยินและไม่สบายใจไปด้วย"จริงเหรอคะ..คุณป้าลองติดต่อไปหาเจ้าของบ้านดูนะ หนูยังพอมีเงินอยู่ก้อนหนึ่งเผื่อว่าจะพอซื้อบ้านหลั

"แล้วผู้ชายในรูปนี้คือใคร""จะใครอีกล่ะ ก็พ่อตามึงไง""พ่อตากู? มึงหมายถึงพ่อของมิลานน่ะเหรอ??""แล้วมึงมีเมียกี่คนล่ะ""มึงไม่ต้องมาเล่นลิ้นกับกูได้ไหมไอ้!!" เขารอฟังต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ชายหนุ่มร่างสูงได้ยันกายลุกขึ้น พร้อมกับคว้าคอเสื้อของเพื่อนให้ลุกขึ้นด้วย"มึงจะบ้าหรือไงมึงจะชกกูเลยเหรอ" มกราตกใจไม่คิดว่าเพื่อนจะอารมณ์รุนแรงขนาดนี้"ใจเย็นๆ กันก่อนสิครับพี่ ค่อยๆ คุยกัน" ในขณะที่กำลังจะมีการวางมวยกันมะลิซ้อนก็ได้รีบเข้ามาห้าม"ถ้ามึงไม่รีบบอกมามึงแดกหมัดกูแน่!" แต่เหนือตะวันก็ไม่สนใจคำห้ามนั้นเลย"กูก็บอกมึงอยู่นี่แล้วไง ว่าคนนี้คือพ่อของมิลาน และคนนี้ก็คือแม่ของเธอ" มกราเปิดไปอีกหน้าหนึ่งของอัลบั้มนั้น พอเห็นหน้าของแม่เธอเขาชัวร์ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น"แล้วนั่นมึงจะไปไหนวะ"ปล่อยคอเสื้อของเพื่อนออกแล้วเหนือตะวันก็รีบเดินมาที่ประตู"กูต้องรีบกลับแล้ว""มึงจะรีบกลับไปไหนเพิ่งมาถึงไม่ใช่เหรอ""กูเจอเธอแล้ว" ชายหนุ่มร่างสูงรีบวิ่งออกมาจากห้องของคอนโดหรูนั้น เขาแทบจะอดใจรอลิฟต์ขึ้นมารับไม่ไหว เพราะตอนนี้หัวใจมันกระวนกระวายมาก"รอผมด้วยครับ" มะลิซ้อนรีบหอบกระเป๋าวิ่งตามมาที่ลิฟต์ แต่ก็ม

"หนูคุยกับใครอยู่ลูก" ภูธรได้ยินเสียงลูกสาวก็เลยรีบลงมาดู"เปล่าค่ะไม่มีอะไร สงสัยจะเป็นหมาแมวแถวๆ นี้" หญิงสาวไม่กล้าเอ่ยพูดให้พ่อฟัง เพราะกลัวว่าท่านจะกลัวที่นี่"หนูเข้าห้องน้ำเสร็จหรือยังล่ะ""เสร็จแล้วค่ะ เราขึ้นไปข้างบนกันดีกว่าค่ะพ่อ""..มึงทำบ้าอะไรวะ เกือบแล้วไหมล่ะ" คนที่แอบซ่อนอยู่ถึงกับตำหนิตัวเอง เขามัวชะเง้อหาเธอ แต่เท้าดันไปเหยียบถูกกิ่งไม้เข้าเช้าวันต่อมา.."คุณพ่อจะรีบออกไปแต่เช้าเลยเหรอคะ" หญิงสาวที่กำลังทำกับข้าวอยู่เอ่ยถามผู้เป็นพ่อเมื่อเห็นว่าท่านเตรียมพร้อมที่จะออกไปแล้ว"วันนี้เตรียมแปลงผักใหม่ เห็นว่าจะปลูกกะหล่ำปลีและข้าวโพด ก็เลยจะรีบไปช่วยตาพงษ์สักหน่อย""ลูกทำกับข้าวเสร็จเดี๋ยวตามไปส่งนะคะ"ภูธรได้แต่ส่งยิ้มแบบละมุนให้กับลูกสาว แล้วก็รีบออกไป เพราะกว่าจะเดินไปถึงสายๆ ของวันเดียวกัน"ขึ้นมาทานข้าวกันดีกว่าค่ะ" หญิงสาวถือกับข้าวไปวางไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ แล้วเธอก็เอาเสื่อมาปูเพื่อที่จะวางสำรับกับข้าวที่เตรียมมาที่มิลานต้องได้เตรียมกับข้าวมาเอง ก็เพราะวันนี้แม่กับป้า มาช่วยกันเตรียมแปลงผักหญิงสาวเอากับข้าวมาวางไว้เหมือนตอนที่ลงแขกเกี่ยวข้าว พอเห็นว่าเธอเตรียมเส

ตุ๊บ!!! เธอไม่ได้ทำแค่ทุบตี..แต่ยังใช้เล็บจิกเข้าไปในเนื้อของเขาเพื่อให้เขาปล่อย"เจ็บอยู่นะ" ชายหนุ่มกระซิบพูดเมื่อถอนจูบออก"ปล่อย!" ถึงแม้เขาจะถอนจูบแล้ว แต่ก็ยังไม่ปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ซึ่งเธอกลัวว่าพ่อกับแม่จะสังเกตเห็น เพราะบางจังหวะก็มีแสงจากสายฟ้าฟาดส่องสว่างพอให้เห็นอยู่บ้าง"ถ้าไม่หยุดดิ้นจะจูบอีก" เขาไม่ปล่อยแถมยังขู่ ซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาคงไม่ทำแค่ขู่แน่ถ้าเธอไม่หยุด หญิงสาวก็เลยจำเป็นต้องได้ปล่อยให้เขากอดอยู่แบบนั้นจนเผลอหลับไป ..เพราะอ้อมกอดของเขามันอบอุ่นมากและมันก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย"หำเอ้ยพ่อว่าฝนคงจะใกล้หยุดแล้วล่ะ" เสียงพ่อของเธอพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าสายฝนเหลือแค่ปรอยๆ"ทำไมลูกเราถึงเงียบไปล่ะพ่อ" พอฝนหยุดผู้เป็นแม่ถึงสังเกตว่าลูกสาวเงียบไป"มิลาน..ลูก" นางก็เลยเรียกดูเพราะว่ามืดมากมองไม่เห็นว่าลูกอยู่ตรงไหน"เออ.. เธอนอนหลับครับ""หลับอยู่ตรงไหน" ผู้เป็นแม่เริ่มใช้มือคลำทางมา เพราะตรงนี้มันไม่มีที่ให้ลูกหลับได้เลย"อยู่กับผมนี่แหละครับ" เขาจำเป็นต้องได้บอกไปเพราะดูท่าทางแล้วท่านคงจะเป็นห่วง"เอาไงดีล่ะพ่อ เราจะไปได้ไหมลูกหลับแล้ว""ได้ครับเดี๋ยวผมอุ้มเธอเอง" เพราะถ้

"ปล่อยนะ!" มือข้างหนึ่งพยายามผลักหน้าอกของเขาออก และอีกข้างก็พยายามปกป้องด้านล่าง แต่แรงแค่นี้เหรอที่จะสู้เขาได้นิ้วแกร่งยังสะกิดเม็ดที่ไวต่อความรู้สึกแบบไม่สะทกสะท้าน ..ส่วนริมฝีปากหนาตอนนี้กำลังซุกไซร้ซอกคอระหง โดยที่ไม่สนใจเจ้าของเรือนร่างนั้นว่าจะปฏิเสธหรือไม่"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน" เธอรู้ดีว่าน้ำตาของเธอไม่มีผลอะไรต่อเขาเลย เพราะเขาก็เคยพูดไว้ แต่ตอนนี้มันช่วยเธอได้เพราะหลายเรื่องที่อัดแน่นอยู่ในอก ทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องผู้หญิงของเขาแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ ชายหนุ่มยังล่วงเกินเธอต่อไปเพราะเขาหยุดตัวเองไม่ได้"อ๊อย อื้อ" เพียงไม่นานแก่นกายลำใหญ่ก็ได้ถูกส่งเข้ามาในร่างกาย ถึงแม้ว่าเธอจะขัดขืน แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้อีกนั่นแหละ"อ้าา..ซี๊ดด" คนร่างหนาเริ่มขยับสะโพกให้เข้าที่ ไม่ใช่ว่าครั้งแรกสักหน่อยที่เธอปฏิเสธ"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นายทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ นายอย่าลืมสิว่านายมีคู่หมั้นแล้ว""คู่หมั้นที่ไหนไม่มีหรอก" เขาพูดในขณะที่ยังขยับสะโพกไม่ยอมหยุด"อืออ.. ก็ผู้หญิงคนนั้นไง!" แต่หญิงสาวก็ยังพยายามจะหยุดเขาเพื่อคุยกันแต่เขาก็ไม่ยอมหยุด เธอก็เลยคุยใ