LOGINShare
บทที่ 42
Last Updated:
2024-12-07 17:24:37Related chapters
สยบรัก บทที่ 43
ในขณะที่แสงไฟกำลังลอยมา มิลานก็ได้หันไปมอง ทีแรกตกใจคิดว่าเป็นกระสือ แต่พอมองดูดีๆ แสงไฟจากตะเกียงที่ส่องสว่างนั้นได้ส่องไปที่ใบหน้าของคนที่กำลังถือมันอยู่หญิงสาวรีบลุกขึ้นทันทีที่แน่ใจว่าเป็นใครกำลังเดินตรงเข้ามา ..สายตาของเธอมองไปที่ป้ากับลุง ซึ่งนั่งเล่นคุยกันอยู่ใต้ถุนบ้านทั้งสองเห็นใบหน้าของเธอเหมือนตื่นตระหนก ต่างก็หันกลับไปมองตามสายตานั้น พอหันกลับมาอีกทีเธอก็ได้หายไปแล้ว..คงหาที่ซ่อน"ป้ากับลุงมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ""ไอ้หำมาตั้งแต่เมื่อไรลูก" ลุงเป็นคนเอ่ยถามขึ้น และมันก็ทำให้พ่อกับแม่ของมิลานหันไปมองพร้อมกัน ..ผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้ทำไมถึงชื่อหำ"ผมแวะมาส่งไอ้เสกมันครับ.. แล้วนี่?" ในขณะที่เหนือตะวันกำลังคุยกับลุงสายตาของเขาก็มองไปดูสองสามีภรรยาที่นั่งอยู่แคร่ไม้ด้วยกัน"ลุงกับป้าย้ายมาจากกรุงเทพฯ" ลุงพงษ์กับป้าวรรณีพูดตะกุกตะกักนิดหนึ่ง แต่พอเห็นว่าเหนือตะวันถามว่าพวกท่านเป็นใคร ต่างก็เชื่อในคำพูดของมิลานแล้วที่บอกว่าพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะถ้าเป็นต้องรู้สิว่านี่คือพ่อกับแม่ของเมียตัวเองลุงกับป้าก็เลยเก็บเรื่องนี้ไว้ให้ เพราะสงสารเด็กสาวที่หอบครอบครัวมาหวังจะพึ่งน้ำบ
Last Updated : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 44
"แล้วผู้ชายในรูปนี้คือใคร""จะใครอีกล่ะ ก็พ่อตามึงไง""พ่อตากู? มึงหมายถึงพ่อของมิลานน่ะเหรอ??""แล้วมึงมีเมียกี่คนล่ะ""มึงไม่ต้องมาเล่นลิ้นกับกูได้ไหมไอ้!!" เขารอฟังต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ชายหนุ่มร่างสูงได้ยันกายลุกขึ้น พร้อมกับคว้าคอเสื้อของเพื่อนให้ลุกขึ้นด้วย"มึงจะบ้าหรือไงมึงจะชกกูเลยเหรอ" มกราตกใจไม่คิดว่าเพื่อนจะอารมณ์รุนแรงขนาดนี้"ใจเย็นๆ กันก่อนสิครับพี่ ค่อยๆ คุยกัน" ในขณะที่กำลังจะมีการวางมวยกันมะลิซ้อนก็ได้รีบเข้ามาห้าม"ถ้ามึงไม่รีบบอกมามึงแดกหมัดกูแน่!" แต่เหนือตะวันก็ไม่สนใจคำห้ามนั้นเลย"กูก็บอกมึงอยู่นี่แล้วไง ว่าคนนี้คือพ่อของมิลาน และคนนี้ก็คือแม่ของเธอ" มกราเปิดไปอีกหน้าหนึ่งของอัลบั้มนั้น พอเห็นหน้าของแม่เธอเขาชัวร์ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น"แล้วนั่นมึงจะไปไหนวะ"ปล่อยคอเสื้อของเพื่อนออกแล้วเหนือตะวันก็รีบเดินมาที่ประตู"กูต้องรีบกลับแล้ว""มึงจะรีบกลับไปไหนเพิ่งมาถึงไม่ใช่เหรอ""กูเจอเธอแล้ว" ชายหนุ่มร่างสูงรีบวิ่งออกมาจากห้องของคอนโดหรูนั้น เขาแทบจะอดใจรอลิฟต์ขึ้นมารับไม่ไหว เพราะตอนนี้หัวใจมันกระวนกระวายมาก"รอผมด้วยครับ" มะลิซ้อนรีบหอบกระเป๋าวิ่งตามมาที่ลิฟต์ แต่ก็ม
Last Updated : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 45
ชายหนุ่มถือตะกร้าอาหารและข้าว เพื่อมาส่งคนที่มาทำงานอยู่สวนผัก เขาพยายามจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามใช้เวลาอยู่ร่วมยี่สิบนาทีได้ ก็เดินมาถึง ทุ่งนาที่มีตาพงษ์และยายวรรณีเป็นเจ้าของที่ดินตรงนี้มีเนื้อที่ 10 กว่าไร่ได้ ทั้งสองเก็บออมเงินเพื่อซื้อจากเจ้าของที่ดินเดิมเมื่อหลายปีมาแล้ว แต่ก่อนที่ทางไม่ค่อยมีราคา รวมทั้งที่ตรงนี้ก็อยู่ลึกมาก ราคาก็เลยพอฟังได้ถ้าพวกแกทั้งสองเป็นอะไรไปหวังจะยกมรดกทุกอย่างให้กับ เหนือตะวันและมะลิซ้อนไว้ทำกินกันต่อไป เพราะพวกท่านก็ไม่มีลูกหลานที่ไหน ไม่รู้ว่าใครเป็นหมัน แต่ก็อยู่กินกันแบบนี้มาเรื่อยๆ"วันนี้ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอทำไมมาส่งข้าวลุงได้ล่ะ" ลุงพงษ์ทักขึ้นเมื่อเห็นหลานชายเอาข้าวมาส่ง"ลุงถามเหมือนกับป้าเป๊ะเลย เห็นผมเกเรขนาดนั้นเลยเหรอครับ" เหนือตะวันพูดพร้อมกับมองไปที่ผู้ชายอีกคน"ผมช่วยครับ" เห็นท่านกำลังจับจอบเสียมเพื่อดายหญ้า เขาก็รีบเข้าไปช่วย"ไม่เป็นไรหรอกพ่อหนุ่ม" แต่ก็ไม่ทันแล้ว ตอนนี้เหนือตะวันได้แย่งอุปกรณ์ในมือเพื่อที่จะมาทำเองจนภูธรต้องได้ไปทำอย่างอื่น ..แต่ถึงแม้ว่าภูธรทำอย่างอื่นเขาก็ยังตามไปช่วยเที่ยงวันเดียวกัน.."พักทานข้าวกันก่อน" พอได้ยิน
Last Updated : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 46
"หนูคุยกับใครอยู่ลูก" ภูธรได้ยินเสียงลูกสาวก็เลยรีบลงมาดู"เปล่าค่ะไม่มีอะไร สงสัยจะเป็นหมาแมวแถวๆ นี้" หญิงสาวไม่กล้าเอ่ยพูดให้พ่อฟัง เพราะกลัวว่าท่านจะกลัวที่นี่"หนูเข้าห้องน้ำเสร็จหรือยังล่ะ""เสร็จแล้วค่ะ เราขึ้นไปข้างบนกันดีกว่าค่ะพ่อ""..มึงทำบ้าอะไรวะ เกือบแล้วไหมล่ะ" คนที่แอบซ่อนอยู่ถึงกับตำหนิตัวเอง เขามัวชะเง้อหาเธอ แต่เท้าดันไปเหยียบถูกกิ่งไม้เข้าเช้าวันต่อมา.."คุณพ่อจะรีบออกไปแต่เช้าเลยเหรอคะ" หญิงสาวที่กำลังทำกับข้าวอยู่เอ่ยถามผู้เป็นพ่อเมื่อเห็นว่าท่านเตรียมพร้อมที่จะออกไปแล้ว"วันนี้เตรียมแปลงผักใหม่ เห็นว่าจะปลูกกะหล่ำปลีและข้าวโพด ก็เลยจะรีบไปช่วยตาพงษ์สักหน่อย""ลูกทำกับข้าวเสร็จเดี๋ยวตามไปส่งนะคะ"ภูธรได้แต่ส่งยิ้มแบบละมุนให้กับลูกสาว แล้วก็รีบออกไป เพราะกว่าจะเดินไปถึงสายๆ ของวันเดียวกัน"ขึ้นมาทานข้าวกันดีกว่าค่ะ" หญิงสาวถือกับข้าวไปวางไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ แล้วเธอก็เอาเสื่อมาปูเพื่อที่จะวางสำรับกับข้าวที่เตรียมมาที่มิลานต้องได้เตรียมกับข้าวมาเอง ก็เพราะวันนี้แม่กับป้า มาช่วยกันเตรียมแปลงผักหญิงสาวเอากับข้าวมาวางไว้เหมือนตอนที่ลงแขกเกี่ยวข้าว พอเห็นว่าเธอเตรียมเส
Last Updated : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 47
ทุกคนได้แต่มองตามหลังเหนือตะวันที่วิ่งออกจากบ้านของเสกสรรไป"น้องแตนอย่าเศร้าไปเลยนะจ๊ะ.." เสกสรรมองดูตั๊กแตนทำตาละห้อยแล้วนึกสงสาร อยากจะปลอบตามนิสัยผู้ชายเจ้าชู้ แต่พอมองกลับมาที่จั๊กจั่นอีกที"อุ๊ย"คนร่างสูงรีบวิ่งตามทางที่มุ่งหน้ากลับบ้านปลายนา"ไปไหนของเธอ" เหนือตะวันคิดว่าเธอคงจะเห็นตอนที่เขารับร่างตั๊กแตนแน่เลย แต่ก็ภาวนาขออย่าให้เห็นออกมาซื้ออะไรค่ำๆ มืดๆ ขนาดนี้ ..ชายหนุ่มรีบก้าวเท้ายาวๆ เพื่อที่จะตามให้ทัน เขาคิดว่าเสกสรรคงไม่ได้ตาฝาดแน่ก่อนที่จะถึงท้ายหมู่บ้าน สายตาของเขาเห็นอะไรบางอย่างอยู่ตรงเสาไฟ แต่เขาไม่ได้มองไปเพราะเหมือนคนหลบซ่อน ..คิดถึงตอนที่เธอชอบหลบตามเสาเวลาถูกเขาดุ"อ้าว..จะรีบไปไหนเรา..ก็เลยลืมเอาของมาด้วย" ชายหนุ่มพูดขึ้นเหมือนจงใจให้ใครบางคนได้ยิน แล้วเขาก็รีบเดินกลับทางที่เพิ่งจะเดินมาเหมือนจะกลับไปเอาของที่ลืมไว้พอเขาเดินกลับไปพ้นทางโค้ง หญิงสาวที่ซ่อนอยู่ตรงเสาไฟก็ได้ออกมา แล้วเดินมุ่งหน้ากลับบ้านที่เธออาศัยอยู่ไฟฉายถูกเปิดบ้างปิดบ้างในระหว่างที่เดิน เพราะกลัวว่าเขาจะย้อนกลับมาอีก..ที่ต้องปิดเพราะกลัวเขาเห็นแสงไฟเดี๋ยวก็สะดุดล้มจะปิดไฟฉายทำไม ..คนที
Last Updated : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 48
ตุ๊บ!!! เธอไม่ได้ทำแค่ทุบตี..แต่ยังใช้เล็บจิกเข้าไปในเนื้อของเขาเพื่อให้เขาปล่อย"เจ็บอยู่นะ" ชายหนุ่มกระซิบพูดเมื่อถอนจูบออก"ปล่อย!" ถึงแม้เขาจะถอนจูบแล้ว แต่ก็ยังไม่ปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ซึ่งเธอกลัวว่าพ่อกับแม่จะสังเกตเห็น เพราะบางจังหวะก็มีแสงจากสายฟ้าฟาดส่องสว่างพอให้เห็นอยู่บ้าง"ถ้าไม่หยุดดิ้นจะจูบอีก" เขาไม่ปล่อยแถมยังขู่ ซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาคงไม่ทำแค่ขู่แน่ถ้าเธอไม่หยุด หญิงสาวก็เลยจำเป็นต้องได้ปล่อยให้เขากอดอยู่แบบนั้นจนเผลอหลับไป ..เพราะอ้อมกอดของเขามันอบอุ่นมากและมันก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย"หำเอ้ยพ่อว่าฝนคงจะใกล้หยุดแล้วล่ะ" เสียงพ่อของเธอพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าสายฝนเหลือแค่ปรอยๆ"ทำไมลูกเราถึงเงียบไปล่ะพ่อ" พอฝนหยุดผู้เป็นแม่ถึงสังเกตว่าลูกสาวเงียบไป"มิลาน..ลูก" นางก็เลยเรียกดูเพราะว่ามืดมากมองไม่เห็นว่าลูกอยู่ตรงไหน"เออ.. เธอนอนหลับครับ""หลับอยู่ตรงไหน" ผู้เป็นแม่เริ่มใช้มือคลำทางมา เพราะตรงนี้มันไม่มีที่ให้ลูกหลับได้เลย"อยู่กับผมนี่แหละครับ" เขาจำเป็นต้องได้บอกไปเพราะดูท่าทางแล้วท่านคงจะเป็นห่วง"เอาไงดีล่ะพ่อ เราจะไปได้ไหมลูกหลับแล้ว""ได้ครับเดี๋ยวผมอุ้มเธอเอง" เพราะถ้
Last Updated : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 49
"คุณพ่อ?" หญิงสาวรีบผลักอกเขาออกแบบง่ายดาย เพราะไม่ใช่แค่เธอที่ตกใจเขาก็ตกใจเช่นกันถึงแม้ว่าตอนนี้จะมืด แต่ก็ยังไม่มืดมากจนมองไม่เห็น ว่าสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่"พ่อถามว่าเมื่อกี้ทำอะไร" ภูธรเอ่ยพูดขึ้นมาแบบใจเย็น"ผม..""นายคนนี้ช่วยลูกค่ะ""ช่วยหมายความว่ายังไง""ก็ลูกทำเชือกถังน้ำตกลงไป ตอนนี้ไม้ก็ตกด้วยถ้าเขาจับตัวลูกไว้ไม่ทัน ลูกคงจะตกลงไปแล้ว""อะไรนะ?!" ภูธรรีบเดินเข้ามาส่องลงไปดูใต้บ่อนั้น"ทำไมลูกถึงไม่ระวัง""ลูกขอโทษค่ะ ลูกจะระวังให้มากกว่านี้""ขอบใจหำมากนะที่ช่วยน้องไว้"เหนือตะวันไม่รู้จะพูดอะไรดี ถ้าเธอไม่ชิงพูดขึ้นมาก่อนป่านนี้เขาคงจะพูดความจริงออกไปแล้ว แต่ความจริงคืออะไรล่ะ คือเขาจับตัวเธอมาไว้ที่นี่อย่างนั้นเหรอ ชายหนุ่มค่อยๆเดินหายไปในความมืด เพราะเขาเหมือนไม่เป็นลูกผู้ชายเลย ทำอะไรเพื่อเธอไม่ได้สักอย่างมิลานได้แต่มองตามไป เพราะตอนนี้เขากำลังมุ่งหน้าเข้าไปในหมู่บ้านเช้าวันต่อมา.."ได้ยินจั๊กจั่นเล่าให้ฟังว่า หลังคาเปิดออกหมดเลยเหรอคะ" คนที่พูดก็คือตั๊กแตน และที่จั๊กจั่นรู้ก็คงจะเดาได้ไม่ยาก ว่าได้ยินมาจากใคร"คุณตั๊กแตน?!" มิลานรีบมองไปที่พ่อกับแม่ซึ่งกำลังเก็บข
Last Updated : 2024-12-07สยบรัก บทที่ 50
"ปล่อยนะ!" มือข้างหนึ่งพยายามผลักหน้าอกของเขาออก และอีกข้างก็พยายามปกป้องด้านล่าง แต่แรงแค่นี้เหรอที่จะสู้เขาได้นิ้วแกร่งยังสะกิดเม็ดที่ไวต่อความรู้สึกแบบไม่สะทกสะท้าน ..ส่วนริมฝีปากหนาตอนนี้กำลังซุกไซร้ซอกคอระหง โดยที่ไม่สนใจเจ้าของเรือนร่างนั้นว่าจะปฏิเสธหรือไม่"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน" เธอรู้ดีว่าน้ำตาของเธอไม่มีผลอะไรต่อเขาเลย เพราะเขาก็เคยพูดไว้ แต่ตอนนี้มันช่วยเธอได้เพราะหลายเรื่องที่อัดแน่นอยู่ในอก ทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องผู้หญิงของเขาแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ ชายหนุ่มยังล่วงเกินเธอต่อไปเพราะเขาหยุดตัวเองไม่ได้"อ๊อย อื้อ" เพียงไม่นานแก่นกายลำใหญ่ก็ได้ถูกส่งเข้ามาในร่างกาย ถึงแม้ว่าเธอจะขัดขืน แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้อีกนั่นแหละ"อ้าา..ซี๊ดด" คนร่างหนาเริ่มขยับสะโพกให้เข้าที่ ไม่ใช่ว่าครั้งแรกสักหน่อยที่เธอปฏิเสธ"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นายทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ นายอย่าลืมสิว่านายมีคู่หมั้นแล้ว""คู่หมั้นที่ไหนไม่มีหรอก" เขาพูดในขณะที่ยังขยับสะโพกไม่ยอมหยุด"อืออ.. ก็ผู้หญิงคนนั้นไง!" แต่หญิงสาวก็ยังพยายามจะหยุดเขาเพื่อคุยกันแต่เขาก็ไม่ยอมหยุด เธอก็เลยคุยใ
Last Updated : 2024-12-07
Latest chapter
สยบรัก บทที่ 100 ตอนจบ
สามเดือนผ่านไปตอนนี้ท้องของมิลานก็เริ่มโตขึ้นจนโผล่พ้นออกมาให้เห็นมากแล้ว"ทำไมกลับบ้านเร็วล่ะคะ" หลายวันมานี้สามีกลับบ้านก่อนเวลาตลอด"ว่าจะไม่ไปทำงานด้วยซ้ำ""ทำไมล่ะ""ก็เป็นห่วงคุณไง ดูสิจะเดินจะนั่งก็ดูลำบากไปหมด" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับประคองภรรยาค่อยๆ นั่งลงที่โซฟา"ฉันอยู่ที่บ้านกับคุณแม่ไม่เห็นมีอะไรต้องน่าเป็นห่วงเลยค่ะ"ถึงแม้ว่าแม่ของเขาจะดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่ผู้เป็นสามีก็อดห่วงไม่ได้ เพราะอยากจะดูแลเธอเอง มือหนาลูบไล้หน้าท้องของภรรยาซึ่งตอนนี้เด็กดื้อที่อยู่ในนั้นกำลังดิ้นแรงมาก"เหลืออีกตั้งสี่เดือนกว่า ลูกถึงจะคลอด ถ้าไม่ไปทำงานใครจะดูงานให้ล่ะคะ""ก็ให้ท่านรองประธานดูไปสิ""คุณเสกสรรนะเหรอ""ไอ้เสกมันทำงานเก่งไม่เป็นแบบที่คุณคิดหรอกนะ" ใครจะคิดว่าเสกสรรจะเก่งในการทำงานขนาดนี้ เพราะเคยเห็นแต่สำมะเลเทเมาไปวันวานพอรู้ว่าโปรเจคงานที่ก่อปัญหาในครั้งนั้นเป็นผลงานของเสกสรร เหนือตะวัน และพ่อของมิลานก็มองเสกสรรใหม่ จนตอนนี้ให้ตำแหน่งเขาเป็นถึงท่านรองประธาน เพื่อที่จะมาดูงานช่วยกันอีกแรงแต่เสกสรรจะยอมรับตำแหน่งนั้น ถ้าให้ภรรยาของเขาเป็นเลขาส่วนตัว เพราะทีแรกจั๊กจั่นขอไปทำงานที่แ
สยบรัก บทที่ 99
เช้าวันต่อมา.."ถ้ามีโอกาส เราจะมาเที่ยวเล่นที่นี่อีกนะ" ประไพเอ่ยพูดขึ้นกับลุงพงษ์และป้าวรรณีที่เดินมาส่งตรงท้ายหมู่บ้านเพื่อจะขึ้นรถไปสนามบิน"เชิญพวกท่านทั้งสองได้เสมอเลยครับ" ลุงพงษ์ตอบกลับไปแบบนอบน้อม"ถ้าเมื่อไรอยากได้ถนน กับไฟฟ้า ให้บอกมาได้ตลอดเลยนะ เดี๋ยวให้คนมาจัดการให้" คำพูดนี้ท่านรัฐมนตรีเป็นคนพูดเอง เพราะถ้าเป็นคำสั่งของท่านคงใช้เวลาไม่นาน"ก็ไอ้หำน่ะสิ..เออ..ขอโทษครับ" ลุงพงษ์เผลอปากเรียกลูกชายท่านว่าหำต่อหน้า"ไม่เป็นไรหรอกครับลุง ลุงถนัดแบบไหนก็พูดแบบนั้นเถอะ" เหนือตะวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ได้พูดให้ลุงคลายกังวล"ลูกหลานมันอยากจะเก็บบรรยากาศแบบนี้ไว้ ก็ทำตามคนที่เขาอยู่อาศัยต่อเถอะครับท่าน" มันยิ่งทำให้ป้าและลุงรักหลานชายคนนี้เพิ่มขึ้น เพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่ยังมาอาศัยอยู่กับพวกท่าน ถือว่าบุญเก่าเคยทำมาร่วมกัน"คุณพ่อกับคุณแม่กลับไปก่อนนะครับ ถ้าพ้นช่วงฮันนีมูนแล้วเดี๋ยวผมจะพาลูกสะใภ้กลับไปหาเอง" เหนือตะวันพูดพร้อมกับเปิดประตูให้ผู้เป็นพ่อกับแม่ได้ขึ้น"ฝากดูแลท่านทั้งสองด้วยนะเสก" เขายังหันไปพูดกับเสกสรรที่กำลังจะขึ้นรถอีกคัน"ได้สิ มึงอย่าลืมนะว่านี่ก็พ่อตาแม่ยายกูเ
สยบรัก บทที่ 98
"คิดถึง""คะ?" จะตกใจอะไรก่อนดี ระหว่าคำที่ท่านบอกว่าคิดถึง หรือมือที่ท่านยื่นมาโอบกอด สัมผัสแบบนี้ไม่เคยเจอมาเป็นสิบปีแล้ว ถึงแม้เวลามันจะยาวนาน แต่นางก็นับวันนับคืน ว่าเมื่อไรสามีจะหันหน้ากลับมาหา แต่ยิ่งท่านหันหลังให้ก็ยิ่งเดินห่างไกลออกไป วิ่งตามเท่าไรก็ตามไม่ทัน"ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" ความคิดนี้พุ่งขึ้นมาในหัว ส่วนมากถ้าคนที่เป็นโรคร้าย ชอบจะกลับมาตายรังแบบนี้เสมอ เพราะอีหนูพวกนั้นคงดูแลไม่ได้"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ""ก็ดูท่านเปลี่ยนไป" นอกจากคำว่าคุณแล้ว ประไพชอบเรียกสามีว่าท่าน เพราะยังไงนางก็อายุน้อยกว่าเป็นสิบปี"ถ้าผมไม่สบายจริง คุณจะดูแลไหม"เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงสะอื้นของภรรยาเก่า พร้อมกับมือที่ขยับขึ้นปาดน้ำตาตัวเองออก"คุณเป็นอะไร" สำราญตกใจ รีบลุกขึ้นนั่ง จะจุดไฟตะเกียงก็ทำไม่ได้แล้วเพราะทำไม่เป็น"คุณป่วยระยะที่เท่าไรแล้วคะ""ระยะที่เท่าไรหมายความว่ายังไง""คุณเป็นมะเร็งใช่ไหม คุณไปหาหมอมาหรือยัง แล้วทำไมคุณไม่รีบกลับมาหาฉัน" สิ้นประโยคคำพูดเสียงสะอื้นของนางก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ที่ประไพคิดแบบนี้ ก็เพราะมีไม่กี่โรคหรอกคนรุ่นราวคราวนี้ที่จะเจอ"ใจเย็นก่อนสิคุณ""ทำไมคุณไม่รี
สยบรัก บทที่ 97
ในเวลาเดียวกันนั้นที่บ้านปลายนา..หลังจากร่วมรับประทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว ลุงพงษ์กับป้าวรรณี และคู่ที่มาฮันนีมูนก็ได้กลับบ้าน ซึ่งปล่อยให้ท่านรัฐมนตรีกับอดีตภรรยาได้อยู่ด้วยกันแค่สองคน ในบ้านหลังที่พ่อและแม่ของมิลานเคยอาศัยอยู่เรามารู้จักกับท่านรัฐมนตรีและภรรยาเก่ากันบ้าง สำราญ ชายวัย 57 ปี แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้เป็นไปตามอายุเท่าไร เพราะดูแลร่างกายดี ส่วนประไพ ซึ่งอายุน้อยกว่าสามีเก่าถึง 10 ปี ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยในปีนั้นนางก็ได้คว้าดาวมหาวิทยาลัยมาครอง ความสวยของนางก็ยังคงมีอยู่ แต่ด้วยความไม่พอของสามี จึงยังต้องการเด็กสาวเข้ามาเติมเต็ม"คุณนอนได้ไหมล่ะคะ""นอนได้สิ" สำราญพูดพร้อมกับค่อยๆ หย่อนกายมุดเข้าไปในมุ้งแบบลำบากเพราะไม่เคยนอนแบบนี้มาก่อน"หึ..มันก็สรรหาที่มาอยู่นะ""แต่ผัวเมียคู่นั้นก็ดูรักลูกเราดีนะคะ""อืมม..ชีวิตแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ""คุณนอนไปก่อนเลยนะคะ ฉันจะลงไปเล่นข้างล่าง" ว่าแล้วนางก็แยกตัวลงมาก่อน ..อายุปูนนี้แล้วทำไมหัวใจยังเต้นแรงอยู่อีกควรพอได้แล้วมั้งประไพ เข้าใกล้สามีเก่าแล้วรู้สึกหวั่นไหวจนต้องได้ตำหนิตัวเองพอลงมาถึงข้างล่างนางก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ซึ่งตอนน
สยบรัก บทที่ 96
"คนเจ้าเล่ห์" ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรเพื่อแลกเปลี่ยน"เจ้าเล่ห์ที่ไหนอยากรู้ความลับก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนกันหน่อยสิ" ใบหน้าหล่อคมขยับเข้ามาใกล้ริมฝีปากบางแบบห้ามใจตัวเองไม่อยู่"ครั้งนี้พี่จะเป็นเหมือนครั้งที่แล้วไหม" หญิงสาวไม่ปฏิเสธแถมเธอยังหลับตาให้ แต่อดที่จะถามออกไปไม่ได้ เพราะกลัวว่าเรื่องแบบเดิมๆ มันจะกลับมาอีกครั้ง"ไม่แล้ว..และพี่จะไม่ขอโทษเราอีก แต่พี่จะทำให้เราเห็น" เสกสรรรู้ดีว่าเธอหมายถึงอะไร ตอนนั้นเขายังคึกคะนองในตัวเอง และเสียดายความโสดของตัวเอง จึงได้พยายามผลักไสเธอออกไป"พี่จะทำอะไรให้ฉันเห็น" ดวงตากลมเปิดขึ้นอีกครั้งเพื่อมองสบตา"ทำให้เห็นว่าพี่รักเราไง"น้ำตาได้ไหลลงมาจากดวงตางามคู่นั้น เธอสัมผัสได้ว่าที่เขาพูดมันออกมาจากใจจริง ไม่เหมือนครั้งก่อนที่เขาต้องการแค่ร่างกายของเธอ"ไม่ร้องนะคนเก่งของพี่" จากที่จะจูบก็เลยได้เปลี่ยนมาเป็นซับน้ำตาให้"ฉันเก่งที่ไหน""เก่งสิ..ถ้าจั๊กจั่นของพี่ไม่เก่งแล้วใครจะเก่งล่ะ" เสกสรรคว้าร่างบางเข้ามากอดไว้"ยังเจ็บอยู่ไหม"หญิงสาวตอบด้วยการส่ายหน้าเบาๆ สิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เธอลืมความเจ็บปวดไปได้ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีความ
สยบรัก บทที่ 95
"จะ..จะ..จริงเหรอวะ" อัมพรแม่ของจั๊กจั่นไม่ค่อยเชื่อ แต่พอมีคนไปตามก็รีบมาดู"ต่อไปนี้แม่จะไม่ให้ใครทำร้ายหนูได้อีกแล้ว เราจะกลับไปพร้อมกันนะ" ประไพพูดพร้อมกับลูบผมของจั๊กจั่นเบาๆ เพื่อปลอบใจหญิงสาวไม่ตอบแต่เธอพยักหน้าเพราะตื้นตันใจ ขนาดท่านไม่ใช่แม่แท้ๆ ยังเป็นห่วงเธอขนาดนี้"คนนี้บอกว่าเป็นแม่ของคุณจั๊กจั่นครับท่าน" ตำรวจที่ควบคุมสถานการณ์อยู่ข้างนอกได้พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา"จั๊กจั่น" อัมพรตกใจที่เห็นลูกสาวอยู่ในอ้อมกอดของใครก็ไม่รู้"คนนี้ใช่ไหม" ประไพถามจั๊กจั่น แต่สายตามองไปที่อัมพร ซึ่งข้างกายของอัมพรก็มีผู้หญิงอีกคนที่รุ่นราวคราวเดียวกับจั๊กจั่นยืนอยู่ด้วยจั๊กจั่นทำได้แค่ส่ายหน้า เพราะเป็นห่วงแม่ ยังไงท่านก็เป็นแม่ที่ให้กำเนิด"บอกแม่มาตามตรง คนนี้ใช่ไหมคือแม่ใจร้ายที่ทำหนู""เกิดอะไรขึ้นน่ะน้า" ตั๊กแตนสะกิดข้างของน้าอัมพร แล้วถามเบาๆ สายตาก็ได้มองไปดูทั่วบริเวณบ้านของเสกสรร ซึ่งตอนนี้ผู้ชายที่แต่งตัวภูมิฐาน ต่างก็ยืนรอบล้อมอยู่แถวนั้น"ท่านนี้คือผู้ใหญ่ที่จะมาสู่ขอจั๊กจั่นให้ผมครับ" เสกสรรซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ก็เดินเข้ามาแนะนำให้แม่ของจั๊กจั่นได้รู้จัก"ท่านคือ ท่านรัฐมนตรีสำร
สยบรัก บทที่ 94
"กูขอโทษด้วยนะที่ทำให้มึงเดือดร้อนไปด้วย" พอเหตุการณ์ปกติ ทั้งสี่ก็ได้มานั่งคุยกันที่บ้านหลังเดิมของมิลาน"ไม่เป็นไรหรอกน่าา เป็นเพื่อนกัน""แล้วพ่อมึงจะยอมมาไหมวะ" ด้วยความโมโหและความเป็นห่วงคนรัก เขาก็เลยพูดไปโดยไม่ได้คิด เพราะคนระดับท่านรัฐมนตรีจะว่างมาให้ไหม"ต้องลองคุยกับพ่อดูก่อน""อย่าคิดมากนะเดี๋ยวทุกอย่างมันก็ผ่านไป" มิลานได้แต่ปลอบใจจั๊กจั่นที่นั่งทำหน้าเศร้า"ทุกคนก็เลยต้องได้มาเดือดร้อนเพราะฉัน ฉันน่าจะกลับไปพร้อมแม่ให้เรื่องมันจบๆ ไป""ทุกคนเต็มใจช่วย อย่าพูดแบบนั้นอีกนะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ"เหนือตะวันก็เลยเดินเข้ามาเอาโทรศัพท์ที่รถ เพื่อที่จะโทรหาพ่อดูก่อน.. ที่เขาต้องเก็บโทรศัพท์ไว้ในรถเพราะยังไงบ้านปลายนาก็ไม่ค่อยมีสัญญาณอยู่แล้ว แถมไม่มีไฟฟ้าที่จะชาร์จโทรศัพท์ด้วยเวลาผ่านไป.. ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขาก็ได้กลับมาหาทั้งสามที่นั่งรออยู่ที่เดิม"พ่อกูติดประชุมในพรรค""ท่านปลีกตัวมาไม่ได้เลยเหรอ" มิลานเดินเข้ามาถามสามี"ไม่แน่ใจ""ทำไมไม่ถามดีๆ ก่อนล่ะ""ทุกคนพอแค่นี้เถอะ ฉันจะกลับบ้าน" จั๊กจั่นไม่อยากจะให้ พวกเพื่อนๆ ต้องมาเดือดร้อนกับเธอมากไปกว่านี้อีกแล้ว"ไม่ได้นะ
สยบรัก บทที่ 93
"มานี่เลยนะนังลูกไม่รักดี!" อัมพรเดินเข้าไปคว้าตัวลูกสาวเข้ามาหวังจะทำโทษ"อย่าทำอะไรจั๊กจั่นนะน้า" เสกสรรที่เดินตามหลังมา ดูท่าไม่ดีก็เลยรีบเข้ามาขวางไว้"เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอเสก ไหนตกลงกับน้าแล้วไงว่าจะไม่เจอหน้ากัน""ผมแค่มาส่งเห็นมันมืดค่ำแล้ว น้าจะปล่อยให้ลูกสาวมีอันตรายหรือไง" ในขณะที่พูดสายตาของเขาตวัดมองไปที่ตั๊กแตน แต่ก่อนไม่เคยรู้เลยว่าตั๊กแตนจะเป็นคนนิสัยแบบนี้ เพราะดูเรียบร้อย ผิดกับอีกคนที่เขากำลังหลงใหลอยู่ในตอนนี้ เธออาจจะเป็นคนที่ดูแรง แต่เธอก็ไม่ได้เสแสร้งเหมือนตั๊กแตน"ใครก็พูดได้ถ้าจะพูดแบบนี้" ตั๊กแตนยังพูดยุแยง เพราะได้ยินเมื่อตอนกลางวันเรื่องที่เสกสรรมาสู่ขอจั๊กจั่นอีกครั้ง ก็เลยเริ่มจะหมั่นไส้"ตกลงแม่จะตีไหม ถ้าไม่ตีฉันจะกลับเข้าห้องแล้ว""จั๊กจั่นอย่าพูดแบบนั้น" เสกสรรห้ามปรามไว้ เพราะมันเหมือนกับไปกระตุ้นอารมณ์ของแม่ เขากลัวว่าน้าอัมพรจะตีเธอซ้ำรอยเดิม"พี่ไม่ต้องมายุ่งหรอกกลับบ้านพี่ไปเถอะ" จั๊กจั่นหันมาตวาดใส่เสกสรร เพราะถ้าเขายังอยู่กลัวว่าเรื่องจะบานปลายมากไปกว่านี้"พี่จะกลับ แต่ต้องแน่ใจก่อนว่าน้าอัมพรจะไม่ตีเรา" แต่เสกสรรไม่ยอมไปเพราะกลัวแม
สยบรัก บทที่ 92
"ไอ้เสกมึงจะฆ่าแม่หรือไง" พ่อรีบเข้ามาในครัวเมื่อได้ยินเสียง"ผมฆ่าแม่ตอนไหน""ก็เรื่องที่มึงกำลังพูดอยู่เมื่อกี้ไง!""พ่อได้ยินแล้วเหรอ""กูได้ยินตั้งแต่คำแรกที่มึงพูดแล้ว" ที่พ่อของเขาได้ยินเพราะท่านอยู่แถวหน้าต่าง ตรงที่เขาคุยกับแม่พอดี"นะพ่อนะ..ไปขอเมียให้ผมหน่อยนะ"ผู้เป็นพ่อไม่ตอบ แต่เดินเข้าไปเก็บของที่ภรรยาทำตกหล่น"พ่อกับแม่จะไปคุยให้ผมไหมเนี่ย""มึงจำได้ไหมก่อนที่มึงจะหนีเข้ากรุงเทพฯ มึงก็พูดคำนี้แหละ แต่มึงให้พวกกูไปถอนคำพูด จนเสียค่าสินไหมไปกี่แสน""เรื่องนั้นผมขอโทษ ผมรับรองว่ามันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีกแล้ว""กูไม่เชื่อมึงหรอกไอ้เสก""เชื่อผมเถอะพ่อ" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาหน้าบ้าน เพราะตอนนี้พ่อเอาขยะออกมาทิ้ง"ถูกตีเลยเหรอวะ" จังหวะนั้นป้าร้านค้ากำลังคุยกับตั๊กแตนอยู่พอดี"จะเหลือเหรอป้า""เรื่องปกติของแม่มันอยู่แล้ว เอะอะอะไรก็ตีลูก""สมน้ำหน้าน่ะสิไม่ว่า เดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อเข้าสักวัน""กำลังพูดถึงเรื่องใครอยู่" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาได้ยินคำนี้พอดี"จะพูดถึงใครล่ะ ก็พูดถึงเรื่องผู้หญิงที่พี่ไม่เอาแล้วไง" ตั๊กแตนหันไปพูดกับเสกสรรแบบได้ใจ เหมือนกับว่าหาแนวร่วมเพราะ
