บททั้งหมดของ สยบรัก: บทที่ 31 - บทที่ 40

"เธอว่าอะไร!!" เป็นใครจะไม่โมโหถูกด่าทั้งโคตรเหง้าแบบนั้น เหนือตะวันพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้แล้วแต่ก็กลั้นมันไม่อยู่จริงๆมือหนากระชากหญิงร่างบางจนเสียการควบคุม กระเด็นเข้ามาชิดลำตัวเขาตามแรงที่กระชากแต่ก็ไม่มีแม้เสียงที่จะร้องเจ็บปวด เพราะเขาทำกับเธอเจ็บมามากกว่านี้อีก ทำไมแค่นี้เธอถึงจะทนไม่ได้ดวงตาของทั้งสองสบกันแบบไม่มีใครยอมลดละ ตอนนี้คงทำได้แค่ตาต่อตาฟันต่อฟัน"เธอคิดเหรอ..ว่าพ่อของฉันรู้ความจริงแบบนี้แล้วท่านยังจะเอาเธออยู่""ถ้าท่านไม่เอา ก็ยังมีคนอื่นอีกนี่คะ ฉันสาวและสวยขนาดนี้ หาตาแก่หน้าโง่แบบพ่อของคุณ คงหาได้ไม่ยากหรอกค่ะ" ในขณะที่พูดเธอก็รู้สึกสะใจอยู่เหมือนกัน ที่ชีวิตเธอต้องพังแบบนี้ก็เพราะพ่อของเขา แถมยังมาโดนเขาย่ำยีจนไม่มีอะไรที่จะเหลือให้ภูมิใจในตัวเองอีกแล้ว"นี่เธอ!!""หลีกทางด้วยค่ะ ฉันจะไปแล้ว" ในเมื่อพ่อของเขาไม่อยู่ตกลงกับครอบครัวของเธอ เธอคงจะไม่อยู่ตรงนี้เพื่อให้เขามองแบบสมเพชเวทนาอีกต่อไป"ได้..ถ้างั้นเธอก็ออกไปเลย แต่ฉันขอคิดดูก่อนนะว่าบริษัทเล็กๆ ของพ่อเธอแบบนั้น จะเอาไปทำอะไรได้.." ชายร่างสูงเดินไปทิ้งกายลงนั่งที่โซฟา แบบสบายอารมณ์เมื่อคิดอะไรขึ

"เจ็บ" ที่จริงมันจุกมากกว่า ไม่รู้จะบอกยังไง เพราะเขาเล่นกระแทกรัว ..เขาคงคิดว่าเธอกับพ่อของเขามีอะไรกันแล้ว ถึงทำกับเธอเหมือนไม่สนว่าจะเจ็บไหม"อ้าาา ซี๊ดดด" ชายหนุ่มแทบจะไม่ได้ยินเสียงที่เธอพูดออกมาเลย เพราะความต้องการในตัวเธอมันมากมายเหลือเกิน ปากอาจจะพูดไม่ดีแต่สวนทางกับความรู้สึกมากคนตัวโตยังคงขยับท่อนล่างต่อไป โดยการจับร่างบางตะแคงข้างพร้อมกับส่งแก่นกายเข้าไปในท่าที่คร่อมขาเรียวไว้ข้างหนึ่ง มันยิ่งทำให้เธอจุกมากขึ้น เพราะความใหญ่โตของเขาดันท้องน้อย"โอ๊ย..นายเหนือ ฉันเจ็บ" มือเรียวพยายามผลักดันหน้าท้องอันแข็งแกร่งของเขาไว้ แต่ดูเหมือนว่ามันจะช่วยอะไรไม่ได้เลย เขายังคงทำแบบนั้นกับเธอต่อไป ตอนนี้ไม่รู้ว่าไอ้ที่มันฉีกขาด กับตรงที่ยอดปลายมันกระแทกเข้ามาตรงไหนเจ็บมากกว่ากันทุกสิ่งอย่างที่เขาทำกับเธอ เพราะต้องการทำลายสิ่งนี้ ไม่ให้เธอได้เก็บมันไว้เพื่อล่อหลอกพ่อของเขาอีกต่อไปชายหนุ่มยังคงกระแทกต่อไปโดยไม่สนใจว่าร่างกายของเธอจะเกร็งมากแค่ไหน"อ๊าาา สะ..สะ..เสียวว" หลังจากที่มันเสียดสีกันหนักเข้า ความรู้สึกเสียวซ่านก็ได้ประดังเข้ามา จนเจ้าของท่อนเอ็นลำใหญ่เริ่มจะทนไม่ไหว จับหญิงสาวร่

ทีแรกคิดว่าจะคุยเล่นกับเพื่อนไปก่อน รอให้เพื่อนง่วงนอนค่อยเข้ามา เดี๋ยวพวกมันจะหาว่าเอะอะอยากจะเข้าห้องหาแต่เมียแต่เธอกลับเป็นคนมาเรียกเข้าห้องเอง ..ก็รู้แหละว่าที่เธอเรียกเพราะเหตุใดคนร่างบางหย่อนกายลงนั่งบนเตียงแบบประหม่า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ..เธอก็เลยเอนกายลงนอน พอหัวถึงหมอนเท่านั้นแหละคนที่นอนหันหลังให้ก็รีบหันมาขึ้นคร่อมร่างของเธอไว้ทันที"นาย! อืมมม" หญิงสาวยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกเขาประกบปากจูบชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่าต้องการตัวเธอมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก ถึงแม้ว่าเธอจะต่อต้านแต่ก็สู้แรงดันของลิ้นนั้นไม่ไหว"อืมม" เขาจูบแบบดูดดื่มอยู่แบบนั้นนานจนรู้สึกว่าสมควรที่จะทำอย่างอื่นต่อได้แล้ว ถึงถอนริมฝีปากหนาออก เพื่อซุกไซร้ซอกคอระหง สองมือบีบเคล้นสองเต้าไม่ยอมวางอยู่ที่ซอกคอได้เพียงไม่นานเขาก็ขยับริมฝีปากต่ำลงมาที่เนินหน้าอก"ปล่อย" หญิงสาวไม่ดิ้นรน ไม่ต่อสู้ แต่เธอขอให้เขาปล่อย"ทำไม" ชายหนุ่มละใบหน้าจากหน้าอกอวบอิ่มนั้น แล้วเงยขึ้นมามองสบตา"คนผิดคำสัญญา ไหนคุณบอกว่าจะช่วยพ่อฉันไง" ดวงตากลมโตเริ่มถูกบดบังด้วยม่านน้ำตาที่คลอออกมา"แล้วรู้ได้ยัง

"พ่ออยู่บ้านไหมครับ" เหนือตะวันเลือกที่จะนั่งแท็กซี่กลับมาบ้าน เพราะอยากมาเจอหน้าแม่ด้วย"เข้ามายังไม่ได้นั่งเลยก็ออกไปอีกแล้ว""แม่เป็นอะไรครับทำไมดูสีหน้าไม่ดีเลย" พอเห็นสีหน้าของผู้เป็นแม่แบบไม่สู้ดีนัก ชายหนุ่มก็เดินเข้าไปโอบกอดเพื่อปลอบใจ"คืนนี้ลูกจะมานอนค้างที่บ้านเราใช่ไหม""คืนนี้เหรอครับ?""ลูกอยู่เป็นเพื่อนแม่หน่อยนะ""แม่อย่าร้องไห้นะครับเดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อนเอง" พอเห็นน้ำตาของแม่ เขาก็ตอบตกลงไปในทีนทีเวลาผ่านไป"อะไรนะครับ" เหนือตะวันเห็นแม่ทานยาตัวหนึ่งแล้วหลับไป ก็เลยถามแม่บ้านดูว่ามันคือยาอะไร พอได้ยินแม่บ้านตอบออกมาเขาถึงกับตกใจเพราะแม่บ้านตอบว่ามันคือยาระงับประสาท เขาไม่รู้เลยว่าแม่ต้องได้กินยาอะไรพวกนี้"ท่านกินมาสักระยะหนึ่งแล้วค่ะ""แล้วคุณพ่อรู้เรื่องนี้ไหม""ท่านจะไปรู้อะไรล่ะคะ กลับมาทีก็ได้ยินแต่เสียงทะเลาะกัน""ขอบคุณมากนะครับป้าที่ดูแลแม่แทนผม""ใครก็ดูแลได้ไม่ดีเท่ากับลูกหรอกค่ะ คุณหนูกลับมาอยู่บ้านกับคุณแม่นะคะ""คือว่าผม..""คุณหนูอย่าลืมนะคะว่า คุณหนูมีแม่เพียงแค่คนเดียว ถ้าไม่ดูแลท่านตอนนี้แล้วจะดูแลท่านตอนไหน" ที่ป้ากล้าสั่งสอนเพราะป้าก็คือคนที่เล

"แม่รออะไรอยู่ล่ะ ไปเก็บของสิ" ภูธรหันไปพูดกับภรรยารักในขณะที่โอบกอดลูกสาวอยู่"อะไรนะพ่อ" ดุจดาวคิดว่าตัวเองฟังผิด"ไม่ได้ยินที่ลูกชวนเหรอ" พอเห็นสภาพของลูกสาวแล้ว มันสามารถดึงความเป็นคนในตัวของผู้เป็นพ่อกลับมาได้ ลูกสาวตัวเล็กๆ แค่นี้ ยังสามารถทำเพื่อพ่อที่แก่แต่ไม่มีความคิดแบบเขาได้ ทำไมเขาถึงจะทำเพื่อลูกบ้างไม่ได้"คุณพ่อยอมไปกับลูกแล้วใช่ไหมคะ""ก็เราไม่เหลืออะไรแล้วนี่ หนูเลี้ยงตาแก่กับยายแก่แบบพ่อกับแม่ได้ไหมล่ะ" ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมกับซับน้ำตาออกจากใบหน้าให้ลูกสาว"ได้สิคะ เราจะไปอยู่ด้วยกัน" ในความโชคร้ายอาจจะเป็นโชคดีของเธอก็ได้ ที่ได้เห็นตัวตนของพ่ออีกครั้งตั้งแต่ความโลภเข้ามาบังตา พ่อก็รีบกอบโกยเอาจนไม่เห็นหัวคนในครอบครัวเลย ทำได้แม้กระทั่งพาลูกสาวไปเสนอให้กับเสี่ยรวยๆ เพื่อทรัพย์สมบัติมหาศาลพวกนี้แต่ครั้งนี้เธอสัมผัสได้ถึงพ่อคนเดิม คนที่ปลอบใจเวลาเธอหกล้ม เวลาถูกเพื่อนแกล้งมาจากโรงเรียน ก็ได้อ้อมกอดอันอบอุ่นของพ่อและแม่คอยปลอบ ..มิลานยอมรับว่าโหยหาอ้อมกอดนี้มาก จนเธอคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอมันอีกแล้วทั้งสามเก็บข้าวของเครื่องใช้ โชคดีเธอยังมีเงินเก็บอยู่จำนวนหนึ่ง เพราะเธ