All Chapters of ไม่รู้ว่ารัก: Chapter 11 - Chapter 20

The paradise villa resort & spa ภูเก็ต"ช่างเป็นเกียรติกับทางเราจริงๆ เลยนะครับที่คุณโชติและครอบครัวให้เกียรติมาจัดงานฉลองวันเกิดที่นี่""คุณไพโรจน์ ไอ้เราก็คนกันเองทั้งนั้น นี่ผมก็กะว่าอยากจะให้ตาเก้ามาดูๆ ลาดลาวไว้สำหรับโครงการที่กำลังจะขยายมา มีอะไรก็แนะนำหลานเพิ่มได้เลยนะครับ""โอ๊ยผมไม่กล้าหรอกครับ ไอ้ผมมันโครงการเล็กๆ ใครจะไปสู้ตาเก้าได้ล่ะครับ ขานั้นน่ะทำกำไรที่อเมริกาปีหนึ่งเท่ากับผมบริหารที่นี่3ปีเลยนะครับ มีแต่ผมน่ะสิที่ต้องไปขอคำปรึกษาหลานเพิ่มว่าจะต้องทำยังไง นี่ถ้ายัยลิตา เก่งได้ซักครึ่งหนึ่งของตาเก้าบ้างก็คงจะดี อุตส่าห์ส่งให้ไปเรียนที่เดียวกันยังไม่ได้เรื่องอะไรกลับมาเลยครับ ผมล่ะหนักใจกับหลานคนนี้จริงๆ""แต่หนูลิตาก็เก่งนะคะคุณไพโรจน์ ฉันเองยังเห็นตาเก้าพูดชมถึงหนูลิตาอยู่บ่อยๆ""ผมว่าตาเก้าคงจะมองผิดแล้วล่ะมั้งครับคุณสุนันทา ผู้หญิงที่ตาเก้าพูดถึง ไม่น่าจะใช่ยัยลิตาหลานสาวผมแล้วล่ะ ขานั้นทุกวันนี้ยังขอเงินอาใช้ทุกเดือนอยู่เลย ฮ่าๆ"ขณะที่พวกผู้ใหญ่ก็ยังคงนั่งพูดคุยกันไปเรื่อยๆ ปล่อยให้พวกลูกหลานที่แยกย้ายกันไปพักผ่อนกันตามอัธยาศัย มีเวลาสองวันในการพักผ่อนก่อนที่งานวันเก

คืนวันงานเลี้ยง.."โอ้โห วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่สวยหล่อเหมาะสมกันมากๆ เลยค่ะ" ชานิดาที่พึ่งเดินเข้ามาภายในห้องเอ่ยชม"หมายความว่ายังไงกันลูก นี่สรุปว่าแม่สวยแค่วันนี้วันเดียวเองเท่านั้นเหรอ" คุณสุนันทาแกล้งเหย้าลูก"ใครบอกล่ะคะ คุณแม่ก็สวยทุกวันน่ะแหละค่ะ แต่ว่าวันนี้สวยเป็นพิเศษไง""แก้ตัวเก่งจริงๆ เลยลูกคนนี้""สงสัยจะเหมือนคุณพ่อน่ะค่ะ"อะไรกันเล่ายัยเด็กคนนี้นี่ อย่าโยงเข้ามาหาพ่อสิ พ่อไม่เกี่ยวนะ"สามคนพ่อแม่ลูกต่างพากันหัวเราะเสียงดังที่คุณโชติต้องรีบออกตัวก่อนเลยว่าไม่เคยต้องแก้ตัวอะไรกับคุณสุนันทาเลย เพราะมีแต่พูดบอกความจริงทุกอย่างตั้งแต่รู้จักแต่งงานกันมา มีแต่รักและก็ซื่อสัตย์จึงไม่มีเรื่องที่จะต้อง คอยโกหกปิดบังก๊อกๆ ..."เสร็จกันหรือยังครับ"กลวัชรวันนี้ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม มันทำให้เขายิ่งดูโดดเด่น บวกกับเขารักที่จะดูแลรูปร่างอยู่เสมอ จึงทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ หญิงแท้หญิงเทียมที่ได้เห็นเขาต่างก็ไม่อยากจะละสายตากันเลยทีเดียว แม้ว่าภายนอกอาจจะดูเงียบขรึม แต่เวลาเขายิ้มทีหนึ่งกับทำให้เขาดูเปลี่ยนไปเป็นราวกับว่าคนละคน อย่างกับสีดำที่เปลี่ยนมาเป็นสีขาว ราวกับซาตานที่เปลี่ยนมาเทพบุต

"เอ่อ วรรณก็ไม่รู้ว่าควรถามดีมั้ยนะคะ แต่เพื่อหลานชาย... คือว่าอย่างนี้ค่ะ วรรณอยากจะถามว่าหนูพลอยน่ะมีแฟนหรือยังคะ" กลวัชรที่สายตากำลังจดจ่ออยู่ที่คู่หนุ่มสาวที่กำลังช่วยกันเลือกอาหารอยู่ตรงซุ้มฝั่งตรงข้ามก็ถึงกับชะงักกับประโยคที่ได้ยิน"คุณจารุวรรณถามทำไมหรือคะ""แหมก็คุณพี่สุดูสิคะ ปกติไม่เห็นตาไรอันจะสนใจเข้าหาผู้หญิงคนไหนเลยค่ะ มีแต่โดนเข้าหา แต่นี่พอเห็นหนูพลอยล่ะก็ยิ้มหน้าบานไม่หุบ แถมเมื่อกี้ก็รีบขอให้หนูพลอยเป็นคนเทคแคร์ตัวเองคืนนี้อีก ที่วรรณถามเพราะจะได้บอกตาไรอันถูกน่ะค่ะว่าควรหยุดหรือควรลุยไปเลย เพราะหนูพลอยเองก็น่ารักจริงๆ วรรณชอบ ถ้ายังไม่มีเจ้าของ ก็จะได้จองไปเป็นหลานสะใภ้"และแล้วกลวัชรเองก็ถึงบางอ้อ สรุปว่าผู้ชายตัวสูงรูปร่างดีที่ยืนอยู่ข้างๆ พลอยนภัสนั้นจริงๆ คือตัวแทนบริษัทอังกฤษที่เข้ามาประชุมกับเขาตอนนั้น แถมตอนนี้ยังเป็นหลานชายแท้ๆ ของหุ้นส่วนบริษัทที่เขากำลังจะทำธุรกิจร่วมอีกด้วย"จริงๆ ดิฉันก็ยังไม่เห็นว่าแกจะมีแฟนเลยนะคะคุณจารุวรรณ เห็นมีก็แต่เพื่อนๆ กัน เคยถามเจ้าตัวเองก็บอกว่ายังไม่เจอใครที่ชอบ สงสัยคราวนี้คงจะเจอแล้วล่ะมั้งคะ""นี่จริงเหรอคะเนี่ย โอ้ยดีใจแท

"เป็นไงคะเก้าลิตาเก่งมั้ย คุณไรอันนี่สุดยอดจริงๆ เลยค่ะ ลิตาต้องขอโทษคุณพลอยด้วยนะคะที่มาฉกคุณไรอันไป" สิ้นเสียงเพลงจบลง ลิตาที่เห็นท่าทีแปลกๆ ของกลวัชรที่มีต่อพลอยนภัส จึงได้รีบเดินแยกออกจากไรอันมาทันที เธอรู้สึกไม่ไว้ใจ สายตาที่กลวัชรมองพลอยนภัสมันแปลกๆ เขาเองยังไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นเลย ดังนั้นเธอจึงต้องกันไว้ก่อนอันที่จริงจะว่าไปแล้วมิสเตอร์ไรอันคนนี้ก็น่าสนใจดี ทั้งความหล่อก็พอๆ กันกับกลวัชร แถมความรวยไม่ต้องพูดถึง เธอก็อยากที่จะทำความรู้จักกับเขาอีกสักหน่อย จะได้เผื่อเอาไว้เป็นตัวเลือกได้หากวันใดต้องพลาดจากกลวัชรอีกแต่ถ้าจะให้เลือกเลยตอนนี้ลลิตาอยากครอบครองกลวัชรมากกว่า เขาดูมีเสน่ห์ดึงดูด ดูเร่าร้อน เธออยากรู้นักว่าเรื่องบนเตียงเขาจะเผ็ดร้อนขนาดไหน เพราะที่ผ่านๆ มาเขาเอาแต่ปฏิเสธเธอมาตลอดทั้งๆ ที่เธอเองก็สวยขนาดนี้"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณไรอันไม่ใช่ของพลอยซะหน่อย อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะคุณลิตา""แหมถึงตอนนี้อาจจะยังไม่ใช่ แต่วันหน้าก็ไม่แน่ใช่ไหมล่ะคะคุณไรอัน" ลลิตาที่หันไปมองสบตากับไรอัน จนชายหนุ่มเองต้องส่งสายตาหวานเยิ้มไปทางพลอยนภัสเพื่อสื่อความหมายให้รู้"ผมก็หวังว่าอย่าง

พลอยนภัสนึกชั่งใจอยู่สักพัก หลังจากที่ชานิดาโทรมาไหว้วานว่าให้เธอช่วยชงชาร้อนที่เธอมักดื่มอยู่เป็นประจำไปให้กลวัชรที่ห้องที เพราะตอนนี้ชายหนุ่มมีอาการเมาและปวดศีรษะบอกตามตรงใจเธอยังแอบหวั่นๆ จากเหตุการณ์เมื่อตอนหัวค่ำอยู่ไม่หายที่ถูกเขากอดเอาไว้อยู่ในอ้อมแขนตอนที่เต้นรำด้วยกัน เธอยังนึกกลัวว่าเขาจะกลั่นแกล้งอะไรเธออีก แต่ลึกๆ อีกใจก็แอบเป็นห่วง เพราะช่วงหัวค่ำที่ผ่านมาเธอก็เห็นว่าเขาดื่มไปมากจริงๆ แต่ก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่ในเวลานี้เขาไม่ได้อยู่กับลลิตาหญิงสาวตัดสินใจจัดการหาเสื้อคลุมมาคลุมทับชุดนอนตัวสั้นที่เธอใส่อยู่อีกชั้น เพื่อที่จะได้ปกปิดร่างกายไม่ให้ดูน่าเกลียดเนื่องจากว่ากำลังเตรียมตัวที่จะเข้านอนเเล้ว หากก็แต่ว่าชานิดาก็ได้โทรมาเสียก่อนพลอยนภัสจัดการต้มน้ำร้อนจากกาน้ำร้อนในห้องที่มีให้ประจำอยู่แล้ว จากนั้นจึงชงชาที่เธอพกติดตัวมาและชอบดื่มเวลาปวดหัวหรือนอนไม่หลับใส่ขวดน้ำร้อนแบบพกพาแล้วจึงรีบเดินไปยังห้องพักหลังที่กลวัชรพักอยู่ตามที่ชานิดาบอกซึ่งเธอพึ่งรู้ว่าอยู่ห่างจากห้องพักเธอไปเพียงแค่สามสี่หลังใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็มาถึง เธอจึงลองเคาะประตูอยู่สองสามครั้ง แต่ภายในห้องก