เอาคืน

หลังจากรวบรวมความกล้าพลอยนภัสก็ได้ตัดสินใจพูดบางสิ่งบางอย่างออกไป เพียงเพราะความหวังเดียวว่าเขาจะหยุด

"พลอยว่าจริงๆ แล้ว ที่พี่เก้าตามมาหาเรื่องพลอยถึงที่นี่คงไม่ใช่เพราะว่าไม่ได้รับอีเมลหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะว่าจริงๆ แล้วพี่เก้าอยากหาข้ออ้างที่จะได้มาเจอพลอยเสียมากกว่า" จากตอนแรกที่มือเล็กๆ พยายามดันหน้าอกเขาไว้ ตอนนี้มันกลับเปลี่ยนเป็นเลื่อนไปคล้องไว้ที่ลำคอแกร่งแทนจนกลวัชรถึงกับต้องหยุดชะงัก

"นี่เธอจะทำอะไร"

"ก็พี่เก้าว่าพลอย อ่อย พลอยก็กำลังจะทำให้พี่เก้าเห็นไงคะ ว่าจริงๆ แล้วถ้าพลอยจะอ่อยต้องเป็นแบบไหน"เพื่อที่ทำให้เขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับเธออีก เพื่อให้เขาคิดว่าเพราะว่าเธอตั้งใจจะจับเขาอีกครั้ง วินาทีนั้นพลอยนภัสจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่ในชีวิตนี้เธอไม่คิดเลยว่าเธอจะกล้าทำมันลงไป

มือเรียวเล็กที่คล้องคอเขาอยู่ ตัดสินใจกระตุกปมผ้าขนหนูตัวเองออก ก่อนจะสลัดมันให้หลุดออกไปจากร่างขาวเนียนของตัวเอง จากนั้นจึงได้ลากให้เขาล้มทับลงมาที่บนลำตัวของตัวเองก่อนที่จะพากันล้มลงไปบนที่นอน

เพราะไม่ทันได้ตั้งตัวกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น กลวัชรถึงกลับตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า หัวใจเขาเต้นโครมครามแทบจะไม่เป็นจังหวะเมื่อได้เห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ กลวัชรพยายามตั้งสติก่อนจะรีบผลักตัวเองออกจากร่างนุ่มนิ่มขาวเนียนที่สุดแสนจะเย้ายวนแล้วจึงรีบดันตัวเองลุกขึ้น

"นี่..เธอกำลังทำบ้าอะไร" ถึงแม้ว่าปากจะพูดออกไปแบบนั้น แต่สายตาของเขากลับจ้องมองร่างขาวเนียนนั้นไม่วางตา ใช่ เขาเหมือนถูกต้องด้วยมนต์สะกด จนไม่อยากจะเชื่อเลยว่า พลอยนภัสจะมีรูปร่างที่สวยสดงดงามถึงเพียงนี้ หน้าอกกลมสวยขาวเนียนคู่นั้นที่เขาเคยได้สัมผัสมาแล้ว ตอนนี้เขาได้เห็นมันด้วยตาเต็มตาอีกครั้ง จนในใจลึกๆ ก็อยากจะได้สัมผัสมันดูอีกสักที

"ก็พี่เก้าบอกว่าพลอยอ่อย พลอยก็กำลังทำอยู่นี่ไงคะ พี่เก้าอุตส่าห์เข้ามาหาพลอยถึงในนี้ทั้งที พลอยก็ไม่น่าจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปง่ายๆ จริงไหม"เรือนร่างขาวโพลนที่ตอนนี้นอนหงายอยู่บนเตียงนุ่มค่อยๆ ยันตัวเองลุกขึ้นให้อยู่ในท่านั่ง ก่อนจะชันเข่าขึ้นแล้วจึงแยกเรียวขาคู่งามออกจากกันจนเผยให้เห็นถึงดอกไม้งามสีอมชมพูสวยสดแถมกลีบดอกยังค่อยๆ ผลิออกจากกันจนทำให้เห็นไปถึงเกสรงามที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน

"นี่เธอ.." กลวัชรแทบจะไม่อยากเชื่อสายตา ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาหัวใจเขาแทบหยุดเต้น ถ้าเป็นเรื่องราวในจินตนาการหรือในหนังในละคร ตอนนี้จมูกเขาคงต้องมีเลือดกำเดาไหลพุ่งออกมาบ้างล่ะ เพราะว่าพลอยนภัสสวยงามเหลือเกิน เซ็กซี่เย้ายวนจนเขาไม่อาจละสายตาได้

เธอใช้มือตัวเองข้างหนึ่งบีบคลึงเต้าสวย ส่วนอีกข้างก็ลูบไล้ลงไปยังจุดกึ่งกลางกาย สายตาเธอยังคงจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาไม่วางตา ซึ่งตอนนี้เขาก็กำลังจ้องเธอกลับด้วยเหมือนกัน ต่างกันตรงที่เธอมองที่หน้าเขา แต่เขากลับจ้องเขม็งไปที่ด้านล่างใจกลางความสาว

วินาทีนี้โลกทั้งใบเหมือนกับหยุดหมุน ภาพของพลอยนภัสที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาถึงกับแทบคลั่ง พลอยนภัสดูเซ็กซี่มากจนเขาอยากที่จะกระโจนลงไปขย้ำเธอให้จมเตียงให้จนแล้วจนรอด ที่ผ่านมาใช่ว่าเขาจะไม่มีหรือไม่เคยเห็นผู้หญิงที่มานอนแก้ผ้าให้เขาดูแบบนี้ แต่กับพลอยนภัส เขารู้สึกว่ามันให้ความรู้สึกที่ต่างออกไป

เพราะตั้งแต่ที่เขาเห็นเธออีกครั้งในวันแรกที่สนามบิน มันมีความรู้สึกบางอย่างที่มันเกิดขึ้นในใจเขาซึ่งตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่มันเหมือนเป็นแม่เหล็กที่มีแรงดึงดูด ทำให้เขาอยากเดินเข้าหา ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เขาพยายามปฏิเสธมันออกไปและไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้้น

"เข้ามาสิคะพี่เก้า พลอยรออยู่ อยากสัมผัสพลอยไหมคะ ถ้าตอนนี้พี่เก้าชอบพลอยแล้วและก็ไม่ได้รังเกียจก็เข้ามาหาพลอยสิคะ"

พลอยนภัสทำใจแข็งพูดอย่างเชื้อเชิญ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วตอนนี้เธอกำลังรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก ภายในใจเธอกำลังเต้นโครมคราม อยากรีบหายไปจากตรงนี้ อยากให้เหตุการณ์นี้รีบจบๆ และหวังไว้เหลือเกินว่าเขาคงจะไม่หน้ามืด ทำตามคำเชื้อเชิญของเธอหรอกนะ เพราะเธอรู้ดีว่าแต่ไหนแต่ไรมาว่ากลวัชรไม่มีทางที่จะเข้าใกล้เธอเด็ดขาด

ด้านกลวัชรเองที่ตอนนี้กำลังพยายามกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่างยากเย็น ความเป็นชายส่วนล่างเริ่มพองคับแน่นไปหมดจนเขาอึดอัดและเขาคิดว่าพลอยนภัสต้องสังเกตเห็นมันแน่ๆ แต่เขาต้องรีบหยุดและพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์นี้ให้ได้โดยเร็วก่อนที่ทุกอย่างจะถลำมากไปกว่านี้ นาทีนั้นพลันสติที่หลุดลอยไปก็กลับมา

"นี่เธอยอมรับแล้วใช่มั้ย ว่าจริงๆ แล้วเธอยังชอบฉันอยู่ เธอถึงได้กล้าทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ลงไป"

"พลอยบอกแล้วว่าพลอยตัดใจจากพี่เก้าไปนานแล้วตั้งแต่ที่พี่ย้ายไปอเมริกา แต่พอพี่เก้ากลับมา พี่ก็พูดแต่ว่าพลอยยังชอบพี่อยู่นั่นแหละ จนตอนนี้พลอยเลยรู้สึกเหมือนว่าพลอยกำลังจะกลับมาชอบพี่อีกครั้งหนึ่งแล้วนะคะ ยิ่งตอนนี้ถ้าพี่เก้าหันมาชอบพลอยแล้วด้วย ก็คงไม่ผิดสินะคะ ถ้าเราจะมีอะไรกัน"

"ใครบอกเธอ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย"

"พลอยว่าพลอยก็ไม่ได้หลงตัวเองนะคะ ก็ตั้งแต่พี่เก้ากลับมา พลอยเห็นพี่พยายามที่จะพาตัวเองมาอยู่ใกล้ๆ พลอยตลอด เดี๋ยวก็เข้ามากอดมาหอม ถึงเนื้อถึงตัวพลอยทุกครั้ง ถ้าไม่ใช่ว่าพี่กำลังชอบพลอยแล้วมันจะอะไรล่ะคะ เพราะเมื่อก่อนแม้แต่หน้าพลอยพี่ก็ยังไม่คิดจะมองด้วยซ้ำ

"นี่เธอหยุดพูดจาเพ้อเจ้อเดี๋ยวนี้นะ ใครจะไปชอบลงผู้หญิงอย่างเธอ ต่อให้ๆ ฟรีๆ แบบนี้ฉันก็เอาเธอไม่ลงหรอก เสียใจด้วยนะ ที่ฝันของเธอไม่ได้เป็นจริง"

พูดจบกลวัชรก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกไปจากห้องทันที เพราะขืนอยู่นานกว่านี้ พลอยนภัสคงจะสังเกตุเห็นตัวตนของเขาที่ตอนนี้กำลังตื่นตัวเต็มที่แน่ๆ เขาจึงต้องรีบพาตัวเองออกไปก่อน ทิ้งให้หญิงสาวที่ตอนนี้นั่งน้ำตาไหลพรากลงอาบทั้งสองแก้ม กับคำพูดที่สุดเเสนจะเจ็บปวดที่เขาได้ทิ้งไว้ หมดแล้วสินะศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงของเธอ โดนเขาต่อว่าใส่หน้าขนาดนั้นไปเธอคงจะไม่มีหน้าไปสู้หน้าเขาได้อีก นี่เธอทำอะไรลงไป ทำเรื่องหน้าอับอายขนาดนั้นได้อย่างไรกัน หวังก็แต่เพียงว่าต่อแต่นี้ไปจะต่างคนต่างอยู่ เจอกันก็เพียงแต่ฐานะเจ้านายกับเลขาเท่านั้น เขาคงจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับเธออีก