งานเลี้ยง

คืนวันงานเลี้ยง..

"โอ้โห วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่สวยหล่อเหมาะสมกันมากๆ เลยค่ะ" ชานิดาที่พึ่งเดินเข้ามาภายในห้องเอ่ยชม

"หมายความว่ายังไงกันลูก นี่สรุปว่าแม่สวยแค่วันนี้วันเดียวเองเท่านั้นเหรอ" คุณสุนันทาแกล้งเหย้าลูก

"ใครบอกล่ะคะ คุณแม่ก็สวยทุกวันน่ะแหละค่ะ แต่ว่าวันนี้สวยเป็นพิเศษไง"

"แก้ตัวเก่งจริงๆ เลยลูกคนนี้"

"สงสัยจะเหมือนคุณพ่อน่ะค่ะ

"อะไรกันเล่ายัยเด็กคนนี้นี่ อย่าโยงเข้ามาหาพ่อสิ พ่อไม่เกี่ยวนะ"สามคนพ่อแม่ลูกต่างพากันหัวเราะเสียงดังที่คุณโชติต้องรีบออกตัวก่อนเลยว่าไม่เคยต้องแก้ตัวอะไรกับคุณสุนันทาเลย เพราะมีแต่พูดบอกความจริงทุกอย่างตั้งแต่รู้จักแต่งงานกันมา มีแต่รักและก็ซื่อสัตย์จึงไม่มีเรื่องที่จะต้อง คอยโกหกปิดบัง

ก๊อกๆ ...

"เสร็จกันหรือยังครับ"

กลวัชรวันนี้ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม มันทำให้เขายิ่งดูโดดเด่น บวกกับเขารักที่จะดูแลรูปร่างอยู่เสมอ จึงทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ หญิงแท้หญิงเทียมที่ได้เห็นเขาต่างก็ไม่อยากจะละสายตากันเลยทีเดียว แม้ว่าภายนอกอาจจะดูเงียบขรึม แต่เวลาเขายิ้มทีหนึ่งกับทำให้เขาดูเปลี่ยนไปเป็นราวกับว่าคนละคน อย่างกับสีดำที่เปลี่ยนมาเป็นสีขาว ราวกับซาตานที่เปลี่ยนมาเทพบุตร แต่ก็น้อยคนนักที่จะเห็นเขาในมุมนั้น ถ้าไม่ใช่คนสนิทจริงๆ

"อ้าวเก้า มาพอดีเลยลูก เสร็จกันแล้วล่ะไปกันเลย"

"แล้วพลอยล่ะลูก กริ้งหนูได้ไปตามน้องหรือยัง"

"พลอยบอกว่าจะไปรอที่งานเลยค่ะพ่อ"

"เอ่อดีๆ งั้นเราไปกันเถอะ"

ตอนแรกงานเลี้ยงถูกแพลนให้จัดขึ้นในห้องจัดเลี้ยงของทางรีสอร์ท แต่ทางคุณไพโรจน์ปรึกษากับคุณโชติว่า เขามีมุมสวยๆ ที่ติดกับชายทะเลทางอีกฝั่งหนึ่งของรีสอร์ทซึ่งเป็นมุมที่สวยมากแต่คุณโชติยังไม่น่าที่จะเคยเห็น ครั้งก่อนมีคนมาจัดงานแต่งงานที่นั่นยังประทับใจจนแขกในงานพากันเอ่ยปากชมไม่หยุด พอคุณโชติได้ไปเห็นสถานที่แล้วจึงตกลงที่จะจัดงานที่นั่นทันที

บรรยากาศในงานเป็นแบบอบอุ่นเรียบง่าย ก๊วนตีกอล์ฟของคุณโชติเองก็เริ่มที่จะทยอยมาถึงกันบ้างแล้ว ซึ่งมีราวๆ สิบคนได้ ขณะที่กลวัชรเดินเข้ามาถึงในงาน สายตาเขากำลังมองหาบางอย่างซึ่งตอนนี้ยังไม่พบว่าอยู่ตำแหน่งใดของงาน

"อ้าวคุณไพโรจน์เดินมาพร้อมหนูลิตาโน่นละ" คุณโชติเอ่ยปากบอกภรรยา

"สุขสันต์วันเกิดครับคุณโชติ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ" คุณไพโรจน์เอ่ยพลางยื่นของขวัญให้

"ขอบคุณนะครับคุณไพโรจน์ที่อุตส่าห์มา วันนี้ก็สบายๆ กันนะครับ ไม่มีพิธีรีตองอะไร อยากให้ทุกคนสนุกๆ กันน่ะครับ"

"ดีแล้วล่ะครับ ผมว่าจัดแบบนี้ทุกคนจะได้สนุกกันได้เต็มที่ บรรยากาศสวยๆ ทุกคนจะได้ผ่อนคลายไปในตัว ทางรีสอร์ทผมจัดงานได้ถูกใจคุณโชติใช่ไหมครับ"

"ถูกใจผมมากๆ เลยครับ"

บรรยากาศในงานถึงแม้ว่าคุณโชติจะบอกว่าเรียบง่ายนั้น แต่ทางรีสอร์ทก็ได้เตรียมการทุกอย่างไว้อย่างครบครัน มีทั้งแบบซุ้มอาหารที่มีเชฟคอยบริการให้กับแบบที่ใครอยากสนุกบริการตัวเองก็ได้ เรียกได้ว่าครบตามอัธยาศัยกันเลยทีเดียว

"สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณลุง วันนี้คุณลุงหล่อมากๆ เลยค่ะ ถ้าไม่บอกว่าครบรอบเจ็ดสิบนี่ ลิตานึกว่าห้าสิบนะคะเนี่ย"

"ฮ่าๆๆ หนูลิตานี่ก็ปากหวานชมคนแก่นะ"

"ก็จริงนี่คะ คุณลุงก็หล่อส่วนคุณป้าก็สวยค่ะ ดูเหมาะสมกันมากๆ"

"ขอบใจมากหนูลิตา วันนี้หนูลิตาก็สวยมากๆ เลยนะลูก ตาเก้าพาหนูลิตาเข้าไปหาอะไรดื่มสิลูก"

"ขอบคุณค่ะคุณป้า"

"ครับแม่" และในจังหวะที่หันไปนั้น สายตาของกลวัชรเองก็ได้มองไปสะดุดหยุดที่ใครบางคนที่ยืนโดดเด่นสะดุดตาห่างออกไป แต่ถึงแม้ว่าจะห่างออกไปแค่ไหน เขาก็ยังจำเธอได้อยู่ดีว่าคนที่อยู่ไกลออกไปคนนั้นคือใคร

วันนี้พลอยนภัสในเดรสสีครีมรัดรูปโชว์แผ่นหลังที่คว้านลึกลงไปเกือบถึงเอว ชายกระโปรงสั้นขึ้นมาเหนือเข่ามีระบายรอบชายกระโปรงเล็กๆ อวดเรียวขาสวย ผมยาวสลวยของเธอถูกลอนให้เป็นเกลียวสวยได้รูป ยาวทิ้งตัวลงไปตามแผ่นหลังเนียน ดูสวยสะดุดตาจนเขาเองยังเห็นสายตาบางคนที่แอบชื่นชมเธอ

"คุณพลอย เอากี่ไม้ดีคะ เดี๋ยวจุ๊บแจงปิ้งให้ค่ะ คุณพลอยไม่ต้องยืนปิ้งเองหรอกค่ะ เดี๋ยวชุดสวยเปื้อนหมด"

"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะจุ๊บแจง จุ๊บแจงเอาไปให้ป้าสายหยุดเถอะ เดี๋ยวฉันปิ้งเองได้ สนุกดี อย่าลืมนะว่าวันนี้คุณลุงพามาพักผ่อน ไม่ต้องทำงาน"พลอยนภัสที่ตอนนี้กำลังยืนเรียงบาร์บีคิวใส่เตาอย่างสนุก แถมมีจุ๊บแจงเป็นลูกมือช่วยไม่ได้ทันสังเกตว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาใคร

"เก้าคะ ทานบาร์บีคิวกันไหมคะ"

"ลิตาอยากทานเหรอครับ งั้นเดี๋ยวผมไปหยิบมาให้"

"ลิตาไปด้วยสิคะ เห็นคุณพลอยยืนอยู่ตรงนั้นพอดีว่าจะเข้าไปทักทายน่ะค่ะ"ว่าแล้วลลิตาก็เดินนำหน้ากลวัชรตรงไปยังจุดหมายที่เล็งไว้ พอเห็นว่าลลิตาเดินนำไปแล้วเขาจึงต้องเดินตามไปอย่างว่าไม่ได้ แม้ว่าจะปฏิญาณตนเอาไว้แล้วว่าเขาควรที่จะอยู่ห่างๆ พลอยนภัสเอาไว้เพราะหลังจากที่พลอยนภัสทำอะไรบ้าๆ ลงไปในวันนั้น เขาเองก็ยังไม่สามารถที่จะสลัดภาพเธอที่เปลือยอยู่บนเตียงออกได้ เขารู้สึกทรมานทุกครั้งที่นึกถึงจนบางครั้งต้องหาที่ระบายก่อนที่เขาจะต้องอกแตกตายเพราะเธอ และแน่นอนว่าถ้าผู้ชายคนไหนได้เห็นเธออย่างที่เขาได้เห็น เชื่อได้เลยว่าทุกคนก็จะต้องพูดเหมือนกันกับเขาว่าพลอยนภัสนั้นสวยงามเพียงใด แต่หากถ้าจะมีใครได้เห็น ก็ควรที่จะต้องเป็นแค่เขาคนเดียวเท่านั้น แค่นึกตอนนี้ใจเขาก็เต้นระส่ำระส่าย นี่หากเจ้าตัวแอบมาล่วงรู้ความคิดเขาได้ เขาคงอายแทบแทรกแผ่นดิน นี่มันเกิดความรู้สึกบ้าอะไรขึ้นกับเขากันแน่..

"สวัสดีค่ะคุณพลอย วันนี้คุณพลอยสวยจังเลยนะคะ" พลอยนภัสหันไปตามเสียงเรียก แต่แล้วก็ต้องปะทะเข้ากับสายตาคมที่มองมายังเธออยู่ก่อนแล้ว ทั้งที่ไม่ได้อยากจะอยู่ใกล้เขาในระยะใกล้แบบนี้ พยายามแล้วที่จะอยู่ห่างๆ แต่ก็ยังไม่วายเห็นเขาในระยะไม่ถึงหนึ่งเมตร ก่อนที่จะจำใจต้องหันไปทักทายลลิตาอย่างอดไม่ได้

"เอ่อ สวัสดีค่ะคุณลิตา วันนี้คุณลิตาก็สวยมากๆ เช่นกันค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ วันนี้ลิตาจัดเต็มมาเพื่อเก้าโดยเฉพาะน่ะค่ะ เก้าน่ะเขาชอบผู้หญิงฮอตๆ จริงมั้ยคะเก้า"

ลลิตาพูดจบก็เอามือไปลูบแก้มชายหนุ่ม พร้อมส่งสายตาหวานระยับส่งท้าย แล้วซบหน้าลงไปที่อกแกร่งตาม แต่ก็ถูกกลวัชรหยุดพฤติกรรมนั้นไว้ในเวลาอันรวดเร็ว โดยมีสายตาของพลอยนภัสและจุ๊บแจงมองไปมาอย่างเลิกลั่ก

"เอ่อ ขอโทษค่ะลิตาลืมตัว ปกติตอนอยู่ที่อเมริกา เราก็กอดกันแบบนี้ประจำ"ลลิตาหันไปบอกพลอยนภัส โดยที่พลอยนภัสเองก็ยิ้มให้แบบหน้าเจื่อนๆ"

"ลิตาหิวไม่ใช่เหรอครับ จุ๊บแจงขอบาร์บีคิวใส่จานให้คุณลิตาด้วย"

"ได้ค่ะคุณเก้า"

"เดี๋ยวจะมีเต้นรำด้วยใช่ไหมคะเก้า ลิตาอยากเต้นรำกับเก้า เรากลับเข้าไปในงานกันก่อนเถอะค่ะ"พูดจบลลิตาก็รีบดึงแขนกลวัชรให้เดินตามไปโดยไม่ได้สนใจบาร์บีคิวในจานที่จุ๊บแจงกำลังส่งให้

"อ้าว คุ เก้า..แล้ว บาร์ บี คิว เฮ้ออะไรกัน บอกจะเอาๆ พอหยิบให้ก็ไปเฉยเลยนะคะคุณพลอย จุ๊บแจงงงค่ะ

"ช่างเขาเถอะจ๊ะ"

พลอยนภัสมองตามสองหนุ่มสาวไปอย่างโล่งอก เธอไม่ชอบเลยกับสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแบบนี้ โดยที่มีลลิตายังคงเกาะติดกลวัชรแจไม่ยอมห่าง

"จุ๊บแจงเราไปนั่งทานตรงโน้นกันเถอะจ๊ะที่ใต้ต้นมะพร้าว มีซุ้มเล็กๆ อยู่พอดีเลย"

"อ้าวคุณพลอยยังไม่ตามคุณเก้ากับคุณลิตาไปเหรอคะ"

"ไปสิจ๊ะ แต่ตอนนี้หิวแล้ว เดี๋ยวขอกินก่อนนะ"