LOGINShare
16.หมั่นไส้
Last Updated:
2024-11-19 20:45:49"เอ่อ วรรณก็ไม่รู้ว่าควรถามดีมั้ยนะคะ แต่เพื่อหลานชาย... คือว่าอย่างนี้ค่ะ วรรณอยากจะถามว่าหนูพลอยน่ะมีแฟนหรือยังคะ" กลวัชรที่สายตากำลังจดจ่ออยู่ที่คู่หนุ่มสาวที่กำลังช่วยกันเลือกอาหารอยู่ตรงซุ้มฝั่งตรงข้ามก็ถึงกับชะงักกับประโยคที่ได้ยิน
"คุณจารุวรรณถามทำไมหรือคะ"
"แหมก็คุณพี่สุดูสิคะ ปกติไม่เห็นตาไรอันจะสนใจเข้าหาผู้หญิงคนไหนเลยค่ะ มีแต่โดนเข้าหา แต่นี่พอเห็นหนูพลอยล่ะก็ยิ้มหน้าบานไม่หุบ แถมเมื่อกี้ก็รีบขอให้หนูพลอยเป็นคนเทคแคร์ตัวเองคืนนี้อีก ที่วรรณถามเพราะจะได้บอกตาไรอันถูกน่ะค่ะว่าควรหยุดหรือควรลุยไปเลย เพราะหนูพลอยเองก็น่ารักจริงๆ วรรณชอบ ถ้ายังไม่มีเจ้าของ ก็จะได้จองไปเป็นหลานสะใภ้"
และแล้วกลวัชรเองก็ถึงบางอ้อ สรุปว่าผู้ชายตัวสูงรูปร่างดีที่ยืนอยู่ข้างๆ พลอยนภัสนั้นจริงๆ คือตัวแทนบริษัทอังกฤษที่เข้ามาประชุมกับเขาตอนนั้น แถมตอนนี้ยังเป็นหลานชายแท้ๆ ของหุ้นส่วนบริษัทที่เขากำลังจะทำธุรกิจร่วมอีกด้วย
"จริงๆ ดิฉันก็ยังไม่เห็นว่าแกจะมีแฟนเลยนะคะคุณจารุวรรณ เห็นมีก็แต่เพื่อนๆ กัน เคยถามเจ้าตัวเองก็บอกว่ายังไม่เจอใครที่ชอบ สงสัยคราวนี้คงจะเจอแล้วล่ะมั้งคะ"
"นี่จริงเหรอคะเนี่ย โอ้ยดีใจแทนตาไรอันจริงๆ เลยสงสัยรอบนี้จะสมหวังเเน่เลยค่ะหลานวรรณ ดูสิคะพากันเดินมาโน่นละ ไรอันยังยิ้มไม่หยุดเลย"
ขณะที่ทุกคนต่างก็พากันชื่นชมไปยังคู่หนุ่มสาวที่กำลังเดินมาทางนี้ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน แต่กลวัชรเองกลับเอาแต่จ้องพลอยนภัสที่กำลังเดินใกล้เข้ามาราวกับว่ามีเรื่องอะไรทำให้เขาไม่พอใจ
พลอยนภัสมองกลับมายังโต๊ะเดิมที่ตัวเองเดินจากไป ตอนนี้กลับมีบุคคลที่ตัวเองรู้จักดีเพิ่มขึ้นมาอีกสามคน แถมหนึ่งในสามคนนั้นกลับมองเธอด้วยสายตาราวกับว่าถ้าเฉือนเธอให้ขาดเป็นท่อนได้คงทำไปแล้ว
"สวัสดีครับคุณกลวัชร"ไรอันเอ่ยทักขึ้นก่อน โดยที่สายตากลวัชรยังจับจ้องไปยังพลอยนภัสไม่วางตา
"สวัสดีครับ มิสเตอร์ไรอัน ไม่คิดว่าคุณจะพูดไทยได้"
"นั่นน่ะสิคะ หน้าคุณไรอันฝรั่งออกค่ะ ลลิตาค่ะ คุณอาของลิตาเป็นเจ้าของรีสอร์ทนี้เองค่ะ" ลลิตาพูดแนะนำตัวเองพร้อมกับยื่นมือไปทักทายชายหนุ่มต่างชาติที่ยืนอยู่ตรงหน้าแบบวัฒนธรรมตะวันตก
"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณลลิตา" ไรอันยื่นเองก็ยื่นมือไปทักทายกลับแบบฉบับชาวตะวันตกเช่นกัน
"อ้าวมาๆ นั่งกันสิลูก ไรอันได้อะไรมากินล่ะนั่น" คุณจารุวรรณถามขึ้น
"กุ้งอะไรนะครับคุณพลอย กุ้ง..ทอดหรือว่าผัดกับวุ้นเส้นหรือเปล่าครับ" พอพูดครบเสียงหัวเราะก็ดังครืนขึ้นพร้อมกันพร้อมกับทุกคนที่หันไปมองในจานของไรอันกันเป็นตาเดียว
"กุ้งอบวุ้นเส้นค่ะคุณไรอัน"
พลอยนภัสอดที่จะมองแล้วยิ้มตามไม่ได้ สายตาของพลอยนภัสที่มองไปยังไรอันนั้นช่างอ่อนโยน หากมองโดยไม่มีอคติก็จะเห็นได้ง่ายเลยว่าหญิงสาวมองเขาด้วยสายตาดั่งเช่นมิตรสหายทั่วไป ยิ่งเธอนั้นเป็นคนอัธยาศัยดีและจริงใจ มันจึงทำให้ไรอันอดประทับใจในตัวหญิงสาวตั้งแต่ที่เจอกันวันแรกไม่ได้
ต่างจากกลวัชรที่นั่งมองพลอยนภัสส่งยิ้มอ่อนโยนนั้นกลายเป็นรอยยิ้มที่ช่างอ่อนหวาน เห็นแล้วทำให้แอบหมั่นไส้ในตัวหญิงสาวขึ้นมาลึกๆ ก็ไหนเธอบอกว่าชอบเขานักหนา ทำไมตอนนี้แม้แต่หน้าเขาพลอยนภัสก็แทบจะไม่มอง จากที่เคยมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองที่มีอยู่ กลวัชรก็อดที่จะแอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับไรอันไม่ได้ เห็นแล้วยิ่งสร้างความหงุดหงิดงุ่นง่านให้กับคนที่นั่งมองเพิ่มขึ้นไปอีก
"ใช่ครับคุณยาย อย่างที่คุณพลอยบอกครับ"
"งั้นทีหลังสงสัยไรอันต้องทำตัวติดหนูพลอยเข้าไว้แล้วน่ะลูก มีอะไรจะได้ถามหนูพลอย ให้หนูพลอยช่วยได้ น้าฝากหลานชายน้าด้วยนะลูก"
"ได้ค่ะคุณจารุวรรณ"
ระหว่างที่ทุกคนต่างก็พูดคุยกันอย่างออกรส กลวัชรกลับเลือกที่จะนั่งจิบไวน์เงียบๆ แถมยังคอยเหลือบมองไปยังพลอยนภัสอยู่บ่อยครั้ง จนหญิงสาวเองรู้สึกอึดอัด เพราะไม่รู้ว่าเจตนาของคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเธอคืออะไร รู้เพียงแต่ว่าไม่น่าจะใช่เจตนาดี และพลอยนภัสเองก็ไม่ได้อยากตกเป็นเป้านิ่งให้เขานั่งมองอยู่แบบนี้
"เก้าคะ ดนตรีเริ่มแล้ว เก้าไปเต้นรำกับลิตานะคะ ลิตาอยากเต้นรำกับเก้าเหมือนตอนที่เราอยู่ที่อเมริกาค่ะ"
"ไปสิเก้าลูก พาหนูลิตาไป"
"อีกเดี๋ยวนะครับลิตา ไวน์กำลังรสชาติดีเลย"
นาทีนี้เขาไม่ได้มีอารมณ์ที่จะอยากไปเต้นรำแต่อย่างใด หากแต่มีอาการหมั่นไส้บุคคลทั้งสองที่ตอนนี้คุยกันอย่างออกรสอยู่ฝั่งตรงข้ามเพิ่มขึ้นไปอีก สองคนนั้นทำราวกับว่ามีแค่กันและกันอยู่เพียงสองคนจนเหมือนว่ามองไม่เห็นคนอื่นนั่งรวมอยู่ด้วย ยิ่งเห็นพลอยนภัสอารมณ์ดียิ่งพาลทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด
"งั้นไรอันพาหนูพลอยไปสิลูก" คุณจารุวรรณเอ่ยเชียร์เพื่อให้หลานชายได้ทำคะแนนเต็มที่
"คุณพลอยให้โอกาสเต้นรำกับผมได้มั้ยครับ"
"เอ่อ คือ พลอย...เต้นรำไม่เป็นน่ะค่ะ"
"นี่ไงหนูพลอย ตาไรอันเต้นรำเก่งมากนะลูก ให้ไรอันสอนได้" คุณจารุวรรณรีบเสริมทัพอีกแรง
"ใช่ครับเดี๋ยวผมสอน ขอเพียงคุณพลอยให้โอกาสผมนะครับ" พูดจบไรอันก็ยื่นมืออกมาคอยท่า
"ไปเลยค่ะคุณพลอย คุณไรอันอุตส่าห์ชวน ไม่ไประวังสาวๆ คนอื่นจะไปแทนนะคะ" ลลิตาพูดเสริมอีกครา ทำให้พลอยนภัสอดไม่ได้ที่จะมองไปยังสายตาคมที่ยังมองมายังเธออยู่แล้ว ก่อนที่เธอจะได้เห็นคำบางคำที่หลุดออกมาจากริมฝีปากของกลวัชรโดยที่ไม่มีเสียงเล็ดลอดตามออกมา แต่เธอก็พอจะเดาได้ว่าชายหนุ่มพูดว่าอะไร
"อ่อย..."
ใช่ กลวัชรว่าๆ เธออ่อย อีกครั้งซึ่งไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เธอถูกชายหนุ่มเหน็บเเนมอยู่เรื่อย จนเธอไม่อยากที่จะทนมองหน้าเขาได้ต่อ
"ไปสิพลอยลูก ไปสนุกๆ นี่งานคุณลุงเอง ไม่มีใครว่าอะไรพลอยหรอก"ด้วยความที่เธอต้องการที่จะหลุดออกไปจากตรงนี้ ไม่อยากที่จะตกเป็นเป้าสายตาของใครอีก จึงทำให้พลอยนภัสต้องตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ก็ได้ค่ะ คุณป้า"
Related chapters
ไม่รู้ว่ารัก 17.คู่เต้นรำ
ไรอันภายมือออกมารอรับ พลอยนภัสจึงได้วางมือเล็กลงไปบนฝ่ามือใหญ่ การกระทำทุกอย่างถูกมองไปด้วยสายตาของทุกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะ หากแต่ว่าต่างกันที่ความรู้สึกวินาทีที่พลอยนภัสวางมือเรียวเล็กของเธอลงไป กลวัชรรู้สึกเหมือนว่าตัวเขามันชาๆ แบบบอกไม่ถูก ราวกับว่าใครเอาอะไรมาบีบหัวใจเขาเล่น รู้สึกหูอื้อคล้ายกับว่าความดันกำลังพุ่งขึ้นสูง เขาพยายามบอกตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ไม่เข้าใจทำไมถึงไม่ชอบภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ายิ่งตอนที่ไอ้เจ้าฝรั่งนั่นเดินจูงมือพลอยนภัสออกไปยังหน้าฟลอร์ ที่ขณะนี้มีเสียงเปียโนดังคลอขึ้น เขาก็อดที่จะมองตามไปจนสุดตาไม่ได้ ทำได้ก็เพียงกระดกไวน์อีกกว่าครึ่งแก้วที่เหลือหมดรวดเดียว"อะไรกันคะเก้า นี่ไวน์นะคะ ดื่มราวกับว่าน้ำเปล่า"ลลิตาอดแปลกใจในพฤติกรรมของชายหนุ่มไม่ได้"ผมอยากเต้นรำแล้ว เราออกไปเต้นรำกันเถอะลิตา"กลวัชรเอ่ยชวนเมื่อเห็นว่านั่งอยู่ตรงนี้ไปก็ไม่น่าจะมีอะไรดีขึ้น เขาน่าจะต้องทำบางสิ่งบางอย่าง"คุณพลอยจับมือผมไว้นะครับ แล้วก้าวตามผมช้าๆ ไม่ต้องกลัวเหยียบผมหรอกครับ""พลอยจะพยายามเป็นนักเรียนที่ดีนะคะ"แล้วทั้งคู่ก็พากันหัวเราะออกมา ซึ่งในสายตาไรอัน พลอยนภัสเป็นผู้หญิ
Last Updated : 2024-11-19ไม่รู้ว่ารัก 18.เสแสร้ง
"เป็นไงคะเก้าลิตาเก่งมั้ย คุณไรอันนี่สุดยอดจริงๆ เลยค่ะ ลิตาต้องขอโทษคุณพลอยด้วยนะคะที่มาฉกคุณไรอันไป" สิ้นเสียงเพลงจบลง ลิตาที่เห็นท่าทีแปลกๆ ของกลวัชรที่มีต่อพลอยนภัส จึงได้รีบเดินแยกออกจากไรอันมาทันที เธอรู้สึกไม่ไว้ใจ สายตาที่กลวัชรมองพลอยนภัสมันแปลกๆ เขาเองยังไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นเลย ดังนั้นเธอจึงต้องกันไว้ก่อนอันที่จริงจะว่าไปแล้วมิสเตอร์ไรอันคนนี้ก็น่าสนใจดี ทั้งความหล่อก็พอๆ กันกับกลวัชร แถมความรวยไม่ต้องพูดถึง เธอก็อยากที่จะทำความรู้จักกับเขาอีกสักหน่อย จะได้เผื่อเอาไว้เป็นตัวเลือกได้หากวันใดต้องพลาดจากกลวัชรอีกแต่ถ้าจะให้เลือกเลยตอนนี้ลลิตาอยากครอบครองกลวัชรมากกว่า เขาดูมีเสน่ห์ดึงดูด ดูเร่าร้อน เธออยากรู้นักว่าเรื่องบนเตียงเขาจะเผ็ดร้อนขนาดไหน เพราะที่ผ่านๆ มาเขาเอาแต่ปฏิเสธเธอมาตลอดทั้งๆ ที่เธอเองก็สวยขนาดนี้"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณไรอันไม่ใช่ของพลอยซะหน่อย อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะคุณลิตา""แหมถึงตอนนี้อาจจะยังไม่ใช่ แต่วันหน้าก็ไม่แน่ใช่ไหมล่ะคะคุณไรอัน" ลลิตาที่หันไปมองสบตากับไรอัน จนชายหนุ่มเองต้องส่งสายตาหวานเยิ้มไปทางพลอยนภัสเพื่อสื่อความหมายให้รู้"ผมก็หวังว่าอย่าง
Last Updated : 2024-11-19ไม่รู้ว่ารัก 19.ทวงคืนของเล่น
คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง แสงจันทร์จึงส่องสว่างพอที่จะสาดส่องลงมายังผืนน้ำและชายหาดสีขาวที่สะท้อนเห็นเงาพระจันทร์อยู่ในทะเล ยิ่งถ้าใครได้มาเดินกับคนรู้ใจ คงจะต้องเป็นค่ำคืนที่โรแมนติกมากก็ว่าได้ พลอยนภัสก้มถอดรองเท้าแล้วเอามาถือไว้ในมือ ก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงไปยังขอนไม้ที่นอนเกยอยู่ริมชายหาดไรอันยังคงจ้องมองมายังใบหน้าสวยหวานนั้นอย่างไม่อาจละสายตาไปได้ จนพลอยนภัสเองก็รู้สึกเขิน"คุณไรอันแอบมองพลอยเหรอคะ" ชายหนุ่มถึงกับยิ้มออกมา เพราะถูกหญิงสาวจับได้ว่าเขาแอบมองทั้งๆ ที่เขาไม่ได้แอบ แต่กำลังมองเธออยู่แบบเต็มๆ ต่างหาก"ก็คุณพลอยสวย""แหม ชมกันซึ่งหน้าแบบนี้ พลอยก็เขินแย่สิคะ""ผมพูดจริงๆ ครับ แล้วที่ผมบอกว่ามีเรื่องอยากถามคุณพลอย ผมอยากจะถามว่า คุณพลอยมีแฟนหรือยัง ผมชอบคุณ ถ้าเผื่อว่าคุณยังไม่มีใครผมอยากจะขอโอกาสได้ให้เราได้เรียนรู้จักกันมากขึ้น"พลอยนภัสถึงกับอึ้งในคำถามที่ไรอันถามออกมาตรงๆ ไม่คิดว่าเขาจะรุกเร็วขนาดนี้ อย่างว่า ไรอันเติบโตมาในสังคมตะวันตก คนที่นั่นเมื่อมีอะไรก็มักจะพูดกันออกมาตรงๆ ไปเลยเพื่อความกระจ่าง"เอ่อ..พลอยว่ามันเร็วไปนะคะ เราพึ่งจะรู้จักกันเอง อีกอย่างคุณไรอันก็เป็น
Last Updated : 2024-11-19ไม่รู้ว่ารัก 20.แผนการของคนเจ้าเล่ห์
พลอยนภัสนึกชั่งใจอยู่สักพัก หลังจากที่ชานิดาโทรมาไหว้วานว่าให้เธอช่วยชงชาร้อนที่เธอมักดื่มอยู่เป็นประจำไปให้กลวัชรที่ห้องที เพราะตอนนี้ชายหนุ่มมีอาการเมาและปวดศีรษะบอกตามตรงใจเธอยังแอบหวั่นๆ จากเหตุการณ์เมื่อตอนหัวค่ำอยู่ไม่หายที่ถูกเขากอดเอาไว้อยู่ในอ้อมแขนตอนที่เต้นรำด้วยกัน เธอยังนึกกลัวว่าเขาจะกลั่นแกล้งอะไรเธออีก แต่ลึกๆ อีกใจก็แอบเป็นห่วง เพราะช่วงหัวค่ำที่ผ่านมาเธอก็เห็นว่าเขาดื่มไปมากจริงๆ แต่ก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่ในเวลานี้เขาไม่ได้อยู่กับลลิตาหญิงสาวตัดสินใจจัดการหาเสื้อคลุมมาคลุมทับชุดนอนตัวสั้นที่เธอใส่อยู่อีกชั้น เพื่อที่จะได้ปกปิดร่างกายไม่ให้ดูน่าเกลียดเนื่องจากว่ากำลังเตรียมตัวที่จะเข้านอนเเล้ว หากก็แต่ว่าชานิดาก็ได้โทรมาเสียก่อนพลอยนภัสจัดการต้มน้ำร้อนจากกาน้ำร้อนในห้องที่มีให้ประจำอยู่แล้ว จากนั้นจึงชงชาที่เธอพกติดตัวมาและชอบดื่มเวลาปวดหัวหรือนอนไม่หลับใส่ขวดน้ำร้อนแบบพกพาแล้วจึงรีบเดินไปยังห้องพักหลังที่กลวัชรพักอยู่ตามที่ชานิดาบอกซึ่งเธอพึ่งรู้ว่าอยู่ห่างจากห้องพักเธอไปเพียงแค่สามสี่หลังใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็มาถึง เธอจึงลองเคาะประตูอยู่สองสามครั้ง แต่ภายในห้องก
Last Updated : 2024-11-19ไม่รู้ว่ารัก 21 เกินใจจะอดทน nc
กลวัชรที่กำลังเหมือนคนขาดสติ นาทีนี้เขาไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้น ริมฝีปากแสนหวานนี้กำลังทำให้เขายิ่งมึนเมากับรสจูบแสนเร่าร้อนนี้เข้าไปใหญ่ ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะอะไรกันแน่ที่ทำให้เขารู้สึกไม่อยากควบคุมตัวเองอีกต่อไปแล้ว เขาอยากจูบเธอ อยากกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว จนใครหน้าไหนก็ไม่สามารถมาแตะต้องเธอได้อีกที่ผ่านมาเขาพยายามแล้ว พยายามไม่อยู่ใกล้ ทำเป็นไม่มองไม่สนใจ แต่ร่างกายและหัวใจก็ไม่เคยปฏิบัติตาม ทุกครั้งที่เห็นหรือรับรู้ว่ามีพลอยนภัสอยู่ในระยะใกล้ๆ สายตามันก็มักจะคอยสอดส่องมองหาไปจนเจอเธออยู่จนได้บ่อยครั้งที่เขาชอบจินตนาการถึงภาพเธอแล้วช่วยเหลือตัวเอง แต่ความรู้สึกที่ได้มามันก็ไม่เคยเติมเต็ม มันเหมือนกับว่าเราอยากกินสเต๊กเนื้อ แต่กลับได้กินสเต๊กที่ทำมาจากเต้าหู้แทน เหมือนกับความรู้สึกของเขาที่ต่อให้เขาจะพยายามมากแค่ไหน แต่ข้างในมันก็ยังคงเรียกร้องอยากที่จะได้รับสัมผัสจากตัวเธอจริงๆเขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่เหมือนกับว่าเขาถูกยึดติดอยู่กับอะไรสักอย่าง ซึ่งเขาก็พยายามปฏิเสธมาตลอดว่าเขาไม่ได้กำลังยึดติดอยู่กับเธอ แต่เวลานี้พลอยนภัสกำลังทำให้เขาปั่นป่วน ใจเขา
Last Updated : 2024-11-21ไม่รู้ว่ารัก 22 ไม่อาจต้านทาน nc
กลวัชรไม่รอช้า นาทีนี้เขาอยากลิ้มรสความหอมหวานตรงหน้าเหลือเกิน อยากรู้ว่าภาพในจินตนาการณ์ที่เขาเคยเฝ้าฝันถึง วันนี้เขากำลังจะได้มีโอกาสทำมันจริงๆ แล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งลิงโลดอยู่ในอก น้ำหวานจากดอกกุหลาบสวยชโลมชุ่มฉ่ำไปทั่วนิ้ว เขารูดนิ้วขึ้นลงตามร่องฉ่ำ ถูไถเกสรดอกไม้ที่อยู่กึ่งกลางจนหญิงสาวถึงกับต้องครางออกมา"พี่เก้า..อ๊าา พลอยไม่ไหวแล้ว" พลอยนภัสยอมรับออกมาอย่างตรงๆ ว่านาทีนี้เธอไม่สามารถที่จะต้านทานตนตัวโตตรงหน้าได้อีกต่อไป ราวกับว่าเขากำลังร่ายมนต์สะกดใส่เธอก็ไม่ปราณ ชั่ววินาทีนี้ต่อให้เขาจะลากเธอไปในทิศทางไหนเธอก็พร้อมจะเดินตามไปอย่างว่าง่าย อยากให้ความเสียวซ่านอันแสนทรมานนี้จบลงสักที เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานแค่ไหนเสียงครางอันแสนหวานที่หลุดรอดออกมานั้นยิ่งทำให้กลวัชรยิ่งย่ามใจ ปลายลิ้นร้อนค่อยๆ บรรจงตวัดไปที่กลางปุ่มเกสร ดึงดูดตวัดดูดกินเอาความหวานจากเกสรดอกอย่างอ้อยอิ่งและกก็ไม่ยอมให้ขาดตอน ลิ้นร้อนขยับซุกเข้าออกจากโพรงฉ่ำอย่างกับว่าต้องการให้เธอขาดใจดิ้นอยู่ตรงนี้ ซึ่งพลอยนภัสเองก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง เธอแอ่นกระดกสะโพกยกขึ้นสูงเพื่อรอรับความสุขจากปลายลิ้นร้อนที่กำลังทำหน
Last Updated : 2024-11-23ไม่รู้ว่ารัก 23.ทบทวน nc
"อ๊า พี่เก้า..พลอยทรมาน"ขณะที่กายแกร่งกำลังขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะเกิดเป็นเสียงเนื้อกระทบกันไปทั้งห้อง มือเล็กสองข้างของคนใต้ร่างกอดประสานไว้ที่ท้ายทอยของคนตัวโต โดยเธอเกี่ยวกระหวัดขาเล็กไว้รอบเอวแกร่งของเขา เท่ากับว่าเปิดทางสะดวกให้กับเขาได้เข้าไปใกล้ชิดเธอได้มากขึ้น"พี่รู้..พี่ก็ทรมาน แต่พี่ชอบนะแล้วพลอยล่ะชอบไหม"คนตัวโตแอบยิ้มมุมปาก ก่อนจะลดใบหน้าไปกระซิบถามที่ข้างใบหูเล็กสะอาด การกระทำนั้นยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้กับคนใต้ร่างเข้าไปอีก ในขณะที่สะโพกแกร่งยังคงตอกอัดขยับเข้าออก กลวัชรรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากที่ขณะนี้ภายในของหญิงสาวกำลังตอดรัดตัวตนเขาอย่างหนักหน่วง แถมยังคอยขับน้ำหวานที่ช่วยเพิ่มความหล่อลื่นระหว่างตัวตนเขากับเธอออกมาอีกไม่ขาดเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าสวยที่เขาแอบหลงใหลอย่างไม่รู้ตัว ซึ่งตอนนี้กำลังแหยเกด้วยความเสียวซ่านจากฝีมือเขา จากที่เคยแอบจินตนาการถึงเธออยู่บ่อยๆ ว่าหากเขาได้เขาไปอยู่ภายในตัวเธอ จะให้ความรู้สึกที่ดีขนาดไหน ตอนนี้เขาได้รู้ซึ้งเลยว่าพลอยนภัสให้ ความรู้สึกที่ดีเพียงใด"พลอย..อ๊า..พลอยไม่รู้ค่ะ"พลอยนภัสรู้สึกแปลกใจกับสรรพนามที่เรียกแทนตัวเองของเขา
Last Updated : 2024-11-23ไม่รู้ว่ารัก 24.ต้นเหตุความหงุดหงิด
"Good morning ครับคุณพลอย ตื่นเช้าจังเลยนะครับ""อ้าวคุณไรอัน Good morning ค่ะ คุณไรอันก็ตื่นเช้าเหมือนกันนะคะ""ผมชอบตื่นเช้าครับ สดชื่นดี และตื่นเช้ามีโอกาสที่เราจะได้ทำอะไรๆ มากขึ้น เพราะว่าเรามีเวลามากขึ้น แถมยังทำให้ผมมีโอกาสที่ได้มาดูพระอาทิตย์ขึ้นกับคุณพลอยแบบนี้ไงครับ"ไรอันพูดออกไปก่อนจะปิดท้ายด้วยรอยยิ้มแสนหวาน ที่เขาอยากสื่อให้เธอเห็นว่าเขาจริงใจ แต่ก็กลับทำเอาคนที่กำลังเครียดอยู่ยิ่งรู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่ หากว่าเป็นเวลาอื่น ถ้าไรอันมาพูดหยอดแบบนี้เธอเองก็คงจะต้องเขินแน่ๆ เพราะเขานั้นก็จัดว่ามีดีทั้งหน้าตาและนิสัย หากผู้หญิงคนไหนได้เข้าใกล้แล้วล่ะก็ เธอมั่นใจได้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นคงต้องตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าเธอแน่นอนแต่สำหรับเธอเองในตอนนี้ เมื่อคืนที่ผ่านมา เธอพึ่งจะเผลอมอบตัวให้กับผู้ชายที่เธอตกหลุมรักมานาน ส่วนหัวใจนั้นมอบให้เขาไปนานแล้ว แต่ทั้งหมดที่เธอกล่าวมานั้น กลับกลายเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยอยากได้มันจากเธอเลยยิ่งคิดถึงตอนนี้ พลอยนภัสก็ยิ่งอยากจะร้องไห้ เธอควรจะทำอย่างไรดีเมื่อต้องเผชิญหน้ากันอีกครั้งภายในผ้าห่มสีขาวบนเตียงใหญ่ เรือนร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ขยับตัว ก่อนจะใช้ว
Last Updated : 2024-11-23
Latest chapter
ไม่รู้ว่ารัก 49.วันของเรา
ในที่สุดก็มาถึงวันนี้ หนึ่งเดือนเต็มๆที่กลวัชรและพลอยนภัสต่างใจจดจ่ออยู่กับการช่วยกันทั้งออกแบบและเตรียมงาน แม้ว่าคุณสุนันทานั้นบอกว่าจะหาฤกษ์ให้ได้เร็วที่สุดแต่ก็ยังต้องรอถึงหนึ่งเดือนงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างอลังการใหญ่โตและหรูหรา เหล่าบรรดาเพื่อนๆทั้งฝ่ายเจ้าบ่าวและฝ่ายเจ้าสาวต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองฝ่ายอย่างคับคั่งงานพิธีในช่วงเช้าคู่บ่าวสาวเลือกที่จะใส่เป็นชุดไทยโบราณ ชุดเจ้าบ่าววันนี้อยู่ในชุดไทยราชปะแตนสีงาช้างคอตั้งสูงกระดุมแถวเดียวที่สวมใส่คู่กับโจงกระเบนสีหม่นเหลือบทองและใส่ถุงเท้าแบบยาว ทรงผมถูกแต่งเซ็ทให้เข้าทรงรับกับใบหน้าหล่อ ส่วนด้านเจ้าสาวสวมใส่ด้วยชุดไทยจักรพรรดิ ตัดเย็บด้วยผ้าไหมอย่างประณีต ห่มด้วยสไบปักเลื่อมลายดอกไม้สีเข้ากันกับฝ่ายเจ้าบ่าว ผมยาวสลวยถูกเกล้าเก็บขึ้นไปด้านบนก่อนจะปักด้วยปิ่นสีทองระย้าและแซมเอาไว้ด้วยช่อดอกไม้เล็กๆตามช่อผมสวยงาม"วันนี้เมียพี่สวยจัง สวยจน..."ในขณะที่พูดก็ไม่ได้พูดเปล่า ฝ่ามือใหญ่ยังคงแวะเวียนลงไปบีบที่สะโพกอวบอิ่มด้วย"พี่เก้าคะ เดี๋ยวก็จะต้องออกไปแล้วนะคะ ยังจะมาทะลึ่งอีก""ก็วันนี้ที่รักสวยมากเป็นพิเศษนี่ พี่เห็นแล้
ไม่รู้ว่ารัก 48.ด้วยรัก nc
"พี่อยากอธิบายเรื่องเมื่อคืน" พลอยนภัสเงยหน้าขึ้นมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาที่เวลานี้ขยัยเข้ามาใกล้ กลวัชรเอื้อมมือไปจับมือเธอขึ้นมากุมไว้"เรื่องที่พลอยได้ยิน จริงๆแล้วพี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ที่พี่พูดไปก็แค่อยอยากให้ธาวินมันล้มเลิกความตั้งใจที่จะอยากจีบพลอย แต่เมื่อคืนเป็นวันเกิดมันพี่ก็เลยไม่อยากทำร้ายจิตใจมัน เพราะถ้าพี่บอกความจริงระหว่างเราไปว่าพลอยเป็นอะไรกับพี่ พี่กลัวว่ามันจะเสียใจ เห็นมันยิ่งคลั่งรักพลอยอยู่ พี่ก็เลยเลือกที่จะใช้วิธีนั้นแทน ใครจะคิดว่าอยู่ดีๆพลอยจะไปเดินเล่นอะไรแถวนั้นได้" กลวัชรอธิบายเสียยืดยาวเพียงเพื่อหวังว่าคนตัวเล็กตรงหน้าจะได้เข้าใจเขามากขี้น"พี่พูดจริงๆ พลอยเชื่อพี่หรือเปล่า" เขาจับมือเธอแน่นขึ้น สายตาจ้องมองเธออย่างแน่วแน่เพื่อจะสื่อให้รู้ถึงความจริงใจที่มี"พลอยกลัวว่าพี่เก้าจะแค่อยากหลอกอยากแกล้งพลอย แค่อยากทำให้พลอยเสียใจ" "ตั้งแต่พี่กลับมาแล้วเราอยู่ด้วยกันตลอด พลอยเคยรู้สึกว่าพี่อยากทำแบบนั้นหรอ""ก็มีนะคะ ช่วงแรกๆเห็นแกล้งหาเรื่องพลอยทุกวัน"หื้ออ กลวัชรถึงกับต้องร้องหือออกมาเมื่อพลอยนภัสนั้นตอบกลับไปตรงๆ"โอเคๆก็อันนั้นมันก็อาจช่วงแรกๆไง ใคร
ไม่รู้ว่ารัก 47.สถานะใหม่
เมื่อคืนทั้งคืนหลังจากที่ไปรับพลอยนภัสมา หญิงสาวก็เอาแต่นั่งเงียบมาตลอดทาง เธอไม่ได้ปริปากบอกหรือพูดอะไร บอกเพียงแค่ว่ามีเรื่องไม่สบายใจเท่านั้น เขาขับรถพาเธอไปจอดอยู่ที่บริเวณริมชายหาด พลอยนภัสเดินลงจากรถก่อนจะขอไปเดินเล่นแบบเงียบๆที่ริมชายหาด จากนั้นเธ จึงกลับขึ้นรถมา ตลอดทั้งคืนเขานั่งเฝ้าดูเธอหลับจนกระทั่งตัวเขาเองก็หลับไป พอเช้ามาจึงได้มาส่งเธอที่บ้าน แต่ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอกับความจริงอะไรที่เขาไม่อยากเจอแบบนี้"ฟาน พลอยขอโทษนะที่พามาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เช้า" พลอยนภัสหันกลับไปหาเพื่อนชายคนสนิทที่เวลานี้ดูจะเสียใจมาก"จริงหรือเปล่าพลอยที่เขาพูดมา เรื่องระหว่างพลอยกับเขามันจริงหรือเปล่า" สเตฟานเอ่ยถามเสียงอ่อน เขาก็ไม่ได้อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอมากนักแต่ก็อยากให้ตัวเองกระจ่าง"เอาไว้วันหลังพลอยจะอธิบายให้ฟานฟังนะ แต่ตอนนี้ฟานกลับไปก่อนได้หรือเปล่า ขอบคุณมากๆที่อุตส่าห์ไปรับพลอยเมื่อคืน" พลอยนภัสหันไปพูดกับเพื่อนชายคนสนิทด้วยสีหน้าและแววตาที่ลำบากใจ เธอคิดว่าเธอเข้าใจความรู้สึกของสเตฟานดีและไม่ได้อยากให้เขาต้องมารับรู้และเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยสักนิดในขณะที่สเตฟานยอ
ไม่รู้ว่ารัก 46.เมียหาย
ธาวินยังคงตกใจอึ้งไม่หายเมื่อได้ยินคำตอบของกลวัชร 'พลอยเป็นเมียกู' นี่เขาพลาดอะไรไปตรงไหน ทั้งๆที่เขาพยายามที่จะจีบพลอยนภัสมาตลอด แต่อยู่ดีๆไอ้เพื่อนตัวดีก็ดันมาบอกว่าผู้หญิงที่เขาหมายปองนั้นเป็นเมียมัน"แล้วมึงก็ปล่อยให้กูจีบเมียมึงอยู่ได้ตั้งนานเนี่ยนะ ไอ้บ้าเอ้ย"ธาวินนึกอยากจะตีอกชกชกกำแพงให้มันพังๆไปเลย"กูขอโทษที่ไม่ได้บอกก็เพราะเห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดมึง ไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศว่ะ" กลวัชรยืนเท้าสะเอวหน้ายุ่ง พยายามอยากจะอธิบายให้เพื่อนฟังด้วย"ไอ้เก้ามึงนี่เร็วตัดหน้ากูตลอดตั้งแต่สมัยเรียนแล้วนะ นี่ถ้าเป็นเพื่อนนคนอื่นคงเลิกคบกับมึงไปนานแล้ว""แล้วมึงเป็นอะไรวะถึงได้คอยมาชอบผู้หญิงคนเดียวกันกับกูอยู่ได้" เออนั่นดิ ธาวินก็ยังคิดว่าทำไมเขากับกลวัชรถึงได้คอยแต่จะชอบผู้หญิงคนเดียวกัน เป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว นึกแล้วก็ยังแปลกใจ"แล้วไอ้ที่พูดกล่อมกูเป็นวรรคเป็นเวรเสียตั้งนานในออฟฟิศคืออะไรวะ อย่าบอกนะว่ากันซีน" "อือ""แต่กันซีนไม่ให้กูจีบเมียตัวเองใช่มั้ย ไม่ใช่กันซีนไม่ให้จีบน้อง" ธาวินยังคงถามย้ำ"อือ ตามนั้นแหละ"หลังจากที่ธาวินเข้าไปเจอกลวัชรและพลอยนภัสที่ตรงบันไ
ไม่รู้ว่ารัก 45.ความจริงที่ซ่อนไว้
"ถ้างั้นกูขอแนะนำ นี่น้องพลอย ว่าที่แม่ของลูกกูในอนาคต น้องพลอยครับส่วนนั่นไอ้เก้าเพื่อนพี่แล้วก็เป็นหุ้นส่วนของร้านนี้กับพี่ครับ" ธาวินเอ่ยออกมาหวังว่าจะให้ทั้งสองไอ้รู้จักกันแต่แล้วคำตอบของกลวัชรก็ทำให้ธาวินและข้าวฟ่างนั้นตกใจกลับมากกว่า"รู้จักละ นั่นเลขากูเอง" กลวัชรตอบกลับทันที ทำเอาสองศรีพี่น้องต่างร้อง ห๊าา ออกมาพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย"อืม ไม่ต้องตกใจหรอก แล้วบ้านก็ยังอยู่บ้านเดียวกันกับกูด้วย" กลวัชรพูดไปสายตาก็จ้องไปยังคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเพื่อประเมินสถานการณ์ หากแต่ก็ได้รับมาเพียงแค่ความว่างเปล่า"ถามจริง นี่ล้อกูเล่นป่ะเนี่ย" ธาวินยังคงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองจนต้องหันไปถามพลอยนภัสอีกรอบ"ที่ไอ้เก้าพูดมานี่จริงหรือเปล่าครับน้องพลอย พี่งงไปหมดแล้ว" "ค่ะ ก็อย่างที่พี่เก้าพูดมานั่นแหละค่ะ คุณแม่พี่เก้าเป็นคนอุปถัมภ์เลี้ยงดูพลอยมาตั้งแต่เด็กๆหลังจากที่คุณลุงคุณป้าพลอยเสียน่ะค่ะ โลกกลมจังเลยนะคะ แถมพี่เก้ากับพี่ธาวินยังเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก" พลอยนภัสหันไปยิ้มเจื่อนๆให้กับธาวิน ส่วนกลวัชรนั้นเธอเพียงแค่เหลือบมองแค่หางตา"ถ้าอย่างนั้นน้องพลอยกับไอ้เก้าก็คงจะเป็นเหมือนพี่เห
ไม่รู้ว่ารัก 44.งานงอก
พลอยนภัสค่อยๆเดินตามเสียงนั้นไป ไม่ได้ต้องการที่จะเสียมารยาท แต่แค่อยากจะไปดูให้เห็นกับตาเพื่อความแน่ใจเท่านั้น ประตูของห้องไม่ได้ถูกปิด แสงไฟภายในสาดส่องออกมาจนถึงทางเดิน หญิงสาวค่อยๆเดินไปอย่างเงียบๆจนไปหยุดอยู่ตรงมุมประตูของห้องนั้นที่เปิดเพียงแค่แง้มๆเอาไว้แต่ก็สามารถที่จะมองเห็นได้ถึงใครที่นั่งอยู่ในนั้นใช่...ใช่เขาจริงๆด้วย กลวัชรกับธาวินกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างสนุกสนานโดยไม่ทันได้สังเกตุว่ามีเธอยืนอยู่ตรงนี้ ทุกๆถ้อยคำที่กลวัชรพูดมันออกมาพลอยนภัสได้ยินมันหมดทุกถ้อยทุกคำ "สาวที่ไหน ไม่มี๊....(เสียงสูง) กูก็ไปเรื่อยๆ มึงก็รู้อยู่เหมือนสมัยก่อนนั่นแหละ วันๆทำแต่งานจะเอาเวลาที่ไหนไปหา นอกเสียจากว่ามีมาให้กินถึงที่เอง ฮ่าๆ""ฮ่าๆ มึงลืมไปหรือเปล่าวะว่านี่ใคร 'เก้าฟันดะ' นะเว้ย ฉายานี้ตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย จนตอนนี้ก็ยังใช้ได้อยู่ ถ้าไม่แน่จริงคงไม่อยู่มาจนถึงวันนี้หรอก""กูว่ามึงอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลยว่ะ จะมีไปทำไมวะฟงแฟน สู้อยู่โสดๆคนเดียวเฟี้ยวกว่าเยอะ อยากฟัดกับใครตอนไหนก็ได้ เลิกคิดเสียเถอะพงพลอยอะไรนั่นน่ะ""ไม่ได้!!ไม่ใช่หรอก กูว่ายัยนั่นไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย หน้า
ไม่รู้ว่ารัก 43.ปากหมาพาซวย
ภายในร้านเมื่อเดินเข้ามา พลอยนภัสเห็นกลุ่มชายหญิงยืนนั่งกันเป็นกลุ่มๆ เสียงเพลงในงานดังกระหึ่มจนต้องกระซิบคุยกันจึงจะได้ยิน วันนี้ผับทั้งผับปิดต้อนรับเฉพาะกลุ่มเพื่อนที่ได้รับเชิญเท่านั้น พลอยนภัสเลือกหยิบเครื่องดื่มที่เป็นค็อกเทลแบบบางๆมาจิบเพื่อที่ว่าตนเองนั้นจะได้อยู่ได้นานๆโดยไม่เมาไปเสียก่อนธาวินพาเธอและข้าวฟ่างเดินผ่านกลุ่มเพื่อนๆเขาไป หลายคนมองมาด้วยสายตายิ้มๆ คงเพราะเห็นว่าชายหนุ่มเลือกที่จะเอามือมาประครองไว้ที่เอวเธอกรายๆ คืนนี้พลอยนภัสใส่เดรสยีนต์สั้นสีเข้มขึ้นมาเหนือเข่า ด้านบนเป็นเกาะอกแต่มีสายเดี่ยวเส้นเล็กๆพาดอยู่ที่ไหล่ข้างละเส้น ผมยาวสลวยถูกดัดเป็นลอนและปล่อยทิ้งตัวให้ยาวลงมาดูละมุนตายิ่งนัก "คืนนี้น้องพลอยแต่งตัวน่ารักมากๆเลยนะครับ" ธาวินเอ่ยชม แต่ข้างๆก็ยังมีข้าวฟ่างคอยกระแนะกระแหนด้วยความหมั่นไส้อยู่เป็นพักๆ"หมั่นไส้ๆๆๆ เบื่อพวกคนคลั่งรักจริงๆเลย ไหนดูสิว่ามีเพื่อนพี่วินคนไหนหล่อๆบ้าง""พี่เห็นเราเล็งเพื่อนพี่มาหลายคนหลายครั้งหลายหนแล้วนะฟ่าง นี่ยังไม่มีใครถูกตาต้องใจเราอีกหรอ" ธาวินเอ่ยแซวเธอบ้างเมื่อเห็นว่าได้จังหวะ"ยังเลยค่ะ ที่เห็นก็มีแต่งั้นๆ ฟ่างอยากได้หุ่
ไม่รู้ว่ารัก 42.เรื่องระหว่างเรา
"เธอไม่เป็นอะไรนะ"กลวัชรเอื้อมมือไปบีบมือเล็กไว้หลังจากขับรถออกมาได้สักแล้ว พลอยนภัสยังคงนั่งเงียบมาตลอดทางไม่ยอมพูดจาอะไรกับเขาอีกจนกลวัชรเห็นว่าเธอและเขาจำเป็นจะต้องคุยกัน"เป็นอะไรหรือเปล่า" กลวัชรถามขึ้นหลังจากหาที่เขาหาที่จอดข้างทางเพื่อจะได้คุยกันกับเธอ"ระหว่างเรามันคืออะไรคะพี่เก้า" พลอยนภัสถามออกไปตรงๆ ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาเพื่อรอฟังคำตอบ"แล้วที่ฉันอยู่กับเธอทุกวันแบบนี้เธอยังไม่รู้อีกหรอว่าระหว่างเรามันคืออะไร" กลวัชรถามย้อนออกไปแต่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กก็ยังไม่ได้พอใจในคำตอบ"พลอยต้องการคำตอบค่ะ ต้องการความชัดเจน ถ้าหากว่าพี่เก้าไม่ได้คิดว่าระหว่างเรามันมีอะไรมากกว่าแค่เซ็กซ์ พี่เก้าก็ช่วยหยุดมายุ่งเกี่ยวกับพลอยเถอะค่ะ พลอยไม่อยากโดนใครมาด่าว่าไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายของคนอื่นอีก" พลอยนภัสพูดออกไปด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจังจนกลวัชรเองก็รู้สึกหวั่นๆใจกับท่าทีของคนตรงหน้า"ถ้าเป็นเรื่องของลลิตาฉันขอโทษนะ ทีหลังฉันจะไม่ให้ใครมาว่าเธอได้แบบนี้อีก" "ทีหลัง? นี่หมายความว่ายังจะมีใครที่นอกเหนือจากคุณลลิตาอีกอย่างนั้นหรอคะ""ไม่มีๆ ไม่มีแล้วฉันสัญญา" พูดจบพลอยนภัสก็ถู
ไม่รู้ว่ารัก 41.รับปลาย่างมาจากแมว
ยิ่งเห็นพลอยนภัสและไรอันเดินเข้ามาใกล้ๆจนมาหยุดอยู่ที่หน้าเวทีกลวัชรก็ยิ่งหมั่นไส้ เพราะตอนที่ซ้อมกันไรอันไม่จำเป็นต้องเอามือไปโอบที่รอบเอวของพลอยนภัสเลย มีเพียงแค่ให้พลอยนภัสคล้องแขนไรอันไว้หลวมๆเท่านั้น แต่ตอนนี้หมอนั่นกำลังเล่นนอกบท แถมยังคงจะกวนโอ๊ยเขาด้วยการหันมายิ้มแล้วยักคิ้วให้จนกลวัชรเส้นประสาทดีดดังเปรี๊ยะๆ'รอให้จบงานก่อนเถอะน่าไอ้ฝรั่ง พ่อจะเบิ้ดกะโหลกให้ลั่นเลย' กลวัชรแอบคาดโทษไรอันไว้ในใจหลังจากจบงานกลวัชรบอกให้มารดาและพี่สาวของตนเองนั้นกลับก่อนได้เลย โดยเขาได้โทรไปตามคนขับรถของที่บ้านให้มารอรับ ส่วนพลอยนภัสนั้นตนจะเป็นคนรอรับเอง ขอให้มารดาและพี่สาวไม่ต้องเป็นห่วง ซึ่งทั้งคุณสุนันทาและชานิดาเองก็รู้สึกแปลกใจกับท่าทีของกลวัชรเช่นกัน"พักหลังๆมานี้ตาเก้าของคุณแม่เลิกเกลียดยัยพลอยแล้วหรอคะ" ชานิดาเอ่ยถามมารดาในขณะที่เดินออกไปขึ้นรถ"แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันลูก แต่ก็ดีแล้วล่ะถ้าเก้าจะเลิกทำตัวไม่ดีใส่น้องแล้วหันมารักมาดูแลน้องน่ะ""หันมารักมาดูแล คุณแม่ว่าตาเก้าจะหันมารักมาดูแลยัยพลอยแบบไหนหรอคะ" "ก็แบบพี่น้องกันยังไงล่ะลูก มีกันอยู่เท่านี้""แล้วถ้าเกิดว่าตาเก้ากับยัยพลอยไม่ไ
