All Chapters of พระชายาสวนผักของท่านถูกทำลายแล้ว: Chapter 11 - Chapter 20

เจ้าคนลามก !!!หลิวเหมียนรับชุดแล้วรุดไปที่เรือนของนางทันที "หวังชา" ไหวอ๋องเรียกหวังชาองครักษ์เงาของเขา หวังชาปรากฏตัวทันที "เจ้าจงไปสืบความว่าวันนี้เกิดเรื่องอะไรที่ร้านอาหารอันดับหนึ่งภายในครึ่งชั่วยามข้าต้องได้คำตอบ" ไหวอ๋องพลันมองหวังชารับคำแล้วหายไปประดุจสายลม มือหนาใหญ่พลันยกจอกน้ำชาขึ้นมาจิบอย่างอารมณ์ดี ไหวอ๋องคิดว่าชายารองมีสิ่งปิดบังเขาอยู่...เรือนหลังเล็กของชายารอง หลิวเหมียนเดินเข้ามามอบชุดให้แม่นมหวังไปเก็บ แม่นมหวังถามถึงเรื่องวันนี้ "พวกนางไม่กล้าที่จะเล่าความจริงหรอกนะแม่นมหวัง นางกล้าหาข้าว่าท้องกับชายอื่นสวมหมวกให้ไหวอ๋อง แม่นมลองคิดดูหากเอ่ยเช่นนี้ต่อหน้าไหวอ๋อง คิดรึว่าพวกนางจะรอด เท่ากับว่าเป็นการดูหมิ่นไหวอ๋อง" หลิวเหมียนคิดไว้แต่แรกแล้ว พวกนางไม่พูดหรอก ช่างสมน้ำหน้าจริง ๆ ใบหน้าพวกนางปูดบวมคงจะไปงานเลี้ยงวังหลวงไม่ได้กระมัง งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในตอนเช้า ไหวอ๋องต้องพาชายาเอกและชายารองไปร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ด้วย ในรถม้ามีชายาเอกนั่งฝั่งเดียวกับไหวอ๋อง ลีเฟยสวมชุดสีชมพูลายดอกไห่ถัง ส่วนหลิวเหมียนสวมชุดสี

"ในเมื่อทุกอย่างเป็นปกติแล้ว ทุกคนเข้าไปในงานเลี้ยงกันดีกว่า" ชิงฮองเฮาเป็นคนเอ่ยขึ้น เพื่อทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียดเช่นนี้ "ช้าก่อน จะได้อย่างไร เมื่อครูเป็นนางกำนัลขององค์หญิงหกก่อกวนงานเลี้ยงของไหวอ๋อง ที่สู้รบทำศึกสงครามมานานปี ช่างขายหน้ายิ่งนัก เราว่า นางกำนัลเป็นเช่นนี้ เจ้านายมิอบรมให้ดี เราว่าลงโทษองค์หญิงหกขังให้หอพระธรรมคัดคำภีร์สตรีสอนหญิงเสียดีกว่า" ไม่คิดเลยว่าเหมยไทเฮาจะเอ่ยเช่นนี้ กวนอิงแทบจะเป็นลมจะเป็นไปได้อย่างไร ที่เสด็จย่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนังสารเลวหลิวเหมียน ชิงฮองเฮาก็ตกใจเช่นกัน เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า "เสด็จแม่ไม่นะเพคะ" ชิงฮองเฮาพลันมองกวนอิงด้วยความสงสาร "ขายหน้าเหล่าขุนนาง และทุกคนจะปล่อยไปได้อย่างไร เจ้ายังไม่รีบไปอีก" เหมยไทเฮาพลันมองไปที่กวนอิง "เพคะเสด็จย่า" กวนอิงและนางกำนัลพลันรีบไปทันที เหตุใดเหตุการณ์ถึงเป็นเช่นนี้ไปได้ หลิวซูซูพลันตกใจไม่น้อย นังสารเลวนั่นกลายเป็นคนโปรดของไทเฮาได้อย่างไรกัน ไม่เพียงแต่หลิวซูซูคิด ไหวอ๋องก็พลันคิดไปได้ เสด็จย่าไม่เคยโปรดผู้ใด ทำไมโปรดปร

ในค่ำคืนนั้นหลิวเหมียนพลันให้อาเยียนไปที่บ้านรองอาเยียนได้วาดภาพแผนที่ให้อาเยียนเรียบร้อย ชายหนุ่มในชุดสีดำสาวเท้าเข้าไปอย่างช้า ๆ เข้าไปในเรือนใหญ่พลันมองสองสามีพลันนอนกอดกัน เขาค่อย ๆ เปิดตู้แล้วยัดถุงหอมเข้าไปด้านในภารกิจเป็นอันเสร็จสิ้น... สามวันผ่านไปหลิวเหมียนปรุงครีมหน้าเด้งเสร็จแล้ว นางออกทางด้านหลังจวนมุ่งหน้าไปที่โรงหมอสกุลจาง โดยที่นางไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบสะกดรอยตามนางอยู่ ไหวอ๋องในยามนี้พลันได้นี้ มองหวังชาที่สะกดรอยตามชายารอง "นางเข้าไปในร้านหมอจาง" "ชายารองดูเหมือนจะนำตลับยาไปขายให้หมอจาง" ชายารองของเขานับวันยิ่งแปลกคน นางรู้วิชาแพทย์รึ ใบหน้าของเขาพลันยิ้มอย่างอ่อนโยน แคก ๆ จู่ ๆไหวอ๋องก็ไอเป็นเลือด หวังชาตกใจมาก "ท่านอ๋อง ท่านเป็นอะไร" "ข้ามิเป็นไร" ถอนหายใจอย่างแล้วแล้วเอ่ยต่อ "หวังชา เจ้าจงไปที่จวนสกุลหลิว สะกดรอยตามคุณหนูรองหลิวจากนั้น..." แววตาไหวอ๋องพลันโหดเหี้ยมยิ่งนัก หวังชารับคำหายไป ไหวอ๋องจะแก้แค้นให้ชายรองเอง หลิว

"ข้าตกลง""น่ายินดียิ่งนัก เอาล่ะ ข้าจะล่างสัญญา ท่านอ๋องต้องลงนาม" หลิวเหมียนช่างเจ้าเล่ห์นัก นางไปที่โต๊ะหยิบกระดาษและพู่กันล่างหนังสือลงนาม ว่าอีกหนึ่งเดือนไหวอ๋องจะหย่ากับนางไหวอ๋องรีบลงนาม เอาล่ะถึงอย่างไรนางก็อยู่ในจวนนี้ ค่อยแย่งหนังสือลงนามมาภายหลังก็แล้วกันใบหน้าหลิวเหมียนดีใจเหมือนลิงโลดยิ่งนัก ต่างจากไหวอ๋องที่เจ็บปวด "ทุกคนไม่ต้องเข้ามาเฝ้าหน้าประตูให้ดี" หลิวเหมียนตะโกนออกไป ไหวอ๋องพลันมองกล่องอะไรของนางใบใหญ่ หญิงสาวหยิบมีดสั้นออกมาลนไฟ"หลับตาเสีย ข้าไม่มีสมาธิเอามันออกมา" ไหวอ๋องเชื่อฟังนางทุกอย่าง ฉึก !!!มีดสั้นกรีดลงไปที่ด้านหลัง เลือดแดงฉานไหลออกมา หลิวเหมียนพลันคีบหนอนสีขาวสองตัวออกมาวางไว้บนถาด จากนั้นเย็บแผลให้เขา นางแกล้งเขา นางมิได้ฉีดยาชาให้เขา ถือว่าเป็นการแก้แค้นไปในตัวแล้วกันไหวอ๋องเริ่มจะไม่ไหวแล้ว "เสร็จแล้ว" นางจับเขาพลิกตัว จากนั้นป้อนยาแก้ปวดให้เขา"ผู้ใดกันที่คิดทำร้ายท่าน ดูเหมือนว่าท่านจะได้รับพิษเมื่อไม่นานมานี้" หลิวเหมียนนั่งข้างเตียง จากนั้นพลันจิบน้ำชาอย่างสบายใจ ไหวอ๋องพลันมองหนอนพวกนั้น ถอนหายใจหลังจากงานเลี้ยง ไม่มีใครส่งของให้เขา"ก

หลิวเหมียนพลันสบตากับไหวอ๋อง แม่นมหวังบอกว่าเขาเป็นคนตบหน้าชายาเอกลีเฟย มันเรื่องจริงรึ ที่คนอย่างเขาจะกล้าตบหน้าชายาเอกลีเฟยเพื่อสองแฝด นางไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ แต่ทว่าก็ต้องเชื่อ"เจ้าไปไหนมา" ไหวอ๋องพลันถามนางอย่างสงสัย "ข้านำยาไปขายเจ้าค่ะ เลยมาช้า" "นับแต่นี้ข้าจะให้เจ้าเป็นคนถือสมุดบัญชี ของจวน" หลิวเหมียนพลันอึ้งงัน นี่ไม่เท่ากับหางานยากให้นางหรอกรึ"ท่านอ๋องหน้าที่นี้เป็นของชายาเอกมิใช่รึเจ้าคะ" นางท้วงติงเขา"ข้าอยากมอบให้เจ้าดูแล เจ้าก็ต้องทำ" อ๋องเผด็จการชัด ๆ "อาหารมาแล้วเจ้าค่ะ" แม่นมหวังพลันทำข้าวต้มปลาให้เด็ก ๆ ทาน กระนั้นหลิวเหมียนพลันป้อนบุตรทั้งสอง ทุกการกระทำของนางอยู่ในสายตาของไหวอ๋อง"ท่านอ๋องมีขันทีน้อยเสี่ยวเต่า มาด้วยราชโองการขอรับ" บ่าวชายหน้าจวนพลันรายงาน หลิวเหมียนพลันรู้จักเสี่ยวเต่าทุกคนในห้องต่างไปรับราชโองการ ราชโองการมิได้มีอันใดมาก เพียงเชิญชายารองไหวอ๋องและพระนัดดาทั้งสองไปวังหลวงเข้าเฝ้าองค์ไทเฮาหลิวเหมียนสวมชุดใหม่ที่มาจากผ้าไหมแคว้นฉิน ไหวอ๋องกับครอบครัวสวมชุดสีฟ้าลายเมฆเหินเหมือนกัน ชุดครอบครัวชัด ๆ หลิวเหมียนคิดในใจ ทั้งสี่คนนั่งในรถม้า"ทั้ง