All Chapters of หนี้สวาทอสูร: Chapter 21 - Chapter 30

92 Chapters

21

หญิงสาวลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว และเมื่อออกไปนอกห้องก็ยังรู้สึกว่าบ้านทั้งหลังเงียบเชียบ แดดอ่อนสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างทำให้อบอุ่นขึ้นมาบ้าง ร่างบางกำลังจะเดินลงบันไดก็ได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากห้องหนึ่ง ภิณไลย์ญาเดินกลับไปกระทั่งผ่านหน้าประตูห้องที่เธอจำได้ว่านิโคลัสพาลูกของเขาเข้ามาในห้องนี้ เสียงดังข้างในทำให้หญิงสาวนึกสงสัย เธอคิดว่าเป็นห้องเด็กน้อยคงไม่เป็นไรจึงเปิดประตูเข้าไปก็เห็นโซอี้นั่งอยู่บนพื้นข้างเตียง แตเมื่อหนูน้อยเห็นว่ามีใครเข้ามาในห้องก็รีบเอามือไลพ่ไว้ข้างหลังเหมือนแอบซ่อนอะไรบางอย่าง ภิณไลย์ญาเดินเข้าไปและนั่งลงตรงหน้า ยิ้มให้ก่อนทักว่า“อรุณสวัสดิ์โซอี้”“อรุณสวัสดิ์ เนเน่”“หนูตื่นเช้าจังเลยนะคะ...เอ...แล้วนี่หนูอยู่คนเดียวเหรอคะ?”โซอี้พยักหน้าแต่มือทั้งสองยังคงไพล่ไว้ข้างหลังและมีสีหน้าเหมือนเป็นกังวล ดวงตากลมโตคู่นั้นมองหญิงสาวตรงหน้าเหมือนอย่างไม่ไว้วางใจ ภิณไลย์ญายิ้มกว้างกว่าเดิม“อืม...ใครถักเปียให้หนูคะ สวยจังเลย”“แดดี๊...แดดี๊อาบน้ำให้ แล้วถักเปียให้”“ว๊าว...จริงเหรอคะ แดดี๊เก่งจังเลย ท่าทางแดดี๊จะรักหนูมากเลยนะคะโซอี้”“แดดี๊บอกว่าอย่างนั้น”“เอ...แล้ว..
last updateLast Updated : 2024-11-26
Read more

22

นิโคลัสยืนอยู่ที่ประตูห้อง เขาจ้องมาที่ภิณไลย์ญาซึ่งต้องหยุดชะงักและโซอี้ซึ่งมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด ร่างสูงสืบเท้าเข้ามาหยุดตรงหน้าทั้งสอง ปื้นคิ้วหนาเหนือดวงตาสีบรูเน็ตเข้มขมวดเข้าหากัน“เนเน่...คุณทำอะไร”“อ้อ...เอ้อ...ฉันแต่งหน้าให้โซอี้...ฉันแค่...อ๊ะ!”หญิงสาวร้องตกใจเมื่อจู่ ๆ นิโคลัสก็ฉวยพาเล็ตลิปสติกในมือของเธอเขวี้ยงไปอีกทางก่อนหันไปทางเด็กหญิง ร่างสูงย่อตัวลงและจับไหล่บอบบางของหนูน้อย“โซอี้...แดดี๊เตือนลูกแล้วใช่ไหม แดดี๊บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบให้ลูกแต่งหน้าแต่งตาแบบนี้”“แดดี๊...”โซอี้เม้มปากเข้าหากันแน่น เห็นได้ชัดว่าหนูน้อยหน้าตื่น ออกอาการตกใจและตัวสั่น ภิณไลย์ญาเองก็ตระหนกต่อท่าทีของนิโคลัสไม่แพ้กัน“นิค...อย่าว่าอะไรโซอี้เลยนะคะ เรื่องนี้ฉันผิดเอง ฉันเองที่...”“นี่แหละคือสิ่งที่ผมไม่ชอบ!”เขาลั่นเสียง นั่นเองทำให้เด็กหญิงถึงกับน้ำตาไหลแต่กลับไม่มีเสียงร้องลอดออกมาจากปากหนูน้อย ภิณไลย์ญานั่งนิ่ง เธอเองเริ่มชินแล้วกับอารมณ์ร้อนร้ายของนิโคลัสแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเดือดดาลนัก ตอนนี้คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือโซอี้เพราะเธอเห็นเด็กหญิงหน้าซีดหากก็น่าแปลกใจที่ไม่ยอมส่
last updateLast Updated : 2024-11-26
Read more

23

นิโคลัสพาร่างบอบบางของภิณไลย์ญาเข้าไปด้านในและวางเธอลงบนเก้าอี้รับแขก ชายหนุ่มก้มลงดูขาเรียวที่เลือดยังไหล เขาจับขาของเธอแผ่วเบา รู้สึกสำนึกผิดขึ้นมาชั่ววูบก่อนเลลานีจะกลับเข้ามาพร้อมวางสำลีและยาใส่แผลบนโต๊ะ“นิค...เดี๋ยวฉันจะโทรไปตามคุณหมอนะคะ”“ให้เร็วเลยนะ...เอ้อ...แล้วโซอี้ล่ะ...โซอี้อยู่ที่ไหน?”“เธอกลับไปที่ห้องแล้วค่ะ...นิค...วันนี้ไม่รู้ว่าทำไมโซอี้ไม่ยอมทานอาหาร นั่งเงียบ พอฉันถามเธอก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องเลยค่ะ”เลลานีรายงานตามจริง ภิณไลย์ญาเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็เหลือบมองใบหน้าของนิโคลัสที่เริ่มเคร่งเครียด เขาถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดสั้นๆ “โทรเรียกหมอก่อนเถอะเลลานี”“นิค”ภิณไลย์ญาเรียกเขาเสียงแผ่วเมื่อแม่บ้านวิ่งไปโทรศัพท์เรียกหมอ ชายหนุ่มเหลือบมองหญิงสาวที่ใบหน้าของเธอเป็นสีชมพูจัด เขาขบกรามเบาๆ“มีอะไร”“คุณไปดูลูกก่อนก็ได้นะคะ ฉันไม่เป็นอะไรมาก”“คุณร้องว่าเจ็บนี่ไม่ใช่หรือ แผลก็...ไม่ใช่น้อยๆ”“แต่โซอี้สำคัญกว่าฉันนะคะ”ภิณไลย์ญาแตะแขนหนาขณะเขาก้มหน้าอยู่ใกล้ ๆ มีบางอย่างทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาดแม้รู้ว่าคนเลือดเย็นอย่างนิโคลัสไม่เคยแยแสต่ออะไรทั้งสิ้น หากท่าท
last updateLast Updated : 2024-11-26
Read more

24

เสียงแหลมเล็กดังออกมา นิโคลัสหมอบลงและเรียกลูกสาวของเขา“ออกมาเถอะ...โซอี้”“ไม่ๆๆ...หนูไม่อยากเห็นหน้าแดดี๊...แดดี๊ใจร้ายมาก...มากๆๆๆๆ...อือๆๆๆๆ”“ราชินีเมร่า”เสียงที่ดังแทรกเข้ามาทำให้นิโคลัสชะงัก เขาเงยหน้าขึ้นก็เห็นภิณไลย์ญาเดินกะเผลกเข้ามาและทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ร่างเล็กค่อย ๆ เอนร่างตะแคงตัวและเห็นภาพที่ทำให้หัวใจของเธอดิ่งวูบ โซอี้น้อยนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวเล็กนอนคว่ำร้องไห้อยู่ใต้เตียง หญิงสาวยื่นมือออกไปและพูดด้วยเสียงนุ่มนวล“ราชินีเมร่า...น้าเนเน่มาแล้วนะคะ...ออกมาหาน้าเนเน่นะคะ...รู้ไหมคะว่าเมื่อกี๊น้าเนเน่เห็นแดดี๊ร้องไห้ด้วย”“จริงหราเนเน่...แดดี๊ร้องไห้จริงๆ หรา”บทที่ 9 Enclosing in the passion หัวใจที่ใกล้ชิด โซอี้ถามและดูเหมือนว่าลดเสียงสะอื้นลงเล็กน้อย ภิณไลย์ญาพยักหน้าและยังพยายามเอื้อมมือออกไปแต่เด็กหญิงยังอิดออด “แดดี๊ใจร้าย แดดี๊จาร้องได้ไง” “แดดี๊เสียใจไงคะ...ออกมาเถอะนะคะ แดดี๊บอกว่า...สำนึกผิดแล้วและจะไม่ดุโซอี้แล้วนะคะ...โอ...แย่ละค่ะ แดดี๊ร้องไห้อีกแล้ว” “แดดี๊...” โซอี้ร้องเสียงแหลมเล็กก่อนค่อย ๆ เล
last updateLast Updated : 2024-11-26
Read more

25

“ช่ายค่ะ...ก็หนูไม่หิว”“แต่ตอนนี้ลูกต้องลงไปกินมื้อเช้า เด็กน้อยจะไม่เติบโตถ้าไม่กินมื้อเช้า”“โอเคค่ะ เดี๋ยวหนูจะไป... ตะว่า...แดดี๊ขา...แดดี๊พูดจริงนะว่าจะอยู่...เป่าเค้กวันเกิดกับหนู”“แดดี๊ไม่เคยโกหก”“หนูรักแดดี๊ที่สุดเลย”“โซอี้” ชายหนุ่มรั้งมือเล็กก่อนหนูน้อยจะวิ่งออกจากห้อง โซอี้ชะงักหันกลับมาอีกครั้ง“คะแดดี๊”“คืนจัดงานวันเกิด แดดี๊จะให้น้าเนเน่แต่งหน้าให้หนูเป็น...เอ้อ...”“ราชินีเมร่าค่ะ” ภิณไลย์ญาแทรกขึ้นและมองเด็กหญิงทีทำหน้าตื่นด้วยความเอ็นดู โซอี้ยิ้มกว้างอวดฟันขาวเป็นระเบียบก่อนวิ่งกลับลงไปชั้นล่าง ร่างสูงถอนหายใจเบา ๆ พลางลูบหน้าตัวเอง ใบหน้าคร้ามเข้มที่เคยดุดันตอนนี้ผ่อนคลายลงมากกว่าเก่าโดยเฉพาะแววตาคู่นั้นที่หม่นแสงลงยามหันมาจับจ้องดวงหน้าสวยหวาน หญิงสาวหรุบตามองขาตัวเองที่มีผ้าพันไว้แน่น“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วล่ะค่ะ คุณตามไปดูโซอี้เถอะนะคะ”“ราชินีเมร่าคือใคร” เขาทำและมีสีหน้าครุ่นคิดทำ ภิณไลย์ญามองเขาเหมือนไม่อยากเชื่อ“คุณไม่รู้จักเธอหรอกหรือคะ เธอคือราชินีแห่งมหาสมุทรแอตแลนติสเชียวนะคะ”“ผมรู้จักแต่โพไซดอน”“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ต้องดูคอมมิคบ้างแล้วล่ะค่ะ”“พระเจ้า..
last updateLast Updated : 2024-11-26
Read more

26

พอได้ยินอย่างนั้นแววตาของชายหนุ่มกลับเปลี่ยนไปและดูเหมือนความเงียบเข้ามาแทนที่บรรยากาศรื่นรมชั่วขณะหนึ่ง แต่แล้วเขาก็ยิ้มให้“วันหนึ่งลูกจะเจอมามี๊...วันหนึ่งมามี๊จะกลับมาหาลูก”“หนูอยากเห็นหน้ามามี๊ม๊ากเลย...มามี๊สวยไหมคะ?”“ค่ะ...สวยมาก...สวยเหมือนลูกเลยล่ะ”“แดดี๊ก็หล่อมาก...ไม่เชื่อถามเนเน่ดูซีคะ”โซอี้ชี้นิ้วไปมาขณะร่างสูงเหลือบมองหญิงสาวที่ยืนดูอยู่ใกล้ๆ ภิณไลย์ญายิ้มให้และตอบว่า“เอ้อ...ค่ะ...ใช่ค่ะ...แดดี๊หล่อมาก”“และน่ารักที่สุดเล้ย”หนูน้อยหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ก่อนหันไปให้ความสนใจเค้กแสนสวยโดยมีเลลานีช่วยตัดแบ่งเค้กให้ จากนั้นโซอี้จึงยื่นเค้กในจานเล็ก ๆ ให้ภิณไลย์ญาพร้อมทั้งบอกว่า“หนูให้เนเน่...เป็นรางวัลที่แต่งหน้าให้หนูคืนนี้”“ขอบคุณมากค่ะ...น่ารักที่สุดเลย”ภิณไลย์ญาอดดีใจไม่ได้ที่เห็นท่าทีเป็นมิตรมากขึ้นกว่าวันแรกที่เจอของเด็กหญิงตัวน้อย เธอรับเค้กชิ้นเล็กไปและนึกถึงเรื่องราวของตัวเอง คืนนี้เธอไม่ได้เป่าเค้กและไม่มีคำอวยพรวันเกิดจากแม่และน้องชาย แต่ก็ได้มาร่วมงานวันเกิดของโซอี้ซึ่งเกิดในวันเดียวกับเธอก็ทำให้หญิงสาวไม่รู้สึกว่าเงียบเหงา ถือว่าเป็นการชดเชยก็แล้วกัน ร่างน้อย
last updateLast Updated : 2024-11-26
Read more

27

บทที่ 10 Unexpressed passion ปรารถนาที่มิอาจซ่อนเร้น“หืมม์?” เขาหันกลับมา หน้าคมคร้ามเป็นสีเข้ม คงเป็นเพราะฤทธิ์ของวอดก้า ร่างสูงพยักหน้า“คิดว่าง่วงเหมือนกัน...อืม...คงต้องไปนอนแล้วสินะ”“นิค!” ภิณไลย์ญาร้องออกมาและรีบเข้าไปประคองร่างใหญ่โตที่กำลังจะเซล้มขณะลุกขึ้น หญิงสาวดันตัวเขาให้นั่งลงที่เดิมอย่างทุลักทุเล“นิค...นี่คุณเมาหรือคะ ถ้าเมาก็ไปนอนเถอะค่ะ”“ไม่เมานี่...ผมไม่เคยเมา ดื่มแค่นี้เอง”“แต่นี่มันเกือบหมดขวดเลยนะคะ” เธอเหลือบมองขวดวอดก้าที่หมดไปเกินครึ่งแต่เมื่อหันกลับมามองนิโคลัสเขาไม่ได้ถึงกับเมาเป๋ แค่สีหน้าเข้มจัดและดูเหมือนยังประคองสติได้อยู่ เธอแค่ถอนหายใจเบาๆ“ลุกไหวไหมคะ ฉันจะพาคุณไปส่งที่ห้อง”“ผมเดินไหว...ไม่ต้องช่วยหรอก”“อย่าทำเป็นเก่งไปเลยค่ะ ถ้าฉันไม่เข้ามารับเมื่อกี๊คุณคงได้นอนริมหาดนี้แน่ๆ ตัวใหญ่เหมือนยักษ์ฉันยกคุณไม่ไหวหรอกนะคะ”“ผมก็ไม่ได้อยากให้คุณช่วย ถ้ากลับห้องไม่ได้ก็นอนมันตรงนี้”“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจคุณ”“เนเน่” นิโคลัสคว้าข้อมือของเธอไว้ทำให้ภิณไลย์ญาต้องชะงัก ร่างสูงใหญ่ค่อย ๆ หยัดลำตัวขึ้นทั้งที่ยังกุมมือเธอไว้ เขาจ้องหน้าเธอนิ่งก่อนถาม“โซอี้หลั
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more

28

ร่างเล็กร้องออกมาเมื่อจู่ ๆ นิโคลัสก็เอนตัวทำให้เธอเสียหลักล้มลงบนเตียงพร้อม ๆ กับเขา พอรู้สึกตัวอีกทีร่างสูงใหญ่ทั้งหนาและหนักก็ทาบทับอยู่บนตัวเธอบนที่นอนหนานุ่ม ใช่แต่ภิณไลย์ญาที่ออกอาการตระหนกหากแต่ชายหนุ่มก็แสดงความรู้สึกเช่นเดียวกันออกมาทางประกายตาสีทองแดงที่เข้มขึ้นทว่านิโคลัสกลับไม่ยอมขยับตัวออกห่าง ใบหน้าคร้ามคมอยู่ใกล้ดวงหน้าแสนหวานไม่ถึงคืบ หญิงสาวนิ่งอึ้งเหมือนตัวเองก็ยังมึนงง แต่พอตั้งสติได้เธอพยายามเขยื้อนตัวพร้อมทั้งส่งเสียงว่า“นิค...คะ...คุณ...คุณมึนมากใช่ไหมคะ....ก็ถ้า...ถ้าแฮงค์มากฉันจะ...”“ผมไม่ได้เมา” เขาขัดขึ้น “วอดก้าแค่นั้นไม่ทำให้ผมถึงกับต้องคลานหรอกนะ”“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ขยับตัวหน่อยซีคะ ฉันอึดอัดจะแย่ หายใจไม่ออกด้วย”“เนเน่...”คราวนี้เสียงห้าวหนักกลับแผ่วพร่า เสียงนั้นทำให้ภิณไลย์ญาเองก็หยุดชะงักและต้องสบนัยน์ตาที่ตอนนี้เป็นประกายคมกล้าขึ้นชั่ววาบ เธอรู้สึกหวั่นหวาดและเริ่มกลัวซึ่งก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจเมื่อเขาจ้องลึกลงไปในดวงตาของเธอ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาราดรดบนแก้มสีกุหลาบและทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นแรง“ทะ...ทำไมคะ...”“คุณ...สนิทกับคริสต์มากขนาดไหน?”
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more

29

“ไม่...อาส์...” เสียงหวานแห้งหายและคราวนี้เธอยินยอมให้เขาจุ่มจ้วงลิ้นเข้าไปในโพรงปากลึกกว่าเดิม ภิณไลย์ญาไม่รู้เลยว่าเธออยากให้เขาทำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำให้เธอร้อนรุ่ม กระตุ้นเร้าความปรารถนาในตัวเธอซึ่งไม่เคยเกิดกับผู้ชายคนไหน นอกเสียจาก...คริสต์...โอ...ไม่หรอก เธอไม่เคยเกิดความกระหายอยากกับใครแม้แต่กับน้องชายของเขา เธอไม่เคยอนุญาตให้คริสต์จูบ ไม่เคยให้เขาล่วงเกินมากไปกว่าการกอด และไม่เคยเกิดความปรารถนาอย่างท่วมท้นในสำนึก หากแต่บัดนี้มันเกิดขึ้นในวินาทีนี้ กับผู้ชายที่ประกาศกร้าวว่าเกลียดชังเธออย่างถึงที่สุด เกิดอะไรขึ้น เธอต้องการเขา...นิโคลัส ซาเวีย นักธุรกิจจอมอหังการ เลือดเย็นหากทว่าเสน่ห์ของเขากำลังหลอมละลายความหวั่นหวาดและเธอไม่สามารถต้านทานอำนาจราวมนต์สะกดนั้นได้ ภิณไลย์ญาเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ เธอพยายามตะเกียกตะกายทว่าความปรารถนาข้างในต่างหากที่ดึงเธอให้จมลงสู่ใจกลางมหาสมุทรแห่งห้วงเสน่หา กายแกร่งของนิโคลัสบดเบียดกับร่างนุ่ม จุดความร้อนรุ่มจนหญิงสาวกำลังยับยั้งตัวตนไม่ไหว“นิค...ไม่นะคะ...มะ...ไม่...”หญิงสาวพยายามหักห้ามทั้งเขาและตัวเธอด้วยการส่งเสียงแต่นิโคลัสก็ไม่สามารถคว
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more

30

“นิค...อือ...อาส์...” เสียงแหบเบาลอดจากปากจิ้มลิ้ม เธอไม่กล้าส่งเสียงดังแม้ว่าห้องของนิโคลัสอยู่คนละฝั่งกับห้องของโซอี้ ความอับอายลึก ๆ ซ่านขึ้นมาฉับพลันแต่ก็ยังน้อยกว่าความเสียวกระสันที่กำลังครอบงำเธอกับเขาตอนนี้ ชั่ววาบของสำนึกเธอคิดถึงคริสต์ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอกำลังเอาเขามาเปรียบเทียบกับพี่ชายของเขา นิโคลัสแข็งแกร่งและดุดันทว่าก็น่าประหลาดที่เขาเร่าร้อนมากกว่าน้องชายหลายเท่า เธอกำลังหลงเสน่ห์ของเขาทั้งที่พยายามปฏิเสธมาตลอดว่าจะไม่มีวันพ่ายแพ้ให้แก่เสน่ห์ร้ายกาจของผู้ชายเลือดเย็นแต่เธอกลับต้องยอมจำนนต่อรสจูบและเรือนร่างเครียดแน่นสมความเป็นชายชาตรีของนิโคลัส ซาเวียร์ คนใจหิน ร้ายกาจ และ...“นิค...อ่าส์...ไม่...” การปฏิเสธของเธอไร้ผลอย่างสิ้นเชิงเมื่อเขาทาบร่างลงมาและกดปากได้รูปบนปากของเธอขณะเดียวกันมือแกร่งทั้งสองเร่งร้อนแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของภิณไลย์ญา เธอเหมือนนางกวางน้อยที่อ่อนแอลงในทันทีเมื่ออาภรณ์เลื่อนหลุดจากเรือนร่างคอดเว้าเหมือนนาฬิกาทรายจนเกือบหมด เสียงครางแหบเบาลอดจากปากจิ้มลิ้มเมื่อเขาซุกไซ้ลำคอและจูบบนไหล่กลมกลึงก่อนหน้าเข้มคมเลื่อนลงไปสู่จุดอ่อนไหว ครอบครองยอดเต้าเต่งตึ
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more
PREV
123456
...
10
DMCA.com Protection Status