30

“นิค...อือ...อาส์...” เสียงแหบเบาลอดจากปากจิ้มลิ้ม เธอไม่กล้าส่งเสียงดังแม้ว่าห้องของนิโคลัสอยู่คนละฝั่งกับห้องของโซอี้ ความอับอายลึก ๆ ซ่านขึ้นมาฉับพลันแต่ก็ยังน้อยกว่าความเสียวกระสันที่กำลังครอบงำเธอกับเขาตอนนี้ ชั่ววาบของสำนึกเธอคิดถึงคริสต์ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอกำลังเอาเขามาเปรียบเทียบกับพี่ชายของเขา นิโคลัสแข็งแกร่งและดุดันทว่าก็น่าประหลาดที่เขาเร่าร้อนมากกว่าน้องชายหลายเท่า เธอกำลังหลงเสน่ห์ของเขาทั้งที่พยายามปฏิเสธมาตลอดว่าจะไม่มีวันพ่ายแพ้ให้แก่เสน่ห์ร้ายกาจของผู้ชายเลือดเย็นแต่เธอกลับต้องยอมจำนนต่อรสจูบและเรือนร่างเครียดแน่นสมความเป็นชายชาตรีของนิโคลัส ซาเวียร์ คนใจหิน ร้ายกาจ และ...

“นิค...อ่าส์...ไม่...” การปฏิเสธของเธอไร้ผลอย่างสิ้นเชิงเมื่อเขาทาบร่างลงมาและกดปากได้รูปบนปากของเธอขณะเดียวกันมือแกร่งทั้งสองเร่งร้อนแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของภิณไลย์ญา เธอเหมือนนางกวางน้อยที่อ่อนแอลงในทันทีเมื่ออาภรณ์เลื่อนหลุดจากเรือนร่างคอดเว้าเหมือนนาฬิกาทรายจนเกือบหมด เสียงครางแหบเบาลอดจากปากจิ้มลิ้มเมื่อเขาซุกไซ้ลำคอและจูบบนไหล่กลมกลึงก่อนหน้าเข้มคมเลื่อนลงไปสู่จุดอ่อนไหว ครอบครองยอดเต้าเต่งตึงใต้บราเซียลูกไม้ด้วยริมฝีปากร้อนจนแทบหลอมละลายเธอได้ด้วยลมหายใจของเขา

บทที่ 11 Deep Sense ห้วงลึกแห่งเสน่หา

 ภิณไลย์ญาแอ่นร่างรับคลื่นกระสันที่ถั่งโถมนับสิบระลอก เขาจะเชื่อเธอไหมว่าตั้งแต่รับงานพริตตี้ถึงบัดนี้ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนล่วงเกินเธอได้แม้แต่คนเดียว เสียงครางลึกดึงในลำคอชายหนุ่ม เขาดูดดุนยอดดอกบัวอวบแน่นล้นฝ่ามืออย่างเร่าร้อนก่อนปลดตะขอบราเซียเพื่อปลดปล่อยอกอวบอิ่มเป็นอิสระ หญิงสาวทำท่าจะตะแคงตัวแต่ไม่ท้นแขนแกร่งที่ดันร่างเธอไว้พร้อมกันนั้นที่ใบหน้าคร้ามเข้มก้มลงมาใกล้และกระซิบเสียงพร่า

“เนเน่...คุณหลบผมทำไม”

“ฉันอายค่ะ”

“มันสวยมาก”

“ไม่เคยมีใครเห็น...ฉันไม่เคยให้ใครเห็นแบบนี้”

“ผมเห็นทุกอย่างแล้ว...บอกสิว่าคุณก็ต้องการ”

“อย่าทำแบบนี้ได้ไหมคะ ฉันทรมานมากเลยรู้ไหม”

“แบบไหน...ผมทำอะไร”

“ได้โปรดอย่ากอดฉัน”

“แน่ใจหรือ คุณไม่มีวันไปจากผมได้หรอก ให้ผมสัมผัสคุณ”

“มะ...ไม่...อาส์” หญิงสาวส่งเสียงครางเหมือนคนจะขาดใจเมื่อชายหนุ่มประคองสองเต้าอวบใหญ่ด้วยมือหนาหนัก นิโคลัสเลื่อนปากของเขาลงไปครองยอดถันที่บัดนี้เปลือยเปล่า แข็งเป็นไตและแนบแน่นเต็มอุ้งปากของเขา มือข้างหนึ่งเลื่อนลงต่ำและสอดลึกลงไปในแพนตี้ตัวน้อย ขยับและถูไถในร่องกลีบฉ่ำซึ่งภิณไลย์ญาแทบไม่รู้ตัวเลยว่าเธอชุ่มชื้นและเปียกลื่นมากจนเขาส่งเสียงครางออกมาทั้งที่ปากยังดูดดุนลิ้มเลียความหอมหวานจากปลายเต้าสีชมพูเข้ม นิ้วแกร่งหยั่งลึกลงไป สะกิดติ่งกระสันเบาๆ และทำให้หญิงสาวหยัดสะโพกราวกับว่าเธอกำลังเชื้อเชิญให้เขาสำรวจลึกลงไปมากกว่านั้น

“อือ...อือ....อ่าส์....อาส์” ภิณไลย์ญาไม่ตั้งใจให้เสียงลอดออกมาแต่ไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกบางอย่างที่คอยกระตุ้นเร้า เร่งความร้อนแรงเมื่อนิโคลัสจุ่มจ้วงความอ่อนไหวใจกลางกายสาวด้วยนิ้วของเขาที่เริ่มบดขยี้เร็วและแรงขึ้น มันเป็นการกระตุ้มอารมณ์ทางเพศที่ได้ผลอย่างร้ายกาจและหญิงสาวก็รู้ตัวว่าเธอมาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับ ยินยอมให้ผู้ชายที่เธอสาบานกับตัวเองว่าจะเกลียดเขาจนลมหายใจสุดท้ายล่วงล้ำและถาโถมเธอด้วยร่างกายแข็งแกร่งของเขา และมันเกินกว่าที่เธอจะควบคุมไม่ให้เขาปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกจากตัวเธอลงไปกองที่เรียวเท้าได้ และเมื่อภิณไลย์ญาเปลือยเปล่าเขาจึงเลื่อนหน้าคร้ามเข้มลงมาถึงแอ่งหน้าท้องแบนราบ เขาไม่ไหยุดแค่นั้น นิโคลัสเลื่อนหน้าลงต่ำเพื่อสัมผัสเนินนูนสามเหลี่ยมด้วยคางสากระคายขนเคราของเขา ขยี้ปลายคางลงตรงกลางร่องกลีบผกาแสนฉ่ำและฉกลิ้นจ้วงลึกเพื่อกลืนน้ำหวานที่หลั่งล้นออกมา หญิงสาวหยัดสะโพกขึ้น แหงนหงายใบหน้าและขยุ้มผ้าปูเตียงจนยับยู่ เรียวปากอิ่มอ้าออกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ เธอหายใจสะดุด ติดขัดและดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจ ลิ้นหนายังจ้วงลงไปในแอ่งน้ำหวานทั้งได้ยินเสียงครางด้วยคาวมซ่านอารมณ์