29

“ไม่...อาส์...” เสียงหวานแห้งหายและคราวนี้เธอยินยอมให้เขาจุ่มจ้วงลิ้นเข้าไปในโพรงปากลึกกว่าเดิม ภิณไลย์ญาไม่รู้เลยว่าเธออยากให้เขาทำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำให้เธอร้อนรุ่ม กระตุ้นเร้าความปรารถนาในตัวเธอซึ่งไม่เคยเกิดกับผู้ชายคนไหน นอกเสียจาก...คริสต์...โอ...ไม่หรอก เธอไม่เคยเกิดความกระหายอยากกับใครแม้แต่กับน้องชายของเขา เธอไม่เคยอนุญาตให้คริสต์จูบ ไม่เคยให้เขาล่วงเกินมากไปกว่าการกอด และไม่เคยเกิดความปรารถนาอย่างท่วมท้นในสำนึก หากแต่บัดนี้มันเกิดขึ้นในวินาทีนี้ กับผู้ชายที่ประกาศกร้าวว่าเกลียดชังเธออย่างถึงที่สุด เกิดอะไรขึ้น เธอต้องการเขา...นิโคลัส ซาเวีย นักธุรกิจจอมอหังการ เลือดเย็นหากทว่าเสน่ห์ของเขากำลังหลอมละลายความหวั่นหวาดและเธอไม่สามารถต้านทานอำนาจราวมนต์สะกดนั้นได้ ภิณไลย์ญาเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ เธอพยายามตะเกียกตะกายทว่าความปรารถนาข้างในต่างหากที่ดึงเธอให้จมลงสู่ใจกลางมหาสมุทรแห่งห้วงเสน่หา กายแกร่งของนิโคลัสบดเบียดกับร่างนุ่ม จุดความร้อนรุ่มจนหญิงสาวกำลังยับยั้งตัวตนไม่ไหว

“นิค...ไม่นะคะ...มะ...ไม่...”

หญิงสาวพยายามหักห้ามทั้งเขาและตัวเธอด้วยการส่งเสียงแต่นิโคลัสก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขากำลังถูกครอบงำด้วยแรงผลักจากส่วนลึก ใช่...แรงผลักดันที่มีพลังมากพอจะทำให้เขาลืมความเป็นปฏิปักษ์ที่มีต่อภิณไลย์ญาและและดูเหมือนไม่มีอะไรหยุดยั้งความรู้สึกนั้น เขาส่งเสียงครางลึกสั่นพร่าจากปากเปียกฉ่ำที่จ้วงลิ้นพลิกพลิ้วในโพรงปากของเธออย่างกระหายหิวก่อนร่างอรชรจะอ่อนยวบลง เธอรู้สึกถึงการเร่งเร้าตลอดเวลา ร่างหนาหนักของนิโคลัสเหมือนคลื่นคลั่งกำลังถาโถมตัวเธอ

“นิค...หยุดเถอะค่ะ...หยุดเถอะ...”

“ไม่...พระเจ้า...อย่าบอกให้ผมหยุด...อาส์...ผมทำไม่ได้” เสียงนั้นอยู่ในการรับรู้ของภิณไลย์ญาหากทว่าเธอไม่สามารถควบคุมอะไรได้ สั่งเขาไม่ได้และไม่อาจเก็บกดความซาบซ่านที่กำลังท่วมท้นขึ้นมา เธอเคลิ้มตามจูบหนักหน่วงของเขาจนไม่รู้เลยว่าชุดสวยถูกรั้งหลุดลุ่ยจากร่างตอนไหน แล้วประสาทสั่งการของเธอก็ทำงานเชื่องช้าลงในขณะที่นิโคลัสถอนปากออกจากเรียวปากนุ่มและเริ่มจัดการตัวเองด้วยการถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออก พริตตี้สาวสวยตาเบิกกว้างเมื่อเห็นกล้ามเนื้อแกร่งกำยำของเขา นี่เธอเผลอไผลจนทุกอย่างล้ำเส้นอย่างที่ไม่สามารถทำอะไรได้

“นิค...” เสียงครางพร่าแหบหลุดจากปากจิ้มลิ้ม ภิณไลย์ญานอนหงายแผ่หราบนเตียงนุ่มขณะที่นิโคลัสคุกเข่าอยู่เหนือเธอ นัยน์ตาสีทองแดงเข้มจับจ้องบนเรือนร่างของหญิงสาวที่หลงเหลือบราเซียและแพนตี้ตัวเล็กปกปิดส่วนสงวนเท่านั้น มันเย้ายวนและทำให้เขาถึงกับหมดความอดทนจนต้องคลายหัวเข็มขัดและรูดซิปกางเกงลง มือหนาสั่นเล็กน้อยขณะเปลื้องผ้าออกก่อนทาบตัวเองลงเหนือร่างน้อยที่บิดส่ายไปมา เนื้อตัวของเธอร้อนผ่าวและยิ่งทำให้กล้ามเนื้อของเขาที่กำลังหดรัดรุ่มร้อนยิ่งกว่าเก่า นิโคลัสจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวย มือทั้งสองของเขาวางอยู่เหนือศีรษะของภิณไลย์ญา และเป็นครั้งแรกที่เธอกล้าจ้องตอบนัยน์ตาคมปลาบคู่นั้น เขาหนักอึ้งอยู่เหนือตัวเธอ ร้อนผ่าวหากก็เต็มไปด้วยพลังดึงดูด ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปจนชิดและเคลียปลายจมูกโด่งบนพวงแก้มสีกุหลาบ

“เนเน่...ถามอะไรหน่อยได้ไหม คุณเคยอยู่แบบนี้กับคริสต์หรือเปล่า”

“ฉันอาจจะโกหกคุณว่าไม่”

“ผมจะเชื่อคำโกหกของคุณ” เขาตอบเสียงพร่า “แล้วเคยอยู่แบบนี้กับผู้ชายคนอื่นหรือเปล่า”

“ถ้าฉันโกหกอย่างที่เคยบอกคุณไปล่ะคะ”

“ผมจะลองเชื่อสักครั้ง...อาส์...”

เขาครางแล้วกดปากหยักลงบนปากนุ่ม ทิ้งดิ่งปลายลิ้นในโพรงปากหอมหวาน ดูดดื่มปากและลิ้นนุ่มอย่างซาบซ่าน จุดความกระสันและโหยหาอ้อมแขนที่เธอเคยปัดป้องให้กลับกลายเป็นความเสน่หาที่ไม่อาจหยุดยั้ง นิโคลัสทำให้เธอกระตุกเล็กน้อยเมื่อปลายนิ้วแกร่งปัดตะขอบราเซียลูกไม้หลุดออก เขากดทุกส่วนลงกับร่างนุ่มนิ่ม ทั้งอกแกร่งกว้างรกเรื้อด้วยไรขนหนาและสะโพกสอบ มันเป็นครั้งแรกที่ภิณไลย์ญารู้สึกว่าตัวเธอกำลังแนบชิดกับความตื่นตัวของบุรุษเพศที่มันกำลังคัดแข็งและบดเบียดแนบแน่นอยู่ใต้ท้องน้อย เสียงลมหายใจหอบพร่าของเขากระตุ้นประสาทรับรู้ของเธอที่มันกำลังแตกซ่าน เธอหยุดเขาไม่ได้แล้ว และหยุดตัวเองไม่ได้ด้วย