All Chapters of หนี้สวาทอสูร: Chapter 31 - Chapter 40

“อูยยยย....ซี๊ดดด...อาส์...นิค...ซี๊ดดดด” สาบานได้ว่าเธออยากหยุดตัวเอง ไม่อยากให้เขาได้ยินเสียงครางที่ทำยังไงก็หยุดยั้งได้ยากเย็นเหลือเกิน นิโคลัสไม่ใส่ใจ ยิ่งได้ยินเสียงภิณไลย์ญาเขาก็ยิ่งจุ่มจ้วงปาดป้ายปลายลิ้นลงไปในกลีบฉ่ำหวาน จับขาเรียวของเธอแยกห่างและเกลือกกลั้วใบหน้ากับเนินสามเหลี่ยมก่อนที่เขาจะสำนึกถึงความต้องการของตัวเอง แกนกายของเขาเครียดเกร็งและเขาอยากให้ตัวเขาทรมานมากกว่านั้นอีกสักหน่อยก่อนเลื่อนปากออกและหยัดกายขึ้น เขาอยู่เหนือเธออีกครั้งและเห็นความหวาดหวั่นฉายออกมาจากนัยน์ตาสีน้ำตาลเป็นประกายราวผลึกแก้ว ภิณไลย์ญาจ้องมองเรือนร่างสมบูรณ์แบบของเจ้าพ่อมอเตอร์โชว์ นิโคลัสเต็มไปด้วยพลังดึงดูดด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นเธอไม่ตั้งใจเลื่อนสายตาลงต่ำกว่านั้นเพื่อเห็นแก่นกายเครียดแข็งของเขาที่กำลังเหยียดขยาย เขานาบตัวเขาลงบนเธอ แนบความคัดแข็งลงตรงกลางกลีบบานฉ่ำ เบียดถูและนาบปากลงบนกลีบปากบวมช้ำ ให้เธอสัมผัสรสชาติของตัวเองจากปากรุ่มร้อนของเขา ภิณไลย์ญาอ้าปากรับแต่โดยดี รสชาติและกลิ่นเหมือนหอยทะเลลึกหอมหวานปะปนอยู่ในความชุ่มฉ่ำและลมหายใจร้อนระอุของนิโคลัส เธอกลืนหยาดชุ่มในปากของเขาที่เปียกเ

เธอส่งเสียงเหมือนพูดกับตัวเองทั้งไม่กล้าขยับตัวราวกลัวว่าจะทำให้นิโคลัสตื่น เธอกำลังแคร์เขามากขึ้นทุกที ไม่ได้อยากมีความรู้สึกแบบนี้ ความหวงแหนที่ไม่ควรมีให้กับผู้ชายที่มองเธอเป็นแค่ทางผ่าน จริงซีนะ...เธอเองก็ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสมบูรณ์แล้วด้วยการเอาตัวเข้าแลกกับเศษเงินของเขา ภิณไลย์ญาได้แต่นึกอย่างสิ้นหวังเพราะทุกอย่างที่ฝันไม่เคยเกิดขึ้นจริง ผิดหวังมาแล้วครั้งหนึ่งกับน้องชายของเขา นับว่าเจ็บปวดที่สุด แต่เธอไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคริสต์ แล้วกับพี่ชายของเขาเธอจะเรียกความสัมพันธ์นี้ว่าอย่างไร หรือแค่ความฉาบฉวยที่วันหนึ่งมันจะผ่านพ้นไป กลิ่นวอดก้าที่อวลอจากลมหายใจของนิโคลัสตอกย้ำว่าเขาเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความเผลอไผลของเขาหาใช่ความตั้งใจ หญิงสาวจมอยู่กับความคิดของตัวเองก่อนผล็อยหลับไป เป็นเวลาที่นิโคลัสค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขาได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเธอ เขากอดร่างน้อยไว้แน่นขณะที่ไม่สามารถตกตะกอนความคิดได้เลยว่าตอนนี้เขาคิดอย่างไรกับภิณไลย์ญากันแน่บทที่ 12 Upclosed and personnel ผูกพันชั่วคราวภิณไลย์ญาตื่นแต่เช้าและเดินลงไปที่ริมหาดอันเงียบเหงา ได้ยินก็แต่เสียงคลื่นล้

“ทุกอย่างไม่ได้จบเพียงแค่ที่ผมพาตัวคุณมาเก็บไว้ที่นี่เพื่อที่คริสต์มันจะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่านมากกว่าที่เป็นอยู่ ผมยังใช้งานคุณได้ไม่คุ้มกับที่เสียไปสามล้านดอลล่าห์เลยนะเนเน่”“แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร”“ผมจะพาคุณกลับนิวยอร์ค คุณต้องไปอยู่คอยดูแลโซอี้ในระยะเวลาที่ผมคิดว่าน่าพอใจ”“มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเรานี่...ใช่ไหมคะ?”“ถ้าคุณไม่ใช่คนที่เห็นเงินเป็นเรื่องใหญ่มากจนเกินไป ผมคิดว่าหน้าที่พี่เลี้ยงของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่กับแม่ ไม่รู้จักอ้อมกอดแม่มานานเท่าไหร่ก็น่าจะเป็นเหตุผลให้คุณรู้สึกเต็มใจอยากทำหน้าที่นี้ หรือถ้าหากคุณคิดว่าโซอี้น่ารำคาญ...”“ฉันต้องทำทุกอย่างตามคำสั่งของคุณอยู่แล้วนี่ไม่ใช่หรือคะ”“ก็ดีที่คุณรู้จักหน้าที่ของตัวเอง” คำพูดของเขาไม่ได้ดุเดือดร้อนแรงอย่างวันก่อนแต่ก็แฝงไว้ด้วยอำนาจสั่งการที่ทำให้คนฟังรู้สึกได้ถึงความห่างเหินต่อกันอยู่ดี ทั้งที่เธอยังสลัดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่พ้นจากสมอง แก้มเนียนร้อนผะผ่าวยามเขาจ้องมองมา เธอยังจดจำแววตาที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและปรารถนานั้นได้ บ้าเถอะ! เขาเป็นคนยัดเยียดหนี้ให้เธอและก่อนหน้านี้นิโคลัสชิงชังเธอ

“ใช่...เราตกลงกันแล้ว แต่ผมอยากเปลี่ยนสัญญาระหว่างเราใหม่ ผมสามารถทำได้ในฐานะเจ้าหนี้”“ถ้าอย่างนั้นมันก็ไม่ยุติธรรมกับลูกหนี้เลยนะคะ ถ้าหากว่าคุณพร้อมจะฉีกสัญญาเก่าได้ตลอดเวลา”“ผมไม่ได้ฉีกสัญญา แต่ต้องการเพิ่มรายละเอียดลงไป”“มากแค่ไหนกันคะ หวังว่าคงเป็นข้อเสนอที่ควรจะเห็นใจลูกหนี้ที่ถูกบังคับอย่างฉันบ้าง”“เรื่องประชดประชันนี่คุณถนัดจริงนะ...โอเค...ผมจะคุยเรื่องสัญญาระหว่างเรา คุยไปด้วย อาบน้ำไปด้วย”ภิณไลย์ญาไม่ทันอ้าปากประท้วงนิโคลัสก็เปิดน้ำฝักบัวสาดซ่าลงมา พร้อมกันนั้นที่เขาประกบปากปิดปากของเธอแนบแน่น บดเบียดจนหญิงสาวสำลักทั้งลมหายใจและน้ำที่ไหลซึมเข้าไปในปาก หากดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจ ยังเบียดร่างใหญ่เข้าหา เขาดูดดุนลิ้นของเธอ หญิงสาวสั่นสะท้าน เหมือนถูกต้อนจนมุม แล้วเขาก็ทรมานด้วยการยั่วยุอารมณ์จนประสาททุกส่วนของร่างเล็กไหวระริก เมื่อปากได้รูปเลื่อนออกเล็กน้อยเธอจึงรีบถามเสียงพร่า“นะ...ไหนว่า...จะพูดเรื่องสัญญาล่ะคะ”“ใช่...ผมจะพูด...แต่...รายละเอียดมันเยอะมาก...นาทีเดียวคงไม่พอ”“นิค...คุณแกล้งฉันอีกแล้วนะคะ”“ไม่เลย” เขาลิ้มเลียกลีบปากนุ่มฉ่ำน้ำ เขายั่วเย้าเธอและตัวเขาเองก็เริ

คริสต์พูดกับพี่ชายของเขาหากทว่าสายตาคู่นั้นกลับจ้องมองไปที่ภิณไลย์ญาซึ่งในเวลานั้นเธอหลบตามองต่ำราวกับว่าไม่อยากสบตากับใครแม้แต่คนเดียวในวงสนทนาที่ทำให้ดูเหมือนว่าเธอเป็นส่วนเกินของครอบครัวนี้ ครอบครัวของมหาเศรษฐีและมันทำให้คนต่ำต้อยเช่นเธอยิ่งดูตัวเล็กไปถนัดใจ ตอนแรกภิณไลย์ญาคิดว่านิโคลัสจะพาเธอกับโซอี้ไปที่บ้านพักส่วนตัวของเขาที่ไหนสักแห่งแต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะพาเธอมาที่นี่คฤหาสน์ของตระกูลซาเวียร์และทำให้เธอต้องกลับมาเผชิญหน้ากับคนที่เธอไม่คิดว่าจะได้ข้องแวะกับชีวิตของเขาอีกแล้ว นิโคลัสกำลังคิดอะไรอยู่เธอไม่รู้และไม่อาจหยั่งเห็นไปถึงจินตนาการของเขา แต่เท่าที่รู้ตอนนี้เธอเหมือนสิ่งแปลกปลอมที่หลุดเข้ามาท่ามกลางวงสังคมของคนมีเงิน ภิณไลย์ญาเริ่มอึดอัดจนเผลอบีบมือของโซอี้แน่นขึ้นและทำให้เด็กหญิงรู้สึกได้ โซอี้เงยหน้ามองคนข้าง ๆ แต่ก่อนที่เด็กหญิงจะอ้าปากถามก็ได้ยินเสียงคริสเอ่ยขึ้นว่า“โซอี้...สวัสดีจ้ะ เป็นยังไงบ้าง...จำอาคริสได้ไหม?”คริสก้าวเข้าไปและนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเด็กหญิงตัวน้อยซึ่งในช่วงเวลานั้นเองภิณไลย์ญาก็รีบปล่อยมือจากเด็กหญิงและขยับไปยืนห่างจากนั้นสองถึงสามก้าว โซอี้จ้องมองค