All Chapters of หนี้สวาทอสูร: Chapter 11 - Chapter 20

สิ้นคำร่างบางก็ก้าวผ่านเขาไป ภิณไลย์ญาเปิดประตูด้วยมือสั่นเทา ความเจ็บปวดและอัดอั้นแทบระเบิดทำให้เธออยากวิ่งไปที่ไหนสักแห่งแล้วอาเจียนความกดกลั้นออกมาให้หมด หากไม่ทันที่ความสับสนถูกขจัดออกจากความคิดเธอก็ต้องผงะนิ่งอีกครั้งเมื่อเดินออกจากห้องแต่งตัวเพียงไม่กี่ก้าวก็พบใครคนหนึ่งยืนอยู่ที่โถงทางเดิน“คริสต์!” ภิณไลย์ญาชะงักงัน หัวใจของเธอที่ปลิวหายไปในอากาศกับความหยาบร้ายของนิโคลัสราวคืนกลับมาใหม่พร้อมการปรากฎตัวของ คริสต์ ซาเวียร์ น้องชายคนเดียวของเขา ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้าปี ทายาทมหาเศรษฐีลำดับที่สองของตระกูลซาเวียร์ หนึ่งในตระกูลชื่อดังของแวดวงธุรกิจการผลิตชิ้นส่วนรถยนต์และอิมพอร์ต เอ็กพอร์ตรถหรูของยุโรปก้าวเข้ามาหาร่างแน่งน้อยที่ยืนนิ่งราวถูกสาปเขาก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าหญิงสาว ภาพบุรุษร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มสะท้อนในดวงตากลมโตงดงามรื้นด้วยน้ำ ภิณไลย์ญามองฝ่าม่านพร่าพราย เธอยังคงมองเห็นคริสต์คนเดิม เขายังคงสง่างาม เค้าโครงใบหน้าหล่อเหลาใต้กรอบเรือนผมสีน้ำตาลบรูเน็ตราวหล่อจากเบ้าเดียวกับนิโคลัสหากก็ไม่เหี้ยมเกรียมและดุดันเท่า นัยน์ตาสีแอมเบอร์นุ่มนวลจ้องมองมายังร่างเล

“นิโคลัส...นี่คุณจะทำอะไร”“ตอนแรกผมคิดว่าจบงานจะเริ่มสัญญาที่ให้คุณชดใช้หนี้ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว ไม่ต้องกลับไปที่งาน... คุณต้องไปกับผมเดี๋ยวนี้!”“นิโคลัส...อย่านะคะ!”ภิณไลย์ญาพยายามยื้อสุดเรงด้วยการดึงแขนเสื้อของเขาไว้แน่นและขืนตัวเองไม่ยอมให้เขาลากตัวออกไปจากลิฟท์เมื่อประตูเปิดออกที่ชั้นใต้ดิน แต่ก็ดูเหมือนความพยายามนั้นจะไร้ผลเพราะมือหนาหนักราวคีมเหล็กของนิโคลัสมีพลังมากเกินกว่าหญิงสาวจะต้านไหว เขาดึงข้อมือบางจนร่างเล็กเซตามออกไป ชายหนุ่มแสดงความหยาบร้ายเหมือนกำลังฉุดกระชากผู้หญิงตัวเล็กที่ไม่มีทางสู้ และเมื่อออกไปด้านนอกร่างสูงก็เหนี่ยวภิณไลย์ญาไว้ในอ้อมแขน ตรึงเธอไว้ด้วยกำลังที่มีมากกว่าแม้ว่าร่างอรชรจะพยายามขัดขืนแต่เธอก็ได้เพียงเข่นเขี้ยวใส่ “นิค...ไม่!...คนบ้า...ปล่อยฉันนะ!”“หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้เลยเนเน่”“คุณสั่งฉันไม่ได้”“เป็นลูกหนี้อย่าบังอาจมาขัดคำสั่งผม!”เสียงคำรามลั่นพร้อมกับที่เขาดันตัวเธอจนหลังชนผนังตึก นิโคลัสดันตัวเข้าหาและภิณไลย์ญามองข้ามไหล่กว้างเห็นชายร่างใหญ่สองคนยืนอยู่ที่รถสปอร์ตสีดำเป็นมันเงาห่างจากที่นั้นไม่ไกล เธอหอบหายใจขณะมือทั้งสองถูกตรึงไว้ด้วยมือ

และเมื่อถึงวันนั้นเขาอาจปลดปล่อยเธอให้เป็นอิสระ...จะได้ต่างคนต่างไปเสียที ภิณไลย์ญาคิดวนไปวนมาอยู่เช่นนั้นท่ามกลางบรรยากาศการเดินทางที่ตึงเครียดตลอดเวลาและไม่รู้ว่าผลอยหลับตอนไหนหลังลงจากเครื่องบินส่วนตัวของเขาและเดินตามหลังนักธุรกิจหมื่นล้านต้อย ๆ เพื่อขึ้นรถเอสยูวีที่มาคอยรับ หญิงสาวหลับ ๆ ตื่นๆ และเห็นหน้าคนเย็นชาถมึงทึง เขาไม่หลับบ้างหรืออย่างไร กระทั่งเธอได้ยินเสียงห้าวหนักดังขึ้นว่า“ถึงแล้ว...ลงมาสิ เนเน่”ร่างบอบบางที่ขดตัวอยู่บนเบาะด้านหลังทั้งที่ยังอยู่ในชุดแสกดำสั้นลืมตาตื่น เธอร่างสูงใหญ่ของนิโคลัสยืนหน้าบึ้งที่ประตูรถซึ่งเปิดกว้าง สักครู่เขาจึงโยนอะไรบางอย่างให้หญิงสาว ภิณไลย์ญาสะดุ้งและหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเพราะมันเป็นเสื้อโค้ทตัวใหญ่สีเทาก่อนได้ยินเขาสั่งว่า“สวมมันซะแล้วตามผมมา”หญิงสาวไม่รอช้า เธอรีบทำตามที่เขาสั่งแล้วลงจากรถคันใหญ่และเดินตามเขาไปยังบ้านพักตากอากาศบนเนินเขาริมทะเลซึ่งเมื่อภิณไลย์ญาหันมองรอบ ๆ ก็ถึงกับตื่นตะลึง เพราะเธอไม่เคยมายังหมู่เกาะฮาวายและมันเป็นสถานที่ในฝันที่อยากให้มีงานติดต่อมาที่นี่แต่ก็ไม่เคยได้รับข่าวดีสักครั้งในชีวิต ขณะเดินพลางวิ่งตามหลัง

“เวลาของฉันกับเขาหมดไปแล้ว” หญิงสาวเสียงเครือ “มันหมดไปตั้งแต่ที่ฉันสำนึกได้ว่าฉันกับเขาไม่คู่ควรกันไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรทั้งนั้น”“คิดว่าผมจะเชื่อคุณหรือไง ในเมื่อก่อนหน้านี้คุณพยายามติดต่อเขาและพยายามทำให้น้องชายของผมกลับไปหาคุณ”“อย่ามาปรักปรำกันนะคะ คริสต์เป็นคนดี เขาแค่อยากรู้เท่านั้นว่าฉันเป็นยังไง”“อ้อ...อยากให้เขารู้ใช่ไหมว่าคุณมันน่าสงสารและอ่อนแอมากแค่ไหนเวลาถูกผู้ชายทิ้ง มารยาหญิงมันก็มีเท่านี้ มีแค่อยากให้คนอื่นเห็นใจ บางทีอาจไม่จำเป็นต้องเป็นคริสต์ แต่เป็นผู้ชายคนไหนก็ได้ที่คุณพร้อมจะบากหน้าเข้าไปให้พวกมันปลอบด้วยเงิน!”“นิค! คุณพูดเกินไปแล้วนะ...อ๊ะ!”ภิณไลย์ญาร้องเสียงหลงเมื่อผลักร่างสูงออกห่างและเงื้อมือขึ้นหวังจะตวัดลงบนหน้าของนิโคลัสแต่ไม่ทันมือหนาของเขาที่คว้ามันไว้แน่นก่อนผลักร่างน้อยให้หลังชนผนังอีกครั้งและดันตัวเข้าหา คราวนี้เขาจับคางเรียวไว้และบีบเต็มแรง หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาซึมและทำได้แค่ส่งเสียงเจ็บปวดในลำคอ ชายหนุ่มขบกรามเสียงดังและคำรามดุดันน่ากลัว“อย่าคิดท้าทายผมแบบนี้อีกเนเน่! ผมไม่ใช่คริสต์หรือไอ้ผู้ชายหน้าไหนที่คุณคิดว่าจะร้องขอความเห็นใจได้ ฟังผม...ฟังใ

“ผมมีสิทธิ์ทุกอย่างในชีวิตของคุณเนเน่!”นิโคลัสชี้หน้าหญิงสาวด้วยความเดือดดาล เห็นได้ชัดว่าเขากำลังบันดาลโทสะจนเลือดขึ้นหน้า แม้เห็นว่าเขาโกรธจัดแต่เธอก็จ้องหน้าด้วยแววตาไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มเลิกมุมปากขึ้นอย่างเหี้ยมเกรียม“ผมมีสิทธิ์ที่จะรู้ทุกอย่าง รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรหรือแม้แต่คิดวางแผนชั่ว ๆ จะทำให้คริสต์แตกแยกกับคู่หมั้นของเขา”“ฉันไม่ได้ติดต่อกับคริสต์อีกแล้วนะคะ ในเมื่อฉันรับเงินจากคุณมาแล้ว...อ้อ...ไม่สิ...ในเมื่อคุณก็บังคับให้ฉันรับเงินจากคุณฉันก็ไม่มีวันทำผิดสัญญาเป็นอันขาด”“ผมจะเชื่อน้ำหน้าผู้หญิงหิวเงินอย่างคุณได้ไหม...บางครั้งการรับปากมันก็ไม่ได้รับประกันว่าคุณจะทำตามสัญญาเสมอไป ไม่อย่างนั้นคงไม่หาทางแอบติดต่อกับน้องชายของผมแบบนี้”“ฉันไม่ได้แอบ”“แต่คุณตั้งระบบสั่นเอาไว้ คงกลัวว่าผมจะรู้หรือได้ยิน ขอโทษนะ...ถ้าผมโง่ขนาดนั้นป่านนี้คริสต์มันคงเสียท่าผู้หญิงหน้าด้านที่ไม่รู้จักรักษาสัญญาอย่างคุณไปนานแล้ว!”“เลิกพูดจาดูถูกกันซะทีเถอะค่ะ คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าเงินสามล้านที่ฉันได้มามันต้องแลกกับอะไรบ้าง คุณเป็นคนยัดเยียดมันให้ฉัน บีบบังคับทุกทาง ฉันยอมคุณทุกอย่างนะคะนิค แต่คุณควรใ