All Chapters of ฉันนอนกับบอสสุดโหด: Chapter 1 - Chapter 10

"อื้อ หนักจัง อื้มมม""อยู่เฉยๆสิ คุณชวนผมเองนะ""อื้อ โอ๊ยย เจ็บ".......................................นิรชา สาวน้อยวัยยี่สิบสี่ปี ดีไซเนอร์สาวออกแบบและตกแต่งบริษัทออกแบบชื่อดัง TC Design กะพริบตาถี่ๆเพื่อปรับตาเพื่อสู้แสง เมื่อคืนนี้ในงานเลี้ยงบริษัทที่จัดในโรงแรมหรูกลางเมืองพัทยาของบริษัท เธอจำได้ว่าดื่มไปเยอะมากจนเดินกลับห้องแทบจะลำบาก และหลังจากนั้น...."โอยย ทำไมปวดตัวแบบนี้ล่ะ สงสัยนานๆทีจะออกสเตปที ปวดเอวไปหมด"เธอค่อยๆขยับตัวแต่พบว่ามีบางอย่างพาดอยู่ที่บนผ้าห่ม และใต้ผ้าห่มเองก็มีบางอย่างที่พาดอยู่ที่ขาของเธอ นิรชารู้สึกเย็นสันหลังวาบเมื่อพึ่งจะรู้สึกตัวว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าอยู่พร้อมกับค่อยๆหันไปมองข้างๆ เธอรู้สึกร้อนตรงช่วงต้นคอเหมือนมีคนนอนอยู่ข้างๆ เมื่อเธอหันไป เธอต้องต้องใจแทบสติหลุดเมื่อเห็นใบหน้าขาวเนียน จมูกเป็นสันได้รูปนั้นนอนตะแคงหน้ามาหาเธอ เขายังหลับสนิทอยู่"บอส!!"นิรชาหรือแป้ง หันหน้ากลับมาอย่างตกใจ เธอไม่กล้ากระดิกตัวแม้แต่น้อยเพราะกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมา"นโม พุทโธ ธัมโม สังโฆ งานเข้าแล้วแป้งเอ๊ยยย อะไรวะเนี่ย ผีผลักแน่เลย สิ้นชีพแน่ๆ ตายแน่ๆ อย่านะ อ

เตชินท์เดินออกมาจากห้องน้ำ พอดีกับเสียงโทรศัพท์จากผู้ช่วยของเขาดังขึ้น"ชานนท์""บอสจะให้เอาอาหารเช้าขึ้นไปเลยมั้ยครับ""พนักงานของเราล่ะ""กินอยู่ที่ห้องอาหารครับ""งั้น...เดี๋ยวผมลงไปกินที่นั่น ไม่ต้องยกขึ้นมา""หา..บอสว่าไงนะครับ""ตามนั้น เดี๋ยวเจอกัน""ตามนั้นอะไรล่ะ ฟ้าถล่มแน่ๆ บอสที่ไม่เคยทานข้าวร่วมกับคนอื่นจะลงมากินอาหารเช้าบุฟเฟต์เนี่ยนะ"เตชินท์เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดลำลองสบายๆวันนี้เป็นวันที่สองของงาน outing ที่ปล่อยให้เที่ยวกันแบบอิสระ เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วจึงเดินลงไปที่ห้องอาหารเขาเจอชานนท์รออยู่หน้าห้องอาหารและเดินไปพร้อมกับเขา เมื่อเดินเข้าไปพบว่าพนักงานจากที่คุยกันเสียงดังก็เงียบลงทันทีเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องอาหาร"บอสลงมากินข้าวด้วยเหรอ""โอย ชุดลำลองยังหล่อขนาดนั้นเลย พ่อก็คือพ่อ ละลายแล้ววววว""ละลายอะไรล่ะ จำตอนประชุมโปรเจคครั้งที่แล้วไม่ได้เหรอ โดนด่ายกทีม""โธ่ อย่าพึ่งดับฝันกันสิวะ เอาไว้ก่อน อาหารตามาทั้งที ขอมองหน่อย"บอสหนุ่มเดินเข้ามาทักทายพวกเขาอย่างเป็นกันเองจนทุกคนตกตะลึงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา แม้แต่ชานนท์เองก็นึกไม่ถึง"หวัดดีทุกคน เมื่อคืนหลับสบ

เขาขับรถออกจากโรงแรมมุ่งหน้าไปที่โครงการของลูกค้า แป้งมองหน้าจอกับข้อความที่เข้ามาแบบรัวๆ ซึ่งเป็นของคนเดิมๆ เธอเลยเลือกที่จะบล็อกเขาออกจากรายชื่อไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอก็ตัดสายทิ้ง เธอตัดสายทิ้งจนตัดสินใจปิดเครื่อง เตชินท์รู้สึกว่านี่มันผิดปกติ เขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอปิดเครื่องหนีใคร"คุณตั้งใจจะไปเที่ยวที่ไหนเหรอวันนี้""ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ ตอนแรกกะว่าจะนอนอยู่ที่โรงแรมรองานเลี้ยงตอนเย็นเลย""ทำไมล่ะ เมื่อคืนนอนไม่พอเหรอ"ได้ผล เขานึกขำกับท่าทางน่ารักที่ปิดไม่มิดของเธอมาก แป้งนั่งตัวแข็งทื่อก่อนจะรีบปรับท่าทีและตอบเขา"คือว่าเมื่อคืนนี้แฮงค์ค่ะ ก็เลยนอนไม่ค่อยสบายเท่าไหร่""งั้นเหรอ"แป้งหันหน้าหนีไปทางอื่น เธอถูกถามเรื่องนี้มาสองรอบแล้ว ตกลงเขาจำได้หรือไม่ได้กันแน่นะ เธอไม่อยากเดา เตชินท์เห็นคนข้างๆมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาจึงไม่ถามอะไรเธออีก ในเมื่อเธอไม่อยากยอมรับเรื่องเมื่อคืน เขาเองก็ไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจ เพราะอย่างไรเธอก็เป็นพนักงานของเขา และเขาก็ไม่อยากเสียคนเก่งแบบเธอไป"ถึงแล้วล่ะ""ไม่เห็นมีใครเลยนี่คะ"แป้งเปิดประตูเดินตามเขาเข้าไปที่โรงแรมที่ทำใกล้จะเสร็จแล

แป้งวางแก้วลงกับโต๊ะพร้อมกับหันไปมองที่ประตู ทั้งคู่เดินเข้างานราวกับคู่บ่าวสาวที่เดินเข้างานเลี้ยงฉลองแต่งงานก็ไม่ปาน"หึ เป็นไงล่ะบอสแก ควงนางแบบดังซะด้วย"แป้งยกแก้วแชมเปญขึ้นมาดื่มจนหมด เธอไม่จำเป็นต้องใส่ใจเขาอีก แค่คืนเดียวจะมีอะไรเกิดขึ้นได้ เขากับเธอแค่เจ้านายกับลูกจ้าง เขามีสิทธิ์จะทำอะไร พาใครมาก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเสียหน่อย เขาเดินผ่านพวกเธอไปแป้งไม่ได้มองเขาเธอนั่งจิบไวน์ไปเงียบๆเตชินท์มองไปที่แป้งที่วันนี้ดูสวยเซ็กซี่สะดุดตาเขาอีกเช่นเคยเพียงแต่ว่าเธอไม่สนใจเขาเลยแม้ว่าเขาจะลงทุนพา ณิชามาควงออกงานด้วยในคืนนี้"แป้งๆๆ แกกินข้าวก่อนอย่าเอาแต่ดื่มสิ""อืม ไม่เมาหรอก ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเมาแบบเมื่อคืนอีกแล้ว""กินข้าวเสียหน่อย"แป้งพยายามกินข้าวตามที่เนยบอก แต่กินเท่าไหร่ก็แทบจะกินไม่ลง รอบๆตัวมีแต่คนสนุกสนานกัน รางวัลแจกไปกว่าครึ่งแล้วจนถึงรางวัลที่ทุกคนรอคอยคือป๊อบปูล่าโหวตซึ่งก็ไม่เกินความคาดหมายของทุกคน "รางวัลป๊อบปูล่าโหวตในปีนี้ได้แก่ คุณอโนทัย ผู้จัดการฝ่ายออกแบบของเรานั่นเอง ยินดีกับคุณเนยด้วยคร๊าบบบ""วู๊ววๆๆ เนยสุดยอด เลิศมาก"แป้งและทีมออกแบบส่งเสียงตะโกนด้

"คือว่า คุณชริณชวนไปกินข้าวเช้าที่ร้านริมหาด""แล้วคุณก็ไปกับเขา หึ ใจง่ายเสียจริง""บอสคะ หากคุณไม่พอใจที่แป้งติดต่อลูกค้าโดยตรงก็ต่อว่าแป้งได้ แต่อย่ามาดูถูกแป้งแบบนี้เมื่อวานคุณก็พูดไปครั้งหนึ่งแล้ว""ผมพูดอะไร"แป้งมองเขาอย่างไม่เชื่อว่าเขาจะลืมที่เขาว่าเธออ่อยชริณด้วยการแจกเบอร์ เธอหันหน้าหนีพร้อมกับนั่งกอดอก"ช่างเถอะค่ะ""อย่ามาเมินผมแบบนี้""....""แป้ง""บอสต้องการอะไรคะ""คุณไปไหนกันมา ถึงได้เข้าไปที่โรงแรมช้า""บอกไปแล้วว่าไปกินข้าวเช้า""คุณพูดกับผมแบบนี้เหรอ""...""ผมหิวข้าวแล้ว""....""แวะกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับโรงแรม""....""เอี๊ยดดดด!!""กรี๊ดดด!!"รถจอดริมทางเบี่ยงสำหรับจอดริมชายหาด แป้งตกใจจนร้องกรี๊ดออกมาเพราะเขาเบรกกะทันหัน"คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมเบรกกะทันหันแบบนี้ล่ะ""ยอมพูดแล้วเหรอ คิดว่าจะนั่งใบ้ไปตลอดทางเสียอีก""บอสคะ คุณนี่เป็นพวกเผด็จการมาแต่กำเนิดเหรอคะคนไม่อยากพูดก็บังคับให้พูดไม่อยากคุยก็บังคับให้คุย""ผมถามคุณดีๆ"" หึ ถามดีๆ ""แป้ง!!""บอสหิวข้าวไม่ใช่เหรอคะ จอดที่นี่จะได้กินข้าวมั้ยคะ""แป้ง"เธอหันหน้าไปมองหน้าเขาเพราะรำคาญแต่เขายื่นหน้าเข้ามาใ