All Chapters of ฉันนอนกับบอสสุดโหด: Chapter 31 - Chapter 40

“ผมเข้าใจความรู้สึกคุณดี ความรู้สึกที่อยากจะรับแทน อยากเจ็บแทนแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองเธอนอนนิ่งๆ ตอนนั้นผมรับเธอมาที่ห้องผ่าตัด แต่มือผมสั่นจนไม่สามารถผ่าตัดกระสุนนั้นออกจากตัวเธอได้ ผมที่เป็นหมอที่เก่งที่สุดในโรงพยาบาล แต่กลับช่วยคนที่ตัวเองรักไม่ได้ สุดท้ายต้องให้หมออีกท่านนึงเป็นคนผ่าตัดแทนและเธอก็รอดมาได้"“คุณหมอผ่านเรื่องนั้นมาได้ยังไงครับ”"ผมเลือกที่จะเชื่อใจคุณหมอที่ผ่าตัดแทนผมครับ ผมยอมปล่อยมือจากเธอแม้ว่าผมจะเป็นหมอที่เก่ง แต่ด้วยสภาพจิตใจแบบนั้นผมไม่อาจจะเสี่ยงผ่าตัดเธอด้วยตัวเองได้ เพราะมันจะเป็นอันตรายกับเธอมากกว่าช่วยชีวิต ตอนนี้ผมอยากบอกคุณว่าคนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมาก ขอให้คุณไว้ใจผมคุณไม่จำเป็นต้องโทษคนอื่นๆ รอบข้างเพราะมันไม่มีประโยชน์ ทุกคนก็ล้วนเป็นห่วงคุณนิรชาด้วยกันทั้งนั้น”“ผมใจร้อนเกินไป พอเป็นเรื่องของเธอ ผม…”“ผมเข้าใจดีครับ ในเวลาแบบนี้คนที่เรารักที่สุดอยู่ในสภาพแบบนี้ ใครก็ทนรับไม่ไหว แต่คุณไม่ต้องห่วงแฟนคุณแค่อ่อนเพลียสะสม และอาจจะเจอเรื่องกระทบกระเทือนใจอย่างกะทันหันเลยทำให้เกิดสภาวะช็อก กล้ามเนื้อสมองเลยบีบให้หยุดทำงานไปชั่วขณะเธอเลยวูบ” “แม้ว่าจะมีคนที

หมอวิศรุตหันมามองหน้าแป้งแล้วตอบด้วยอารมณ์ดี“อ๋อ พอดีหมอนึกถึงตอนที่คุณบอกว่าขอซุปเห็ดน่ะครับ ภรรยาผมก็ชอบกินซุปเหมือนกัน และเธอก็ชอบกินน้ำส้มสด ผมเลยถามคุณว่ารับด้วยมั้ย แต่คุณบอกว่าขอน้ำมะตูมเพราะไม่ชอบทานเปรี้ยว เลยคิดว่าไม่เหมือนภรรยาผมก็เท่านั้นเองครับ”“อ้อ น่าอิจฉาภรรยาคุณหมอนะคะ ดูคุณหมอใส่ใจเธอดีจังเลย”“คุณก็น่าอิจฉาไม่น้อยกว่าเธอหรอกครับ เอาล่ะ เจอกันอีกทีตอนเที่ยงนะครับเดี๋ยวหมอขอไปเช็คคิวก่อนแล้วจะรีบมาแจ้งนะครับ”“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”หมอวิศรุตเดินออกจากห้องไปแล้วแป้งจึงหันมามองเนย ดูเหมือนว่าเนยเองก็จะดูแปลกใจกับคำพูดของหมออยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน“เนย แกว่าหมอเค้าพูดอะไรแปลกๆมั้ย”“ที่ถามแกเรื่องน้ำส้มอ่ะเหรอ”“ไม่ใช่ ที่บอกว่า ฉันน่าอิจฉาไม่น้อยกว่าภรรยาเขาน่ะ”“อ๋อ หมอเค้าคงหมายถึงนั่นน่ะ”“อะไรเหรอ”เนยชี้ให้แป้งดูรอยเลือดบนกำแพง เมื่อเธอลุกขึ้นมา แป้งอ้าปากตกใจและหันมามองเนยช้าๆเพราะเธอหันศีรษะแรงไม่ได้“นั่นอะไรน่ะ อย่าบอกว่าเลือดคนนะ”“เลือดพ่อยอดสามีแกไง เมื่อคืนฉันเกือบจะตายคามือเขาแล้ว ดีที่หมอวิ หมอรุต หมอกล้ามาดึงเขาออกไป”“นี่เขากล้าทำร้ายแกด้วยเหรอ โอ๊ยย”“แป้

เจนเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์ของแป้งอย่างถือวิสาสะและหาข้อมูลของคุณพิชิตเพื่อหวังว่าจะรับโปรเจคนี้และหาเรื่องที่จะอยู่ต่อที่ TC Design นี้ต่อไปกับเตชินท์เพราะโปรเจคของเธอเสร็จแล้ว และยังไม่มีเรื่องที่จะให้เธออ้างเพื่ออยู่ต่อ“นี่ไง ออกแบบได้ดีนี่ แต่เหมือนยังไม่เสร็จ หึ ขอดูดไปก่อนก็แล้วกันนะ นอกนั้นเสริมนิดหน่อยก็ไม่มีปัญหาแล้ว”วันพฤหัสบดี“บอสครับ คือว่า..”“อะไรชานนท์”“คุณพิชิตมาครับ"“อะไรนะ นัดเอาไว้พรุ่งนี้นี่นา ทำไมลูกค้ามาวันนี้ล่ะ”“เห็นผิงบอกว่าเลขาคุณพิชิตโทรไปแจ้ง แล้วคนรับเรื่องคือคุณเจนครับ”“เจน!!”“ครับ เรื่องนี้…”“เรียกเจนมาหาผม ด่วนเลย!!”“ครับบอส”5 นาทีต่อมา“ชินเรียกเจนเหรอคะ”“ทำไมคุณไม่บอกผมว่าคุณพิชิตจะมาวันนี้”“ขอโทษทีค่ะ เจนยุ่งๆน่ะค่ะพอดีลูกค้าโทรมาตั้งแต่วันที่เรากลับมาจากพัทยาแล้วคุณไม่ได้เข้าออฟฟิศ เจนก็เลยจัดการแทน ตอนนี้ก็พร้อมแล้วค่ะ รอแค่ลูกค้ามาอย่างเดียว”“แต่งานนี้คุณแป้งเป็นคนทำตั้งแต่แรก”“แต่คุณแป้งอยู่ไหนละคะ อาทิตย์นี้รู้สึกเธอจะไม่เข้ามาบริษัทเลย ไร้ความรับผิดชอบขนาดนี้จะฝากงานได้ยังไงคะ”“เธอป่วยครับ”“ป่วยแล้วยังไงคะ งานลูกค้าเลื่อนแล้วเลื่อ

“แต่ว่า คุณจะไหวเหรอครับ”"แป้ง เนย พวกคุณมาได้ยังไง"“ออแกนพามาเองค่ะพี่ชิน ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณหมอรุตก็มา หากว่าคุณแป้งไม่ไหวเรียกหมอได้เลยนะคะ”“ออแกน คุณหมอ”“คุณเตชินท์ไม่ต้องห่วงครับ หากประชุมเสร็จแล้วผมจะขอรับตัวคนไข้ผมกลับเลยนะครับ”“ครับๆ”“ออแกนกับหมอจะรออยู่ด้านนอก คุณแป้งเต็มที่นะคะ”“คุณออแกน ไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลยค่ะ”“เอาไว้ไปกินข้าวกันนะคะ”ออแกนขยิบตาให้เธอและเดินออกไปด้านนอก เตชินท์สั่งให้ชานนท์บอกให้ผิงรับรองคุณหมอและ ออแกนอย่างดีเพื่อรอรับแป้งกลับไปโรงพยาบาล ในห้องประชุมเงียบกริบ เจนและแพรวต้องนั่งลงเพื่อหลีกทางให้นิรชากับอโนทัยเตรียมของเพื่อพรีเซ็นต์ รอยยิ้มของคุณพิชิตผุดขึ้นด้วยความหวัง“หวังว่าผมจะไม่ผิดหวังนะครับคุณแป้ง แต่ว่า หากคุณไม่ไหวรีบบอกนะครับ ผมรอได้ วันนี้ที่ผมมาเพียงแค่มาดูความคืบหน้าเท่านั้น คุณเตชินท์บอกผมก่อนแล้วว่าคุณป่วยอยู่”“ได้ค่ะคุณพิชิต แป้งไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วค่ะ”แป้งมองแบบที่พึ่งพรีเซ็นต์ไปอย่างรู้สึกคุ้นตา“คุณเจนคะ คุณเอาแบบที่เขียนไม่เสร็จของแป้งมาทำต่อเหรอคะ”“เอ่อ…คือ”“หมายความว่ายังไงครับแบบที่เขียนไม่เสร็จ”พิชิตถามขึ้นเพราะสงสั

แป้งหันไปมองเขาที่ยิ้มให้เธอ รอยยิ้มที่เธอไม่ได้เห็นมาหลายวัน ขอบตาเขาคล้ำอย่างเห็นได้ชัด แป้งพึ่งเห็นเขาใกล้ๆ แต่ก็ยังไม่อยากหายโกรธเร็วนัก เธอยังมีข้อสงสัยในตัวเขาอยู่ แป้งผลักเขาออกไป“ออกไปค่ะ แป้งรู้สึกอึดอัด”“ที่รักนี่คุณยังปวดหัวอยู่อีกเหรอ เรากลับโรงพยาบาลกันเลยมั้ย เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”“ไม่เป็นไรค่ะ แป้งมากับคุณหมอรุตกับคุณออแกน เดี๋ยวจะกลับพร้อมพวกเขาเลย”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมบอกออแกนเองว่าผมจะไปส่งคุณ”“นี่คุณรู้จักกับคุณออแกนภรรยาคุณหมอรุตด้วยเหรอคะ”“ออแกนเป็นรุ่นน้อง เรียนมาด้วยกันที่เมืองนอกครับ ผมก็ไม่รู้หรอกตอนแรก แต่คืนนั้นคุณหมอทำแผลให้ผมแล้วเธอก็เข้ามาพอดีก็เลยรู้น่ะ แล้วโรงพยาบาลนั่นก็เป็นของพ่อออแกนด้วย”“ออ แบบนี้นี่เอง”“แบบนั้นแหละครับ และก็เป็นออแกนอีกที่ช่วยผมกู้ข้อมูลเรื่องกล้องวงจรปิดในห้องคุณ”“ทำไมในห้องแป้งถึงมีกล้องได้คะ”“เอ่อ …คือว่า…”แป้งหรี่ตามองเขาอย่างเอาเรื่อง เตชินท์ที่แสนโหดคนนั้นตอนนี้กลับไม่หลงเหลือมาดบอสจอมโหดอยู่เลยเมื่อถูกแฟนสาวของตัวเองสอบสวนอยู่“คุณอย่าพึ่งโกรธสิ คือผมก็แค่เอาไว้แอบดูคุณเวลาทำงานเอง”“คุณจะบอกว่า ที่ห้องอื่นห้องของเนยไ