All Chapters of ฉันนอนกับบอสสุดโหด: Chapter 41 - Chapter 50

เขาเดินเข้ามาพร้อมทำสายตายั่วจนแป้งแทบจะละลาย“อย่ามาทำสายตาแบบนี้นะคะ คุณไม่กลัวหมอวิจะบ่นเอาเหรอคะ”“ผมถามหมอวิแล้ว ถ้าหากว่าไม่ได้ทำรุนแรงมากเกินไปหรือหักโหมมากเกินไป อยู่ในอุณหภูมิที่ไม่ได้ทำให้คุณทนไม่ไหว ทุกอย่างอยู่ในขอบเขตที่ทำได้”“รู้สึกว่าคุณจะเตรียมพร้อมเรื่องนี้มาดีนะคะ”“แป้ง แม้ว่าผมจะต้องการคุณมากกว่าปกติ แต่ความปลอดภัยของคุณสำหรับผมแล้วคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ผมไม่มีทางยอมให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง”แป้งมองหน้าเขาพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ ตลอดเวลาที่เธอป่วย เธอสังเกตเห็นว่าเขาซูบผอมลงไปอย่างเห็นได้ชัด ขอบตาคล้ำๆนั่นก็เป็นหลักฐานที่ชัดเจนของความทุ่มเทของเขา ทั้งทำงานและแบ่งเวลามาดูแลเธอ ไหนจะต้องวิ่งรอบประเทศและจัดการกับตัวปัญหาอย่างเจนอีก“ถ้าบอสเตรียมการป้องกัน สอบถามมาหมดแล้ว ก็…”เตชินท์ยิ้มและเดินมาโอบเอวเซ็กซี่ของเธอเอาไว้ จมูกเขาก้มลงไปถูกที่จมูกของเธอ“ก็….อะไร”“ติิ๊ง…ต่อง…”เสียงกริ่งประตูดังขึ้น เตชินท์ชะงักและหันไปที่ประตูทันที“สงสัยว่าป้าอรมารับผ้้าน่ะ รอแป๊บนะครับ”“ค่ะ” เตชินท์เดินไปเปิดประตู ป้าอรจริงๆที่มารับผ้าและคุยกับเขาสองสามประโยคที่เ

“ได้ครับ ผมกับคุณแป้งขอตัวสักครู่นะครับ”เตชินทร์พูดพร้อมหันกลับมามองหน้าเธอเพื่อให้เดินตามเขามา สายตาของเขาตอนนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่กล้าคาดเดาเลยว่าแป้งที่ตามไปจะเจอกับอะไรบ้างเตชินท์เดินก้าวขายาวๆเดินเข้าห้องทำงาน แป้งเดินตามเขาเข้าไป เมื่อเธอเดินเข้าไปจึงพบว่าเตชินท์รอปิดประตูอยู่ “ตามมานี่!!”“เดี๋ยวสิคะบอสคะ เรายังต้องประชุมกันอีกนะคะ”“ช่างหัวเรื่องนั้นเถอะ”เขาจูงเธอเดินไปห้องด้านหลัง เมื่อเดินเข้าไปแล้วจึงได้ผลักเธอนั่งลงบนเตียงนุ่มและก้มลงจนหน้าทั้งคู่เกือบชิดกัน“บอสคะ แป้งจะไม่กล้าหายใจแล้วนะคะ”“ผมอยากรู้ว่า คุณกับไอ้หมอนั่นของซิกม่า เคยรู้จักกันมาก่อน หรือว่าคุณกับมัน..”“ธนวัฒน์ คู่หมั้นเก่าที่แป้งเคยเล่าให้คุณฟังไงคะ”“ผมจะถอดคุณออกจากโครงการนี้”“ไม่ได้นะคะ!! แป้งไม่ยอมนะคะ!!!”“ทำไม คุณอยากทำงานกับมันอย่างนั้นเหรอแป้ง คุณคิดว่าผมจะใจกว้างมากขนาดนั้นเลยเหรอ”แป้งต้องรีบงัดท่าไม่ตายขึ้นมาใช้อย่างเร่งด่วน เธอลุกขึ้นและมานั่งตักเขาพร้อมกับเบียดเข้าหาอย่างจงใจก่อนจะหันไปกระซิบข้างหูเขา“อย่าหึงเขาเลยนะคะบอส แป้งไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้วจริงๆ แม้ว่าจะร่วมงานกันแต่ก็ไม่ได้ทำ

เตชินท์หันมามองหน้าแป้ง เพราะคำว่า “ที่รัก” ที่ออกมาจากปากเธอต่อหน้าธนวัฒน์ ทำเอาเขาใจเต้นแรงและหายโกรธเธอไปมากเลยทีเดียว“ผมต้องขอโทษคุณเตชินท์ด้วยนะครับที่ใช้เวลาคุยกับคุณแป้งงนานไปหน่อย”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่วัฒน์ บอสแป้งใจดีไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ เอาละคะ บอสคะแป้งหิวแล้วไปกันได้หรือยังคะที่รัก”“ไปสิครับ เชิญครับคุณธนวัฒน์”“ได้ครับ เชิญครับ”แป้งเดินคล้องแขนเขาไปตลอดทางโดยไม่สนใจคนที่มองเธออีกต่อไปแล้ว วันนี้เธออารมณ์ดีสุดๆจนไม่มีใครสามารถมาทำลายอารมณ์นี้ของเธอไปได้ เธอยิ้มและเดินฮัมเพลงจนขึ้นรถ เตชินท์เลยเริ่มสงสัยและเริ่มไม่พอใจขึ้นมาอีกรอบ เมื่อรถเริ่มทยอยออกไปที่ร้านที่จองเอาไว้ เขาก็หันไปเอาเรื่องกับคนข้างๆทันที“คุณคุยอะไรกับเขาตั้งนาน และยังออกมาอารมณ์ดีแบบนี้อีก”แป้งไม่ตอบเขาแต่โอบรอบคอบอสหนุ่มขึ้หึงของเธอเข้ามาจูบอย่างกระหาย เตชินท์เองก็ลืมไปชั่วขณะว่าเขาโมโหเธออยู่ แต่เมื่อถูกเธอจู่โจมแบบนี้มีหรือที่เขาจะยอมปล่อยเธอไป“อือ บอส อยากกลับบ้านแล้วอ่ะ”“หรือเราจะกลับขึ้นไปที่ห้องผมกันก่อนดีล่ะ”“เรานัดกับคนอื่นไว้แล้วสิคะ”“ร้านอยู่ใกล้ๆนี่เอง ผมขับขึ้นไปชั้นยี่สิบเอ็ดแป๊บเดียวเ

กัลยาตะโกนสุดเสียงและมองไปที่เตชินท์ซึ่งตอนนี้ในสายตาเขาไม่มีวี่แววเกรงใจเธออยู่เลย เธอรู้ว่าครั้งนี้ออกจะวู่วามเกินไปหน่อย แต่ว่า….“ตาชิน ใจเย็นๆก่อนนะ ถ้าจะมีคนผิดก็ต้องเป็นแม่ ที่พาป้ากัลยามาในวันนี้ ที่จริงแม่แค่ต้องการมาคุยกับนิรชาดีๆเรื่องน้องแพรว”“ที่พวกคุณเห็นนั่น เรียกว่าคุยกันดีๆงั้นเหรอครับ แม่ครับแม่ก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ผมเตือนไปไม่รู้กี่ครั้ง คบใครอย่าทำให้ตัวเองเดือดร้อน นี่มาเดือดร้อนถึงผมกับคนของผม แม่คิดว่าเรื่องนี้จะจบง่ายๆงั้นเหรอครับ แค่ผมบอกว่าไม่เอาเรื่องก็จบงั้นเหรอครับ”“แต่เธอเป็นแค่ลูกน้องนะคะ แค่คุณบอกว่าไม่เอาเรื่อง เธอก็น่าจะ….”“แล้วลูกน้อง หรือคนที่คุณทำร้ายเขาไม่มีพ่อ ไม่มีแม่งั้นเหรอครับ คุณอย่าลืมสิว่าคุณมาที่นี่เพื่ออะไร ไม่ใช่ปกป้องและขอร้องแทนลูกสาวคุณเหรอ แล้วคุณคิดบ้างมั้ยว่านิรชาเธอก็มีพ่อแม่!!”กัลยาทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวแรง เธอหมดหนทางที่จะพูดโต้ตอบกับเตชินท์ เพลินพิศเองก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร อีกฝ่ายก็ลูก อีกคนก็เพื่อน แต่มาวันนี้เธอเลือกได้แล้วว่าควรจะเลือกใคร ลูกเธอเตือนเธอมาตลอดเรื่องกัลยา แต่ไม่คิดว่าวันนี้จะทำให้ลูกชายของเธอ

“คุณอย่ามาหื่นตอนนี้สิคะ แป้งบาดเจ็บอยู่นะ”“เฮ้อ ดูสิ ผมรึอุตส่าห์รีบเคลียร์งาน คิดว่าคืนนี้จะโต้รุ่งกับคุณซะหน่อย ที่ไหนได้กลายเป็นว่าต้องเปลี่ยนที่นอนมานอนเฝ้าคุณที่โรงพยาบาล เสียดายวันหยุดพรุ่งนี้จริงๆ”“รีบสั่งข้าวให้สักทีสิคะ หิวจะแย่อยู่แล้ว”“คร๊าบๆๆ รับพระบัญชาขอรับองค์หญิงรอสักครู่นะครับ”“ภาษาอะไรของคุณ ตลกจริงๆ”เตชินท์โทรสั่งอาหารให้เธอพร้อมกับสั่งของตัวเองมาด้วยเลยทีเดียว ไม่นานอาหารที่สั่งก็มาส่งถึงที่ตามมาด้วยชานนท์และผิงที่เดินเข้ามาในห้อง“แป้ง เป็นยังไงบ้างพี่รู้จากพี่นนท์ก็เลยมาเยี่ยม”“พี่ผิง แป้งไม่เป็นอะไรแล้วค่ะอีกสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”“แต่แผลเต็มตัวเลยนะ เฮ้อ ดีนะที่สมองไม่เป็นไร ไหนดูสิ สมองไหลรึเปล่า ฮ่าๆ”“พี่ผิงอ่ะ ตลอดเลยสมองไหลต้องตอนที่ดื่มมากค่ะ ไหลรั่วมาพร้อมกันหมด”“ยังไม่เข็ดอีกนะเราอ่ะ”“แหะๆ”“คุณผิง อาทิตย์หน้าผมมีอะไรเร่งด่วนต้องทำมั้ย”“เอ่อ นอกจากเรื่องโปรเจคซีที่พัทยากับเรื่อง เอ่อ คดีของแป้งก็ไม่ได้มีอะไรด่วนแล้วค่ะ”“งั้นผมอาจจะไม่เข้าออฟฟิศทั้งอาทิตย์เลยนะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมก็แล้วกัน”“ได้ค่ะบอส”“บอสคะ คุณจะโดดงานทั้งอาทิตย์แบบน