ตอนที่ 6 งานเลี้ยงกลางคืน

 

"ทำอะไรคะ แป้งยังไม่ทัน.."

"คุณแป้งครับ แล้วต่อไปต้องไปซื้ออะไรเพิ่มครับ"

"คุณชริณ ต่อไปแป้งอยากได้อันนี้ค่ะ"

เธอยื่นไอแพดไปให้เขาดู ชริณก็ก้มลงมาดูใกล้ๆ ทำให้เขากับเธอหน้าใกล้กันมากจนเตชินท์เริ่มกำหมัดเพราะความหงุดหงิด

"พึ่งบอกไปหยกๆ นี่จะยั่วโมโหงั้นเหรอ"

"นี่มันรูปปั้นหินกับก๊อกทองเหลือง ต้องไปที่ร้านแต่งสวนครับ แล้วก็รูปสีน้ำมันนี่ต้องไปแกลลอรี่ใกล้ๆ นี่งั้นเราไปกันก่อนดีมั้ยครับ"

"ดีค่ะ ไปเลยค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา"

แป้งกับชริณเดินไปโดยไม่ทันรอเตชินท์ เขาชักจะเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วแต่ทำอะไรไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายเป็นลูกค้า

เมื่อเขาเดินไปถึงรถตู้ก็พบว่าชริณได้ไปนั่งแทนที่เขาเรียบร้อยแล้วเพราะคุยกับแป้ง ทำให้เขาหงุดหงิดเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อต้องนั่งข้างหน้าคนเดียว

"ยังขาดอะไรอีกมั้ยครับแป้ง"

"อืม จะว่าอะไรมั้ยคะถ้าแป้งอยากได้ปลากัดสักสองตัว"

"คุณเอาปลากัดไปทำไม"

"โธ่บอสคะ บรรยากาศแบบวินเทจและในสวนไม่ควรจะขาดปลากัดนะคะ"

"ปลากัดเหรอ ตลาดสัตว์เลี้ยง ได้ครับไปกันครับแป้ง"

"เรียกแป้งเฉยๆ เลยงั้นเหรอ สนิทสนมกันมาแต่ชาติไหน"

เตชินท์ยังเดินตามพวกเขาไปเรื่อยๆ รอบนี้ชริณนั่งข้างหน้าเพราะต้องบอกทางคนขับ เขาเลยถือโอกาสเข้าไปนั่งเบียดกับแป้งที่เบาะกลางอีกครั้ง เธอก็ยังไม่สนใจเขาเหมือนเดิม เอาแต่เรียกชริณคุยเรื่องดีไซน์ในห้องนั้น

พวกเขาซื้อของเสร็จทั้งหมดก็เกือบจะบ่ายแล้ว เตชินท์จึงบอกว่าเขาจะมาใหม่ในวันพรุ่งนี้แทนเพื่อให้แป้งได้พัก เพราะจริงๆ แล้ววันนี้พวกเขาออกมา outing trip กัน ไม่ได้มาทำงาน

"ได้ครับๆ คุณเตชินท์ ผมขอบคุณมากๆ เลยนะครับที่พาคุณแป้งมาช่วยงานนี้ ถ้าไม่ได้พวกคุณผมปวดหัวแน่ๆ เอาเป็นว่าผมรอดูผลงานอยู่นะแป้ง พรุ่งนี้เจอกัน"

"ได้ค่ะพรุ่งนี้เจอกันค่ะ"

"ขอตัวก่อนนะครับ"

เขาเดินมาก่อนแต่ไม่เห็นว่าแป้งเดินตามมาจึงหันกลับไปดูพวกเขากำลังยกมือถือเพื่อจัดเก็บเบอร์ของอีกฝ่าย แต่แป้งที่ปิดมือถือไปแล้วเลยแค่บอกเบอร์ให้เขารู้และรีบเดินตามเตชินท์กลับมาที่รถ

"คุณทำอะไร ทำไมไม่รีบตามมา"

"อ่อ พอดีบอกเบอร์คุณชริณไว้น่ะค่ะ"

"คุณให้เบอร์ลูกค้าทำไม มีธุระอะไรทำไมต้องคุยโดยตรงกับเขา"

"บอสคะ แป้งเป็นอินทีเรียร์นะคะ ถ้าลูกค้าอยากได้หรือตกแต่งตรงไหนเพิ่มก็ต้องคุยกับแป้ง งานจะได้เสร็จเร็วๆ"

"งานเสร็จหรืออะไรเสร็จกันแน่"

"คุณว่าอะไรนะคะ"

"เปล่า"

"แต่แป้งได้ยิน"

"คุณได้ยินอะไรล่ะ"

"ช่างเถอะค่ะ อยากว่าอะไรก็ตามสบาย งานเสร็จก็พอแล้ว"

"ตอนมาไม่เห็นกระตือรือร้นแบบนี้ ตอนนี้กลับไม่อยากจะกลับ แถมอ่อยเบอร์ลูกค้าเสร็จสรรพ"

"บอสคะ นี่มันงานบริษัทคุณมั้ยคะ แล้วที่ทำอยู่นี่ไม่ใช่เพื่อบริษัทเหรอคะ แล้วคนที่ลากแป้งมาก็คือคุณ ข้อกล่าวหานี้สำหรับแป้งแล้วมันแรงไปนะคะ"

"คาดเข็มขัด!!"

แป้งสะดุ้งสุดตัวที่เขาตะโกนมา เธอไม่เข้าใจว่าเขาหงุดหงิดอะไรในเมื่องานก็ไปได้ดี ลูกค้าก็พอใจแล้วจะเอาอะไรอีก

นี่เธอเสียเวลาทั้งวันเพื่อมาแก้ปัญหาให้เขา ไม่ขอบคุณยังไม่ว่า แต่นี่กลับมาตะคอกใส่อีก เธอได้แต่นั่งน้อยใจไปตลอดทางโดยไม่พูดอะไรกับเขาอีกจนถึงโรงแรม

"งานเลี้ยงเริ่มหกโมงเย็น อย่าไปช้าล่ะ"

เธอปลดเข็มขัดออกโดยไม่พูดอะไรและเปิดประตูลงไปและเดินเข้าไปในโรงแรมทันที เขาได้แต่มองตามเธอที่ทำท่าเดินปึงปังเข้าไปก่อนจะขับรถเข้าไปจอดที่เดิมและขึ้นห้องไปทันที

เขาเองก็พักชั้นสิบห้า ห้องหนึ่งห้าศูนย์หนึ่งซึ่งเป็นห้อง VIP ที่อยู่สุดทางเดิน

"คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ อารมณ์อย่างกับผู้หญิงมีรอบเดือน ฮึ๊ยย หงุดหงิดโว๊ยย

งานเลี้ยงบริษัท

งานเลี้ยงคืนนี้ทุกคนสวมชุดราตรีเพราะจะมีการมอบรางวัลพนักงานดีเด่นประจำปี และตำแหน่ง Popular vote ด้วย

พนักงานเริ่มทยอยเข้างานกันตั้งแต่ช่วงหกโมงเย็นและเริ่มทานอาหารกันในห้องแกรนด์บอลลูมของโรงแรมที่ TC Desige จองเอาไว้

"แป้ง ได้เวลาแต่งหน้าแล้ว ช่างแต่งหน้ามาถึงแล้ว"

"อืมๆ รู้แล้วๆ มาแล้ว"

แป้งที่พึ่งอาบน้ำและลงรองพื้นเพื่อกลบรอยจูบเมื่อคืนเดินมาเปิดประตูให้ช่างแต่งหน้าทำผมที่พวกเธอจ้างมาให้แต่งหน้าให้

"เริ่มได้เลยค่ะ เอาให้สวยลืมตายเลยนะคะมาดาม"

"จัดไปค่ะคุณน้อง"

พนักงานเริ่มทยอยเข้างานกันตั้งแต่ช่วงหกโมงเย็นและเริ่มทานอาหารกันในห้องแกรนด์บอลลูมของโรงแรมที่ TC Desige จองเอาไว้

"พี่แป้งพี่เนย ว๊าววว โคตรสวย"

"นั่นใครเหรอ"

"ผู้จัดการฝ่ายออกแบบกับอินทีเรียร์ สองในสามของทีมออกแบบที่สุดยอดที่สุดในบริษัท"

"สวยมาก"

"นี่ ยิ้มหน่อย เดี๋ยวเด็กๆมันก็ตกใจหรอกว่าทำไมหัวหน้ามันหน้าหงิก"

"เมื่อไหร่งานจะเลิก อยากนอน ไม่อยากมาเลย เซ็งมาก"

"เอาน่าๆ แกก็น่าจะชินได้แล้วนะ บอสก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่"

"แต่นี่ แกเข้าใจมั้ย เขาหาว่าฉันอ่อยลูกค้าเชียวนะ มันแรงไป"

"หรือว่าเค้าจะหึงวะ"

"หึงบ้าไรล่ะ เป็นอะไรกันถึงจะมาหึง ไร้สาระ"

"ยังจะถาม กินกันดุขนาดนั้น"

"ไอ้เนย!!"

"หุบปากแล้วจ้าแม่ กลัวแล้วๆ"

เสียงฮือฮาดังขึ้นอีกครั้งเมื่อบอสหนุ่มปรากฏตัวขึ้นที่งาน 

"บอสมาแล้วๆ"

"ว๊าวว ดูนั่นสิ นั่นมันพระเอกซีรี่ย์เลยนะ โคตรจะหล่อ หล่อระดับตำนาน หล่อตายไปเลยยย"

"เฮ้ยย ว๊าวว นั่นมัน...ณิชา นางแบบชื่อดังนี่หว่า หูยยยย หุ่นนางเลิศเนอะ"

"เฮ้ย ไอ้แป้ง บอสมาแล้ว"

"ช่างเขาสิ"

"แต่ว่านั่นเขา..."

"ทำไมอ่ะ เขามีสามขารึไง"

"เขาควงแม่ณิชามาว่ะ"