บททั้งหมดของ The devil's Lover ❤️ เล่ห์รักยัยตัวร้าย: บทที่ 61 - บทที่ 70

กลิ่นกายหอมกรุ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของกอหญ้าที่ลอยเข้ามาแตะจมูกทำให้ภีมวัจน์ที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่เตียงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่ดวงตาคู่คมของเขาจะเบิกกว้างเล็กน้อยจ้องมองกอหญ้าที่สวมชุดนอนลายเสือที่แทบจะปกปิดความอวบอิ่มของร่างกายเอาไว้ไม่มิดด้วยความตกตะลึงฉับพลันนั้นอยู่ ๆ เลือดลมภายในร่างกายของภีมวัจน์ก็แล่นพล่านสูบฉีดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนความร้อนรุ่มราวกับถูกยาปลุกเซ็กซ์ตรงเข้าจู่โจมอย่างกะทันหันเพียงแค่เห็นผิวเนื้อขาวเนียนราวกับหยกชั้นดีภายใต้เนื้อผ้าบางเบา เขาอยากสัมผัสลูบไล้ให้ถึงใจคือความคิดที่ผุดขึ้นมาในหัวของภีมวัจน์ตัวหนังสือที่เขาอ่านก่อนหน้านี้ถูกความคิดเหล่านี้ตีจนกระเจิดกระเจิงกระเด็นลอยไปไกล“ทะ ทำไมวันนี้ถึงได้ใส่ชุดนี้ล่ะคะ ปกติผมไม่เคยเห็นคุณใส่ชุดแบบนี้มาก่อนเลย”อึกภีมวัจน์เอ่ยถามกอหญ้าด้วยดวงตาที่พราวระยับเผยความต้องการอย่างปิดไม่มิดลำคอรู้สึกแห้งผากจนต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนที่กอหญ้าจะเดินมาหยุดลงที่ข้างเตียงและทิ้งตัวลงนั่งบนตักของเขาทำเอาคนที่ถูกจู่โจมถึงกับยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจสองมือโยนหนังสือที่ตั้งใจอ่านทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดีและเปลี่ยนมาโอบ

ห้างสรรพสินค้าภาพสองหนุ่มสาวที่เดินควงแขนกันเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดังดึงดูดสายตาผู้คนให้หันมามองด้วยความสนใจดวงหน้างดงามที่แย้มยิ้มสดใสตลอดเวลาที่คนรักก้มหน้าลงมากระซิบกระซาบพูดคุยหยอกล้อกันราวกับว่าที่ตรงนี้เวลานี้มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นชวนให้คนโสดที่เดินสวนไปสวนมารู้สึกอิจฉาตาร้อนจนไม่น้อยคนโสดที่กำลังเดินสวนไปสวนมา T_T โปรดส่งใครมารักฉันทีอยู่ตรงนี้เหงาจนทนแทบไม่ไหวแล้ว“วันนี้กอหญ้าอยากกินไอศกรีมค่ะกอหญ้าจะกินหลายๆรสให้จุใจไปเลย”กอหญ้าเงยหน้าขึ้นมาบอกภีมวัจน์ด้วยรอยยิ้มสดใสดวงตาที่งดงามเปล่งประกายระยิบระยับราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนบ่งบอกอารมณ์ของกอหญ้าได้เป็นอย่างดีว่าวันนี้เธอมีความสุขมากแค่ไหนที่ได้ออกมาเดินเที่ยวเล่น“ไม่กลัวอ้วนแล้วเหรอคะ? ไหนบอกว่าตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านน้ำหนักขึ้นตั้งสองโล”ภีมวัจน์เอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงหยอกล้อเมื่อเห็นว่าวันนี้กอหญ้าอยากจะทานไอศกรีมทั้ง ๆ ที่พยายามจะไม่สนใจของหวานที่หอมละมุนฉ่ำปากมาได้ตั้งสองอาทิตย์แล้ว“ถ้าน้ำหนักขึ้นกอหญ้าก็แค่ชวนพี่ภีมออกกำลังกายก่อนนอนบ่อยๆแค่นั้นไขมันก็หนีกระเจิงแล้วค่ะ”คำพูดทะลึ่งตึงตังที่กำลังกระซิบ

วันต่อมา หลังจากที่ภีมวัจน์ออกไปส่งกอหญ้าขึ้นรถไปทำงานเรียบร้อยแล้วเขาก็รีบเดินทางมายังด้านหลังของคฤหาสน์ซึ่งเป็นสนามยิงปืนส่วนตัวขนาดใหญ่เมื่อเขาเดินมาถึงก็พบเข้ากับร่างสูงของนายแพทย์วายุพ่อตาของเขาที่กำลังยืนมองท้องฟ้าด้วยสีหน้าที่ดูผ่อนคลายสบายใจช่างเป็นภาพที่งดงามชวนมองยิ่งกว่าอะไรเสียอีก อืม หล่อเหลาขนาดนี้ไม่แปลกที่แม่ยายของเขาจะคลั่งรักขนาดนี้“มาแล้วเหรอ?”“ครับคุณพ่อ”ภีมวัจน์ตอบรับวายุด้วยน้ำเสียงนอบน้อมก่อนที่เขาจะเดินตามพ่อตาไปยังบริเวณที่ฝึกซ้อมสายตาของภีมวัจน์หยุดลงบนปืนหลายขนาดที่วางอยู่ใต้พรมบนโต๊ะข้างๆที่ฝึกซ้อม ตอนอยู่ที่ต่างประเทศภีมวัจน์เคยเรียนยิงปืนมาก่อนซึ่งความแม่นยำของเขานั้นเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งไม่มีสองแต่ชนิดของปืนที่เขาเรียนนั้นมีเพียงแค่ปืนสั้นและปืนพกแบบซุกซ่อนเท่านั้นแต่บนโต๊ะที่เขากำลังมองอยู่กลับมีปืนมากมายหลายชนิดที่แยกประเภทของมันวางเรียงรายอยู่อย่างเป็นระเบียบภีมวัจน์ “_” นี่จะทดสอบเขาหรือฝึกให้เขาไปเป็นนักฆ่ากันแน่?“ตอนอยู่ที่ต่างประเทศเคยเรียนยิงปืนสั้นกับปืนพกแบบซุกซ่อนมาแล้วใช่ไหม?”คำถามของพ่อตาทำเอาภีมวัจน์ถึงกับชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่เข

หลังจากที่จัดการกับภรัณเรียบร้อยแล้วกอหญ้าก็ลงมือจัดการกับผู้ถือหุ้นคนอื่นๆโดยการขุดเรื่องราวที่เหม็นเน่าฉาวโฉ่ของแต่ละคนออกมาและใช้สิ่งเหล่านี้ข่มขู่ทุกคนด้วยบรรยากาศที่ผ่อนคลายคล้ายว่าตัวเองกำลังเล่นสนุกตรงข้ามกับคนเหล่านั้นที่บางคนถึงกับตอบตกลงแทบจะทันทีโดยที่เธอไม่ต้องพูดมากเพราะเป็นห่วงชื่อเสียงและเกียรติยศของตัวเอง เพราะถ้าหากเรื่องราวที่สาวสวยคนนี้ใช้มาข่มขู่พวกเขาหลุดรอดออกไปทุกคนจบเห่แน่นอนผลประโยชน์ที่ดนัยเคยใช้จูงใจไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีค่าเท่าชื่อเสียงและฐานอำนาจที่กำลังจะสูญเสียไปเลยแม้แต่น้อยต่อให้เป็นคนโลภที่ตาลุกวาวกับเงินทองแต่พวกเขาก็ฉลาดมากพอที่จะรู้ว่าตนเองต้องทำอย่างไรเมื่อจัดการกับพวกคนที่เห็นแก่ผลประโยชน์พวกนี้เรียบร้อยแล้วกอหญ้าก็บังคับแกมข่มขู่ให้ทุกคนขายหุ้นที่มีอยู่ในมือให้กับเธอด้วยราคาที่ทำเอาบางคนแทบจะกระอักเลือดสิ้นสติอยู่ตรงหน้าเพราะถูกกดราคาจนแทบจะมองไม่เห็นทุน แต่ในเมื่อมองไม่เห็นหนทางที่จะรอดพ้นจากเงื้อมมือของเด็กสาวคนนี้เหล่าตาเฒ่าและยายเฒ่าเจ้าเล่ห์บางคนก็จำต้องยอมกัดฟันข่มความขมฝาดในใจและขายหุ้นให้กอหญ้าด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยวเพราะถูกบังคับให้

“เหนื่อยไหมคะ?”กอหญ้าเอ่ยถามภีมวัจน์ที่เดินเช็ดผมมาหยุดลงข้างๆเตียงนอนก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆเธอที่กำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงสองมือนุ่มนิ่มของกอหญ้าพลันรีบจับคว้าผ้าผืนเล็กมาจากมือของเขาพร้อมลงมือเช็ดผมให้เขาเบาๆอย่างรักใคร่ทะนุถนอม“เหนื่อยนิดหน่อยค่ะวันนี้ซ้อมวันสุดท้ายคุณพ่อเข้มงวดน่าดู กว่าจะยอมให้ผ่านสองตาเล็งเป้าจนล้าไปหมดแล้ว”น้ำเสียงท้ายประโยคที่แฝงไปด้วยการออดอ้อนของภีมวัจน์ทำให้กอหญ้าถึงกับใจละลายในขณะที่ภีมวัจน์เองก็ค่อยๆขยับเข้าไปพิงบนตัวของเธอซึ่งถ้าใครมาเห็นภาพนี้เข้าคงจะพากันงุนงงไม่น้อยที่ทั้งสองคนนั้นดูเหมือนว่ากำลังสลับตำแหน่งที่นั่งกันชายผู้มีร่างกายแข็งแรงบึกบึนกลับนั่งพิงอกอวบอิ่มของสาวงามผู้มีร่างกายบอบบางประหนึ่งภาพวาดของจิตรกรชื่อด“ขอบคุณนะคะที่ยอมทุ่มเทเพื่อกอหญ้ามากขนาดนี้”กอหญ้าเอ่ยขอบคุณภีมวัจน์ด้วยความจริงใจในใจพลันคิดว่าถ้าหากเป็นผู้ชายคนอื่นที่ตกหลุมรักและอยากจะเข้ามาเป็นลูกเขยของตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกหากได้ฟังเงื่อนไขของแม่แก้มใสแล้วจะต้องไม่มีใครยอมทำเพื่อเธอขนาดนี้แน่นอน เพราะเธอรู้ดีว่าการฝึกเพื่อให้ผ่านการทดสอบเหล่านั้นยากลำบากและต้องใ