All Chapters of The devil's Lover ❤️ เล่ห์รักยัยตัวร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

เป็นเพราะว่าเมื่อคืนนั่งคุยกันดึกเกินไปกฤษฎิ์จึงถูกแก้มใสบังคับแกมข่มขู่ให้พักอยู่ที่บ้านของเธอรวมถึงภีมวัจน์ด้วยเช่นกันที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เมื่อถูกสายตาดุดันของแม่ยายปิดปากเอาไว้ราวกับเป็นใบ้ส่วนกอหญ้าที่เดิมทีก็อยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกอยู่แล้วก็ถูกมารดาหิ้วกลับไปโยนเอาไว้ในห้องโดยไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดขอร้องใดๆทั้งสิ้นแต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงก็คือเวลาต่อมาคนที่มาเคาะประตูห้องนอนของเธอก็คือภีมวัจน์ที่ส่งยิ้มกว้างอบอุ่นอ่อนโยนให้เธอทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออกหมับกอหญ้าโถมตัวเข้ากอดภีมวัจน์เอาไว้ด้วยความดีใจใบหน้าเนียนใสซบลงบนอกกว้างของเขาพร้อมถูไถไปมาเบาๆอย่างออดอ้อนด้วยความลืมตัวแต่คนที่ถูกโผเข้ากอดถึงกับตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจเพราะคนที่ยืนอยู่หน้าห้องตอนนี้ไม่ได้มีเพียงเขาแต่ยังคงมีบรรพบุรุษที่ยืนกอดอกกำหมัดแน่นมองดูลูกสาวแสดงความรักกับภีมวัจน์ต่อหน้าต่อตาเธอด้วยความรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก เฮ้อ เวรกรรมสินะเวรกรรมตามเธอทันแล้วจริงๆตอนที่เธอรักกับวายุเธอเองก็แหกทุกกฎของความเป็นกุลสตรีมาถึงตอนนี้ลูกสาวสุดที่รักของเธอก็พร้อมแหกทุกกฎเพื่อความรักเช่นกันสมกับที่เป็นล

“คิดถึงพ่อขาจนทนไม่ไหวเลยเหรอคะถึงได้รีบตื่นแต่เช้ามาที่นี่”เมื่อเห็นว่ามารดาตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อเดินทางมาทำมื้อเช้าให้บิดาแก้มใสก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวอย่างอารมณ์ดีก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปกอดเอวมารดาด้วยความคิดถึง ตอนที่เธอกลับมาเธอแวะไปเยี่ยมมารดาแล้วครั้งหนึ่งหลังจากนั้นเธอก็แทบจะไม่มีเวลากระดิกตัวไปไหนเพราะมีทั้งเรื่องงานและเรื่องของลูกสาวรอคอยให้เธอจัดการให้เรียบร้อยซึ่งวันนี้ก็เช่นกันแก้มใสมีงานที่ต้องทำทั้งวัน“แม่ขาไม่ได้คิดถึงพ่อขาคนเดียวซะหน่อย แม่ขาคิดถึงเรากับกอหญ้าแล้วก็ตาหมอด้วยต่างหากก็เลยรีบตื่นแต่เช้ามาทำของโปรดของทุกคนให้กินก่อนไปทำงาน”คำตอบที่แสดงถึงความใส่ใจและห่วงใยคนในครอบครัวของคุณยายที่รักทำให้ภีมวัจน์ที่ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอกได้แต่ฟังด้วยความรู้สึกขมขื่นอยู่ในใจมันจะดีสักแค่ไหนกันนะถ้าคนในครอบครัวของเขาตอนนี้รักใคร่และห่วงใยเขาแบบนี้บ้าง“อ้อ เกือบลืมไปตอนนี้มีว่าที่หลานเขยเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนแล้วเดี๋ยววันหลังยายจะทำของอร่อยๆให้เรากินก่อนไปทำงานนะรับรองว่าอร่อยเหมือนที่บ้านของเราเลยแหละ”ภีมวัจน์ถึงกับหลุดออกจากภวังค์ความคิดเมื่อคุณยายที่รักรวมเขาเข้า

หลังจากเลิกงานแล้วกอหญ้ากับภีมวัจน์ก็รีบเดินทางกลับบ้านทันทีเพราะไม่อยากให้คุณปู่ต้องรอนานส่วนวัตถุดิบที่จะใช้ทำอาหารของวันนี้กอหญ้ามอบหมายให้ลูกน้องทั้งสองของเธอไปจัดเตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วซึ่งเมนูที่กอหญ้าตั้งใจจะทำให้คุณปู่ทานในวันนี้ก็คือข้าวแช่ชาววังเพราะว่าอยู่ในช่วงหน้าร้อนกอหญ้าจึงอยากจะทำเมนูคลายร้อนที่ทานง่ายถึงแม้ว่าขั้นตอนของการทำอาจจะดูยุ่งยากและต้องพิถีพิถันมากหน่อยแต่ไม่เป็นปัญหากับเธอแต่อย่างใดเพราะตั้งแต่เด็กจนโตคุณยายก็มักจะทำเมนูนี้ให้ครอบครัวทานในหน้าร้อนตลอดกอหญ้ากับรามสูรจึงได้รับการถ่ายทอดฝีมือมาจากคุณยายโดยตรงรสชาติที่ทั้งสองพี่น้องทำจึงอร่อยเทียบเท่ากับฝีมือของคุณยายที่รักทีเดียว“ทำไมคุณถึงทำกับข้าวเก่งจัง”ภีมวัจน์ที่คอยเป็นลูกมือช่วยกอหญ้าทำมื้อเย็นเอ่ยถามเธอด้วยความอยากรู้เขาจำได้ว่าตั้งแต่ที่กอหญ้าประกาศกับเขาว่าจะต้องทำให้เขาหวั่นไหวให้ได้เธอก็ทำมื้อเช้ามาให้เขาซึ่งรสชาติของอาหารมื้อแรกที่ได้รับการเอาใจใส่(ที่หวังผล)จากเธอนั้นรสชาติค่อนข้างอร่อยและถูกปากของเขามากออกไปทางคล้ายกับรสมือของแม่ที่เขาเคยทานในอดีตวัยเยาว์นี่เขาไม่ได้ต้องการอวดหรืออวยเ

เพราะถูกแม่ยายเคี่ยวกรำอย่างโหดเหี้ยมทำให้ภีมวัจน์ตั้งใจเรียนรู้วิชาการต่อสู้เป็นอย่างมากหลังจากวันแรกที่เขาเรียนรู้ขั้นพื้นฐานไปแล้ววันต่อมาแก้มใสก็มอบหมายให้ไทเลอร์อาจารย์สอนศิลปะการต่อสู้ประจำตระกูลพิสิฐกุลวัตรดิลกรับหน้าที่คอยฝึกสอนภีมวัจน์ที่ไม่ได้หัวไวเพียงแค่คำพูดอวดอ้างเท่านั้นแต่เพราะเขาเป็นคนที่ช่างสังเกตุและระมัดระวังอยู่เสมอทำให้เวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนฝีมือของภีมวัจน์นั้นเรียกได้ว่าร้ายกาจไม่แพ้ลูกน้องของวายุเลยแม้แต่น้อย “เรียนรู้ได้ไวดีนี่”หลังจากที่ได้รับรายงานความก้าวหน้าในการฝึกซ้อมการต่อสู้ของลูกเขยแก้มใสที่กำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจอยู่ที่โรงพยาบาลก็วิ่งแจ้นกลับบ้านทันทีด้วยความดีใจเจ้าเด็กคนนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวังเลยสงสัยคำพูดที่บอกว่าตัวเองหัวไวสามารถเรียนรู้ได้รวดเร็วไม่ใช่แค่คำโอ้อวดซะแล้วไม่เสียแรงที่ลูกสาวเธอทั้งรักและหลงเขาราวกับแมลงวันตอมขี้ เอ๊ะ !! คำเปรียบเทียบของเธอทำไมฟังดูทะแม่งชอบกลนะภีมวัจน์ที่เป็นขี้ที่ถูกแมลงวันตอม “_”กอหญ้าที่ถูกเปรียบเทียบว่าเป็นแมลงวันตอมขี้ “_”“ตอนนี้เชื่อใจผมได้หรือยังครับว่าผมสามารถปกป้องกอหญ้าได้แน่นอน”คนที่

ในขณะที่ภีมวัจน์กำลังนอนหลับพักผ่อนอย่างสบายใจส่วนกอหญ้าเองก็กำลังจัดการกับเอกสารตรงหน้าอย่างผ่อนคลายสบายอารมณ์เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเบาๆติดกันสามครั้งกอหญ้าเอ่ยปากอนุญาตโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากตัวหนังสือบนเอกสารแม้แต่ตัวเดียวก่อนที่ผู้มาเยือนจะค่อยๆกระชากประตูเปิดออกและวิ่งพรวดพราดเข้ามาในห้องด้วยความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจจนแทบอยากจะร้องไห้ออกมาอยู่ร่อมร่อ“ท่านประธานของเต”เสียงแผดร้องโหยหวนของเตชินทร์ทำให้ภีมวัจน์ที่กำลังนอนหลับสนิทถึงกับสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจเขายังไม่ทันได้เอ่ยถามกอหญ้าว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถูกใครบางคนโถมเข้ามากอดเอาไว้อย่างไม่ทันตั้งตัว“ฮือ ฮือ ท่านประธานใครมันกล้าทำให้ท่านประธานตกอยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้แบบนี้”ถึงแม้น้ำเสียงจะฟังดูสะอึกสะอื้นคล้ายดั่งคนที่ได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างหนักแต่ใบหน้าที่ซบลงบนไหล่ของภีมวัจน์กลับแอบเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย หึ หึ สงสัยพระเจ้าต้องสงสารเขาอย่างแน่นอนที่ถูกเจ้านายใช้งานจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนถึงได้ลงโทษเจ้านายของเขาให้ตกอยู่ในสภาพคิ้วแตกปากแตกแบบนี้ คิก คิก เตชินทร์ลอบหัวเราะในใจเขานั้นทั้งนึกสะใจและห่วงใยไปในคร