All Chapters of The devil's Lover ❤️ เล่ห์รักยัยตัวร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

พระจันทร์เต็มดวงลอยอยู่บนฟ้าแสงจันทร์นวลผ่องส่องผ่านผ้าม่านลงมากระทบพื้นเผยให้เห็นร่างสูงของใครบางคนกำลังยืนพิงกรอบหน้าต่างคล้ายกำลังจมอยู่ในภวังค์ความคิดที่ยังคงหาทางออกไม่เจอ ดวงตาคู่งามจ้องมองบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองหลวงด้วยแววตาครุ่นคิดในใจพลันหวนคิดไปถึงท่าทีกระซิบกระซาบระหว่างกอหญ้ากับคุณตากำมะลอที่ภีมวัจน์มั่นใจมากว่าเขาเพิ่งเคยเห็นหน้าอีกฝ่ายเป็นครั้งแรกท่าทีพูดคุยที่ดูสนิทสนมกันของทั้งคู่ทำให้เขาอดที่จะรู้สึกเคลือบแคลงและสงสัยถึงตัวตนที่แท้จริงของกอหญ้าไม่ได้ว่าจริงๆแล้วเธอคือใครกันแน่ครืด ครืด ครืดเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนเก้าอี้โซฟาที่ตั้งอยู่ข้างๆทำให้ความคิดที่กำลังจมอยู่ในภวังค์พลันถูกดึงกลับคืนมาภีมวัจน์รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าใครคือคนที่โทรมา“ว่า”“ไม่พบข้อมูลเลยครับนาย ข้อมูลที่สืบมาได้ตรงตามที่คุณกอหญ้าบอกทุกอย่างไม่มีเพิ่มเติมเลยสักนิดส่วนผู้ชายที่ชื่อกฤษฎิ์ไม่ว่าจะพยายามสืบหาตัวตนเท่าไหร่ก็ไม่สามารถเข้าถึงได้เลยครับ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะมีการป้องกันข้อมูลรั่วไหลได้เป็นอย่างดีทั้งข้อมูลและการเข้าถึงตัวยากมากกว่าทุกคนที่ผมเ

“ดีใจที่จะได้เจอหนุ่มหล่อแล้วเจ้าภีมลูกชายของเพื่อนแม่เราลูกจะเอาเขาไว้ตรงไหนกันล่ะ”“ไม่ต้องเอาไว้ตรงไหนหรอกค่ะ เพราะคุณภีมเขาไม่ได้เป็นอะไรกับลูกสาวของท่านทั้งนั้น”เสียงที่ดังมาก่อนตัวทำให้ทั้งสามคนถึงกับหันมามองหน้ากันด้วยแปลกใจก่อนที่สาวสวยคนหนึ่งจะปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าคนทั้งสามที่สีหน้าค่อย ๆ เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเมื่ออยู่ ๆก็มีแขกรับเชิญที่ไม่รู้จักเดินเข้ามาในบ้านได้อย่างง่ายดายโดยที่ไม่มีใครมาขวางเอาไว้เลยสักคน“แก นังกอหญ้าแกเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง?”แพรวรัมภาที่ได้สติก่อนคนแรกตวาดกอหญ้าเสียงดังด้วยความโมโหอารมณ์เบิกบานใจก่อนหน้านี้พลันหายวับไปกับตาในขณะที่เปรมชัยโมโหจนหน้าเขียวคล้ำที่อยู่ ๆก็มีคนบุกรุกบ้านของเขาในยามวิกาลและยังเป็นการบุกรุกที่ไร้สุ้มเสียงอีกด้วย“ถามโง่ๆฉันก็เดินเข้ามาทางประตูไงหรือคิดว่าฉันหายตัวได้ล่ะ”คำตอบที่ยียวนกวนอารมณ์ของกอหญ้าทำให้สามคนพ่อแม่ลูกต่างชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจเป็นเปรมชัยที่ทนไม่ไหวตะโกนเรียกลูกน้องเสียงดังลั่นบ้าน“ใครก็ได้มาจับตัวนังเด็กคนนี้โยนออกไปนอกบ้านที”น้ำเสียงทรงอำนาจน่าเกรงขามของเปรมชัยไม่ได้ทำให้กอหญ้ารู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แ

เรื่องที่เธอกับภีมวัจน์ถูกลอบทำร้ายถูกกอหญ้าปิดข่าวเอาไว้อย่างมิดชิดต่อให้หูตาของบางคนจะยื่นมายาวแค่ไหนกอหญ้าก็ฟาดกลับคืนไปอย่างไม่ไว้หน้ารวมถึงครอบครัวของภีมวัจน์ด้วยที่อยู่ ๆ ดนัยก็โผล่มาหาพี่ชายถึงหน้าห้องทำงานโดยที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้าซึ่งเรื่องนี้เธอก็เตรียมการเอาไว้แล้วเช่นกันหนึ่งอาทิตย์หลังจากนี้ภีมวัจน์จะพักฟื้นอยู่ที่บ้านเท่านั้นส่วนเรื่องงานเธอจะเป็นคนคอยช่วยดูแลและตัดสินใจแทนเขาในบางเรื่องเอง “ใครจุดธูปเรียกไม่ทราบถึงได้เสนอหน้ามาถึงที่นี่”รอยยิ้มยียวนบนใบหน้าของดนัยพลันแข็งค้างเมื่อได้ยินคำทักทายที่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่คิดจะให้เกียรติเขาเลยสักนิดทั้ง ๆที่ขาเป็นถึงน้องชายของท่านประธานบริษัทส่วนเธอที่เพิ่งเอ่ยถามเขาด้วยวาจาไม่น่าฟังเป็นเพียงแค่นักศึกษาฝึกงานที่พ่วงด้วยตำแหน่งคนรักของภีมวัจน์เท่านั้นแต่ถึงจะเป็นแฟนของภีมวัจน์แล้วอย่างไรมีสิทธิ์อะไรมาพูดจาล่วงเกินเขาแบบนี้“นี่ใช้ปากพูดเหรอ?หรือว่าใช้...”ดนัยแสร้งหลุบตาลงมองไปที่เรียวขาสวยของกอหญ้าสายตาของเขาตกกระทบลงบนตำแหน่งล่างสุดของร่างกายซึ่งกอหญ้ารู้ความนัยนั้นดีว่าหมายความว่าอย่างไร ใบหน้างดงามที่ราวกับหลุดออกมาจากภ

คอนโด Aแกรกแอด“คุณกอหญ้าจ๋าเตชินทร์มาแล้ว”เสียงที่ดังมาก่อนตัวทำให้กอหญ้าที่กำลังไล่สายตาไปตามตัวอักษรบนเอกสารที่อยู่ในมือค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองไปทางต้นเสียงด้วยรอยยิ้มละมุนส่วนภีมวัจน์ที่นั่งอยู่ข้างๆใบหน้าหล่อเหลาพลันบึ้งตึงเมื่อคนที่เตชินทร์ตะโกนบอกการมาถึงของตัวเองคือกอหญ้าทั้ง ๆ ที่เขาต่างหากที่เป็นเจ้านายเหอะ พอมีเพื่อนใหม่เจ้านายอย่างเขาก็ไม่อยู่ในสายตาเสียแล้วมันช่างน่าเจ็บใจนักรอเพียงไม่นานเจ้าของน้ำเสียงสดใสก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าของคนทั้งสองใบหน้าหล่อเหลาพลันฉีกยิ้มกว้างให้ทั้งคู่ด้วยความดีใจก่อนที่เตชินทร์จะรีบเดินเข้ามาหาภีมวัจน์และก้มหัวทำความเคารพเจ้านายส่วนกอหญ้าเตชินทร์ทำเพียงขยิบตาทักทายอีกฝ่ายเท่านั้น“ตกลงว่าฉันหรือกอหญ้ากันแน่ที่เป็นเจ้านายของแก มาถึงก็เรียกเมียฉันเสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะ”ภีมวัจน์เอ่ยถามเตชินทร์พร้อมถลึงตาใส่เขาไปรอบหนึ่งแล้วยกมือขึ้นกอดอกพร้อมเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมาทำให้คนที่ลืมตัวเรียกหากอหญ้าก่อนภีมวัจน์ที่เป็นเจ้านายถึงกับลอบกลืนน้ำลายด้วยความหวาดหวั่น เฮ้อ เตชินทร์นะเตชินทร์กลับมาทำงานทั้งทีก็หาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว“เจ้านายของเตชินทร์ก็ต้องเ

ท่ามกลางบรรดานักธุรกิจที่กำลังเดินสวนกันไปมาบ้างก็หยุดทักทายเมื่อเจอคนรู้จักร่างสูงของใครบางคนที่กำลังเดินผ่านกลุ่มคนเหล่านั้นเรียกความสนใจจากสายตาทุกคู่ให้มองมาที่เขาด้วยความแปลกใจระคนสงสัยว่าเหตุใดทายาทรุ่นที่หนึ่งลำดับที่สองอย่างเก้าทัพ พิสิฐกุลวัตรดิลก ถึงได้ปรากฏตัวอยู่ ณ ที่แห่งนี้เวลานี้สำหรับทุกคนที่ต่างรู้จักคุ้นเคยกันดีอยู่แล้วเก้าทัพคือคนแปลกหน้าทว่าหน้าตาหล่อเหลาคมคายของเขากลับโดดเด่นเหนือใครชวนให้ผู้ที่พบเห็นไม่อาจละสายตาไปจากร่างสูงของเขาได้เลย ยกเว้นเพียงคนเดียวที่กลับชะงักฝีเท้าเบิกตากลมโตมองผู้ที่กำลังเดินตรงมายังบริเวณที่เธอกับภีมวัจน์ยืนอยู่ด้วยความตกใจจนเผลออุทานเรียกชื่อของเขาออกไปโดยไม่รู้ตัว“น้าเก้า”ถึงแม้ว่าเสียงที่เปล่งออกมาจะแผ่วเบาคล้ายกำลังพึมพำกับตัวเองแต่เก้าทัพกลับได้ยินมันอย่างชัดเจนรวมถึงคนข้างกายของกอหญ้าอย่างภีมวัจน์ด้วยเช่นกัน เก้าทัพเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือหลังจากที่เพิ่งอ่านข้อความที่ถูกส่งเข้ามาจบลงสายตาคู่คมมองหาบุคคลที่ส่งเสียงเรียกชื่อเขาจนกระทั่งดวงตาสองคู่ของหนึ่งน้าหลานสบตากันเข้าอย่างจัง“กอหญ้า?”เสียงเรียกชื่อกอหญ้าทำให้คิ้วเข้มข