บททั้งหมดของ เมื่อฉันตาย พี่ชายกลายเป็นบ้า: บทที่ 1 - บทที่ 10

ฉันลอยละล่องกลับมาที่บ้านคฤหาสน์หรูหลังหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่ในเขตชานเมืองราวกับสัตว์ป่าจำศีลท่ามกลางความมืดมิดนั้น คือบ้านที่ไม่เคยมอบความอบอุ่นให้ฉันเลยแม้แต่นิดแสงของโคมไฟสะท้อนแววตาดุดันของพี่ชายอย่างนุ่มนวล เขากำลังจัดการงานของบริษัทเรียวคิ้วขมวดเข้าหากันเขามองเวลาบนโทรศัพท์มือถือ แววตาเริ่มหมดความอดทน ราวกับกำลังหงุดหงิดผ่านไปครู่หนึ่ง เขาเปิดโทรศัพท์มือถือ พยายามโทรหาใครสักคนแต่ดูเหมือนว่าจะโทรไม่ติด เขาสถบแล้วตัดสายทิ้งกวาดของทุกอย่างบนโต๊ะทิ้งพี่ชายอารมณ์ร้อนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ฉันรู้ดี“โยวโยว เธอปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ”“กล้าดียังไงถึงได้บล็อกเบอร์กับวีแชตของฉัน!”พี่ชายปาข้าวของระบายอารมณ์“แน่จริงชาตินี้ก็อย่ากลับมาอีก”“จะไปตายที่ไหนก็ไป”จมูกฉันพลันแสบร้อนขึ้นมาถึงจะตายแล้วก็เถอะพอได้ยินคำพูดแบบนั้น ฉันเองก็อยากร้องไห้เหมือนกัน“พี่คะ สมใจพี่แล้วล่ะ”“น้องสาวของพี่ หลินโยวโยวตายแล้วจริง ๆ”ฉันมองแสงอาทิตย์ยามเย็นที่อยู่ไกลออกไปค่อย ๆ เลือนหายราวกับอุณหภูมิองศาสุดท้ายของร่างกายฉันเองก็ถูกพรากไปด้วย

พี่ชายนั้นลำบากมาก เขาอายุมากกว่าฉันสิบปีตั้งแต่พ่อป่วยเป็นโรคซึมเศร้า บริษัทของครอบครัวก็เริ่มเข้าสู่ช่วงขาลงเขาเรียนเก่งมาก ทั้งยังได้ข้ามชั้นปีอยู่ตลอด ตอนอายุยี่สิบก็เรียนจบมหาวิทยาลัย ก่อนจะเข้าบริษัทแล้วเริ่มรับช่วงต่อจากเด็กไม่รู้ประสาคนหนึ่งที่เพิ่งก้าวเข้าสู่สังคม ตอนนี้ได้กลายเป็นซีอีโอของตระกูลหลินแล้วชีวิตที่ผ่านมาของเขานั้นไม่ง่ายเลยฉันถึงได้สงสารพี่ชายมากตอนที่พี่ดื่มเหล้าอย่างไม่คิดชีวิตจนถึงดึกดื่นเพื่อหน้าที่การงาน ฉันจะต้มซุปแก้เมาค้างให้เขา แล้วแอบวางไว้บนโต๊ะตื่นเช้ามาก็จะเคี่ยวโจ๊กข้าวฟ่างอุ่นท้องให้เขาพอพี่ชายขยี้ตาด้วยความเหนื่อยล้า ฉันก็ใช้เงินค่าขนมที่ฉันเก็บหอมรอมริบมาทั้งเดือน เปลี่ยนโคมไฟแสงแยงตาบนโต๊ะหนังสือของพี่ทันที ทั้งยังวางยาหยอดตากับวิตามินไว้บนโต๊ะให้เขาด้วยฉันจะรีดเสื้อเชิ้ตที่ซักแล้วของพี่ชายให้เรียบกริบ เหมือนที่แม่ทำฉันคิดว่าการที่แอบดูแลพี่อยู่ห่าง ๆ แบบนี้ก็นับว่าเป็นการช่วยแบ่งเบาภาระให้เขาอย่างหนึ่งหากไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงไม่ได้อยู่บ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้แต่ความจริงแล้ว บ้านจะใหญ่โตหหรือเปล่านั้น ฉันไม่เคยสนใจเลยสิ่ง

ฉันมองใบหน้าถมึงทึงของพี่ชายที่นอนอยู่บนโซฟาเผยยิ้มออกมาในที่สุดเพราะรู้ว่าใกล้ถึงช่วงปิดเทอมของน้องสาวฉันตอนที่ฉันเรียนประถมน้องสาวต่างสายเลือดก็ปรากฏตัวที่บ้านของฉันว่ากันว่าหน้าตาเหมือนแม่แท้ ๆ ของฉันที่จากไปไม่น้อยเพราะอย่างนั้นพี่ชายถึงเต็มใจที่ดูแลเธอฉันคิดอยู่บ่อย ๆ ว่าถ้าฉันหน้าตาเหมือนแม้บ้างสักนิดคงจะดีไม่น้อยอย่างน้อยพ่อกับพี่ชายคงไม่เกลียดฉันมากขนาดนี้หลินเสี่ยวหย่าวิ่งกระโดดโลนเต้นไปยังหน้ารถของพี่ชาย สวมชุดกระโปรงสีขาวฟู่ฟ่อง องศาของเรียวคิ้วและดวงตาที่ยกขึ้นชวนให้คนเอ็นดู ปลายจมูกแดงระเรื่อ รอยยิ้มสดใสทั้งยังเป็นเจ้าหญิงที่ถูกเลี้ยงดูอย่างประคบประหงมตั้งแต่เล็กจนโตเธอเก่งเรื่องออดอ้อนให้พี่ชายและพ่ออารมณ์ดี จึงกลายเป็นที่เอ็นดูของคนอื่นได้อย่างง่ายดายไม่เหมือนฉัน ซุ่มซ่าม ขี้กลัวฉันไม่กล้าเพราะทุกครั้งที่สงสัยหรือร้องไห้งอแง สิ่งที่ได้รับกลับคืนมานั้นคือคำสบถด่าและความรุนแรงที่โหดร้ายยิ่งกว่าพี่ชายอุ้มเสี่ยวหย่ามานั่งบนตักของตัวเองคลอเคลียใบหน้าของเธอ“มีแต่เสี่ยวหย่าของพวกเรานั่นแหละที่เป็นเด็กดี”“ไม่เหมือนยัยตัวซวยหลินโยวโยวนั่น ผ่านมาห

ตอนที่หลิ่นเสี่ยวหย่าเพิ่งเข้ามา ก็นับว่าดีกับฉันไม่น้อยอย่างน้อยตอนอยู่ที่บ้านเธอมักจะตามหลังฉันต้อย ๆ หัวเราะคิกคักร้องเรียกฉัน “พี่โยวโยว”จนกระทั่งเธอพบว่าพ่อไม่สนใจฉัน พี่ร้ายกับฉันเธอถึงได้เริ่มร้ายกับฉันตามฉันถึงได้รู้ว่าอันที่จริงหลินเสี่ยวหย่านั้นไม่ชอบยิ้มเธอเคยขังฉันไว้ในห้องน้ำที่โรงเรียน ให้ผู้หญิงคนอื่นกระชากหัวฉัน กดฉันลงกับพื้นทิ้งรอยเท้าไว้บริเวณใต้ร่มผ้าตั้งใจให้ฉันเจ็บแต่ไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้หาอย่างไรก็ไม่เจอแม้แต่รอยช้ำ“พี่โยวโยว อย่าเกลียดฉันเลยนะคะ”“ถ้าจะเกลียด ก็เกลียดพี่ชายของพี่เถอะ ฉันถึงได้ทำกับพี่แบบนี้”“เขาอนุญาตทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นลูกเลี้ยงอย่างฉัน จะทำอะไรรุนแรงแบบนี้ได้ยังไง”นั่นสินะ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายอนุญาตเธอจะกล้ารังแกฉันถึงขนาดนี้ได้ยังไง?ที่แท้พี่ชายอยากให้ฉันตายจริง ๆหลังจากนั้นฉันก็ไม่หวังให้พี่ชายมาช่วยฉันอีกฉันขอแค่เธออย่าลงไม้ลงมือกับฉัน“เจ็บ”เจ็บจนฉันร้องไม่ออกฉันมาคิดดูแล้ว เธอนั้นเหมือนน้องสาวของพี่ชายมากกว่าจริง ๆโหดร้ายเหมือนกันไร้หัวใจเหมือนกัน

เมื่อเริ่มป่วย อารมณ์ของฉันก็แปรปรวนท่าทีที่มีต่อหลินเสี่ยวหย่าและหลินลู่หมิงก็แย่กว่าเดิมเช่นกันการสอบประจำเดือนครั้งนั้น ฉันสอบได้คะแนนน้อยลงเพราะว่าป่วย แต่ก็ยังนำหน้าหลินเสี่ยวหย่าฉันดีใจมากอย่างน้อยฉันก็เหนือกว่าเธอด้านการเรียนฉันเงยหน้าสบตากับแววตาเกลียดชังของเธอแถมมุมปากของเธอยังเผยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกต่างหากตอนแรกฉันไม่เข้าใจว่านั่นหมายความว่าอะไรจนกระทั่งเธอพาพรรคพวกสองสามคนเดินออกไปหลังจากกลับมาไม่นาน ข่าวลือที่ว่าฉันเป็นตัวซวยที่ทำให้แม่ตัวเองต้องตายก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งห้องเมื่อฉันกลับมาหลังจากพักระหว่างคาบ แล้วก็พบว่ามีคนเอางูตายและแมงมุงพิษยัดใส่ที่นั่งของฉันโต๊ะและเก้าอี้ถูกเปลี่ยนเป็นของผุพังที่ใช้งานไม่ได้กลั่นแกล้งกันทางกายนั้นยังไม่เพียงพอหลินเสี่ยวหย่าหันมาทำร้ายจิตใจกันด้วยระหว่างทางที่เดินไปยังประตูโรงเรียนเธอยกยิ้มเยาะใส่ฉัน ดวงตากลมสุกใสเหมือนดั่งกวางน้อยคู่นั้น ทำไมถึงสามารถเก็บซ้อนความสกปรกโสมมไว้ได้มากมายฉันโกรธมาก หัวสมองขาวโพลนไปหมดใช้แรงทั้งหมดที่มีปาหนังสือเรียนในมือใส่เธอ กระแทกโดนหัวของเธอเข้าเต็มเปาเธอทรุดตัวลงในทันที ก