All Chapters of คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว: Chapter 11 - Chapter 20

เซียงหนงหนงเดินเข้ามาเห็นเขาหน้าตาบึ้งตึง กำหมัดแน่น เธอเลิกคิ้วขึ้นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเข้าไปใกล้ๆเขา: "เจ้านึกอะไรออกแล้วหรือ?"หรือว่าเขานึกถึงชาติกำเนิดของเขาออก รู้แล้วว่าเขาทำไมถึงได้รับบาดเจ็บและตกลงไปในทะเล?เซียงหนงหนงอยู่ใกล้เขามากหูของฟู่จิ่งเจิ้งรู้สึกถึงไออุ่นเล็กน้อย.เขารีบถอยห่างจากเธออย่างเงียบๆ เก็บความคิดของเขาไว้ และฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย: "ไม่มีอะไร เพียงแค่เมื่อครู่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย""ไปกันเถอะ พวกเราควรออกไปขายข้าวกล่องได้แล้ว""โอ้——"คิดว่าเขาคงจะไม่หลอกเธอหรอก เซียงหนงหนงก็เลยไม่คิดอะไรมาก เดินไปที่ลานหน้าบ้านแล้วเข็นรถเข็นออกไปฟู่จิ่งเจิ้งมองไปที่แผ่นหลังของเธอ ในใจกลับรู้สึกหลากหลายอารมณ์ตามหลักแล้วพูดได้ว่า เซียงหนงหนงเป็นเพียงหญิงสาวในหมู่บ้านเล็กๆ ห่างไกล แต่เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าอนาคตของราชสำนักจะพัฒนาไปในทิศทางไหนในอนาคตเมืองชิงซานนี้อยู่ห่างไกลมาก เรียกว่าเป็นที่ที่ภูเขาสูงและห่างไกลราชสำนัก แม้ว่าราชสำนึกจะมีเรื่องวุ่นวาย แต่ตราบใดที่ไม่เกิดสงครามครั้งใหญ่ ก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขาอยู่ดี พวกเขาเองก็ไม่เคยสนใจสถานการณ์ในราชสำนัก สนใจเพียงปั

เซียงหนงหนงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเกิดสูงมาก แม้กระทั่งภาพที่ตัวเองนั่งนับเงินจนมือเป็นตะคริวก็ยังเป็นไปได้"เปิดร้านอาหารแล้วเป็นเชฟใหญ่ไม่ไกลเกินเอื้อม!"ฟู่จิ่งเจิ้งฟังคำพูดของเธอ หัวใจของเขาก็สั่นไหวบ้านของเซียงเหล่าซานยากจนจนมีผนังไม่กี่อัน แน่นอนว่าไม่มีห้องว่างให้ฟู่จิ่งเจิ้งได้พักอาศัยวันนั้นเธอที่เก็บเขากลับมา เซียงหนงหนงก็เอาห้องที่เก็บฟืนไว้สำหรับฤดูหนาวมาสร้างเตียงใหญ่ชั่วคราว และจัดเขานอนเตียงนั้นชายหนุ่มสูงโปร่ง ขาเรียวยาว ต้องนอนขดตัวบนเตียงเพื่อไม่ให้ตกลงไปที่พื้นฟู่จิ่งเจิ้งมองกำแพงที่มีรูลมรั่วอย่างเงียบๆ ในดวงตาแสดงความหงุดหงิดเล็กน้อยช่างแปลกจริงๆ ช่วงนี้เขาเหมือนดื่มยาสะกดจิต ต้องคอยดูแลผู้หญิงคนหนึ่งอย่างเต็มที่ วันนี้ยังวิ่งไปเป็นบอดี้การ์ดให้เธออีก นึกถึงเรื่องแปลกเมื่อตอนกลางวัน ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นเซียงหนงหนงเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา ๆ จะเข้าใจเรื่องราวของราชสำนักหนานฉีได้อย่างไร?ชายหนุ่มคิดทั้งคืน คิดจนหัวจะแตกก็ยังคิดไม่ออกสักนิดทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงพูดคุยจากข้างนอก เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วในลานเงียบสงบ พระจันทร์ซีด

"แช่กุ้งในน้ำเกลือ เอาเส้นดำกุ้งออก ล้างให้สะอาด ตั้งกระทะให้ร้อน ใส่น้ำมัน แล้วโรยเกลือละเอียดลงไป วางกุ้งลงไปทอดด้วยไฟอ่อน ใส่กระเทียมสับ พริกผัดให้หอม สุดท้ายใส่เปลือกส้มและต้นหอม""รสเค็มกลมกล่อม อุดมไปด้วยสารอาหาร กุ้งกระเทียมออกขายแล้ว! ผิวสีทอง รสสัมผัสนุ่มชุ่มฉ่ำ กลิ่นหอมฟุ้ง!"ในเวลาเดียวกัน ผู้คนในจวนกั๋วกงที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ก็ได้ยินเสียงนี้อีกครั้ง พวกเขารู้สึกหิวโหย แต่เมื่อมองไปที่อาหารบนโต๊ะอาหารตรงหน้าพวกเขาก็รู้สึกไม่อยากพออาหารขึ้นมา นายหญิงกั๋วกงวางตะเกียบลงหันไปถามหญิงชรารับใช้ข้างๆ "ตรวจสอบได้ความว่าอย่างไร?"คนนั้นก้มหัวรายงานว่า"นายหญิงยังหาไม่เจอเลยเจ้าค่ะ"เซียงเฉียนเห็นทุกคนวางตะเกียบลง จึงต้องหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาเช็ดปาก ถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า:"ท่านแม่ ท่านเป็นอะไร?"นายหญิงกั๋วกงมีอาการเหม่อลอยเล็กน้อย เธอฝืน ยิ้ม"ไม่เป็นไร เฉียนเฉียน รีบกินของเจ้าเถอะ"เซียงเฉียนส่ายหัว"ท่านกินไม่ลง เพราะไม่อยากอาหารหรือ?"พูดแล้วเธอก็ลุกขึ้น"ท่านแม่เมื่อไม่กี่วันก่อนท่านแม่บอกว่าท่านอยากกินอาหารทะเล ที่จวนมีของสดใหม่เข้ามาเยอะ ลูกทำกุ้งลวกให้ท่านแล้วกัน"

ไม่รู้หลังๆแม่ลวี่พูดอะไร เซียงหนงหนงก็ไม่ได้ฟังมากนัก"แม่ลวี่ ข้าเซ้งร้านในเมืองไว้ร้านหนึ่ง กะว่าจะเปิดร้านอาหารจานด่วนในอีกไม่นานนี้ ช่วงนี้ยุ่งกับการตกแต่งร้าน ข้าขอกลับก่อน"แม่ลวี่ได้ยินคำพูดของเธอ ก็ตกใจทันที "หา หนงหนง เจ้าถึงกับเปิดร้านในเมืองเลยหรือ!"ได้รับคำตอบที่หนักแน่นและมั่นใจจากเซียงหนงหนง แม่ลวี่ก็หัวเราะอย่างมีความสุข"ไม่แปลกใจที่ชิงเฟิงมักจะบอกว่าเจ้าเป็นคนมีความคิด เขาไม่ได้มองคนผิดเลย!"เมื่อพูดถึลวี่ชิงเฟิง เซียงหนงหนงก็ยิ้มขมขื่นมาตอนนี้คนนี้ในหัวของเธอเป็นเพียงจุดอะไรสักอย่าง เธอจำไม่ได้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไรแม่ลวี่จับมือเธอ " หนงหนงเก่งมาก เปิดร้านเองได้แล้ว "เธอถอนหายใจ"มีอะไรที่ต้องการให้แม่ลวี่ช่วย ก็บอกมาได้เลยนะ ลุงเจ้าออกทะเลวันนี้ รอเขากลับมามาช่วยเจ้าจัดการ"เซียงหนงหนงยิ้มอย่างจริงใจ"ข้าตั้งใจจะจ้างคนมาปรับปรุงร้านใหม่ แม่ลวี่ ท่านรู้จักคนที่ทำงานพวกนี้ไหม?"แม่ลวี่หยุดไปชั่วครู่แล้วพยักหน้าอย่างช้าๆ"มีนะ"ในทันทีที่แก้ไขปัญหาสองเรื่องได้ เซียงหนงหนงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเธอเดินตามแม่ลวี่ไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง"ผู้ชายบ้านนี้ชำนาญเร

มองดูพระจันทร์เสี้ยวที่ขอบฟ้า เซียงหนงหนงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งในใจในพริบตาเดียวก็เกือบจะถึงเดือนธันวาคมแล้ว องค์รัชทายาทหายตัวไป เกรงว่าในวังคงปิดไม่อยู่แล้ว"องค์ชายหกใช้โอกาสนี้ขึ้นสู่ตำแหน่งอย่างราบรื่น สามารถคว้าโอกาสนี้ไปได้ ต้องขอบคุณความฉลาดของเซียงเฉียน ตอนนี้เซียงเฉียนและองค์ชายหกคงได้แลกเปลี่ยนตราประจำตระกูลแทนความรู้สึกกันไปแล้ว"ไม่แปลกใจเลยที่เป็นนางเอกใหญ่ในนิยายการเมือง!มือฟู่จิ่งเจิ้งชะงัก ในใจรู้สึกเหมือนมีคลื่นใหญ่ซัดเข้ามาไม่นึกเลยว่าคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดของเขาคือน้องหกที่ไม่เคยแย่งชิงอะไรใครเลย ถ้าน้องหกขึ้นรับตำแหน่งได้อย่างราบรื่น สิ่งที่รอเขาคงอยู่มีเพียงความตายเท่านั้นท่านกั๋วกงกำลังหารือกับบุตรชายคนโตในห้องหนังสือ ก็ได้ยินคำพูดแปลกๆ นี้โดยไม่ทันตั้งตัวเขานิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่จะอธิบายรายละเอียดต่างๆ ให้ฟังทั้งหมด"ปีนี้ ที่จวนไม่ควรจัดงานอะไรอีกเจ้าต้องสงบเสงี่ยม และต้องดูแลน้องชายสองคนที่มักทำให้ไม่สบายใจเจ้า"ท่านกั๋วกงพูดพร่ำเพรื่อไปมากมาย โดยรวมแล้วหมายถึงให้ถ่อมตัว อย่าออกไปอวดดี ช่วงนี้อาจจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเซียงเฉิงหยวนก้มหน้า