Share
บทที่ 19
Related chapter
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 20
ที่จวนกั๋วกง ยากนักที่ทุกคนจะมารวมตัวกินข้าวด้วยกัน วันนี้ท่านกั๋วกงที่ยากนักจะมีเวลาว่าง จึงมาร่วมกินข้าวกับลูกๆ ที่จวนใครจะรู้ว่าเสียงในหัวนั้นดังไม่หยุด แถมมันยังคงบอกชื่ออาหารที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนอาหารจานนั้นที่ดูมีชีวิตชีวา ปรากฏขึ้นในหัวของเขากั๋วกงวางตะเกียบลงบนโต๊ะไม่มีใครกล้าขยับอีกเซียงเฉิงหยวนก็ถูกกระตุ้นด้วยอาหารไม่กี่จานนั้นจนไม่ไหว ท้องบิดตัวไม่หยุด ทว่าเมื่อมองดูอาหารบนโต๊ะตรงหน้า ก็รู้สึกคลื่นไส้อยากอาเจียนในจวนก็มีพ่อครัวที่ดีที่สุดอยู่นะ แต่ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมากลับไม่มีความรู้สึกอยากอาหารขนาดนั้นตั้งแต่เสียงนั้นปรากฏขึ้น การควบคุมตนเองของเขาก็แย่ลงเรื่อยๆยังไงก็ต้องรีบหาคนให้เจอเซียงเฉียนอดไม่ได้ที่จะถามเบาๆ ว่า "ท่านพ่อ อาหารไม่ถูกปากหรือเปล่า?"ได้แต่มองไม่อาจได้กิน อารมณ์ของท่านกั๋วกงก็แย่ลงโดยไม่รู้ตัวเขาเงยหน้าขึ้น มองไปที่เซียงเฉียนด้วยสายตาที่เคร่งขรึม "เฉียนเอ๋อร์ เรื่องแต่งงานของเจ้า แม่ของเจ้าได้บอกกับเจ้าหรือยัง?"เซียงเฉียนตกใจ ใบหน้าซีดลงไม่น้อยแม่ของเธอให้เธอดูภาพของชายที่เหมาะสมมากมายในช่วงนี้ แต่พวกเขาล้วนเป็นบุตรชายของตร
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 21
ไป คืนนี้ไปดูที่บ้านนางว่านางซ่อนสูตรอาหารไว้ที่ไหนชายร่างเตี้ยและอ้วนหดหัวและถามอย่างอดไม่ได้ว่า: "นายจ้าง ท่านมั่นใจหรือว่าสูตรอาหารอยู่ในมือของนาง?"หลิวต้ากุ้ยหรี่ตา "ข้ามีวิธีของข้าเอง ไม่เหมือนคนโง่อย่างเจ้า ที่มีแต่หัวไม่มีสมอง!"พอโดนด่า ผู้ชายคนนั้นก็หดหัวทันทีเซียงหนงหนงนั่นเขาเคยเช็คประวัติเธอแล้ว ชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ประวัติขาวสะอาดมาหลายปี ไม่น่าสร้างปัญหาอะไรได้เขาไม่เชื่อว่า ผู้หญิงคนนี้จะคิดค้นสูตรอาหารมากมายจากไหนมาได้!แน่นอนว่าเพราะเธอได้ตำราอาหารเล่มนั้นโดยบังเอิญ เลยมีโอกาสดีๆแบบนี้ นี่เธอก็ถือว่าโชคดีแล้ว แต่ผู้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เธออย่างกะทันหันนั้น ควรตรวจสอบดูสักหน่อยหลิวต้ากุ้ยลูบคางของเขา สูตรอาหารนั้นเขาต้องเอามาให้ได้นานแล้วที่เขาไม่ได้ยุ่งกับเมืองทงเซี่ยนเล็กๆ และยากจนนี่ เขาเองก็หวังว่าสักวันเป็นเชฟที่เก่งที่สุดในใต้หล้าเหมือนกัน!กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งแอบซุ่มอยู่ที่บ้านของเซียงหนงหนงในขณะเดียวกันที่บ่อน หลังจากพักฟื้นเกือบหนึ่งเดือน ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าบากนั่นอีกครั้งเขาฟังรายงานของลูกน้องอย่างทนไม่ไหว ความหงุดหงิดในใจเพิ่มขึ้น
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 22
เขาไอเบา ๆ "ไม่จำเป็น ขอบคุณที่เป็นห่วง"เซียงหนงหนงไม่อาจเบนสายตาที่มองเขาได้ คิดในใจ: "เขาเป็นอะไร? ทำไมอยู่ๆถึงพูดจาดูทางการแบบนี้?"ได้ยินเสียงในใจเธอ ฟู่จิ่งเจิ้งรีบหลบสายตา"ที่จริงข้าไปทะเลบ่อยๆ คิดว่าน่าจะลงน้ำได้แล้ว"เซียงหนงหนงตกใจ "เจ้าไปคนเดียวได้ยังไง อันตรายนะ"เมื่อคิดถึงตอนที่เขาเป็นลมลงไปอย่างกะทันหันที่ริมทะเล เธอตอนนี้ยังรู้สึกกลัวอยู่เลยหนักสุดคือ หลังจากวันนั้นเขานอนไปทั้งวันกว่าจะฟื้นตัวองค์รัชทายาทไม่เคยอับอายขายหน้าขนาดนี้มาก่อน หูของเขาแดงทันที แค่ลงน้ำเล็กๆน้อยๆจะไปทำให้เธอลำบากใจได้อย่างไรแม้จะคิดเช่นนี้ แต่เขาก็ยังพูดว่า: "ครั้งหน้าไม่เป็นแล้ว""ยังจะมีครั้งหน้าอีกเหรอ?"เซียงหนงหนงลุกขึ้นยืน เดินตามหลังชายหนุ่มแล้วพูดไม่หยุด"ถ้าเอาชนะไม่ได้เราก็ไม่ต้องบังคับตัวเอง ถ้าเจ้าไปทะเลคนเดียวแล้วเป็นลมถูกคลื่นซัดไปจะทำยังไง? จะมีข้าคนที่สองไปช่วยเจ้าขึ้นมาได้เหรอ""ไม่ใช่ทุกคนที่จะโง่เหมือนข้าขนาดนี้นะ ถ้าเจ้าถูกจับไม่แน่อาจจะถูกขายไปเป็นทาสก็ได้นะ!"ฟู่จิ่งเจิ้งหยุดนิ่ง มองเธออย่างนิ่งนิ่ง แต่เขาที่ถูกช่วยพากลับบ้านมา ก็ยังคงเป็นคนงานในบ้านอยู่ดีไม่ใ
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 23
เธอวางแผนที่จะเริ่มสอนพวกเขาในวันพรุ่งนี้ฟู่จิ่งเจิ้งเพิ่งทานข้าวเสร็จ เห็นเธอเป็นแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะถามว่า "หนงหนง เจ้าไม่กลัวว่าพวกนางจะเรียนรู้ทักษะที่นี่แล้วไปเป็นหัวหน้าแม่ครัวที่อื่นหรือ? "สูตรอาหารรั่วไหล?เซียงหนงหนงชะงัก แล้วก็ยกมือขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ"ไปก็ไปสิ อาหารที่ข้าทำได้มีเยอะขนาดนั้น นางเรียนทั้งชีวิตก็เรียนไม่หมดหรอก"ถ้าเรียนรู้ได้สักสองสามอย่างแล้วนำสูตรไปเผยแพร่ มันช่วยให้คนในประเทศหนานฉีมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ก็ถือเป็นการทำดีในแต่ละวันของเธอฟู่จิ่งเจิ้งมองเธออย่างลึกซึ้ง ในใจชื่นชมเธอมากขึ้นเรื่อยๆจิตใจดีเช่นนี้ นับว่ามีความสง่างามของพ่อครัวหลวงที่อยู่ข้างฮ่องเต้องค์แรกอยู่บ้างฟู่จิ่งเจิ้งนั้นพูดถึงเรื่องที่เซียงหนงหนงเองเคยคิดไว้แล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่จ้างแม่ครัวมากมายขนาดนั้นถึงเวลาล้างผัก หั่นผัก เตรียมผัก ใส่ลงในหม้อ ใส่เครื่องปรุง คนไม่กี่คนก็แยกกันเรียนรู้ไปแม้ว่าพวกเธอจะออกไปหางานใหม่ ฝ่ายตรงข้ามก็ต้องจ้างทั้งสามคนพร้อมกันเท่านั้น เพื่อที่จะผัดอาหารให้อร่อยตามต้นตำรับทั้งเพิ่มต้นทุนและไม่ได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่าอะไรในร้านที่มีคนเข้าออกตลอดเ
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 24
หยู่ตูเมื่อยล้าไปทั้งตัว เขาคิดว่ามาทำงานที่ร้านเล็กๆแบบนี้จะเบาๆสบายๆ ใครจะรู้ว่าหนักกว่าโรงเตี๊ยมใหญ่อีกเขาตักผักทั้งวันจนยกมือไม่ขึ้นเขาเล่าให้ฟังอย่างละเอียด เซียงหนงหนงยกมือขึ้น"ข้าจะไปดู"หน้าบากและคนอื่นๆ พากันเข้าไปดู พวกเขาเห็นกลุ่มคนที่เคยเจอที่บ้นเซียงหนงหนงมารวมตัวกัน คนอ้วนสุดในกลุ่มกำลังกุมท้องร้องโอดโอยไม่หยุดแม้ว่าพวกเขาจะปิดหน้ากันอยู่ แต่ท่าทางลับๆล่อๆของพวกเขา ไม่มีใครในเขคทงเซี่ยนจะสามารถเลียนแบบได้อีกแล้วหลิวอี้นอนบนพื้นแกล้งตาย ขณะที่หลิวเอ้อร์ตะโกนเสียงดัง "เกิดอะไรขึ้น อาหารที่พวกเจ้าทำนี่กินแล้วตายเลยเหรอ?!"หลิวอี้กุมท้องร้องโอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย พร้อมกับแอบมองสีหน้าของเซียงหนงหนงเขาพูดไม่ได้เลย ดังนั้นงานที่ต้องพูดคุยจึงมอบให้หลิวเอ้อร์นายจ้างเห็นว่าร้านนี้ยิ่งเปิดยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และมีคนเข้ามาใช้บริการมากขึ้นเรื่อยๆ จนไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไปแม่ครัวที่ส่งมาไม่มีใครได้รับเลือกสักคน พยายามขโมยสูตรอาหารแต่ก็หาไม่เจอ จึงต้องใช้วิธีนี้"ลูกค้าขอโทษนะ พวกท่านเป็นอะไรหรือเปล่า?"เซียงหนงหนงแกล้งทำเป็นอัธยาศัยดีเมื่อเข้าไปใกล้ หลิวเอ้อร์ก็เริ่มตะโกนท
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 25
ไม่ว่าจะเกิดปัญหาที่ขั้นตอนใด ข้าจะคนที่รับผิดชอบจะออกมายืนรับผิดชอบแน่"เพียงแต่ว่าเต้าหู้ตุ๋นผักดองนี่หมดไปนานแล้ว คนที่กินก่อนหน้านี้ไม่เห็นมีใครเป็นไรเลย ดังนั้นข้าว่าปัญหามันเกิดหลังจากเสิร์ฟถึงมือทุกท่านแล้ว อาหารในมือทุกคนเป็นของสะอาดแน่นอน ทานได้อย่างสบายใจ"ได้ยินคำอธิบายเช่นนี้แล้ว ช่วงเวลาเดียวทุกคนต่างตกตะลึงร้านอาหารของใครบ้างที่จะพิถีพิถันขนาดนี้ ถึงขั้นเก็บตัวอย่างไว้ด้วยร้านนี้พูดถูกแล้ว อาหารทั้งหมดตักมาจากถังนั้น ทำไมพวกเขากินแล้วไม่เป็นไรล่ะ?เห็นเธอจะไปแจ้งความจริงๆ หลิวเอ้อร์ก็มีสีหน้าลุกลน"เจ้าพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้ให้น้อยลงหน่อย พี่ของข้ากินอาหารที่นี่แล้วท้องเสีย พวกข้าเองก็ไม่อยากจะเอาเรื่องกับเจ้า ""คอยดูเถอะ สักวันหนึ่งร้านบ้าๆนี่ก็ต้องปิดตัวลง!"ถ้าเรื่องนี้ไปถึงเบื้องบน มันจะไม่ใช่ว่าสร้างปัญหาให้กับหลิวต้ากุ้ยหรอกหรือ?แล้วพวกเขาจะยังมีชีวิตรอดอยู่ไหม?เมื่อหลิวเอ้อร์เห็นว่าท่าไม่ค่อยดีก็เตรียมจะหนี เซียงหนงหนงให้คนหยุดเขาไว้ "รอสักครู่""อาหารจานนี้ยังแก้ปัญหาไม่ได้เลย พวกเจ้าคิดจะไปก็ไปงั้นหรือ?"หลิวอี้ตกใจจนเหงื่อท่วมตัว เปลือกตากระตุกไม่
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 26
หมอหลินลูบจมูกแล้วยิ้ม: "เพียงแต่ชีพจรค่อนข้างอ่อนแอ ถ้าตื่นกลางดึกบ่อย อาจรู้สึกเวียนหัว ปากแห้ง และรู้สึกหมดแรง"ผู้คนจำนวนไม่น้อย พอได้ยินก็หัวเราะอย่างโล่งใจออกมาเบาๆเซียงหนงหนงเพิ่งจะรู้สึกตัว ที่แท้คนนี้เป็นโรคไตอ่อนแอนี่เองหลิวอี้หน้าแดงก่ำ แม้แต่หลิวเอ้อร์ก็รู้สึกอับอายมากเช่นกัน"โอ้ คุณหมอหลิน ช่วยกรุณาดูอย่างละเอียด คนนี้มีถูกพิษหรือปวดท้องไม่สบายหรือไม่""ทักษะทางการแพทย์ของฉันเป็นที่ประจักษ์แก่ชาวเมืองทงเซี่ยน"หมอหลินยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น มองดูแม่หนูตรงหน้าอย่างไม่พอใจและพูดว่า:"ในเมื่อข้าบอกว่าเขาไม่เป็นไรเขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร!"เซียงหนงหนงถอนหายใจ"ขอบคุณค่ะ คุณหมอหลิน""ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ทำไมพวกเจ้าถึงปวดท้องล่ะ?"มาถึงขั้นนี้แล้ว จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก็ไม่ได้แล้ว หน้าของหลิวอี้แดงถึงคอ พยายามลุกขึ้นยืน "ที่จริงแล้วเมื่อครู่ข้าแค่กินมากไปหน่อย ไม่มีอะไรใหญ่โต"พูดแล้วก็พูดให้หลิวเอ้อร์ดูไม่ดีไปอีก "น้องข้าคนนี้เป็นห่วง เลยทำให้เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ""พูดไร้สาระ!"มีคนตะโกนขึ้นมาจากรอบๆ"เจ้าแค่ต้องการใส่ร้ายร้านมีให้กิน อยากให้มันปิดลง เพื่อที่เราจะไม่ได
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 27
เซียงหนงหนงไม่คิดว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายได้ง่ายดายขนาดนี้ เธอยืนอยู่ข้างๆ รอชมการประหารของทั้งสองคนห้าสิบไม้ ครึ่งชีวิตพวกเขาคงไม่เหลือแล้ว ถ้าโชคดีก็อาจจะรอดทั้งสองคนตกใจจนเสียสติ พูดตะกุกตะกักและเริ่มอธิบายอีกครั้ง"ใต้เท้า ขอให้ท่านได้โปรดตรวจสอบอย่างละเอียด"พวกข้าต่างได้รับมอบหมายจากผู้อื่นมาให้ทำแบบนี้!หม่าอู่ทงเริ่มอดทนไม่ไหวแล้ว เขายังต้องรีบกลับบ้านไปกินข้าวนะ "รับมอบหมายจากผู้ใดล่ะ?"หลิวอี้หลิวเอ้อร์รีบคุกเข่า ความแตกต่างระหว่างผู้กระทำผิดหลักและผู้กระทำผิดรองยังมีอยู่บ้าง ตราบใดที่พวกเขาลงมือยอมรับมาก่อน บางทีพวกเขาอาจไม่ต้องถูกทุบตีด้วยไม้กระดาน"จาก……นายจ้างพวกข้า หลิวต้ากุ้ย เป็นคนสั่งขอรับ"พวกเขาถึงแม้ว่าจะทำงานให้หลิวต้ากุ้ย แต่ก็เป็นคนที่มาจากครอบครัวที่ดี ไม่อยากให้เรื่องนี้ทำให้พวกเขามีมลทินดังนั้นพวกเขาจึงแฉหลิวต้ากุ้ย พวกเขาแทบจะไม่ลังเลเลยเซียงหนงหนงมองอย่างเงียบๆ ดูเหมือนว่าหลิวต้ากุ้ยจะเป็นผู้บงการเบื้องหลัง"นายจ้างพวกข้าคือเถ้าแก่หม่านถิงฟาง ช่วงนี้ลูกค้าไปกินแต่ร้านมีให้กินกันหมด แต่หม่านถิงฟางของเรากลับเงียบเหงา นายจ้างไม่พอใจ……ก็……ก็เลยคิดวิธีน
Latest chapter
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 40
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 39
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 38
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 37
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 36
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 35
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 34
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 33
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 32
