Semua Bab ของรักท่านนายพล: Bab 61 - Bab 70

"ครูฝึกคนนั้นโหดเหี้ยมจริง ๆ การฝึกที่สบายๆถูกตัดออกหมด ฉันคงไม่ได้แก่ตายแน่" (ฝึกแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ฉันอาจไม่มีชีวิตรอดแน่นอน)   ตอนนั้นเย่จื่อหยางเดินไปไม่ได้ไกลนัก คือเดินอยู่รอบๆตัวพวกเขา คนอื่น ๆ เห็นเย่จื่อหยางและพร้อมที่จะไม่พูดแล้ว แต่โจวเผิงก็หันหลังให้กับเย่จื่อหยางและพูดต่อไปอย่างกระตือรือร้นที่นั่นว่า "ฉันคิดว่าครูฝึกคนนั้นรู้จักแค่การฝึกเหล่านี้ อะไรก็ไม่เข้าใจ โง่จริงๆ!" (ครูฝึกคนนั้นรู้แค่ฝึกสิ่งเหล่านี้ ไม่เข้าใจอะไรเลย โง่!)ประโยคนี้ถูกเย่จื่อหยางได้ยินพอดี ทุกคนแสดงออกทางสายตาให้โจวเผิงแล้ว แต่โจวเผิงคิดว่าพวกเขาปล่อยให้เขาพูดต่อ กําลังเตรียมที่จะพูดต่อ เย่จื่อหยางก็เดินไปหาโจวเผิงและไอ   โจวเผิงตกใจและหันไปดูเห็นว่าเป็นเย่จื่อหยาง ยิ่งกลัวจนเกือบขาอ่อน จึงรีบทําความเคารพและเรียกชื่อครูฝึกเสียงดัง เย่จื่อหยางหัวเราะอย่างเย็นชากับเขา "พูดอะไรน่ะ"โจวเผิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกคิดว่าเย่จื่อหยางคงไม่เข้าใจภาษาฉงชิ่งที่เขาพูด รีบแต่งเรื่องขึ้นมาอย่างโง่เขลา "ตอบครูฝึก! ผมกําลังบอกว่าเป็นเรื่องดีที่ ที่ครูฝึกฝึกเราอย่างเ

ซ่งเสี่ยวเชียนยิ่งจูบยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงผลักเย่จื่อหยางออกทันที เช็ดน้ำลาย เป็นหมาป่าหื่นกามจริง ๆ เดิมทีก็เอาเปรียบเธอมากอยู่แล้ว ตอนนี้ยังจะกัดและแย่งจูบเธออีกเหรอ เธอเตะเข่าของเย่จื่อหยางอย่างรุนแรงและบ้าคลั่งเย่จื่อหยางก็ถูกเธอเตะเข้าอย่างจัง ถ้าเปลี่ยนเป็นศัตรูที่โจมตีเขา เย่จื่อหยางไม่เพียงแต่จะหลบได้ แต่ยังใช้แค่สองหรือสามกระบวนท่าก็สามารถปราบอีกฝ่ายลงได้ แต่ตอนนี้คนที่โจมตีเขาคือซ่งเสี่ยวเชียน รู้ทั้งรู้ว่าหลบได้ แต่ก็ต้องใจไม่หลบ เขาเรียกว่าการยอมแพ้ที่สมศักดิ์ศรีแต่เย่จื่อหยางดีใจมากจริงๆที่ถูกตี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการถูกซ่งเสี่ยวเชียนตี ตีคือจูบ ด่าคือรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจูบเธอเมื่อกี้เธอก็ไม่ได้ต่อต้านมากนัก นี่ไม่ได้หมายความว่าซ่งเสี่ยวเชียนจริง ๆ แล้ว...เพื่อที่จะออกห่างจากเย่จื่อหยางจอมลามก ซ่งเสี่ยวเชียนได้ย้ายตําแหน่งไปข้างติงฮุ่ยฮุ่ย ติงฮุ่ยฮุ่ยทําหน้าว่าฉันเข้าใจสีหน้าของคุณและกระซิบกับเธอว่า "ตอนที่ฉันกับสามีครั้งแรกก็เป็นแบบนี้ ใจร้อนมาก ฉันแทบจะรับมือไม่ไหวแล้ว"ติงฮุ่ยฮุ่ยพูดแบบนี้ก็ไม่หน้าแดง กลับทําหน้าจริงจังมาก

ซ่งเสี่ยวเชียนไม่ได้พูดถึงความคิดเห็นใด ๆ เพราะตอนนี้เธอไม่เข้าใจเมืองหลวงเลย หลายครั้งที่เธอออกมาเล่นก็จะมีเย่จื่อหยางพาเธอไปด้วย ไม่งั้นเธอจะหลงทางแล้วเมื่อรถจอดอยู่หน้าโรงแรมระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง เธอก็ตามเย่จื่อหยางลงจากรถอย่างเชื่อฟังและเข้าไปในโรงแรมโดยไม่พบสิ่งผิดปกติเย่จื่อหยางแสดงบัตรประชาชนที่แผนกต้อนรับ เมื่อพนักงานต้อนรับมองไปที่แม้แต่การเช็คอินก็ไม่จําเป็นต้องทําแล้ว จึงเรียกผู้จัดการโรงแรมพาเย่จื่อหยางขึ้นไปชั้นบนโรงแรม ถึงตอนนี้เธอก็ยังสังเกตไม่เห็นว่ามีสิ่งผิดปกติเย่จื่อหยางกําลังจะเก็บบัตรประชาชนไว้ในกระเป๋าเงิน ซ่งเสี่ยวเชียนคว้ามาอย่างรวดเร็วด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอยังไม่เคยเห็นบัตรประชาชนของเย่จื่อหยางเลย ไม่ใช่ความอยากรู้อยากเห็นทั่วไปคือความอยากรู้อยากเห็นมาก แต่เมื่อมองอย่างละเอียดดูนอกจากรูปภาพที่ดูอ่อนกว่าวัยมาก นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรพิเศษเลย        ซ่งเสี่ยวเชียนคืนบัตรประชาชนให้เขาอีกครั้ง ในเวลานี้ลิฟต์หยุดที่ชั้น 33 เธอตกใจและพึมพําเบา ๆ ว่าสูงขนาดนี้ แผ่นดินไหวมาแล้ววิ่งหนีได้ไหม

การดูแลในช่วงเวลาสั้นๆของเฉียนอ้ายเล่อก็ติดมาจากเจียงจิ่งเฟิง เธอคิดว่าอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ เธอก็ไม่คุ้นเคยกับใคร ก็รู้จักซ่งเสี่ยวเชียนอยู่คนเดียว และซ่งเสี่ยวเชียนยังให้พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านของเธอ จะว่ายังไงก็เป็นครึ่งครอบครัวกันแล้ว ครั้งที่แล้วซ่งเสี่ยวเชียนถูกรังแก ในใจเธอก็ไม่พอใจมาก ตอนนี้ต้องดูแลเธออย่างดี อย่าให้ใครรังแกอีกเพราะแม้ว่าซ่งเสี่ยวเชียนจะอายุเกือบสามสิบแล้ว แต่เธอก็อยู่ที่โรงเรียนมาตลอด ไม่เคยได้สัมผัสกับสังคมที่อันตรายนี้มากนัก ยังบริสุทธิ์อยู่ เฉียนอ้ายเลอระเบิดนิสัยความเป็นแม่ออกมา จะพูดอย่างไรก็ต้องปกป้องให้ดี  จริง ๆ แล้วซ่งเสี่ยวเชียนรู้สึกว่าเฉียนอ้ายเล่อทําแบบนี้ไม่ดี แต่เฉียนอ้ายเล่อมีความสุข แน่นอนว่าครอบครัวของเธอก็ต้องใส่ใจมากขึ้น ทฤษฎีนี้ย้ายมาจากเจียงจิ่งเฟิงอย่างแท้จริงเพราะงั้นซ่งเสี่ยวเชียนก็ไม่มีทางเลือก แต่เนื่องจากมีเฉียนอ้ายเลอให้คำแนะนําอย่างดี เธอจึงพัฒนาได้อย่างไว  กว่านักศึกษาฝึกงานรุ่นเดียวกับเธอ นักศึกษารุนเดียวกันยังคงสังเกตการผ่าตัดอยู่ แต่เธอสามารถก้าวไปข้างหน้าเป็นผู้ช่วยของหมอหลักได้แล้ว การผ่

การพบกันครั้งแรก สีหน้าของคุณปู่ดูเหมือนจะไม่ชอบเธอมากนัก วันนี้ในขณะที่เย่จื่อหยางไม่อยู่ ซ่งเสี่ยวเชียนก็รู้สึกได้ทันทีว่าคุณปู่ต้องการแยกพวกเขาออกจากกันแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ! ตอนนี้ซ่งเสี่ยวเชียนมีความรู้สึกดีๆให้เย่จื่อหยางแล้ว กําลังเตรียมที่จะให้เย่จื่อหยางกลายเป็นคนของเธอ ตอนนี้คุณปู่มาก่อกวน? ไม่ได้เด็ดขาด   คุณปู่หันกลับมามองเธอ "พยายาม จะพยายามยังไงเธอชอบความรู้สึกที่ครึ่งเดือนก็ไม่ได้เจอหน้ากันสักครั้งหรอ，เมื่อเธอกลับบ้านมาก็ไม่เจอใครสักคนอยู่ในบ้านหรอ เย่จื่อหยางออกไปทำภารกิจไม่โทรหาเธอแม้แต่ครั้งเดียว เธอชอบแบบนี้เหรอ""ไม่ชอบค่ะ ไม่ชอบแน่นอน แต่คนที่ฉันรักคือเย่จื่อหยางคนนี้ และสิ่งที่ท่านพูดมันเป็นเพียงความจริงที่โหดร้าย นี่เป็นงานของเย่จื่อหยาง ดังนั้นฉันจะสนับสนุนเขา หนึ่งเดือนครึ่งไม่กลับบ้าน อย่างน้อยก็ยังเหลืออีกครึ่งเดือนที่จะได้เจอเขา คุณปู่ ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง สามีของเธอก็เป็นทหารพิเศษ พวกเขาแต่งงานกันมาเจ็ดเกือบแปดปีแล้ว ไม่เคยทะเลาะกันเพราะไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเลยค่ะ ""อ่อ เพราะรักอะไรก็ได้ทุกอย่างเลยเหรอเด็กน้อย มันง่าย