All Chapters of Sandoval Series #5: Shelter in the Rain: Chapter 1 - Chapter 10

"The rain falls because the sky can no longer handle its weight. Just like the tears, it falls because our heart can no longer handle the pain." Cleopatra Cooper Sandoval, the blue eyed Ilongga and only princess of Sandoval clan. She's got everything, beauty, money and fame.She loves everything about life. She loves to party. She loves going out with friends. She loves spending her money. She's a brat with a heart, a happy go lucky princess . But no one knows that behind those smiles and happy vibes is heart full of fear. The bratty princess is scared of the rain. Surrounded by six overprotective brothers, who are worried for her safety after getting kidnapped years back, they hired a bodyguard without her knowledge. Cooper is living the life, not until the day she met the man with a seductive midnight black eyes. The cold, strict and dangerous Silas Atticus Monteverde, a retired US Marine and his brother's bestfriend. First time she laid eyes on him, she knows she will be in de

I was stunned for a while. Pakiramdam ko nag-init ang buong mukha ko sa sobrang pagkapihiya. That's the biggest insult I ever received my whole life. At ang masaklap pa, hindi man lang ako nakaganti sa kanya.Alam mo yung feeling na gusto mo siyang sabunutan pero hindi mo nagawa? Yun ang nararamdaman ko ngayon. Pagtingin ko sa dinaanan niya wala na ito doon. Hindi ko alam kung saan ito nagpunta pero bigla itong naglaho. Bwesit!"Cleo, come back here!" Narinig kong sigaw ni Dana. Inis akong nagmartsa pabalik sa kanila."What took you so long Cleopatra ang tagal mo ah.""Wow Cle congrats! Ang daming sumubok pero ikaw lang ang nakalapit kay pogi. Ang galing mo! Bilib na talaga ako sa ganda mo. Si Dana lumapit kanina pero hindi kinibo, diba Dan?" Melanie said after congratulating me for a job well done. Akala niya siguro maganda ang kinalabasan ng dare na pinagawa nila. Hindi nila alam na na-reject ako ng hambog na yun. But of course I will not tell them because if I do, I'm sure pagtat

"Hi sexy! Leaving?"Mainit na ang ulo ko dahil sa nangyari sa loob ng bar lalo pang uminit nang pagkalabas ko nang may isang lasing na naman ang humarang sa akin.Goodness! Kelan ba nila ako tatantanan? Sa mga panahong gaya nito parang gusto ko nang tanggapin yung alok ni Kuya na magkaroon ako ng personal bodyguard. Gosh! This type of people are so stressful nakaka dis-ganda! Umagapay ito sa akin. Hindi ko pinansin at nilagpasan na lang dahil quota na ako sa gulo ngayong gabi. Pero kapag minalas ka talaga ay talagang susubukin ang pasensya mo."Alone? You can come with me? Let's enjoy the night." Anito at lumapit pa sa akin. Ayaw ko sana pansinin pero napatalon ako sa gulat nang bigla kong naramdaman ang kamay nitong hinawakan ang pwet ko. Sa sobrang pagkagulat ko hindi ko rin napigilan ang biglang pag-igkas ng kamao ko na tumama sa panga nito. Oh it's not gulat pala because I really intend to do it. Buti nga sa panga lang tumama hindi sa lalamunan niya kundi baka natigok ko pa siy

"Hi Ma'am good morning!" Bati sa akin ng mga empleyado pagkapasok ko sa coffee shop. Nasa labas pa lang ako nakaabang na ang mga ito na may malawak na ngiti. Halos sa kanila ay working students. Mga college students na galing sa probinsya. Hindi man ako kasing galing ng mga kapatid ko pagdating sa usaping negosyo at hindi man ganun kalaki ang business na hawak ko, pero sana sa ganitong paraan nakakatulong ako sa mga batang nangangarap at gustong umunlad at yung mga batang patuloy na lumalaban sa hamon ng buhay. "Hi morning all! Nagkape na kayo?" Ganting bati ko sa kanila. I always see to it that my employees are happy in their work place. I don't want them to treat me like someone na dapat katakakutan. Gusto ko chill lang. Yung tipong pagpasok mo pa lang sa coffee shop nagra-radiate na ang positive vibes. I am the type of boss na ayaw na na-e-stress ang mga empleyado ko. Alam ko kasi na kapag stress ang isang tao, naapektuhan ang performance nito. Ako nga eh, kapag nae-stress ako

Nagulat ako sa ginawa niya kaya hindi ako nakagalaw. Hanggang sa nakalabas kami at nakasakay sa sasakyan niya parang nalunok ko yung dila ko dahil walang salitang gustong lumabas. Nag-loading yung utak ko sa senaryong iniwan niya doon sa coffee shop. Ano ngayon ang sasabihin ko sa mga tauhan ko? For sure pati mga yun nagtataka sa inasal niya. They only know him as my personal bodyguard. Pero hindi sila na-inform at pati ako na kapag may personal bodyguard pala dapat naka-holding hands at 'boo' pa ang tawag. This brute. I already told him before not to call me 'boo' pero parang wala itong narinig. Paulit-ulit niya pa rin akong tinatawag ng ganun. "Hey! Excuse me? Can you explain to me what the heck just happened? Is that still part of your job?" Mahina kong tinampal ang matigas niyang braso pero mukhang di naman ito tinablan. Ni hindi niya nga ako nilingon at diretso lang ang tingin sa kalsada. "Hey I'm talking to—" "Where do you want to go, tell me." He's changing the t