Lahat ng Kabanata ng Pretending To Be a Couple: Kabanata 21 - Kabanata 30

Kinabukasan, dumating ako sa opisina nang maaga tulad ng dati. Pero kahit maaga pa, alam kong may kakaibang nangyari mula sa gabing iyon. Hindi ko maiwasang maalala ang mga naging usapan namin ni Mr. Martinez. May kakaibang pakiramdam sa loob ko—parang hindi na lang ako basta empleyado niya, parang may mas malalim na koneksyon sa pagitan namin.Pagpasok ko sa loob ng opisina, nandoon na si Mr. Martinez, nakaupo sa kanyang desk at tila abala sa pagbabasa ng ilang papeles. Bumati siya sa akin ng isang mabilis na tingin, pero napansin ko ang kakaibang init sa kanyang mga mata. Hindi ito tulad ng dati na parang walang emosyon, ngayon ay parang mas kalmado at mas personal."Evelyn," tawag niya habang ako'y papalapit. "Can you come here for a minute?"Agad akong sumunod at tumayo sa harap ng mesa niya. “Yes, sir?”Tumingin siya sa akin, at sa unang pagkakataon, tila hindi siya ang cold, detached na boss na nakilala ko. May kakaibang lambing sa kanyang tinig. “I just want to thank you again

Pagpasok ko sa loob ng bahay, dahan-dahan kong isinara ang pinto at tiningnan ang kahon na inabot ni Sebastian. Muli akong napaisip kung ano nga ba ang laman nito. Tumayo ako sa sala, hindi alam kung bubuksan ko ba agad o maghihintay pa ng kaunting panahon.Huminga ako ng malalim at naupo sa sofa. Nakatingin ako sa maliit na box na hawak ko, iniisip kung ano kaya ang gustong iparating ni Sebastian sa pagbibigay nito. Hindi ko inaasahan na magiging ganito ang gabi namin. Kung tutuusin, si Sebastian Martinez ay isang taong laging nakasuot ng maskara—seryoso, malamig, at laging nakafocus sa trabaho. Pero kanina, para bang ibang tao siya. Mas malumanay, mas maaliwalas. Hindi ko alam kung ano ang magiging epekto nito sa trabaho namin, lalo pa’t pinili niyang isama ako sa ganitong personal na event."Okay, Evelyn," bulong ko sa sarili. "Ano bang iniisip mo? It's just a gift."Nagpasya akong buksan ang kahon. Maingat kong hinila ang ribbon at binuksan ang takip. Pagkasilip ko, bumungad sa ak

Kinabukasan, maaga akong nagising. Hindi ko pa rin maalis sa isip ko ang mga nangyari kagabi—ang dinner namin ni Sebastian, ang pag-amin niya ng nararamdaman, at ang halik na iyon bago kami naghiwalay. Parang ang dami-daming nangyari sa isang gabi. Hindi ko alam kung paano ko ito haharapin sa trabaho ngayon.Pagdating ko sa opisina, tahimik lang akong naupo sa desk ko, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero halos imposible dahil bawat minuto, iniisip ko kung ano kaya ang magiging reaksyon ni Sebastian. Magiging awkward ba? Magiging professional pa rin kaya kami? Hindi ko alam.Habang abala ako sa pag-aayos ng mga papeles, bigla akong nakatanggap ng message mula kay Sebastian.**Sebastian:** "Good morning, Evelyn. Let’s have a quick meeting later. I have something important to discuss with you."Napatingin ako sa telepono ko, at agad kong naramdaman ang kaba. Ano kayang pag-uusapan namin? Tungkol ba ito sa nangyari kagabi?---Lumipas ang oras, at sa wakas ay dumating na ang oras ng m

Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Sebastian, tahimik akong bumalik sa mesa ko. Hindi ko maalis sa isip ko ang mga huling sinabi niya. *"I’m here."* Sa kabila ng lahat, may bahagi ng sarili ko na tila humahanap ng kalma sa kanyang mga salita. Pero alam kong hindi ko maaaring hayaan na magmadali ang mga bagay-bagay.Maya-maya’y lumapit ang aking katrabahong si Claire, may hawak na folder ng mga papeles. “Evelyn, may mga kailangan kang pirmahan para sa bagong project,” sabi niya, iniabot ang mga dokumento. “Salamat, Claire,” sagot ko, sinisikap na ituon ang atensyon ko sa trabaho. Kailangan kong mag-focus. Ang daming mga bagay na nagbabantang sirain ang katahimikan ng isip ko, kaya't kailangan kong bumalik sa ginagawa ko.Habang tinatapos ko ang mga papeles, bigla akong napatigil nang narinig kong bumukas muli ang pinto ng opisina ni Sebastian. Agad ko siyang nakita mula sa gilid ng aking mga mata, naglalakad papunta sa akin."Evelyn," sabi niya nang mahina, ngunit may kumpiyansa. "Do yo

Kinabukasan, nagising ako nang maaga, ang ulo ko ay puno ng mga iniisip ko tungkol kay Sebastian. Ang mga nangyari sa huling mga araw ay tila nagbigay sa akin ng mas malalim na pang-unawa sa kung ano ang nararamdaman ko para sa kanya. Hindi ko na maitatago pa ang nararamdaman ko, at alam kong kailangan kong ipaalam ito sa kanya. Pagpasok ko sa opisina, ang pakiramdam ko ay mas magaan. Nakaupo ako sa aking mesa at naghintay na magdating si Sebastian. Ang buong umaga ay tila mabigat sa akin dahil sa anticipation. I knew I had to tell him how I felt, but I wasn’t entirely sure how to start the conversation.Pagdating ni Sebastian, agad siyang pumunta sa kanyang mesa at nagsimulang magtrabaho. Matapos ang ilang oras, nagpasya akong magtanong kung pwede kaming mag-usap ng private. “Mr. Martinez, pwede po ba tayong mag-usap sandali?”Tumango siya, nagbigay ng maliit na ngiti. “Sure, Evelyn. Sa opisina mo ba o dito?”“Dito na lang po,” sagot ko. “Kung pwede.”Naglakad kami patungo sa opisin