Chapter 29

Kinabukasan, nagising ako nang maaga, ang ulo ko ay puno ng mga iniisip ko tungkol kay Sebastian. Ang mga nangyari sa huling mga araw ay tila nagbigay sa akin ng mas malalim na pang-unawa sa kung ano ang nararamdaman ko para sa kanya. Hindi ko na maitatago pa ang nararamdaman ko, at alam kong kailangan kong ipaalam ito sa kanya.

Pagpasok ko sa opisina, ang pakiramdam ko ay mas magaan. Nakaupo ako sa aking mesa at naghintay na magdating si Sebastian. Ang buong umaga ay tila mabigat sa akin dahil sa anticipation. I knew I had to tell him how I felt, but I wasn’t entirely sure how to start the conversation.

Pagdating ni Sebastian, agad siyang pumunta sa kanyang mesa at nagsimulang magtrabaho. Matapos ang ilang oras, nagpasya akong magtanong kung pwede kaming mag-usap ng private. “Mr. Martinez, pwede po ba tayong mag-usap sandali?”

Tumango siya, nagbigay ng maliit na ngiti. “Sure, Evelyn. Sa opisina mo ba o dito?”

“Dito na lang po,” sagot ko. “Kung pwede.”

Naglakad kami patungo sa opisin