Umaga ng Linggo, nagising si Evelyn sa tunog ng tawa ng anak. Tumingin siya sa paligid ng kwarto, makikita ang pag-aalaga ni Sebastian sa kanilang maliit na pamilya. Naramdaman niyang magaan ang pakiramdam, na parang nagising siya sa bagong simula.Lumabas siya ng kwarto at dumiretso sa kusina, kung saan natagpuan niya si Sebastian at Noah na abala sa pag-aalaga sa almusal. Ang maliit na kitchen counter ay puno ng mga paboritong pagkain ni Noah—pancakes, prutas, at gatas."Good morning, sleepyhead," bati ni Sebastian, habang binabaliktad ang pancake sa pan. "Kumain ka na. Naganda ako ng breakfast para sa’yo."Nakangiti si Evelyn habang lumapit sa counter. "Bakit hindi mo pinili ang weekend para magpahinga, ha? Parang araw-araw na lang yata tayong nasa kusina."Sebastian laughed softly. "Hindi ko yata kayang hindi magluto para sa’yo at kay Noah. Gustong-gusto ko ang ganitong bonding moment natin."Si Noah, na nasa tabi ni Sebastian, ay abala sa paglalagay ng syrup sa kanyang pancake. “
Ang mga araw ay lumipas, at ang mga simpleng sandali ng pamilya ni Evelyn at Sebastian ay patuloy na lumalago. Ang kanilang mga bata, si Noah at ang kanilang bagong anak, ay lumalaki sa isang kapaligiran na puno ng pagmamahal at pagkakaintindihan.Sa isang Biyernes ng hapon, nagpasya silang magplano ng isang special outing para sa pamilya. Si Evelyn at Sebastian ay nagkaroon ng ideya na pumunta sa isang amusement park na ilang oras ang layo mula sa kanilang bahay. Ang ideya ay nagbigay ng excitement kay Noah at kay Evelyn, habang si Sebastian ay nag-aalala kung ang kanyang schedule ay hindi makakabasag sa plano."Pumayag ako sa lahat ng meetings para sa araw na ito," sabi ni Sebastian habang sinisigurado ang kanilang mga plano sa isang quick call. "I’m looking forward to spending time with all of you.""Salamat, Seb. Masaya ako na makakapag-spend tayo ng quality time together," tugon ni Evelyn habang inaayos ang mga gamit ng mga bata.---Pagdating nila sa amusement park, nag-uumapaw
Pagkaraan ng mga buwan, si Noah ay tila na-acclimate na sa kanyang buhay kolehiyo. Ang pag-aaral sa Ateneo de Manila University ay naging isang bagong pakikipagsapalaran, at sa bawat araw, natututo siyang mag-manage ng kanyang oras at responsibilidad. Ang kanyang mga magulang, sina Evelyn at Sebastian, ay patuloy na nagbibigay ng suporta at pagmamalaki sa bawat tagumpay ng kanilang anak.Isang araw ng Sabado, si Evelyn at Sebastian ay nagplano ng isang family outing upang magdaos ng maliit na pagtitipon kasama si Noah. Ang kanilang anak ay umuwi mula sa campus para sa isang weekend break, at nais nilang ipagdiwang ang kanyang mga nagawa sa mga nakaraang buwan.Sa kanilang paboritong restawran sa tabi ng dagat, ang pamilya ay nagtipon upang magdaos ng isang masaya at di malilimutang pagkain. Ang lugar ay may magandang tanawin ng dagat, at ang hangin ay puno ng amoy ng sea breeze at fresh seafood."Masarap ang pakiramdam na makasama kayong muli," sabi ni Evelyn habang tinitingnan ang ka
"Ang galing mo talaga, Noah!" sabi ni Evelyn habang niyayakap ang kanyang anak. "Nakakatuwa ang iyong mga achievements.""Salamat, Mom. Salamat din kay Dad sa walang sawang suporta ninyo," sagot ni Noah habang kinikilig sa kanyang tagumpay."Isa kang inspirasyon sa amin. Ito ang simula pa lamang ng iyong matagumpay na karera," sabi ni Sebastian, na may kasamang ngiti at pangungusap ng pagmamataas.Sa kabila ng tagumpay ng kanyang graduation, hindi nagtagal si Noah sa paghahanap ng trabaho na tumutugma sa kanyang mga pangarap. Naglaan siya ng oras upang mag-apply sa iba't ibang kumpanya at mag-network sa industriya. Sa tulong ng kanyang pamilya, nakahanap siya ng oportunidad na magtrabaho sa isang promising startup company na nakatuon sa technology and innovation."Nagkaroon ako ng interview sa isang kumpanya. Maganda ang feedback, pero kailangan ko pang maghintay ng official offer," sabi ni Noah sa kanyang mga magulang."Maghintay tayo at sana ay magbunga ang iyong pagsisikap," sagot
Sa pagpasok ng bagong taon, si Noah ay patuloy na nagtatakda ng mga bagong layunin para sa kanyang kumpanya. Sa kanyang patuloy na pagsisikap, ang kumpanya ay unti-unting lumago at nakahanap ng bagong mga pagkakataon sa merkado. Ang kanyang dedikasyon sa sustainable technology at innovation ay nagsimulang magbunga, at ang mga bagong proyekto ay nagbigay ng mga positibong resulta.Isang araw, habang nagkakaroon ng meeting ang buong team, ipinaliwanag ni Noah ang mga susunod na hakbang para sa kumpanya.“Noah, ano ang mga plano natin para sa expansion na ito?” tanong ng isa sa kanyang mga team members.“Gusto nating palawakin ang ating market reach at maglunsad ng bagong produkto na magbibigay solusyon sa current challenges ng sustainable technology,” sagot ni Noah. “Ito ang magiging susunod na hakbang natin.”Ang team ay nagbigay ng kanilang suporta sa plano, at ang lahat ay nagtrabaho ng masigasig upang matupad ang mga layunin.Sa kabila ng kanyang abalang iskedyul, hindi nakakalimot s
"GOODMORNING, MR. MARTINEZ. Here's your schedule for today." I put the sheet of paper on his table. "Thank you, Miss Garcia." He picked up his schedule studying it. My Boss is very early again. All he does is work, work and work. His business is his baby. He became a self-made billionaire because of his hard work. "Is it raining outside already? January pa lang, ah.""Uhm, yes, Sir... It was raining. Now, it's suddenly gone." I looked at the huge glass window behind him, the sunlight was coming out. "I'm leaving for Italy tonight. I'll be back on Monday. You know what to do already if I'm not here, Miss Garcia," sabi niya, habang pumipirma ng mga dokumento, hindi man lang ako tinitingnan.Yeah. He never really looked at me since I started working for him two years ago. Para sa kanya, ako ay isang robot na sumusunod sa kanyang mga utos—mag-aasikaso ng emails, gagawa ng mga liham at kontrata, sasagot ng telepono, maghahanda ng kape niya, mag-aasikaso ng filing, kukuha ng tie o shirt
HINDI ko na matandaan kung gaano katagal akong naglakad nang walang direksyon. Parang dinala na lang ako ng mga paa ko palayo sa condo ni Kurt, pero ang isip ko ay naiwan pa rin sa kwartong iyon—paulit-ulit na nire-replay ang eksena sa isip ko, parang sirang plaka. Paano niya nasabi iyon? Paano niya nagawang bigyang katwiran ang kanyang pagtataksil gamit ang ganoong kababaw na dahilan?Nang mapansin ko ang sarili kong nakatayo sa harap ng isang maliit na café, nagulat ako. Ito ang lugar na madalas naming puntahan ni Kurt noong estudyante pa lang kami—noong okay pa ang lahat, at naniniwala ako na sapat na ang pagmamahal para magtagal ang dalawang tao. Wala namang nagbago sa lugar, pero ako, nag-iba na. Hindi na ako ‘yung inosenteng babae na akala niya ay kaya ng pag-ibig na malampasan ang lahat ng problema. Love isn’t enough. Trust and respect are just as important, and Kurt had shattered both.Pumasok ako sa café, umaasa na ang pamilyar na paligid ay magbibigay sa akin ng kahit konti
ILANG linggo na ang lumipas mula nang malaman kong nagtaksil si Kurt, pero kahit anong pilit kong ipakita na okay lang ako, ramdam ko pa rin ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko maialis sa isip ko ang sakit ng katotohanang minahal ko siya ng buong puso, pero niloko niya ako. Sa trabaho, ginagawa ko ang lahat para mag-focus, pero madalas akong natutulala, nakatitig sa kawalan habang bumabalik sa isip ko ang mga alaala ng aming relasyon.Bumalik na rin si Sebastian Martinez mula sa kanyang trip sa Italy, at kahit gaano ko pilit na maging professional, napansin kong palagi niya akong tinitingnan na parang may gusto siyang itanong. Nahihirapan akong panatilihing maayos ang aking mukha kapag malapit siya, dahil pakiramdam ko ay nababasa niya ang lahat ng sakit na pilit kong tinatago."Ms. Garcia," tawag ni Mr. Martinez habang papasok siya sa kanyang opisina isang umaga. "I need the quarterly reports on my desk by noon." Matapos kong maiabot ang mga report, bigla niya akong tinanong, "Are you