"GOODMORNING, MR. MARTINEZ. Here's your schedule for today." I put the sheet of paper on his table. "Thank you, Miss Garcia." He picked up his schedule studying it. My Boss is very early again. All he does is work, work and work. His business is his baby. He became a self-made billionaire because of his hard work. "Is it raining outside already? January pa lang, ah.""Uhm, yes, Sir... It was raining. Now, it's suddenly gone." I looked at the huge glass window behind him, the sunlight was coming out. "I'm leaving for Italy tonight. I'll be back on Monday. You know what to do already if I'm not here, Miss Garcia," sabi niya, habang pumipirma ng mga dokumento, hindi man lang ako tinitingnan.Yeah. He never really looked at me since I started working for him two years ago. Para sa kanya, ako ay isang robot na sumusunod sa kanyang mga utos—mag-aasikaso ng emails, gagawa ng mga liham at kontrata, sasagot ng telepono, maghahanda ng kape niya, mag-aasikaso ng filing, kukuha ng tie o shirt
HINDI ko na matandaan kung gaano katagal akong naglakad nang walang direksyon. Parang dinala na lang ako ng mga paa ko palayo sa condo ni Kurt, pero ang isip ko ay naiwan pa rin sa kwartong iyon—paulit-ulit na nire-replay ang eksena sa isip ko, parang sirang plaka. Paano niya nasabi iyon? Paano niya nagawang bigyang katwiran ang kanyang pagtataksil gamit ang ganoong kababaw na dahilan?Nang mapansin ko ang sarili kong nakatayo sa harap ng isang maliit na café, nagulat ako. Ito ang lugar na madalas naming puntahan ni Kurt noong estudyante pa lang kami—noong okay pa ang lahat, at naniniwala ako na sapat na ang pagmamahal para magtagal ang dalawang tao. Wala namang nagbago sa lugar, pero ako, nag-iba na. Hindi na ako ‘yung inosenteng babae na akala niya ay kaya ng pag-ibig na malampasan ang lahat ng problema. Love isn’t enough. Trust and respect are just as important, and Kurt had shattered both.Pumasok ako sa café, umaasa na ang pamilyar na paligid ay magbibigay sa akin ng kahit konti
ILANG linggo na ang lumipas mula nang malaman kong nagtaksil si Kurt, pero kahit anong pilit kong ipakita na okay lang ako, ramdam ko pa rin ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko maialis sa isip ko ang sakit ng katotohanang minahal ko siya ng buong puso, pero niloko niya ako. Sa trabaho, ginagawa ko ang lahat para mag-focus, pero madalas akong natutulala, nakatitig sa kawalan habang bumabalik sa isip ko ang mga alaala ng aming relasyon.Bumalik na rin si Sebastian Martinez mula sa kanyang trip sa Italy, at kahit gaano ko pilit na maging professional, napansin kong palagi niya akong tinitingnan na parang may gusto siyang itanong. Nahihirapan akong panatilihing maayos ang aking mukha kapag malapit siya, dahil pakiramdam ko ay nababasa niya ang lahat ng sakit na pilit kong tinatago."Ms. Garcia," tawag ni Mr. Martinez habang papasok siya sa kanyang opisina isang umaga. "I need the quarterly reports on my desk by noon." Matapos kong maiabot ang mga report, bigla niya akong tinanong, "Are you
Pagkatapos ng lunch kasama si Mr. Martinez, bumalik kami sa opisina na parang walang nangyari. Sa kabila ng maingat naming kilos, ramdam ko pa rin ang mga mata ng mga empleyado sa amin. Parang isang malaking tanong ang nasa isip nila—ano ba ang meron sa amin ni Mr. Martinez?Habang tinutuloy ko ang trabaho ko, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa napag-usapan namin kanina. He was different. Yung usual na intimidating aura niya ay biglang napalitan ng something more… personal. Mas naging open siya, at sa kabila ng masakit na pinagdaanan niya, nakita ko rin ang pagkatao niyang hindi ko pa nakikita noon—isang lalaking nasaktan at ngayon ay naghahanap ng bagong direksyon.Kinahapunan, habang nagta-type ako ng ilang email, bigla siyang lumabas ng kanyang opisina. Agad siyang lumapit sa akin, tila hindi alintana ang mga nakatingin.“Evelyn,” tawag niya, na sa totoo lang ay ikinagulat ko. Hindi niya ako tinatawag nang ganito sa harap ng ibang tao.“Mr. Martinez?” tanong ko, agad na nag-aay
Kinabukasan, maaga akong nagising para maghanda para sa gala. Pakiramdam ko, may kaunting kaba sa dibdib ko, kaya't sinubukan kong huwag isipin ang mga mangyayari. Sa halip, tinutukan ko ang proseso ng paghahanda ng sarili ko, na tila isang ritwal para makabuo ng kumpiyansa.Una, naligo ako ng matagal. Hinayaan ko ang maligamgam na tubig na dumaloy sa aking balat, pilit na nilulunod ang aking mga pag-aalala. Sinabon ko ang bawat sulok ng katawan ko nang maingat, hanggang sa pakiramdam ko’y kuminis na ito. Sinalon ko ang buhok ko, pinalambot ito sa tulong ng conditioner, at dahan-dahang banlawan, alam kong kakailanganin ko itong maging perpekto para sa gabing iyon.Pagkatapos ng shower, pinatuyo ko ang buhok ko gamit ang isang malambot na tuwalya, bago gumamit ng hairdryer. Habang hinihipan ito, pinapanood ko ang bawat hibla na nagiging mas tuwid at mas kumikislap sa ilaw. Hindi ako karaniwang nag-eeffort sa buhok ko—sanay ako sa simpleng bun o ponytail—pero alam kong kailangan itong m
Pagdating namin sa event, agad na bumungad ang engrandeng ballroom na puno ng mga ilaw at taong nagkikislapan sa kani-kanilang mga pormal na kasuotan. Ang mga halakhak, musika, at mga matatas na usapan ay nagsama-sama, na tila nagpapakitang ito'y isang okasyong para lamang sa mga piling tao. Pakiramdam ko ay nawawala ako sa gitna ng lahat ng ito, ngunit nariyan si Mr. Martinez, kasama ko. Naroon ang kanyang presensya, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, nagiging komportable ako.Habang naglalakad kami papasok, hawak ko pa rin ang kanyang braso. Tila automatic na siyang bumati sa mga taong dumadaan, habang ako’y nanatiling tahimik at nakikinig lamang. Hindi ko alam kung ano ang tamang sasabihin o kung paano kikilos. Biglang napansin kong tumigil si Mr. Martinez. Nakita ko kung paano nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya—mula sa kalmado at confident, naging matigas ang kanyang mga mata at tensyonado ang kanyang mga panga. Sinundan ko ang direksyon ng tingin niya at doon ko siya nakita—
Pagpasok ko sa opisina, agad kong napansin ang tahimik na gising ng mga kasamahan—ang mga tunog ng computer, telepono, at ang mga magaan na pag-uusap. Ngunit ang hangin ay puno ng mga bulung-bulungan mula sa nakaraang gabi. Ramdam ko ang tensyon sa paligid, at sa bawat hakbang ko, parang ang bawat isa ay may sariling opinyon tungkol sa amin ni Mr. Martinez."Good morning, Evelyn," bati ni Mr. Martinez, ang kanyang boses ay tila may halong pagod ngunit puno ng determinasyon. Naka-pormal na suit siya, tulad ng dati, ngunit may bahagyang pag-aalala sa kanyang mga mata."Good morning, Mr. Martinez," sagot ko, sinusubukang ipakita ang normal na anyo sa kabila ng aking mga iniisip. "Ready for today?""Absolutely," sabi niya, ang kumpiyansa ay mukhang pabalik sa kanyang boses. "Let’s get started."Habang nagtatakbo kami sa aming mga gawain, napansin ko ang mga tingin mula sa mga kasamahan. Sa kalagitnaan ng araw, lumapit si Karen, isa sa mga kaibigan ko sa opisina, na naglalaman ng halo ng p
Habang inaayos ko ang mga dokumento ni Mr. Martinez, sinuri ko ang mga detalye ng presentasyon para bukas. Tahimik ang opisina, at ang tunog ng kanyang pagtipa sa keyboard ay nagbigay ng ritmo sa mga minuto. I glanced at him occasionally, catching the faint furrow in his brow as he concentrated on his screen."Mr. Martinez," sabi ko nang marahang tumayo, hawak ang mga papel na inayos ko, "everything’s set for tomorrow’s presentation. Is there anything else you’d like me to double-check before I leave?"He looked up from his computer, his expression softening as our eyes met. "No, you've handled everything perfectly, Evelyn," he said in that low, authoritative tone of his. "You’ve been a tremendous help, especially with how things have been recently."I gave a small nod, trying to keep my composure. "Thank you, Mr. Martinez. I'm just doing my job." Tumalikod ako upang ayusin pa ang natitirang mga bagay-bagay sa mesa ko, ngunit naramdaman kong hindi pa tapos ang usapan."Evelyn," he cal
Sa pagpasok ng bagong taon, si Noah ay patuloy na nagtatakda ng mga bagong layunin para sa kanyang kumpanya. Sa kanyang patuloy na pagsisikap, ang kumpanya ay unti-unting lumago at nakahanap ng bagong mga pagkakataon sa merkado. Ang kanyang dedikasyon sa sustainable technology at innovation ay nagsimulang magbunga, at ang mga bagong proyekto ay nagbigay ng mga positibong resulta.Isang araw, habang nagkakaroon ng meeting ang buong team, ipinaliwanag ni Noah ang mga susunod na hakbang para sa kumpanya.“Noah, ano ang mga plano natin para sa expansion na ito?” tanong ng isa sa kanyang mga team members.“Gusto nating palawakin ang ating market reach at maglunsad ng bagong produkto na magbibigay solusyon sa current challenges ng sustainable technology,” sagot ni Noah. “Ito ang magiging susunod na hakbang natin.”Ang team ay nagbigay ng kanilang suporta sa plano, at ang lahat ay nagtrabaho ng masigasig upang matupad ang mga layunin.Sa kabila ng kanyang abalang iskedyul, hindi nakakalimot s
"Ang galing mo talaga, Noah!" sabi ni Evelyn habang niyayakap ang kanyang anak. "Nakakatuwa ang iyong mga achievements.""Salamat, Mom. Salamat din kay Dad sa walang sawang suporta ninyo," sagot ni Noah habang kinikilig sa kanyang tagumpay."Isa kang inspirasyon sa amin. Ito ang simula pa lamang ng iyong matagumpay na karera," sabi ni Sebastian, na may kasamang ngiti at pangungusap ng pagmamataas.Sa kabila ng tagumpay ng kanyang graduation, hindi nagtagal si Noah sa paghahanap ng trabaho na tumutugma sa kanyang mga pangarap. Naglaan siya ng oras upang mag-apply sa iba't ibang kumpanya at mag-network sa industriya. Sa tulong ng kanyang pamilya, nakahanap siya ng oportunidad na magtrabaho sa isang promising startup company na nakatuon sa technology and innovation."Nagkaroon ako ng interview sa isang kumpanya. Maganda ang feedback, pero kailangan ko pang maghintay ng official offer," sabi ni Noah sa kanyang mga magulang."Maghintay tayo at sana ay magbunga ang iyong pagsisikap," sagot
Pagkaraan ng mga buwan, si Noah ay tila na-acclimate na sa kanyang buhay kolehiyo. Ang pag-aaral sa Ateneo de Manila University ay naging isang bagong pakikipagsapalaran, at sa bawat araw, natututo siyang mag-manage ng kanyang oras at responsibilidad. Ang kanyang mga magulang, sina Evelyn at Sebastian, ay patuloy na nagbibigay ng suporta at pagmamalaki sa bawat tagumpay ng kanilang anak.Isang araw ng Sabado, si Evelyn at Sebastian ay nagplano ng isang family outing upang magdaos ng maliit na pagtitipon kasama si Noah. Ang kanilang anak ay umuwi mula sa campus para sa isang weekend break, at nais nilang ipagdiwang ang kanyang mga nagawa sa mga nakaraang buwan.Sa kanilang paboritong restawran sa tabi ng dagat, ang pamilya ay nagtipon upang magdaos ng isang masaya at di malilimutang pagkain. Ang lugar ay may magandang tanawin ng dagat, at ang hangin ay puno ng amoy ng sea breeze at fresh seafood."Masarap ang pakiramdam na makasama kayong muli," sabi ni Evelyn habang tinitingnan ang ka
Ang mga araw ay lumipas, at ang mga simpleng sandali ng pamilya ni Evelyn at Sebastian ay patuloy na lumalago. Ang kanilang mga bata, si Noah at ang kanilang bagong anak, ay lumalaki sa isang kapaligiran na puno ng pagmamahal at pagkakaintindihan.Sa isang Biyernes ng hapon, nagpasya silang magplano ng isang special outing para sa pamilya. Si Evelyn at Sebastian ay nagkaroon ng ideya na pumunta sa isang amusement park na ilang oras ang layo mula sa kanilang bahay. Ang ideya ay nagbigay ng excitement kay Noah at kay Evelyn, habang si Sebastian ay nag-aalala kung ang kanyang schedule ay hindi makakabasag sa plano."Pumayag ako sa lahat ng meetings para sa araw na ito," sabi ni Sebastian habang sinisigurado ang kanilang mga plano sa isang quick call. "I’m looking forward to spending time with all of you.""Salamat, Seb. Masaya ako na makakapag-spend tayo ng quality time together," tugon ni Evelyn habang inaayos ang mga gamit ng mga bata.---Pagdating nila sa amusement park, nag-uumapaw
Umaga ng Linggo, nagising si Evelyn sa tunog ng tawa ng anak. Tumingin siya sa paligid ng kwarto, makikita ang pag-aalaga ni Sebastian sa kanilang maliit na pamilya. Naramdaman niyang magaan ang pakiramdam, na parang nagising siya sa bagong simula.Lumabas siya ng kwarto at dumiretso sa kusina, kung saan natagpuan niya si Sebastian at Noah na abala sa pag-aalaga sa almusal. Ang maliit na kitchen counter ay puno ng mga paboritong pagkain ni Noah—pancakes, prutas, at gatas."Good morning, sleepyhead," bati ni Sebastian, habang binabaliktad ang pancake sa pan. "Kumain ka na. Naganda ako ng breakfast para sa’yo."Nakangiti si Evelyn habang lumapit sa counter. "Bakit hindi mo pinili ang weekend para magpahinga, ha? Parang araw-araw na lang yata tayong nasa kusina."Sebastian laughed softly. "Hindi ko yata kayang hindi magluto para sa’yo at kay Noah. Gustong-gusto ko ang ganitong bonding moment natin."Si Noah, na nasa tabi ni Sebastian, ay abala sa paglalagay ng syrup sa kanyang pancake. “
Kinabukasan, nagising si Evelyn sa sikat ng araw na pumapasok sa kanilang kwarto. Mahinahon siyang bumangon at tiningnan si Sebastian, na natutulog pa sa tabi niya. Hinalikan niya ito sa noo bago bumaba para tingnan si Noah. Nang buksan niya ang pintuan ng kwarto ng anak, narinig niyang masayang tumatawa si Noah habang naglalaro sa kama."Good morning, Mommy!" sigaw ni Noah, tumalon mula sa kama at niyakap si Evelyn."Good morning, baby. Ang saya-saya mo, ha?" Evelyn said, smiling as she picked up Noah. "Anong plano mo today?""Gusto ko pong maglaro ulit kay Daddy ng mga robot!" sagot ni Noah, ang kanyang mga mata ay puno ng saya at excitement."Of course," sabi ni Evelyn, habang inakay si Noah palabas ng kwarto. "Pero bago 'yan, mag-breakfast muna tayo. Alam kong magugutom ka niyan mamaya."Nagtungo sila sa kusina kung saan naghahanda na si Sebastian ng agahan. Nakangiti ito habang nakita si Noah na masiglang humihila ng upuan sa mesa."Looks like someone’s ready for another adventur
Kinabukasan, nagising si Evelyn na nakaramdam ng kakaibang kapayapaan. Pagdilat ng mga mata niya, nakita niyang mahimbing pa ring natutulog si Noah sa kanyang tabi. Masaya siyang pinagmasdan ang kanyang anak, ang kanyang puso ay napuno ng pagmamahal at saya. Sa kabila ng mga unos at pagsubok na dumaan sa buhay nila, ngayon ay pakiramdam niya ay buo at kumpleto na ang kanilang pamilya.Bumangon siya nang dahan-dahan upang hindi magising si Noah. Lumabas siya ng kwarto at bumaba patungo sa kusina. Pagdating doon, naabutan niyang nagluluto si Sebastian, nakatalikod at abala sa paghahanda ng almusal. Nakangiti si Evelyn habang pinagmamasdan ito. Hindi siya makapaniwala na ang dating seryosong Sebastian na halos walang oras para sa kanya noon ay ngayon ay puno ng init at pagmamahal para sa kanilang pamilya."Good morning," malambing na bati ni Evelyn habang yumakap mula sa likod kay Sebastian."Good morning, love," sagot ni Sebastian, sabay lingon at halik sa pisngi ni Evelyn. "I’m making
Kinabukasan, isang tahimik na umaga ang bumungad sa kanila. Si Evelyn ay unang nagising, hinaplos ang buhok ni Noah na masarap na natutulog sa pagitan nila ni Sebastian. Nagpasya siyang bumangon nang maingat para hindi magising ang mag-ama. Habang naghahanda siya ng kape sa kusina, narinig niyang nagising si Sebastian at bumaba mula sa kwarto."Good morning," bati ni Sebastian, sabay yakap mula sa likod ni Evelyn. Halatang presko ang gising nito, masaya at relaxed matapos ang isang araw ng kasiyahan kasama ang kanilang anak."Good morning," sagot ni Evelyn, sabay harap sa kanya para magbigay ng isang matamis na halik. "Nagising ka na agad, ha.""Well, hindi ko kayang matulog nang mas matagal kapag hindi kita kasama sa kama," biro ni Sebastian habang kinikindatan si Evelyn.Ngumiti lang si Evelyn habang ipinapasa ang tasa ng kape sa asawa. "Pasaway ka talaga. Kape muna bago mag-drama."Tumawa si Sebastian at umupo sa dining table, ininom ang unang lagok ng kape. "Ano bang plano natin t
Matapos ang kanilang usapan sa balkonahe, mas naging klaro kay Evelyn at Sebastian ang kanilang mga plano para sa hinaharap. Bagama't pareho silang abala sa kani-kaniyang mga proyekto, nagawa nilang maglaan ng oras para pag-usapan ang mas malalim na aspeto ng kanilang relasyon at ang direksyon ng kanilang buhay bilang mag-asawa.Isang araw, habang nasa opisina si Evelyn, nakatanggap siya ng tawag mula sa isa sa mga dating kaibigan nila ni Kurt. Medyo nag-alangan si Evelyn na sagutin ito, dahil sa mga alaala ng nakaraan, ngunit sa huli'y sinagot na rin niya ang tawag."Evelyn, kamusta? Long time no talk!" bati ng kaibigan sa kabilang linya."Hi, it's been a while," sagot ni Evelyn na may bahagyang ngiti sa kanyang labi, kahit na alam niyang ang pag-uusap na ito ay maaaring humantong sa mga bagay na hindi niya gustong balik-balikan."Nabalitaan ko na kasal ka na kay Sebastian Martinez. Grabe, ang laki ng pagbabago sa buhay mo! Ang galing mo naman, Evelyn.""Yeah, things have changed a l