Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Sebastian, tahimik akong bumalik sa mesa ko. Hindi ko maalis sa isip ko ang mga huling sinabi niya. *"I’m here."* Sa kabila ng lahat, may bahagi ng sarili ko na tila humahanap ng kalma sa kanyang mga salita. Pero alam kong hindi ko maaaring hayaan na magmadali ang mga bagay-bagay.Maya-maya’y lumapit ang aking katrabahong si Claire, may hawak na folder ng mga papeles. “Evelyn, may mga kailangan kang pirmahan para sa bagong project,” sabi niya, iniabot ang mga dokumento. “Salamat, Claire,” sagot ko, sinisikap na ituon ang atensyon ko sa trabaho. Kailangan kong mag-focus. Ang daming mga bagay na nagbabantang sirain ang katahimikan ng isip ko, kaya't kailangan kong bumalik sa ginagawa ko.Habang tinatapos ko ang mga papeles, bigla akong napatigil nang narinig kong bumukas muli ang pinto ng opisina ni Sebastian. Agad ko siyang nakita mula sa gilid ng aking mga mata, naglalakad papunta sa akin."Evelyn," sabi niya nang mahina, ngunit may kumpiyansa. "Do yo
Kinabukasan, bumalik kami sa opisina tulad ng dati, ngunit iba ang pakiramdam ko. Parang may bigat na hindi ko alam kung paano haharapin. Hindi rin nakatulong ang kaalaman na muling pumapasok sa eksena si Sophia, ang babaeng minsan nang nagpahirap kay Sebastian.Habang abala ako sa pag-aayos ng mga dokumento para sa meeting ni Sebastian, napansin kong tahimik siya buong araw. Halos hindi niya ako kinausap, at palagi siyang tila malalim ang iniisip. Alam kong iniisip pa rin niya ang tungkol sa balitang narinig niya tungkol kina Sophia at More. Gusto ko sanang tanungin siya, pero nagdalawang-isip ako. Baka ayaw niyang pag-usapan iyon.Nang matapos ang meeting ni Sebastian sa hapon, nilapitan niya ako habang inaayos ko ang kanyang mga papeles sa conference room. “Evelyn, can you stay for a while? I need to talk to you,” sabi niya, halos bulong, ngunit may bahid ng seryosong tono.Napatingin ako sa kanya. “Sure, Sebastian. Ano iyon?” tanong ko habang tinatapos ang inaayos ko.Tumayo siya
Kinabukasan, nagising ako nang maaga, ang ulo ko ay puno ng mga iniisip ko tungkol kay Sebastian. Ang mga nangyari sa huling mga araw ay tila nagbigay sa akin ng mas malalim na pang-unawa sa kung ano ang nararamdaman ko para sa kanya. Hindi ko na maitatago pa ang nararamdaman ko, at alam kong kailangan kong ipaalam ito sa kanya. Pagpasok ko sa opisina, ang pakiramdam ko ay mas magaan. Nakaupo ako sa aking mesa at naghintay na magdating si Sebastian. Ang buong umaga ay tila mabigat sa akin dahil sa anticipation. I knew I had to tell him how I felt, but I wasn’t entirely sure how to start the conversation.Pagdating ni Sebastian, agad siyang pumunta sa kanyang mesa at nagsimulang magtrabaho. Matapos ang ilang oras, nagpasya akong magtanong kung pwede kaming mag-usap ng private. “Mr. Martinez, pwede po ba tayong mag-usap sandali?”Tumango siya, nagbigay ng maliit na ngiti. “Sure, Evelyn. Sa opisina mo ba o dito?”“Dito na lang po,” sagot ko. “Kung pwede.”Naglakad kami patungo sa opisin
Pagdating ng Biyernes ng hapon, naging abala ang opisina sa mga huling detalye para sa isang malaking kliyente. Kahit papaano, magaan ang pakiramdam ko dahil natapos na ang mga mahihirap na gawain para sa linggong iyon. Habang ang lahat ay nag-aayos para sa mga susunod na linggo, nagkaroon ako ng pagkakataon na makipag-chat kay Sebastian para sa isang quick update.Pumasok ako sa opisina niya at nakita siyang abala sa pag-check ng mga email. “Sir Sebastian, may ilang updates po ako para sa proyekto,” sabi ko.“Sure, Evelyn,” sagot niya, iniwan ang kanyang laptop at umupo sa kanyang upuan. “Ano ang mga balita?”Habang nag-uusap kami tungkol sa mga detalye ng proyekto, tila may ibang pakiramdam sa hangin. Hindi ko maipaliwanag, ngunit may kakulangan ng katulad ng dati naming pag-uusap. Naisip ko na maaaring oras na upang mag-usap kami ng mas seryoso tungkol sa kung ano ang nararamdaman ko.“Sebastian,” sabi ko, tinangkang magsimula ng isang seryosong pag-uusap, “may kailangan lang po ak
Pagkatapos ng isang abalang linggo, naisipan kong maglaan ng oras para sa sarili ko. Sa araw na iyon, pagkatapos ng isang matinding meeting at ilang brainstorming sessions, tinanong ako ni Mr. Martinez kung gusto kong sumama sa kanya sa isang date."Nais ko sanang makapag-usap tayo ng personal, hindi sa opisina," sabi niya habang nag-aayos kami ng mga papeles. “Mayroon akong inihandang reservation para sa dinner sa isang magandang restaurant.”Dahil sa mga kaganapan sa nakaraang linggo, wala akong dahilan para tumanggi. Ang pagyaya niya ay tila isang magandang pagkakataon para mas makilala ko siya sa labas ng work setting. “Sure, Sir,” sabi ko, kahit na may konting kabang nararamdaman. “Ano ang oras ng reservation?”“6 PM,” sagot niya, tumingin sa akin ng may ngiti. “Magkita tayo sa lobby ng building ng alas-singko para sabay tayong pumunta.”Ngayon ay dumating na ang araw ng date. Nagbihis ako ng isang simple ngunit eleganteng dress na swak para sa okasyon. Naglagay ako ng kaunting m
Nang sumunod na araw, napansin kong nagbago ang dynamics sa opisina. Mas magaan ang pakiramdam ko ngayon na alam kong may open possibility sa aming relasyon ni Mr. Martinez, kahit na ito ay isang delicado at mahalagang aspeto. Sa kabila ng lahat ng ito, nagpapatuloy ako sa aking trabaho na parang walang nagbago.Nang magtanghali, nagdesisyon si Mr. Martinez na dalhin ang lahat ng mga pangunahing miyembro ng team para sa isang working lunch sa labas ng opisina. Ang layunin ng pagpunta sa labas ay upang makapag-brainstorm kami tungkol sa isang bagong proyekto na malapit nang ilunsad. Ang restaurant na pinili niya ay kilala sa kanilang fine dining at serene ambiance, na umaakma sa kagustuhan ni Mr. Martinez na makapag-isip ng maayos sa isang mas relaxed na setting.Pagdating namin sa restaurant, agad kong napansin ang magaan na atmosphere. Ang malalim na mga kulay at malambot na ilaw ay nagbigay ng pakiramdam ng relaxation na hindi ko naranasan sa opisina. Napansin ko rin ang pakikisalam
Nang umaga, nagising akong may halo-halong emosyon. Sa kabila ng pag-aalala, may kaunting saya rin sa aking pakiramdam. Alam kong ito ang araw na magiging opisyal na ang panliligaw ni Mr. Martinez. Nais kong maglaan ng oras para mag-isip at maging handa para sa anumang pwedeng mangyari.Pagdating ko sa opisina, nagkita kami ni Mr. Martinez sa lobby. Nakita kong may bitbit siyang maliit na kahon na may ribbon. Medyo nagulat ako sa kanyang paghahanda.“Good morning, Evelyn,” sabi niya, ang tono niya ay may kasamang kasiyahan. “May gusto sana akong ibigay sa iyo.”“Ano po iyon?” tanong ko, habang nag-aantay sa kanyang susunod na hakbang.Inilabas niya ang kahon at dahan-dahang binuksan. Nandoon ang isang maliit na piraso ng alahas—isang magandang necklace na may pendant na puso. Ang kulay ng pendant ay mapula, na nagbigay ng eleganteng shimmer sa ilalim ng ilaw.“Nais kong maging espesyal ang araw na ito,” sabi niya, habang iniabot sa akin ang necklace. “Nais kong ibigay sa iyo ito bilan
Pagpasok namin sa bahay, ang mga gabing iyon ay tila nagiging mas maganda sa bawat sandali. Ang mga bagong karanasan at nararamdaman ay nagpapalakas sa aming koneksyon. Nang magpahinga kami, dama ko pa rin ang init ng halik na iyon, at tila bumabalik sa akin ang mga alaala ng gabing iyon.Habang umaakyat kami sa hagdang-bahayan patungo sa kanyang opisina, nagpasya si Mr. Martinez na ihatid ako sa aking kwarto. Ang mga hakbang namin ay tahimik, puno ng mga hindi nasasabing salita at damdamin."Alam mo," sabi ni Mr. Martinez, habang naglalakad kami, "ang gabing ito ay isa sa mga pinakamasarap na bahagi ng buhay ko. Salamat sa pagpayag na maging bahagi nito.""Tama ka," sagot ko, nagbigay ng maliit na ngiti. "Ako rin ay natutuwa sa lahat ng nangyari."Nang dumating kami sa aking kwarto, lumingon siya sa akin at binigyan ako ng isang matamis na ngiti. "Kumusta ka? Mayroon ka bang plano para sa susunod na araw?""Hindi pa naman," sagot ko. "Baka magpahinga lang ako at maglakad-lakad sa pal