All Chapters of Sandoval Series # 1 : The Stars Tonight: Chapter 1 - Chapter 10

Mula sa mataas na bahagi ng burol na kinatatayuan ko ngayon tanaw ko kung gaano kalawak ang lupang sinasakupan at pag-aari ng mga Sandoval. Hindi maabot ng paningin ko ang hangganan ng lupain nila sa sobrang lawak nito. Ang ulap ng nagkukulay dagat, ang luntiang tanawin, ang mataas na sikat ng araw ay nagbibigay sa akin ng kapayaan. Malayong malayo sa buhay na aking kinagisnan, ang buhay na aking tinakasan at ang buhay na pilit kong kinakalimutan.Sa haciendang ito natagpuan ko ang kapayapaang matagal ko ng pinagdarasal. Dito ako magsisimula ng bago kong buhay kasama ang kaisa-isang taong tunay na nagmalasakit sa akin ang kapatid ng lolo ko si lolo Ignacio.Dito tahimik, payapa at disiplinado ang mga tao. Payak man ang pamumuhay pero makita mo sa kanila ang kasiyahan at ang pagiging kontento.Tanaw ko mula dito sa burol ang nagtatayugang mga puno ng niyog na sumasakop sa pinakamalaking bahagi ng lupa ng hacienda. Sa kabilang bahagi nito makikita ang iba't ibang uri ng mga prutas na

Agad kong iniwas ang tingin kay Amor dahil ayoko sa ganun topic. Palgi ko na lang kasi naririnig yan. Porke ba maganda ang kutis mayaman agad, paano na lang kaming mahihirap wala ng karapatan?"Wala sa sabon yan Amor, nasa pagligo yan." biro ko para maiba ang topic namin. " Hilod lang sapat na, samahan mo na din ng dasal." Biglang nanlaki ang mga mata nito sa akin kaya lalo akong natawa. "Ligo at dasal ang kailangan gawin Mor mga sampung beses.""Ganyan din naman ang ginagawa ko ah, umabot na nga siguro isang milyon pero waley parin, may kasamang hilod pa nga eh." pakikisakay nito sa biro ko. "Pero siguro kahit anong gawin ko hindi na ako puputi kagaya mo."Pinasadahan ko ng tingin ang mukha ni Amor pati ang kutis niya. Morena ito, kulay itim ang buhok, medyo singkit ang mata, tamang tangos lang ng ilong at medyo may kakapalan ang labi niya, pero maganda naman ito para sa akin."I don't get why your standard of beauty is being white. Hindi porket, morena ka, hindi ka na maganda. Mas

"Lo, ang sarap naman ng apo mo..."Natigil ako sa tangkang paglabas pagkarinig ko sa boses ng nagsasalita sa labas. Kung hindi ako nagkakamali ang malokong senyorito na naman ang kausap ni lolo Ignacio ngayon. Alas sais palang ng umaga andito na naman siya? Wala bang ibang magawa ang senyoritong ito kundi ang mambwesit ng tao?At anong sabi niya? Masarap ako? Bastos!"...I mean ang sarap ng suman na gawa ng apo mo, Lo."Susugurin ko sana ito, mabuti na lang at binawi niya agad. Hindi man lang nahiya, senyorito pa namang naturingan. Wala sa ayos ang bunganga."Masarap talaga magluto ang batang yan? Swerte ko nga at dumating si Camilla sa buhay ko, bukod sa matalino na, masipag pa. Lahat ng gawain dito sa bahay siya na ang gumagawa, mula pagluto, paglaba at paglinis.""Oo nga Lo, mukhang mabait yong apo niyo. Masarap pa...magluto ng ulam. Ang sarap nung tilapya ni Camilla kagabi." May nakabuntot pang tawa sa sinabi niya kahit wala naman akong nakitang nakakatawa.Tilapya ni Camilla...P

Gaston Pierre Sandoval, ang matanda, hambog at makulit senyorito ay hindi talaga ako tinantanan buong araw. Konting-konti na lang talaga mabubuhagan ko na ito. Kanina niya pa ako pinepeste, mula sa bahay hanggang dito sa niyogan.Kahit sa pamumulot namin ng mga tuyong dahon ng niyog nakaagapay pa rin ito sa akin. Pakanta-kanta habang nakasakay sa kabayo niya. Pati tuloy mga kasamahan kong skolars ay napapatingin na din sa amin. Hiyang-hiya na ako pero ang mahal na senyorito mukhang tuwang-tuwa pa ito pero hindi lang pinapahalata."Leave that, Camilla." saway niya sa akin ng makita niyang hihilahin ko na yung malaking dahon ng niyog. Masungit akong lumingon sa kanya. Bakit ba pinapakialaman niya ang trabaho ko? As if naman hindi ako sanay sa ganito. Isa pa ayokong mahalata ng mga kasamahan kong may special treatment siya sa akin pero ayaw talaga papipigil ni senyorito."Kaya ko na po, ito senyorito. Sanay na po ako dito." magalang kong sabi kahit deep inside gusto ko na siyang patulan

"Camilla, akala ko naman naligaw na kayo ni senyorito! Ba't ang tagal niyo? Ano bang ginawa niyo?"Sunod-sunod na tanong sa akin ni Amor pagkalapit ko sa kanila pero mahina lang ang boses niya, sapat lang na kaming dalawa ang makakarinig. Lumagpas ang tingin niya sa akin, hinahanap ng mga mata ang kasama ko. Iniwan ko kasi si Senyorito Gaston na ngayon ay nagtatali pa sa kabayo niyang si Rodrigo doon sa unahan. Sa tagal naming tumigil ni senyorito Gaston doon sa hindi ko alam saang parte ng hacienda hindi na ako magtataka kung magtatanong sila. Kainis kasi ang senyorito, mapag-angkin na nga paladesisyon pa. Ang dami pang bawal na akala mo naman ay kung sinong makapagbawal. Maypa-marka-marka pang nalalaman. Yan tuloy huli kaming dumating. Nakakahiya sa mga kaibigan ko. Baka isipin nilang nagpapahayahay lang ako.Nauna ngang dumating sina Amor, Meling, Jepoy at Longlong dito sa tagpuan namin. Nag-iihaw na ng isda ang mga lalaki habang si Amor at Meling naman ay nag-aayos ng mga pagkain