All Chapters of SHE RETURNS WITH MR. CEO’S BABY: Chapter 231 - Chapter 240

“Teka, diba si Sir Frank ‘yon?” Nginuso ni Toni ang restaurant sa tapat ng kinakainan nila. “Si Frank—si Kuya Frank nga!” Bawi niya. Sigurado kasi na magtataka ito kapag hindi siya nag kuya sa binata. Tumayo siya at kumaway para kunin ang pansin nito. Glass wall naman ang pader kaya alam niya na makikita siya nito. Hinila siya paupo ni Toni. “Ano ka ba, nakita mo naman na nakasimangot eh. Sigurado na mainit ang ulo niyan!” Sita nito sa kanya. Tama si Toni, mukhang mainit nga ang ulo nito dahil hindi maipinta ang mukha nito. Di bale, imamasahe nalang niya ito mamaya para mabawasan ang init ng ulo nito. Nagulat siya ng mayamaya ay may babaeng lumabas din ng restaurant. “A-ate Yassie…” “Kaya naman pala hindi na bumalik si Sir sa office dahil sa babaeng ‘yan. Sabagay, mas maganda nga ‘yon eh. Kapag wala kasi si Sir ay nakakakilos ang lahat ng maayos sa building. Mas nakakahinga kaming lahat ng maluwag—“ nagulat si Toni ng makita siyang namumula ang mata. “Hazel, bakit? Ma

Para siyang sira na nakatingin sa kawalan habang nakangiti. Simula ng sabihin sa kanya ni Frank na siya lang ang mahalaga dito ay hindi na nawala ang ngiti sa labi niya. Sapat na sa kanya na malaman na mahalaga siya. Iyon naman ang mahalaga sa relasyon, ang pahalagahan ka ng taong mahal mo. “Hazel, ha. Nagtataka na talaga ako sayo. Palagi ka nalang nakaayos kapag pumupunta ka dito. Umamin ka nga. May lalaki ka bang nagugustuhan dito? Sa aling department? Sige na, umamin ka na kasi.” Pamimilit ni Toni sa kanya. “A-ano bang sinasabi mo. Nababagot lang talaga ako sa bahay kaya palagi ako pumupunta dito. Saka alam mo naman na hindi pa ako pinapayagan na pumasok ni kuya Frank sa catering di’ba. Kailangan kong mag aral ng mabuti. Nakakabagot kaya ang mag aral.” Dahilan niya. Pasimple siyang sumilip sa office ni Frank. “Nasa loob siya?” “Oo, nasa loob. Marami siyang tinatapos na trabaho.” Hinila ni Toni ang upuan niya palapit dito. “Napapansin ko ang bait na sayo ni Sir. Aba, kung iba l

“YOU ARE JUST HALLUCINATING, Aika! Ito ang napapala mo sa walang tigil mong pag iinom! Ilang beses ko bang sasabihin sayo na tigilan mo na ang pakikipag hang out sa mga kaibigan mo?! Why don’t you just help me to manage your Lolo’s company? Kaya mababa ang tingin niya sayo at hindi ka niya mapagkatiwalaan dahil wala kang ginawa kundi ang maglustay ng pera ng pamilya!” Kastigo ni Arcellie sa anak. “Pero, mommy, nagsasabi ako ng totoo!” Giit ni Aika sa ina. “I saw it on my own eyes! Kamukhang-kamukha ni Tita Harley ang nakita ko—“ “Stop it, Aika!” Singhal niya rito. “Hindi mo nakita si Harley kaya paano mo natitiyak na siya ang nakita mo. Dinadagdagan mo lang ang problema ko. Wala ka na ngang maitulong sa kumpanya, nagdadala ka pa ng kahihiyan! Ano nalang ang sasabihin ng Lolo mo sayo kapag nakarating sa kanya na naunsyami ang meeting dahil pumasok ka ng lasing sa boardroom?!” Yumuko si Aika. “I’m sorry po, mommy.” Bihira lang magalit ang mommy niya. Most of the time ay kalmado it

NANG makarating si Arcellie sa silid ng ama ay nilapag niya ang mga dalang prutas sa bedside table na naroon. “Ano ang ginagawa mo dito, Arcellie?” “Masama bang bisitahin ko ang ama kong nasa hospital?” May himig pagtatampo sa tinig na sagot niya. “Hindi kita kailangan, Arcellie. Makakaalis ka na.” Nakadama man ng sakit ng kalooban ay hindi nagpahalata si Arcellie. “Gusto mo bang ipagbalat kita ng mansanas? Marami akong dalang prutas para sayo, papa—“ “Ano ang kailangan mo?” Putol ni Henry sa anak. Batid niya na kaya ito narito ay dahil may kailangan ito. Binaba ni Arcellie ang hawak na kutsilyo at nakangiting nilingon siya. “Gusto kong tulungan mo ako na maikasal si Aika kay Steve, Papa. Ito naman ang gusto niyo noon pa hindi ba? Kaya bakit hanggang ngayon ay hindi mo parin ina-anunsyo ang engagement nila? Hindi ba ito ang usapan niyo noon pa man ng magulang ni Samsung? Ang ipakasal ang mga anak niyo?” Hindi sumagot si Henry kaya bumuntonghininga si Arcellie. “Nang mawa

Mabilis na hinila niya ang kamay kay Frank at pinaghahampas ito sa braso. “A-ang daming lamok, k-kinakagat si kuya Frank! I-ikaw naman kasi, kuya Frank eh, sinabi ko na nga sayo na wag ka dito—“ napangiwi siya habang napapalunok na nakatingin sa taong dumating. Sa dinadami na pwedeng makakita sa kanila bakit si Joemar pa? Saksakan pa naman ito ng daldal. Ultimong sikreto ng kanunu-nunuan nito ay naikwento na yata nito. Ika nga ng lahat—walang sekreto na maitatago kapag si Joemar ang nakakaalam. Tumayo ng tuwid si Frank at tumingin kay Joemar. Kanila lang ay nakangiti ito at tumatawa sa harapan niya. Pero ngayon ay kasing lamig ng yelo na nakatingin ito sa driver nito. Ang bilis talaga magbago ng emosyon nito. Kahit sino ay hindi basta-basta mababasa ang tunay na emosyon na tinatago nito. “May nakita ka ba ngayon?” “S-sir?” Sa lamit ng boses at ekspresyon ng amo ay napalunok at pinagpawisan si Joemar. “Alam mo naman ang parusa ko kapag nilabag ang utos ko, hindi ba?”