Para siyang sira na nakatingin sa kawalan habang nakangiti. Simula ng sabihin sa kanya ni Frank na siya lang ang mahalaga dito ay hindi na nawala ang ngiti sa labi niya. Sapat na sa kanya na malaman na mahalaga siya. Iyon naman ang mahalaga sa relasyon, ang pahalagahan ka ng taong mahal mo. “Hazel, ha. Nagtataka na talaga ako sayo. Palagi ka nalang nakaayos kapag pumupunta ka dito. Umamin ka nga. May lalaki ka bang nagugustuhan dito? Sa aling department? Sige na, umamin ka na kasi.” Pamimilit ni Toni sa kanya. “A-ano bang sinasabi mo. Nababagot lang talaga ako sa bahay kaya palagi ako pumupunta dito. Saka alam mo naman na hindi pa ako pinapayagan na pumasok ni kuya Frank sa catering di’ba. Kailangan kong mag aral ng mabuti. Nakakabagot kaya ang mag aral.” Dahilan niya. Pasimple siyang sumilip sa office ni Frank. “Nasa loob siya?” “Oo, nasa loob. Marami siyang tinatapos na trabaho.” Hinila ni Toni ang upuan niya palapit dito. “Napapansin ko ang bait na sayo ni Sir. Aba, kung iba l
Tumawa lang ito sa pagkakaila niya. Gano’n ba ka-obvious na nagseselos siya? Pero sinong hindi magseselos eh kasama nito ang ex nito? Magkahawak ang kamay nilang dalawa habang naglalakad palabas ng Mall. Walang katao-tao kaya malaya silang maghawak ng kamay kagaya nito. Pakiramdam niya ay malaya silang dalawa na ipangalandakan sa lahat na silang dalawa na. Napahawak ang isang kamay niya sa tiyan ng tumunog ang tiyan niya sa gutom. Katulad ng palagi nitong ginagawa kapag tumutunog ang tiyan niya ay tumatawa ito. Hindi niya tuloy maiwasan na tumitig sa gwapo nitong mukha habang tumatawa ito. “Ang sarap mong titigan— natuptop niya ang bibig. “A-ah eh… ang ibig kong sabihin ay… g-gutom na ako… tama hehe… g-gutom lang ako.” Lalong lumakas ang tawa nito. “Kailangan na pala natin magmadali para makakain ka. Nakakatakot, baka ako na ang kainin mo.” Napahawak siya sa pisngi sa hiya. Kasi naman ‘tong bibig niya, traydor at hindi makontrol. Baka mamaya isipin ni Frank na ito ang inii
“YOU ARE JUST HALLUCINATING, Aika! Ito ang napapala mo sa walang tigil mong pag iinom! Ilang beses ko bang sasabihin sayo na tigilan mo na ang pakikipag hang out sa mga kaibigan mo?! Why don’t you just help me to manage your Lolo’s company? Kaya mababa ang tingin niya sayo at hindi ka niya mapagkatiwalaan dahil wala kang ginawa kundi ang maglustay ng pera ng pamilya!” Kastigo ni Arcellie sa anak. “Pero, mommy, nagsasabi ako ng totoo!” Giit ni Aika sa ina. “I saw it on my own eyes! Kamukhang-kamukha ni Tita Harley ang nakita ko—“ “Stop it, Aika!” Singhal niya rito. “Hindi mo nakita si Harley kaya paano mo natitiyak na siya ang nakita mo. Dinadagdagan mo lang ang problema ko. Wala ka na ngang maitulong sa kumpanya, nagdadala ka pa ng kahihiyan! Ano nalang ang sasabihin ng Lolo mo sayo kapag nakarating sa kanya na naunsyami ang meeting dahil pumasok ka ng lasing sa boardroom?!” Yumuko si Aika. “I’m sorry po, mommy.” Bihira lang magalit ang mommy niya. Most of the time ay kalmado it
Kinabukasan ay bumisita si Steve sa hospital. Napansin agad ni Henry ang magandang ngiti ng binata kaya naman nakaramdam ito ng kasiyahan. Sigurado siya na may dalang magandang balita ang binata. “I saw her, Lolo. Tama nga kayo ni Mr. Mendoza, kamukhang-kamukha niya si Tita Harley.” Nabanggit na kay Steve ni Lolo Henry at ni Mr. Mendoza ang tungkol kay Hazel. Noong una ay naisip niya na baka may similarities lamang ang dalawang babae, at dala lamang pangungulila ng matanda ang nakita. Pero ng makaharap niya ang dalaga ay nagulat siya dahil kamukhang-kamukha nga ito ng ina. “Tama nga ang sinabi ng daddy mo, iho. Kakaiba ang ngiti mo ng makita ang aking apo.” Mahina siyang natawa. Nai-tsismis pala agad siya ng daddy niya. “Kailan mo balak dalhin sa akin ang apo ko, Steve? Gusto kong isama mo si Ranz at ang iba ko pang tauhan para sunduin siya.” Tuloy ni Henry sa kanyang secretary na pinagkakatiwalaan. Bumuntonghininga si Steve. “I’d like to do that also, Lolo Henry. Pero hindi
NANG makarating si Arcellie sa silid ng ama ay nilapag niya ang mga dalang prutas sa bedside table na naroon. “Ano ang ginagawa mo dito, Arcellie?” “Masama bang bisitahin ko ang ama kong nasa hospital?” May himig pagtatampo sa tinig na sagot niya. “Hindi kita kailangan, Arcellie. Makakaalis ka na.” Nakadama man ng sakit ng kalooban ay hindi nagpahalata si Arcellie. “Gusto mo bang ipagbalat kita ng mansanas? Marami akong dalang prutas para sayo, papa—“ “Ano ang kailangan mo?” Putol ni Henry sa anak. Batid niya na kaya ito narito ay dahil may kailangan ito. Binaba ni Arcellie ang hawak na kutsilyo at nakangiting nilingon siya. “Gusto kong tulungan mo ako na maikasal si Aika kay Steve, Papa. Ito naman ang gusto niyo noon pa hindi ba? Kaya bakit hanggang ngayon ay hindi mo parin ina-anunsyo ang engagement nila? Hindi ba ito ang usapan niyo noon pa man ng magulang ni Samsung? Ang ipakasal ang mga anak niyo?” Hindi sumagot si Henry kaya bumuntonghininga si Arcellie. “Nang mawa
Hindi maalis ang ngiti sa labi ni Hazel habang hawak ang kwintas na galing kay Frank. Masaya na siya na makasama ito, ngunit ang kasiyahan na iyon ay nadagdagan ng makatanggap siya ng regalo mula rito. “Hazel!” Tawag ni Gladys sa kanya. “Wala ka na naman sa sarili.” Inginuso nito ang mga halaman na dinidiligan niya. “Tingnan mo ang mga halaman, kanina pa nalulunod dahil kanina mo pa sila dinidiligan!” Naku po! Oo nga pala! Mabilis na pinatay niya ang tubig. Lumapit ito sa kanya at tumingin sa leeg niya kaya tinakpan niya ang kwintas. “Kanino galing ‘yan? Mukhang ang kwintas na ‘yan ang dahilan kaya ka tulala. Umamin ka, kanino galing ‘yan?” “N-nabili ko lang ‘to sa mall.” Nagdududa na tumaas ang kilay nito. Halatang hindi nito binili ang sinabi niya. “Babae din ako kaya malakas ang pakiramdam ko na may nagugustuhan ka na. Hindi mo dapat ikahiya ‘yon dahil normal lang na magkagusto tayo sa iba.” Tinapik nito ang dibdib. “Hindi naman natuturuan ang puso kaya wala tayong maga
Mabilis na hinila niya ang kamay kay Frank at pinaghahampas ito sa braso. “A-ang daming lamok, k-kinakagat si kuya Frank! I-ikaw naman kasi, kuya Frank eh, sinabi ko na nga sayo na wag ka dito—“ napangiwi siya habang napapalunok na nakatingin sa taong dumating. Sa dinadami na pwedeng makakita sa kanila bakit si Joemar pa? Saksakan pa naman ito ng daldal. Ultimong sikreto ng kanunu-nunuan nito ay naikwento na yata nito. Ika nga ng lahat—walang sekreto na maitatago kapag si Joemar ang nakakaalam. Tumayo ng tuwid si Frank at tumingin kay Joemar. Kanila lang ay nakangiti ito at tumatawa sa harapan niya. Pero ngayon ay kasing lamig ng yelo na nakatingin ito sa driver nito. Ang bilis talaga magbago ng emosyon nito. Kahit sino ay hindi basta-basta mababasa ang tunay na emosyon na tinatago nito. “May nakita ka ba ngayon?” “S-sir?” Sa lamit ng boses at ekspresyon ng amo ay napalunok at pinagpawisan si Joemar. “Alam mo naman ang parusa ko kapag nilabag ang utos ko, hindi ba?”
“Baby!” Napahinto sa akmang pagpasok si Frank sa kanyang sasakyan. “Mommy?” “Oh, I missed you, baby!” Sabik na yumakap si Freya sa anak, at gano’n din si Alexander. “Anim na buwan din tayong hindi nagkita pero bakit mukhang hindi ka masaya na makita kami?” “Of course, mom. I’m glad to see you two. Pero hindi ba’t after Christmas pa kayo uuwi ni dad?” Nang makita ni Frank ang kakaibang ngiti sa labi ng ina ay napamura siya. ‘What have you done, Rose!’ Angil niya sa isip ng magkaro’n ng hinala sa isip. “Is that true there’s a woman in your house and you’re treating her kindly, baby?” Malaki ang ngiti sa labi na tanong ni Freya. Gustong isipin ni Frank na sinabi ito ng kapatid sa kanilang ina ng sarkasmo, ngunit mukhang hindi ito nakuha ng mommy nila. “Sinabi sa akin ng kapatid mo may babae ka daw at hindi si Yassie…” pumalatak si Freya. “And I’m gladly to hear that!” Natampal ni Frank ang noo. ‘You will pay for this, Rose!’ Walang nagawa si Frank ng magpumilit ang kanyang
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k