บททั้งหมดของ ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: บทที่ 341 - บทที่ 350

“ข้างในนั้นมันเสียงอะไรกัน? หรือว่านอกจากคุณฉู่แล้วยังมีคนอื่นที่ถูกจับกุมมาอีกเหรอ?”โจวเทียนเฟิ่งรีบหันหน้าไปมองอินซู่ซู่ถ้าแฟนของฉู่เฉินหรือใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเขาถูกนำตัวเข้าไปในห้องสอบปากคำด้วย เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังลั่นในตอนนี้ โจวเทียนเฟิ่งคงจะชักจูงผู้คนให้รีบเข้าไปถลกหนังของเจียงเหวินป๋อทั้งเป็น!เป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งนั้น โดยเฉพาะโจวเทียนเฟิ่งที่เคยมีประสบการณ์มาแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องคิดก็สามารถเข้าใจได้เลยว่าเสียงร้องนั่นหมายถึงอะไร!“ไม่... ไม่มีนะคะ มีแค่นายท่านที่ถูกจับขึ้นรถตำรวจไปนะคะ”อินซู่ซู่แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าทำไมโจวเทียนเฟิ่งถึงได้ร้อนรนเช่นนี้ แต่เธอก็ตอบกลับไปอย่างแผ่วเบาเมื่อได้ยินดังนั้น โจวเทียนเฟิ่งถึงได้สบายใจขึ้นมา หันหน้าไปทางเจียงเหวินป๋อพูดขึ้นมาว่า “เจียงเหวินป๋อ ฉันให้เวลานายคิดแค่หนึ่งนาทีว่าจะปล่อยเขาหรือไม่!”เจียงเหวินป๋อวางมือไว้ด้านหลังแล้วมองไปที่โจวเทียนเฟิ่ง “เจ้าสำนักเฟิ่งแม้ว่าสำนักเฟิ่งจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ไม่มีทางใหญ่ไปกว่ากฎหมายบ้านเมืองใช่ไหมครับ? อย่าคิดว่าผมเจียงป๋อเหวินกลัวคุณ!”“ผมจะบอกความจริงอะไรให้คุณอย่างหนึ่ง

ครั้งนี้สวี่จวินตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก หนึ่งในเสียงนั้นเป็นเสียงที่โจวน่าส่งเสียงร้องออกมา!อีกทั้งเขาและเธอคบกันมาเกือบจะสามเดือนแล้ว แม้แต่มือของเธอเขาก็ยังไม่เคยได้จับ วันนี้กลับได้ยินเสียงครวญครางของเธอดังออกมาจากห้องสอบปากคำ เขาไม่สามารถสงบจิตสงบใจได้อีกต่อไป หันร่างไปแล้ววิ่งไปยังห้องสอบปากคำที่อยู่สุดทางเดินยิ่งเข้าใกล้ประตูเหล็กสีดำสนิทนั้นเท่าไหร่ เสียงของโจวน่าก็ยิ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้น ทำเอาสวี่จวินหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเฉียบ“น่าน่า!”สวี่จวินเอาตัวแนบกับประตูเหล็ก ตะโกนเข้าไปข้างในห้องสอบปากคำแต่ไม่มีเสียงตอบรับเขาเลย!นี่... นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ใบหน้าของสวี่จวินแนบชิดไปกับประตูเหล็ก เขาแทบอยากจะมุดหัวเข้าไปให้รู้แล้วรู้รอดให้มันรู้กันไปเลยว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ประตูเหล็กหนามาก นอกจากความเย็นเฉียบแล้ว ก็มีเพียงเสียงที่ดังมาจากข้างในห้องสอบปากคำดวงตาของสวี่จวินแดงไปหมด เขามั่นใจแล้วว่าเสียงที่เขาได้ยินตั้งแต่แรกเป็นเสียงของโจวน่า!ขณะนั้นเองสวี่จวินดูเหมือนเป็นคนเลี้ยงสัตว์ที่บริสุทธิ์ และในทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยทุ่งหญ้าสีเขียวชอุ่ม!“นังแพศยาพวกนี้! ฉ

“พ่อ เมื่อครู่สถานการณ์ค่อนข้างจะฉุกละหุก ผมเลยไม่มีเวลามาอธิบายอย่างละเอียดให้พ่อฟัง!”เจียงหย่วนรีบอธิบายให้เจียงไห่ตงที่อยู่ปลายสาย “เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ตอนที่ผมรีบไปหาคุณฉู่ คุณฉู่ถูกคนของเขตซีเฉิงพาตัวไปแล้ว!”“ดังนั้นผมจึงพาคนมาช่วยเหลือคุณฉู่ แต่ว่า... เจียงเหวินป๋อไอ้สารเลวนั่นมันไม่ยอมปล่อยตัว เขายังเล่นกลอุบายทรมานและขู่กรรโชกคำสารภาพต่อหน้าแก๊งมังกรของเราอีกด้วยครับ!”พูดจบเจียงหย่วนถือหูโทรศัพท์ไปทางทิศทางของทางเดินแล้วพูดกับเจียงไห่ตงว่า “ไม่เชื่อพ่อลองฟังดูสิครับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ถูกทรมานนั้นเป็นใคร แต่ผมพูดได้เลยว่าต้องถูกลงโทษอย่างหนักแน่นอนครับ!”เจียงไห่ตงไม่มีเวลาฟังเสียงร้องคร่ำครวญจากการถูกลงโทษอะไรหรอกนะ เขารีบพูดกับเจียงหย่วนที่อยู่ปลายสายว่า “ฉันเข้าใจแล้ว แกอย่าใจร้อนไป เดี๋ยวฉันจะโทรหาเจียงเหวินป๋อเดี๋ยวนี้!” พูดเสร็จ เจียงไห่ตงก็ตัดสายทิ้งทันทีผ่านไปไม่นาน ตรงสุดทางเดินก็มีเสียงสายเรียกเข้าของเจียงเหวินป๋อดังขึ้นมาทำเอาเจียงเหวินป๋อที่กำลังจดจ่อกับการฟังเสียงตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน เกือบหัวใจวายในตอนนั้นเลย!เขาตั้งสติอยู่พักหนึ่ง เจี

อีกด้านของประตูเหล็ก ประตูเหล็กหนาสั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับว่ากำลังโต้ตอบเจียงเหวินป๋อเหมือนประตูทั้งบานจะพังเมื่อไรก็ได้!เมื่อเห็นเหตุการณ์แบบนี้ ตำรวจในเขตจำนวนไม่น้อยต่างพากันล้อมเอาไว้“ข้างในเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”“พี่สะใภ้... เธอไม่ได้เกิดอุบัติเหตุอะไรใช่ไหมครับ?”“แฟนของผมโจวน่าก็อยู่ข้างใน ทุกคนรีบหาวิธีช่วยคนออกมาเถอะครับ!”เมื่อเห็นว่าประตูเหล็กหนานั่นสั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนก็ต่างพากันกระวนกระวายตำรวจหลายนายหยิบปืนพกขึ้นมา ยิงเข้าไปที่ประตูเหล็กแต่กระสุนพุ่งเข้าไปบนประตูเหล็ก หลายไว้เพียงแค่รอยสีขาวๆ เท่านั้นทุกคนต่างพากันคิดหาวิธีต่างๆ นานา แต่ประเหล็กบานนั้นก็ยังไม่มีท่าทีจะขยับเขยื้อนแต่อย่างใดเมื่อเห็นสิ่งนี้ เจียงไห่ตงก็รู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่ามีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับฉู่เฉิน?“เจียงหย่วน เร็วเข้า เปิดประตูเหล็กนั้นออก!”ตอนนี้เจียงไห่ตงแค่ต้องการแน่ใจว่าฉู่เฉินปลอดภัยดี ส่วนเรื่องอื่นๆ เขาไม่สามารถสนใจได้หมด“บุกเข้าไป เปิดประตูออก!”เจียงหย่วนก็ร้อนใจตะคอกออกมาเสียงดังปังๆๆ !สมาชิกทั้งสี่คนของแก๊งมังกรใช้พละกำลังทั้งหม

“เธอมันสำส่อน!”เจียงเหวินป๋อสติขาดสะบั้น เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที จับผมของจ้าวเจวียนที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ และยกมือขึ้นตบเธอ“เอาสิ! คุณตบฉันสิ!”จ้าวเจวียนเงยหน้าขึ้น หัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมกับมองไปที่เจียงเหวินป๋อ “นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คุณจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ? เป็นถึงผู้ชายความใจกว้างสักนิดก็ไม่มี!”อะไรนะ?!นี่แม่งยังไม่ใช่เรื่องใหญ่งั้นเหรอ?!เจียงเหวินป๋อโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ภรรยาตัวเองถูกคนอื่นเอาไปหลับนอนไม่พอยังหลับนอนกับเขาต่อหน้าคนมากมายอีกด้วย นี่ยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกเหรอ?!“ทางที่ดีคุณเอามือของคุณลงซะ คุณอย่าลืมนะ อธิบดีเจียงพูดแล้วว่าจะพักงานคุณ ไม่ได้บอกว่าจะพักงานฉันสักหน่อย!”ประโยคนี้ของจ้าวเจวียนกล่าวออกไป เจียงเหวินป๋อก็เหมือนถูกน้ำเย็นสาดเข้ามาที่หน้า เขานั่งลงไปบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรงเมื่อมองดูร่างกายอันเย้ายวนของจ้าวเจวียนที่ยังคงมีกลิ่นเหงื่อของชายอื่นอยู่ เจียงเหวินป๋อก็ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้เขาคว้าแขนจ้าวเจวียนอย่างแรง กดเธอลงบนโซฟา!ภาพนี้เคยเกิดขึ้นในห้องทำงานเมื่อห้าปีก่อน เพียงแต่ตอนนั้นจ้าวเจวียนดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง