เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 345
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 346
ในที่สุดเจียงไห่ตงก็ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้อีกต่อไป และตะโกนเสียงดังใส่คนขับที่อยู่ประตูหน้า “ใครก็ได้ ออกรถ! ฉันจะไปดูที่กรมตำรวจเขตซีเฉิงด้วยตัวเอง เจียงเหวินป๋อยังเคารพผู้อำนวยการใหญ่แบบฉันอยู่ไหม?ในระหว่างที่เขาพูดนั้น คนขับรถก็รีบนำขับรถที่เจียงไห่ตงนั่งอยู่ออกไปทางหน้าประตูเจียงไห่ตงมุ่งหน้าไปยังกรมตำรวจเขตซีเฉิงด้วยความโมโห อีกด้านหนึ่งหน่วยปฏิบัติการพิเศษจากเจียงจงก็รวมพลกันแล้ว!ขณะเดียวกัน กรมตำรวจทั้งเมืองระดมกำลังเกือบเต็มที่เพื่อสอบสวนเหตุการณ์การทำร้ายและการบาดเจ็บของฉู่เฉินเดิมทีคดีแบบนี้ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย อีกอย่างคนที่หักขาทั้งสองข้างของจางไห่หยางไม่ใช่ฉู่เฉินแต่อย่างใด แต่เป็นโจวฉีหลินดังนั้นไม่นานก็มีคนส่งรายงานโดยละเอียดเกี่ยวกับคดีนี้ไปยังกรมตำรวจเขตซีเฉิงในขณะที่เจียงเหวินป๋อร้อนรนรอผลการสอบสวนเหมือนมดไต่หม้อร้อนนั้น สวี่จวินก็วิ่งเข้ามาที่ห้องทำงานของเจียงเหวินป๋อด้วยความรวดเร็ว “อธิบดีเจียง แย่แล้วล่ะครับ อธิบดีเจียงมาด้วยตัวเองครับ!” อะไรนะ?!เจียงเหวินป๋อได้ยินดังนั้นก็เหงื่อท่วมไปทั้งร่าง!ไม่ต้องถามเขาต้องมาเพื่อฉู่เฉินแน่ๆ !เชี่ยเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 347
อีกด้านของประตูเหล็ก ประตูเหล็กหนาสั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับว่ากำลังโต้ตอบเจียงเหวินป๋อเหมือนประตูทั้งบานจะพังเมื่อไรก็ได้!เมื่อเห็นเหตุการณ์แบบนี้ ตำรวจในเขตจำนวนไม่น้อยต่างพากันล้อมเอาไว้“ข้างในเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”“พี่สะใภ้... เธอไม่ได้เกิดอุบัติเหตุอะไรใช่ไหมครับ?”“แฟนของผมโจวน่าก็อยู่ข้างใน ทุกคนรีบหาวิธีช่วยคนออกมาเถอะครับ!”เมื่อเห็นว่าประตูเหล็กหนานั่นสั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนก็ต่างพากันกระวนกระวายตำรวจหลายนายหยิบปืนพกขึ้นมา ยิงเข้าไปที่ประตูเหล็กแต่กระสุนพุ่งเข้าไปบนประตูเหล็ก หลายไว้เพียงแค่รอยสีขาวๆ เท่านั้นทุกคนต่างพากันคิดหาวิธีต่างๆ นานา แต่ประเหล็กบานนั้นก็ยังไม่มีท่าทีจะขยับเขยื้อนแต่อย่างใดเมื่อเห็นสิ่งนี้ เจียงไห่ตงก็รู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่ามีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับฉู่เฉิน?“เจียงหย่วน เร็วเข้า เปิดประตูเหล็กนั้นออก!”ตอนนี้เจียงไห่ตงแค่ต้องการแน่ใจว่าฉู่เฉินปลอดภัยดี ส่วนเรื่องอื่นๆ เขาไม่สามารถสนใจได้หมด“บุกเข้าไป เปิดประตูออก!”เจียงหย่วนก็ร้อนใจตะคอกออกมาเสียงดังปังๆๆ !สมาชิกทั้งสี่คนของแก๊งมังกรใช้พละกำลังทั้งหม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 348
ทันใดนั้นเองจางหลงเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างฉิบหาย!สุดยอดไปเลย!“คุณฉู่ คุณโอเคไหมครับ?”เจียงไห่ตงรีบรุดเข้าไปข้างหน้า จับมือของฉู่เฉิน แสดงคำขอโทษด้วยความรู้สึกผิด “ต้องโทษผมที่จัดการลูกน้องไม่เคร่งครัดพอ จึงทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดเช่นนี้ขึ้น”ฉู่เฉินเหลือบมองเจียงหย่วนที่อยู่ข้างหลังเจียงไห่ตง เขาก็รู้สถานะของเจียงไห่ตงทันที หัวเราะเบาๆ แล้วพูดขึ้นมาว่า “อธิบดีเจียงพูดเกินไปครับ ก็แค่การเข้าใจผิดเล็กน้อยเท่านั้นเอง ผมไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรครับ”เมื่อได้ยินประโยคนี้ โจวเทียนเฟิ่งก็รีบเบียดฝูงชนเข้าไป เพื่อมองฉู่เฉินอย่างละเอียดอยู่หลายครั้ง เมื่อเธอแน่ใจแล้วว่าฉู่เฉินไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ จึงก็ร้องไห้ด้วยความดีใจพูดว่า “คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วค่ะ แต่ว่าคุณออกมาได้อย่างไรคะ?”นี่เป็นสิ่งที่โจวเทียนเฟิ่งสงสัยมากที่สุดปีศาจโลหิตเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญทางด้านการทรมานที่มีชื่อเสียง ขอเพียงแค่ถูกเธอนำพาเข้าห้องสอบปากคำก็ถูกตีจนร่างกายบอบช้ำไปหมดไม่ใช่เหรอ?ทำไมฉู่เฉินถึงไม่เป็นอะไรเลยล่ะ?“วิชากระบอง!”ฉู่เฉินพูดขึ้นมาแค่ไม่กี่คำ ก็สามารถปลุกความหวาดระแวงได้มหาศาล“คุณฉู่ก่อนหน้านี้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 349
“เธอมันสำส่อน!”เจียงเหวินป๋อสติขาดสะบั้น เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที จับผมของจ้าวเจวียนที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ และยกมือขึ้นตบเธอ“เอาสิ! คุณตบฉันสิ!”จ้าวเจวียนเงยหน้าขึ้น หัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมกับมองไปที่เจียงเหวินป๋อ “นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คุณจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ? เป็นถึงผู้ชายความใจกว้างสักนิดก็ไม่มี!”อะไรนะ?!นี่แม่งยังไม่ใช่เรื่องใหญ่งั้นเหรอ?!เจียงเหวินป๋อโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ภรรยาตัวเองถูกคนอื่นเอาไปหลับนอนไม่พอยังหลับนอนกับเขาต่อหน้าคนมากมายอีกด้วย นี่ยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกเหรอ?!“ทางที่ดีคุณเอามือของคุณลงซะ คุณอย่าลืมนะ อธิบดีเจียงพูดแล้วว่าจะพักงานคุณ ไม่ได้บอกว่าจะพักงานฉันสักหน่อย!”ประโยคนี้ของจ้าวเจวียนกล่าวออกไป เจียงเหวินป๋อก็เหมือนถูกน้ำเย็นสาดเข้ามาที่หน้า เขานั่งลงไปบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรงเมื่อมองดูร่างกายอันเย้ายวนของจ้าวเจวียนที่ยังคงมีกลิ่นเหงื่อของชายอื่นอยู่ เจียงเหวินป๋อก็ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้เขาคว้าแขนจ้าวเจวียนอย่างแรง กดเธอลงบนโซฟา!ภาพนี้เคยเกิดขึ้นในห้องทำงานเมื่อห้าปีก่อน เพียงแต่ตอนนั้นจ้าวเจวียนดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 350
ฉู่เฉินรีบหยิบเข็มเงินออกมาสามเล่ม แทงเข้าไปที่จุดใหญ่ๆ สามจุดของเจียงรั่วเหยียน หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมาแล้วพูดว่า “ตอนนี้ผมแค่ใช่เข็มเงินปิดปราณของเธอเอาไว้ หากต้องการช่วยชีวิตเธอ ต้องใช้วิชารวมหยินหยางและอาบน้ำยา”“แต่ว่าคุณหนูเจียงตอนนี้ไม่รู้สึกตัวอยู่ถึงทำให้ปราณอุดตันอยู่ที่หน้าอก ดังนั้นหากต้องการรักษาโรคของเธอให้หายจำเป็นต้องใช้ดอกรัญจวน”ดอกรัญจวนงั้นเหรอ?เมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้แต่ฮว่าจิ่วหยางก็ขมวดคิ้วขึ้นมายาที่กระตุ้นความต้องการที่หายากแบบนี้ สามารถพูดได้เลยว่านอกจากพวกหมอแม่มดชั่วร้ายที่ใช้ยาประเภทนี้เพื่อทำร้ายผู้คนแล้ว ในทั่วไปแทบจะหาไม่ได้เลย“คุณฉู่สบายใจได้เลยครับ แม้ว่าผมจะต้องเดินทางไปร้านยาทั่วทั้งเจียงจง ผมก็จะหาดอกรัญจวนมาให้ได้ครับ”เจียงหย่วนพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจังฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ร้านยาทั่วไปจะไม่ค่อยมี แต่ว่ามีที่หนึ่งที่ผมเคยเห็นกับตามาก่อน”“ที่ไหนครับ?”เจียงหย่วนแววตาเป็นประกาย ถามขึ้นมาด้วยความร้อนใจ“ที่บ้านหลินชือหย่าปลูกดอกนี้ไว้ คุณทำแค่เด็ดกลีบมาให้เยอะหน่อยก็ได้แล้วครับ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงหย่วนก็โล่งใจขึ้นมา พยักหน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 351
“อธิการบดีเจียง ในสายตาของหมอ อาการป่วยทั้งหมดไม่ต่างอะไรจากเนื้อตาย ผมเชื่อในจรรยาบรรณแพทย์ของคุณฉู่ อีกอย่าง นอกจากคุณฉู่ ผมคิดว่าในโลกนี้ไม่มีใครรักษาอาการป่วยของคุณหนูเจียงได้อีกแล้ว”ฮว่าจิ่วหยางเห็นพ่อลูกตระกูลเจียงมีสีหน้าลำบากใจ จึงเอ่ยปากอธิบายที่จริงในสายตาของฮว่าจิ่วหยาง เรื่องพวกนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากนักอย่างไรในแผนกสูตินรีเวชก็ยังมีหมอผู้ชาย แค่เพราะหมอเป็นผู้ชาย ถึงกับจะไม่คลอดลูกได้หรือ?นี่เป็นด่านในใจของเจียงไห่ตง แต่เขากลับก้าวข้ามมันไปไม่ได้เสียทีแต่เจียงรั่วเหยียนมีอันตรายอยู่ตรงหน้า จะให้เขาไปหายอดฝีมือในเวลาสั้นๆ จากที่ไหนได้อีกล่ะ?ภายใต้ความจนใจ เจียงไห่ตงทำได้เพียงพยักหน้ายินยอม“คุณฉู่ ยาต้มเสร็จแล้ว คุณดูว่าต้องใส่อะไรอีกบ้าง?”หลินชือหย่ารีบวิ่งเข้ามาในสวนหลังบ้าน ก่อนจะตะโกนบอกฉู่เฉินว่า“ฉัน”เพิ่งจะตะโกนคำว่าฉันออกไป หลินชือหย่าก็อึ้งไปทันทีแต่วินาทีถัดมา ฉู่เฉินกลับยืนขึ้น และเดินตรงเข้าไปในห้องของเจียงรั่วเหยียนหลินชือหย่าอ้าปากค้าง ก่อนจะรีบตามไปต้องบอกก่อนว่า ตอนนี้เจียงรั่วเหยียนนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำโดยไม่ใส่อะไรเลย ถ้าเกิดเธอฟื้นข
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 352
นอกเหนือจากนี้ การรักษาของฉู่เฉินยังทำให้เสียงของเจียงรั่วเหยียนที่ในตอนแรกฟังดูอ่อนแอไร้กำลัง ตอนนี้เริ่มฟังดูมีเรี่ยวแรงขึ้นมาแล้วเอื๊อก!เธอถึงขั้นเริ่มรู้สึกอิจฉาเจียงรั่วเหยียนขึ้นมาแล้ว รักษาอาการป่วยสบายขนาดนี้เลยเหรอ?แต่ทำไมฉู่เฉินถึงไม่รักษาเธอด้วยวิธีเดียวกันล่ะ?เวลาค่อยๆ ร่วงเลยไป กระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ไอน้ำทั้งหมดจางหายไป ฤทธิ์ของยาก็จางลงเรื่อยๆ เช่นกันกระทั่งสุดท้าย รุ่นพี่ที่เจียงรั่วเหยียนเห็นอยู่ตรงหน้า ก็ค่อยๆ กลายเป็นฉู่เฉิน“อ๊ะ!”เจียงรั่วเหยียนตัวสั่นสะท้าน จากนั้นก็รู้สึกราวกับมีไอเย็นยะเยือกทะลักขึ้นมาที่ท้องน้อยมือของฉู่เฉินที่อยู่ในอ่างอาบน้ำหยิบผนึกน้ำแข็งสีขาวน้ำนมก้อนหนึ่งขึ้นมาเมื่อถึงตอนนี้ ฉู่เฉินก็ลุกขึ้นยืนเจียงรั่วเหยียนตกใจรีบยกมือขึ้นมาปิดตา ไม่กล้ามองฉู่เฉินอีกแม้แต่แวบเดียว“เอาเสื้อผ้าของผมมา”ฉู่เฉินสั่งเสียงเบา หลินชือหย่ารีบกอบเสื้อผ้าของฉู่เฉินมาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าอ่างอาบน้ำฉู่เฉินสวมใส่เสื้อผ้า พลางยื่นผนึกน้ำแข็งสีน้ำนมก้อนนั้นไปตรงหน้าเจียงรั่วเหยียน “เมื่อกี้ผมแค่รักษาให้คุณ คุณไม่ต้องคิดมาก”“ขอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 353
“นี่มัน…”เจียงไห่ตงประคองผนึกน้ำแข็งก้อนนั้นไว้ในมือ ก่อนจะหันไปมองฉู่เฉินอย่างไม่อยากเชื่อของสิ่งนี้ออกมาจากร่างกายของลูกสาวเขาจริงๆ เหรอ?“นี่คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตลูกสาวของคุณตกอยู่ในอันตรายหลายต่อหลายครั้ง ลองคิดดูแล้ว ไม่ว่าใครหากมีผนึกน้ำแข็งอย่างนี้ติดอยู่ในอก ก็คงไม่มีทางรอดแน่”ฮว่าจิ่วหยางอธิบายเสริมเจียงไห่ตงได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกเลื่อมใสฉู่เฉินขึ้นมาทันทีในเวลานี้เอง เจียงรั่วเหยียนที่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียวเดินเข้ามาในสวนดอกไม้หลังบ้าน ถึงตอนนี้เธอจะไม่ได้เกลียดผู้ชายเหมือนแต่ก่อนแล้วแต่พอนึกถึงวิธีการรักษาเมื่อครู่ของฉู่เฉิน ก็ยังคงรู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดีโดยเฉพาะยิ่งเธอถูกเอารัดเอาเปรียบต่อหน้าเพื่อนสนิทของตัวเองด้วย“เสี่ยวเหยียน แกหายดีแล้วจริงเหรอ?”เจียงหยวนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง สองชั่วโมงก่อน เจียงรั่วเหยียนยังหายใจรวยรินอยู่เลย พริบตาเดียว เธอกลับปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างมีชีวิตชีวาอย่างนี้?ฉู่เฉินเป็นหมอเทวดาดังคาด!อย่างไรเสีย นี่ก็เป็นโรคที่แม้แต่ฮว่าจิ่วหยางก็ยังไร้หนทางรักษา“เสี่ยวเหยียน ยังไม่รีบมาขอบคุณคุณฉู่ที่ช่วยชีวิตไว้อีก”เจียงไห่ตง
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 482
ลูกศิษย์สองคนร่างระเบิดติดๆ กันสองคน หลิวจิ่งหงกับเฉียนเจียวเจียวสะดุดล้มลงไปนั่งบนพื้นด้วยความตกใจอะไรที่เรียกว่าแข็งแกร่ง?นี่สิที่เรียกว่าแข็งแกร่งอย่างแท้จริงเงื้อมือก็ฆ่าคนได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดมากแม้แต่คำเดียวสิ่งสำคัญคือ ตั้งแต่ต้นจนจบ สีหน้าของอวี้ลู่สงบนิ่งมาก เหมือนกำลังบี้แมลงตัวหนึ่งเท่านั้น หน้าไม่เปลี่ยนสีเลยแม้แต่น้อย“ข้าช่วยเจ้าได้เพียงเท่านี้ ส่วนจะอยู่หรือจะรอด เจ้ายังคงต้องต่อสู้ด้วยตัวเจ้าเอง”อวี้ลู่เอามือไพล่หลัง เหินกลางอากาศด้วยใบหน้าแต้มรอยยิ้มน้อยๆ เงาร่างของเธอห่างไกลออกไปเรื่อยๆ เพียงไม่กี่วินาที ก็เห็นเพียงจุดสีขาวเล็กๆ จุดเดียว“เหอะ วางอุบายกับสตรีศักดิ์สิทธิ์? อย่างนั้นข้าก็จะทำให้เจ้าพบเจอกับความลำบากสักหน่อยก็แล้วกัน!”อวี้ลู่ที่เหินตัวออกไปไกลแล้วใช้วิชาขจรเสียงพันลี้ส่งเสียงที่หวานใสดุจระฆังเงินเข้าสู่โสตประสาทของฉู่เฉิน เพื่อแสดงออกถึงความไม่พอใจของเธอเกินไปแล้ว!เดิมทีเธอคิดจะสังหารพวกหลี่ว์เจิ้งหยางให้หมด แต่เมื่อกี้คำพูดของฉู่เฉินทำให้เธอเปลี่ยนใจโดยสิ้นเชิงในเมื่อเจ้ากล้าหาเรื่อง เช่นนั้นข้าก็จะปล่อยให้ผู้ฝึกปราณขั้นแปดสั่งสอน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 481
เดิมพัน?อวี้ลู่ทำเหมือนรอบข้างไม่มีใคร เธอถามฉู่เฉินอย่างสงสัยว่า “ถ้าหากข้าไม่กลับมาช่วยเจ้า เจ้าจะทำเช่นไร?”ฉู่เฉินส่ายหน้าตอบว่า “ตายแน่นอน”สามรุมหนึ่ง หนำซ้ำอีกฝ่ายยังเป็นยอดฝีมือฝึกปราณขั้นแปดถึงสามคน ถึงแม้ฉู่เฉินจะได้รับถ่ายทอดวิชามาจากมังกรเฒ่า แต่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้นแน่นอน“เจ้า…”อวี้ลู่ไม่อยากเชื่อหูตัวเองฉู่เฉินรู้ทั้งรู้ว่าต้องตาย ยังกล้าหาเรื่องหลิวจิ่งหงกับหลี่ว์เจิ้งหยางอีก?เขาเอาความกล้ามาจากที่ใด เอาความมั่นใจมาจากไหน?“ผมทำไมล่ะ? สิ่งสำคัญคือพี่กลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”ฉู่เฉินยิ้มกว้างอวี้ลู่หมดคำจะพูด นี่เขากำลังเอาชีวิตมาล้อเล่นนะ“เจ้า… เจ้าไม่กลัวข้าไปแล้วไม่กลับมาหรือ?”ฉู่เฉินได้ยินก็ส่ายหน้า “พี่ยังไม่ได้ยาเก้าตะวัน ดอกอัสนีก็อยู่กับผม แม่น้ำก็ยังไม่ได้ข้าม ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่จะรื้อสะพาน”ดี!อวี้ลู่กำหมัดแน่นไม่นึกว่าเขาจะคำนวณถูกหมดทุกอย่างถูกหมอตัวน้อยอายุแค่ยี่สิบกว่าคนหนึ่งวางอุบายเสียจนหมดท่าเธอเป็นถึงสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือเชียวนะ!มีอายุมาพันปี กลับถูกฉู่เฉินกำไว้เสียอยู่หมัดหลี่ว์เจิ้งหยางกับหลิวจิ่งหงมองหน้าฉู่เฉ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 480
แต่เอานี่สิจะแย่เอา ไม่มีอะไรเลยสักอย่างถ้าเขาเริ่มต่อสู้ขณะอยู่ภายใต้ฤทธิ์ยา เขาก็ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าสถานการณ์นั้นจะเป็นอย่างไรปัญหาคือตอนนี้ไอ้ฉู่เฉินนั่นมันมัวทำอะไรอยู่?ไม่ถึงห้าโมงเย็นงานประมูลก็จบลงแล้ว นี่มันจะเจ็ดโมงเย็นแล้วทำไมยังไม่เห็นเงาของเขาอีกในขณะที่ทุกคนกำลังกังวลอยู่นั้น รถเบนซ์จีคลาสสีดำขับมาจากทางในเมืองด้วยความเร็ว“นั่นมันนี่!”หลี่ว์เจิ้งหยางชี้ด้วยนิ้วแหลมคมมุ่งเป้าไปที่รถของฉู่เฉิน“ตู้ม!”จู่ๆ ก้อนหินขนาดใหญ่ก็กลิ้งลงมาจากเนินเขาใกล้ๆ ปิดกั้นเส้นทางของฉู่เฉินได้ทันเวลาพอดีฉู่เฉินรีบเหยียบเบรกทันที รอยเบรกลากยาวไปกว่าสิบกว่าเมตรรถถึงจะสามารถหยุดลงได้“ไอ้หนู ลงรถมาเถอะ วันนี้นายไม่รอดแล้ว!”หลี่ว์เจิ้งหยางเอาสองมือไพล่หลังไว้ เขาค่อยๆ เดินออกมาจากข้างหลังก้อนหินขนาดใหญ่นั้นในขณะเดียวกัน หลิวจิ่งหงและผู้เชี่ยวชาญฝึกปราณระดับแปดทั้งสองคนก็ค่อยๆ เดินออกมาจากต้นไม้ โดยเดินล้อมเขา ทำให้ฉู่เฉินไปไหนไม่ได้ฉู่เฉินหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา เขาผลักประตูรถแล้วกระโดดลงมา มองซ้ายมองขวา พร้อมพยักหน้าอย่างแรงแล้วพูดว่า “อืม เลือกสถานที่ได้ไม่เลวเลย ภ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 479
อ๊ะ!บริเวณรอบๆ มืดสนิท ทำเอาสาวน้อยตกใจจนกรีดร้องออกมา เธอใช้ทั้งสองมือปิดหูเอาไว้ เธอเหยียบรองเท้าส้นสูงรีบวิ่งออกไปราวกับบินแต่เมื่อวิ่งออกไปได้ไม่กี่ก้าว เธอก็ชนเข้ากับร่างอันร้อนรุ่มลูกแพร์ขาวเนียนลูกใหญ่ที่ไม่มีอะไรปกคลุมนั้นเกือบถูกเธอกัดเข้าอย่างไม่ตั้งใจอีกทั้งเธอยังเหมือนกับชนเข้ากับมือของผู้ชายในสภาพแวดล้อมที่มืดสนิทเช่นนี้ เธอเกิดอาการตื่นตระหนกและวิ่งไปทางตรงข้ามโดยไม่คิดแควก!มีเสียงดังแหลมดังขึ้น และชุดสูทที่เธอเพิ่งซื้อมาใหม่ก็ถูกตะขอเกี่ยวจนขาดโชคดีที่เธอหลบทัน ถึงไม่ได้ถูกเกี่ยวจนได้รับบาดเจ็บแต่ร่างกายของเธอกลับรู้สึกหนาวเป็นอย่างมาก ราวกับว่าทั้งชุดของเธอถูกตะขอเกี่ยวขาดทั้งชุด“พี่ลี่...”เด็กสาวตกใจกลัวและถอยหนีโดยเรียกชื่อพิธีกรขณะที่เธอถอยหนี อย่างไรก็ตาม เสียงของเธอเบาเกินไปและถูกกลบด้วยเสียงครวญครางของพิธีกรสาวสวยขณะที่เธอยังคงถอยหลัง สะโพกที่อวบอิ่มของเธอบังเอิญไปชนเข้ากับร่างกายที่กำลังขยับเขยื้อนอยู่ เธอเอื้อมมือออกไปสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว“อ๊ะ!”เธอรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าเป็นก้นอวบๆ เนียนๆ ของพิธีกรสาวสวยเด็กสาวรีบชักมือกลับมาแต่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 478
เหมือนสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง พิธีกรสาวสวยรีบยกมือข้างหนึ่งยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้ ในขณะที่ผมตรงหน้าผากของเธอสะบัดอย่างแรง ม่านบนเวทีก็สั่นไหวเป็นจังหวะเช่นกัน“ต่อไปของเชิญทุกท่าน...”“อ๊า!”“เชิญทุกท่าน...”“อือ...”สาวสวยอีกคนที่ยืนอยู่หน้าเวทีก็งงงวย นี่... นี่มันเสียงอะไรกัน?ไม่เพียงแต่เธอจะตกตะลึงเท่านั้น แต่ผู้ชมทุกคนก็ตกตะลึงเช่นกันม่านสั่นอย่างรุนแรง และเห็นร่างเลือนรางของคนสองคนยืนอยู่ด้านหลังม่านดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงกระทบกันเป็นระยะๆนี่มันเรื่องอะไรกัน?ขณะที่ทุกคนกำลังมองหน้ากันเพื่อพยายามหาคำตอบ จู่ๆ ก็มีเสียงปังดังขึ้นมือของพิธีกรเด็กสาวอีกคนกดสวิตช์ไฟโพรเจกเตอร์โดยไม่ได้ตั้งใจ และลำแสงก็ส่องออกมาโดยตรงจากด้านหลังของฉู่เฉินและพิธีกรสาวสวยวินาทีต่อมา เงาอันสั่นไหวสองร่างปรากฏขึ้นบนม่านตรงกลางเวที“ฉิบหาย!”“นี่มันเรื่องเชี่ยอะไรเนี่ย?”“นะ... นี่มันรายการพิเศษเหรอ?”แทบจะทุกคนตกตะลึงกับฉากบนม่านเด็กสาวบนเวทีก็เกิดอาการตื่นตระหนกและรีบวิ่งไปที่หลังเวทีเพื่อปิดไฟโพรเจกเตอร์แต่เมื่อเขาเข้าไปใกล้ เขาก็พบว่าพิธีกรสาวสวยหลับตาปี๋ เธอใช้มือเล็กๆ ข้าง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 477
ยาเม็ดอยู่ในมือ หลิวจิ่งหงราวกับว่าเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับมาได้ ยกมือเล็กๆ ของเฉียนเจียวเจียวขึ้นมา หันหน้าไปจูบปากเล็กของเธอหืม?หลิวจิ่งหงรู้สึกถึงความผิดปกติ ถามขึ้นมาด้วยความอึดอัดใจ “ปากของคุณทำไมทั้งร้อนทั้งเค็มแบบนี้?”เฉียนเจียวเจียวถูกถามแบบนี้ก็ใจสั่น เธอกลืนน้ำลายลงไป “เอ๋? ฉัน... เมื่อกี้ฉันเพิ่งไปดื่มน้ำผึ้งมาค่ะ น่าจะเป็นเพราะ... เพราะน้ำผึ้งนะคะ?”หลิวจิ่งหงพยักหน้า ไม่ได้สงสัยอะไรอีก หลังจากนั้นเขาก็หันหลังดึงเฉียนเจียวเจียว และหลี่ว์เจิ้งหยางและคนอื่นๆ ออกไปจากงานประมูลของประมูลอีกไม่กี่ชิ้นที่เหลือ ฉู่เฉินก็ไม่มีอารมณ์ดูอีกต่อไป เขาและอวี้ลู่เดินออกมาจากงานประมูลพร้อมกันหลินชือหย่าก็เดินมาจากข้างหลังเวที เดินเข้ามาในห้องโถง ในขณะที่เธอต้องการขึ้นไปแสดงความรักกับฉู่เฉิน สักพักเลขาก็วิ่งมาอย่างรวดเร็วแล้วกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของหลินชือหย่า“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ”พูดจบ หลินชือหย่าก็รีบเดินตามฉู่เฉินไป “ฉู่เฉิน ฉันต้องกลับไปที่บริษัทก่อนนะคะ มีประชุมสำคัญน่ะค่ะ ฉันจะต้องขัดขวางไม่ให้หลินฟางเจิ้งได้เปิดการประชุม ดังนั้นคงจะไปเป็
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 476
เมื่อเห็นหญิงสาวในชุดขาวที่คอยติดตามฉู่เฉินมาโดยตลอด เฉียนเจียวเจียวก็กลัวและรีบเอามือปิดหน้าสีชมพูของเธอไว้ครึ่งหนึ่ง จากนั้นก็วิ่งหนีไปอย่างเร็วที่สุดจะเป็นชู้ใครก็ต้องรู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวบ้างแม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงคนแรก แต่เธอก็มีอันดับสูงกว่าเฉียนเจียวเจียวอย่างแน่นอน ควรหลีกเลี่ยงหากเป็นไปได้เมื่อเฉียนเจียวเจียววิ่งออกไปไกลแล้ว อวี้ลู่ก็ขมวดคิ้วแน่นพร้อมถามขึ้นมาว่า “พวกเจ้า... เมื่อกี้พวกเจ้าทำอะไรกัน?”หืม?นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่เฉินถูกเธอถามจนตอบไม่ถูกคำถามนี้เขาจะตอบอย่างไรดี?นั่นไม่ใช่เพราะอวี้ลู่ไร้เดียงสา แม้ว่าเธอจะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่อายุกว่าพันปี แต่เธอไม่เคยพบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเมื่อเปรียบเทียบสิ่งที่หลากหลายในโลกมนุษย์แล้ว โลกเซียนนั่นจืดชืดกว่ามากแม้ว่ามังกรเฒ่าจะหลับนอนมานับครั้งไม่ถ้วน แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่การหลับนอนปกติ ส่วนเรื่องการใช้ปากแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อนอวี้ลู่เป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่ทั้งวันเอาแต่ขลุกตัวอยู่ที่เหยาฉือตั้งใจบำเพ็ญเพียร แน่นอนว่าเธอไม่เข้าใจเรื่องพรรค์นี้“เอ่อ... เธอปากแห้งน่ะครับ ผมช่วยเติมความชุ่มชื้น”ฉู่เฉินพู
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 475
ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้เฉียนเจียวเจียวกลับฉี่ราดไม่ใช่เพราะดื่มน้ำมากเกินไป แต่เพราะถูกหลิวจิ่งหงลูบไล้จนหน้าอกจะเป็นมันเงาอยู่แล้วปรากฏว่าหลิวจิ่งหง ผู้ชายคนนั้นเป็นเพียงคนเจ้าชู้ แต่ไม่เคยลงมือทำอะไรจริงจังเลยใครมันจะไปรับได้?เธอแฉะไปหมดแล้ว หากยังไม่ไปห้องน้ำเธอคงจะรักษาหน้าไม่อยู่แน่นอนเฉียนเจียวเจียวควบเท้าไป ไม่แม้แต่จะทักทายหลิวจิ่งหง แต่ฉู่เฉินก็สังเกตเห็นความผิดปกตินี้ได้“เอาล่ะทุกคน เราอย่าไปทำให้คุณชายหลิวลำบากใจเลยครับ เขาจนมากพอแล้ว รูดบัตรเถอะครับ”หลังจากนั้นฉู่เฉินก็รูดบัตรหนึ่งหมื่นห้าพันล้านภายใต้การจับจ้องของทุกคน หลินชือหย่าคลั่งไคล้ฉู่เฉินมากๆ นอกจากราคาประมูลครั้งสุดท้ายของกระถางเก้าดารา ฉู่เฉินก็ไม่ได้จ่ายเงินสักแดงเดียว อีกทั้งเขายังช่วยตระกูลหลินทำเงินมหาศาลนี่มันเร็วกว่าการพิมพ์ธนบัตรเสียอีก“ขอโทษด้วยครับ ผมดื่มน้ำเยอะไปหน่อย ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”รูดบัตรเสร็จ ฉู่เฉินก็ปลีกตัวออกมาจากฝูงชน เขาลูบลูกแพร์ของพิธีกรสาวสวย เขาถึงจะเดินมาทางห้องน้ำด้วยความมั่นอกมั่นใจพิธีกรสาวถึงกับมึนงงเมื่อกี้... เมื่อกี้สุดหล่อผู้ร่ำรวยเหมือนจะจับหน้าอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 474
ฮ่าๆๆ...ทุกคนต่างพากันหัวเราะลั่นอีกครั้งไอ้กระจอก!“หนึ่งหมื่นสามพันล้านบาทถ้วน...”เสียงของหลิวจิ่งหงสั่นเครือขณะที่น้ำกระเซ็นลงมา และตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ไม่สัมผัสมาก่อนอย่างแท้จริง! “ติ้ดๆ จำนวนเงินของท่านไม่เพียงพอ”เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือน หลิวจิ่งหงก็รู้ทันทีว่าเงินในบัตรของเขาเหลือแค่ห้าร้อยล้านเท่านั้นฉิบหาย!ไม่มีเงินแล้ว!“ว๊า คุณชายหลิวไม่มีเงินแล้วจริงๆ เหรอเนี่ย? หากรู้ก่อนว่าตระกูลหลิวจนขนาดนี้ ผมคงจะไม่ล้อเล่นกับคุณชายหลิวแบบนี้ เงินแค่ไม่กี่พันล้านบาทก็จ่ายไม่ไหว มันน่าผิดหวังจริงๆ นะครับเนี่ย”ฉู่เฉินพยักหน้ารัวๆ พร้อมทั้งถอนหายใจหลิวจิ่งหงโกรธจนกล้ามเนื้อจนเนื้อของเขาเต็มไปด้วยโทสะ การเงินของเขาจะแพ้ให้กับไอ้แมงดาฉู่เฉินนั่นได้อย่างไร?“ขอเวลาฉันสองนาที!”พูดจบ หลิวจิ่งหงก็ต่อสายโทรศัพท์ออกไปหลังจากการแลกเปลี่ยนกันสั้นๆ หลิวจิ่งหงดูเหมือนว่าจะกลับมามีความมั่นใจอีกครั้งและตะโกนเสียงดังว่า “รูดบัตร!”ตามมาด้วยเสียงแจ้งเตือน หนึ่งหมื่นสามพันล้านก็ถูกรูดออกไปในขณะนั้นเอง หลินชือหย่าที่อยู่ด้านล่างก็เกือบจะหัวเราะลั่นออกมานี่เป็นงานประ
