All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 331 - Chapter 340

ให้พยายามสุดความสามารถสักครั้งดูหมายความว่าอย่างไร?เจียงไห่ตงมองไปอย่างที่ฮว่าจิ่วหยาง “ท่านฮว่าแม้แต่ท่านก็ไม่มีความมั่นใจงั้นเหรอครับ?”ฮว่าจิ่วหยางพูดขึ้นมาด้วยเสียงเคร่งขรึม “ประธานเจียง พูดตามความจริง อาการป่วยของคุณหนูแปลกประหลาดเกินไป ผมไม่เคยพบโรคแบบนี้มาก่อนเลย”“หากแค่เธอตื่นขึ้นมา บางทีใครก็ตามที่ฝึกฝนการแพทย์มานานกว่าสิบปีก็สามารถทำได้ แต่ว่าหากต้องการรักษาชีพจรของเธอไว้ แม้แต่ผมก็เกินความสามารถ”อะไรนะ?!เมื่อได้ยินประโยคนั้น เจียงไห่ตงสองคนพ่อลูกต่างตกตะลึงเกินความสามารถงั้นเหรอ?อย่างนั้นก็หมายความว่า แม้แต่ท่านฮว่าก็ช่วยเขาไม่ได้งั้นเหรอ?หรือว่า... หรือว่ารั่วเหยียน...เมื่อนึกถึงตอนนี้ เจียงไห่ตงกลั้นน้ำตาจากการสูญเสียลูกสาวอันเป็นที่รัก พูดกับฮว่าจิ่วหยางว่า “ท่านฮว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ขอให้คุณพยายามอย่างสุดกำลังนะครับ ชีวิตของลูกสาวคนเล็กผมฝากไว้ในมือท่านฮว่านะครับ”ฮว่าจิ่วหยางพยักหน้าอย่างรุนแรง “โอเค ผมจะพยายามให้ถึงที่สุด ผมจะเขียนใบสั่งยาให้แล้วทำตามที่ผมบอก นำยาไปต้มหลังจากนั้นก็ให้คุณหนูกิน จะเป็นหรือตายก็แล้วแต่โชคชะตาแล้วล่ะ”พูดจบ ฮว่าจิ่วหยางก็ร

อีกด้านหนึ่ง ร้านกาแฟที่ห่างจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ไม่กี่สิบเมตรหลิ่วหรูเยียนสวมเสื้อเกาะอกและกระโปรงเอวสูง เธอชมวิวสวยข้างนอกหน้าต่างไปด้วย ดื่มกาแฟไปด้วยดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งจ้องมองไปที่รถตำรวจที่จอดอยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ เป็นครั้งคราวและแอบเยาะเย้ยอยู่ในใจของเธอขอเพียงแค่ฉู่เฉินกลับมาจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ เขาก็จะถูกพาขึ้นรถตำรวจไป ขอเพียงแค่จางปินไม่ปล่อยเขาไป ไม่ว่าฉู่เฉินจะพูดปากเปียกปากแฉะ ก็ยากจะแก้ต่างเมื่อถึงตอนนั้นฉู่เฉินยังจะเข้าร่วมงานการแข่งขันแพทย์แผนจีนอะไรอีกด้วยความโหดเหี้ยมของจางปิน คาดว่าชีวิตที่เหลือของฉู่เฉินคงจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในคุกแล้วล่ะ!ขณะเดียวกันในรถตำรวจ ตำรวจหญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งสวมเครื่องแบบรัดแน่นบนหน้าอกอันใหญ่โตของเธอ คลายกระดุมเม็ดที่สามที่อยู่ใต้ปกเสื้อ และพัดตัวเองด้วยมุมเสื้อหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หันศีรษะและมองไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจหญิงอีกคนที่นั่งข้างๆ เธอ ซึ่งมีอายุราวๆ สามสิบปี มีดาวสองดวงอยู่บนไหล่ของเธอ และเธอยังคงมีเสน่ห์เหมือนเดิม “พี่เจวียน คนแซ่ฉู่นั่นหัวนอนปลายเท้าเป็นมาอย่างไรคะ ทำไมต้องให้พี่จับเขาด้วยตัวเองด้ว

อินซู่ซู่เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินถูกนำตัวไปกับตา เธอก็เริ่มตื่นตระหนกแม้ว่าฉู่เฉินจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เธอก็รีบออกไปจากบ้านใหญ่ตระกูลฉู่และรีบมุ่งหน้าไปยังเทียนเฟิ่งวิลล่าทันทีตอนนี้คนที่จะช่วยเหลือฉู่เฉินได้ก็เห็นจะมีแต่โจวเทียนเฟิ่งแล้วมั้ง?เธอหวังเพียงแค่ว่าในตอนหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้โจวเทียนเฟิ่งคงจะไม่ยืนดูเฉยๆ จึงจะดีหลิ่วหรูเยียนที่ถูกผลักล้มลงกับพื้น มองดูฉู่เฉินที่เดินจากไปไกล ก็โมโหจนกระทืบเท้า!ฉู่เฉินมันกล้าดีอย่างไร!จนถึงตอนนี้แล้วเขายังกล้าทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้กับเธออีก มันสมควรตายจริงๆ !“แม้ว่าจางปินจะปล่อยแกไป แต่ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!”หลิ่วหรูเยียนตะโกนไปทางรถที่ขับออกไปไกลอย่างสุดเสียงจ้าวเจวียนที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับ ก็มองฉู่เฉินผ่านกระจกหลัง “จนถึงตอนนี้แล้ว แกยังมีอารมณ์มาทะเลาะกันอีกเหรอ? ดูท่าแกคงไม่รู้จริงๆ สินะว่าอยู่กับตายเป็นอย่างไร”ฉู่เฉินเม้มริมฝีปากของเขา “ผมใช่ว่าอยากจะว่าคุณนะ แต่คุณจะต้องชดใช้แสนสาหัสกับสิ่งที่คุณทำวันนี้อย่างแน่นอน”“บางคน บางเรื่อง ไม่ได้ง่ายแบบที่คุณคิดหรอกนะ”พูดเสร็จฉู่เฉินไม่อยากจะสนใจจ้าวเจวียนอีกต่อไป เขาจึงเอ

ในตอนนั้นเอง โจวเทียนเฟิ่งที่กำลังอยู่ในห้องอาบน้ำของวิลล่า แช่น้ำด้วยกลีบดอกไม้ นมสีขาวขุ่นกระเพื่อมเล็กน้อยในอ่างอาบน้ำ ในขณะที่มือเรียวเล็กของเธอค่อยๆ ยกมันขึ้น นมในอ่างอาบน้ำก็ไหลลงมาที่คอของเธอ และตกลงบนยอดหยกสูงของเธอนี่เป็นวิธีการดูแลผิวที่โจวเทียนเฟิ่งชอบที่สุดในหลายปีที่ผ่านมานี้ เธออายุสามสิบกว่าแล้ว และด้วยการอาศัยเทคนิคลับนี้ที่เธอสามารถทำให้ผิวของเธอขาวและเรียบเนียนได้ไม่ด้อยกว่าเด็กสาวในขณะที่โจวเทียนเฟิ่งกำลังเพลิดเพลินกับแสงแดดและอาบน้ำนมอยู่นั้น ข้างนอกประตูก็มีเสียงเคาะประตูอย่างร้อนรนดังขึ้นมา“อาเจ๊ แย่แล้วล่ะ เกิดเรื่องแล้วครับ!”ข้างนอกประตูมีเสียงของจงอาหู่ที่ดูร้อนรนดังขึ้นมาหืม?โจวเทียนเฟิ่งอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดกับจงอาหู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามรบกวนตอนฉันอาบน้ำ? ยังไม่รีบกลับไปอีก!”“แต่ว่า...”ไม่รอให้จงอาหู่พูดจบ โจวเทียนเฟิ่งก็ตัดบทขึ้นมาอย่างรำคาญ “แต่ว่าอะไร! ต่อให้ฟ้าถล่มก็ต้องรอให้ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยพูด ออกไปซะ!” จงอาหู่จิปาก หันหน้าไปมองอินซู่ซู่ที่สีหน้าวิตกกังวล“เจ้าสำนักเฟิ่ง นายท่านถูกคนของกรม

“เสียงข้างในนั่นมันอะไรกัน?”หนึ่งในตำรวจมองไปยังทางเดินห้องสอบปากคำด้วยความสงสัย“เป็นไปได้สูงว่าพี่เจวียนน่าจะใช้วิธีพิเศษในการสอบปากคำหรือเปล่า อาชญากรครั้งก่อนก็เป็นตัวอย่างแล้วนี่”ตำรวจอายุราวๆ สามสิบกวาดสายตามองไปข้างในแวบหนึ่ง หลังจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในมือของตัวเอง เห็นได้ชัดว่าไม่ได้นำเรื่องนั้นมาใส่ใจเลยสักนิด อีกทั้งยังไม่ได้ตรวจสอบดูความผิดปกติตรงนั้นด้วย“พี่หลี่ ผมว่ามันแปลกๆ นะครับ แม้ว่าจะเป็นวิธีการที่ไม่ปกติ แต่มันก็ไม่ควรเป็นเสียงแบบนี้ไหมครับ?”ตามมาด้วยเสียงจากทางเดินที่ดังขึ้นมาเรื่อยๆ แม้แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มยังสังเกตถึงความผิดปกติเรื่องแบบนี้ ไม่เคยกินหมูก็จะไม่เคยเห็นหมูวิ่งงั้นเหรอ?อย่างน้อยก็คงต้องเคยดูหนังเพศศึกษาบ้างใช่ไหม?“นายคงยังไม่รู้สินะว่าอาญชากรครั้งก่อนไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมสารภาพ นายรู้ไหมว่าพี่เจวียนให้เขาปริปากสารภาพอย่างไร?”คนที่ชื่อหลี่เกอตบเข้าที่ไหล่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มนั้นแล้วยิ้ม“ไม่... ไม่รู้ครับ...”เจ้าหน้าที่ตำรวจมองไปที่ห้องสอบปากคำอย่างไม่สบายใจ เขาไม่ได้กังวลจ้าวเจวียน แต่เขากังวลโจวน่าแฟนสาวของเขาเขา