LOGINShare
บทที่ 337
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 338
...“ท่านหลงแย่แล้วล่ะครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว คนของสำนักเฟิ่งเคลื่อนไหวแล้วครับ!”คนที่เข้ามารายงานรีบร้อนวิ่งเข้ามาในห้องของจางหลงอย่างกระวนกระวาย เช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากของเขาอะไรนะ?จางหลงขมวดคิ้ว สูบซิการ์ พูดขึ้นมาอย่างกลัดกลุ้มใจ “โจวเทียนเฟิ่งนางพวกนั้นบ้าไปแล้วเหรอ? เธอไม่กลัวถูกกรมตำรวจไปหาที่บ้านหรืออย่างไร?”จิ!พูดถึงตรงนี้จางหลงก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมา พูดกับคนที่มารายงานว่า “ไป ไปถามมาให้แน่ชัด สำนักเฟิ่งจะมาไม้ไหน...”“ท่านหลง!”ไม่รอให้จางหลงพูดจบ ลูกน้องคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว หอบหายใจพูดว่า “เกิดเรื่องแล้วครับ ผู้มีพระคุณของท่านถูกปีศาจโลหิตของเขตซีเฉิงจับกุมไปครับ!”อะไรนะ!จางหลงได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็เผยให้เห็นความอาฆาต!กล้ายุ่งกับฉู่เฉิน นั่นก็หมายถึงกล้าต่อกรกับจางหลง!ในเจียงจงนี้เขาได้ประกาศไปทั่วแล้วว่าฉู่เฉินเป็นผู้มีพระคุณของเขา ใครกล้าแตะต้องฉู่เฉินก็เท่ากับว่าแตะต้องจางหลงเหมือนกัน!“ให้คุณไป๋มากับฉัน แล้วไปพบเจียงเหวินป๋อจากเขตซีเฉิงด้วยกัน!”เมื่อพูดจบ จางหลงก็เรียกลูกน้องที่มารายงานเรื่องไว้ หรี่ตาทั้งสองข้างลงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “แจ้งลูก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 339
“เสียงข้างในนั่นมันอะไรกัน?”หนึ่งในตำรวจมองไปยังทางเดินห้องสอบปากคำด้วยความสงสัย“เป็นไปได้สูงว่าพี่เจวียนน่าจะใช้วิธีพิเศษในการสอบปากคำหรือเปล่า อาชญากรครั้งก่อนก็เป็นตัวอย่างแล้วนี่”ตำรวจอายุราวๆ สามสิบกวาดสายตามองไปข้างในแวบหนึ่ง หลังจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในมือของตัวเอง เห็นได้ชัดว่าไม่ได้นำเรื่องนั้นมาใส่ใจเลยสักนิด อีกทั้งยังไม่ได้ตรวจสอบดูความผิดปกติตรงนั้นด้วย“พี่หลี่ ผมว่ามันแปลกๆ นะครับ แม้ว่าจะเป็นวิธีการที่ไม่ปกติ แต่มันก็ไม่ควรเป็นเสียงแบบนี้ไหมครับ?”ตามมาด้วยเสียงจากทางเดินที่ดังขึ้นมาเรื่อยๆ แม้แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มยังสังเกตถึงความผิดปกติเรื่องแบบนี้ ไม่เคยกินหมูก็จะไม่เคยเห็นหมูวิ่งงั้นเหรอ?อย่างน้อยก็คงต้องเคยดูหนังเพศศึกษาบ้างใช่ไหม?“นายคงยังไม่รู้สินะว่าอาญชากรครั้งก่อนไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมสารภาพ นายรู้ไหมว่าพี่เจวียนให้เขาปริปากสารภาพอย่างไร?”คนที่ชื่อหลี่เกอตบเข้าที่ไหล่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มนั้นแล้วยิ้ม“ไม่... ไม่รู้ครับ...”เจ้าหน้าที่ตำรวจมองไปที่ห้องสอบปากคำอย่างไม่สบายใจ เขาไม่ได้กังวลจ้าวเจวียน แต่เขากังวลโจวน่าแฟนสาวของเขาเขา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 340
เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนในล็อบบี้ชั้นหนึ่งรีบออกจากกรมเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าเป็นโจวเทียนเฟิ่งยืนอยู่หน้าประตูนั้นก็ต่างพากันถอยหลังกลับไปอย่าทำให้โมโห!ทำให้โมโหไม่ได้เด็ดขาด!อย่าคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ในโลกใต้ดินเธอขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมที่สุด!แค่เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งจะกล้าไปยั่วโมโหคนแบบเธอได้อย่างไร?“พี่เฟิ่ง ผม... เดี๋ยวผมจะไปแจ้งให้นะครับ พี่รอสักครู่”หลี่เกอเอามือกุมรอยฝ่ามือนั้นไว้ หันหน้าแล้ววิ่งไปทางห้องทำงานอธิบดีชั้นสาม……ในตอนนั้นเอง เจียงเหวินป๋อสีหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวลเดินตรงไปยังห้องทำงาน ในตอนที่เขาค้นพบความผิดปกตินั้น เขาก็อยากจะพาตัวเองออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดแต่เมื่อเขาลองสังเกตการณ์ดูการเคลื่อนไหวรอบๆ แล้ว เขาก็สิ้นหวังอย่างถึงขีดสุดแม้แต่หูโข่วสถานที่ที่ห่างไกลแบบนี้ก็เต็มไปด้วยคนของสำนักเฟิ่ง แต่ละคนดุดันน่าเกรงขาม ในมือล้วนแต่ถือมีดไว้ หากเขาออกไปอาจจะโดนหั่นเป็นชิ้นๆ ก็ได้ใช่ไหม?เมื่อถึงตอนนั้น โจวเทียนเฟิ่งก็หาลูกน้องคนสองคนมารับผิด แบบนั้นเขาก็ไม่ได้ตายฟรีเหรอ?เฮ้อ!เจียงเหวินป๋อขยี้บุหรี่ที่เขาพึ่ง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 341
“ข้างในนั้นมันเสียงอะไรกัน? หรือว่านอกจากคุณฉู่แล้วยังมีคนอื่นที่ถูกจับกุมมาอีกเหรอ?”โจวเทียนเฟิ่งรีบหันหน้าไปมองอินซู่ซู่ถ้าแฟนของฉู่เฉินหรือใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเขาถูกนำตัวเข้าไปในห้องสอบปากคำด้วย เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังลั่นในตอนนี้ โจวเทียนเฟิ่งคงจะชักจูงผู้คนให้รีบเข้าไปถลกหนังของเจียงเหวินป๋อทั้งเป็น!เป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งนั้น โดยเฉพาะโจวเทียนเฟิ่งที่เคยมีประสบการณ์มาแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องคิดก็สามารถเข้าใจได้เลยว่าเสียงร้องนั่นหมายถึงอะไร!“ไม่... ไม่มีนะคะ มีแค่นายท่านที่ถูกจับขึ้นรถตำรวจไปนะคะ”อินซู่ซู่แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าทำไมโจวเทียนเฟิ่งถึงได้ร้อนรนเช่นนี้ แต่เธอก็ตอบกลับไปอย่างแผ่วเบาเมื่อได้ยินดังนั้น โจวเทียนเฟิ่งถึงได้สบายใจขึ้นมา หันหน้าไปทางเจียงเหวินป๋อพูดขึ้นมาว่า “เจียงเหวินป๋อ ฉันให้เวลานายคิดแค่หนึ่งนาทีว่าจะปล่อยเขาหรือไม่!”เจียงเหวินป๋อวางมือไว้ด้านหลังแล้วมองไปที่โจวเทียนเฟิ่ง “เจ้าสำนักเฟิ่งแม้ว่าสำนักเฟิ่งจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ไม่มีทางใหญ่ไปกว่ากฎหมายบ้านเมืองใช่ไหมครับ? อย่าคิดว่าผมเจียงป๋อเหวินกลัวคุณ!”“ผมจะบอกความจริงอะไรให้คุณอย่างหนึ่ง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 342
“จางหลง คุณจะทำอะไร? คุณยังต้องการให้คนของคุณลอบสังหารตำรวจเหรอ?”หากจะบอกว่าเจียงเหวินป๋อไม่กลัวนั่นก็คงจะเป็นการโกหก!ไป๋ชางที่อยู่ข้างหลังจางหลงเป็นถือเป็นปรมาจารย์ที่แท้จริง!แม้ว่าจะมีตำรวจถือปืนหลายสิบคนอยู่รอบๆ แต่ต่อหน้าปรมาจารย์แล้ว ปืนที่อยู่ในมือพวกเขานั้นก็ไม่ต่างจากของเล่นมากมายนักหากไป๋ชางลงมือ เจียงเหวินป๋อต้องตายอย่างแน่นอน!“ไม่กล้าครับ!”จางหลงหรี่ตาลงเล็กน้อย พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หากอธิบดีเจียงไม่ให้เกียรติผมจางหลง ผมก็ไม่จำเป็นต้องออมมือ!”ซี้ดๆ!ตำรวจที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันสูดหายใจแรง จางหลงกำลังวางแผนกบฏหรือเปล่า?ต่อหน้าปรมาจารย์ตำรวจในห้องโถงก็ต่างพากันก้าวถอยหลังไป พวกเขากลัวว่าจะต้องมาตายแทนเจียงเหวินป๋อ“หยุดนะ!”ขณะที่ไป๋ชางกำลังเตรียมจะลงมือ จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นจากนอกประตู!“ปังๆๆ !”ตามมาด้วยเสียงปืนสามนัดทุกคนในห้องโถงพากันมองออกไปข้างนอกประตูชายหนุ่มสวมชุดมังกรสีฟ้าและรองเท้าบู๊ททหารปรากฏตัวขึ้น เดินอย่างสง่างามและบนใบหน้าของเขาดูเต็มไปด้วยความมีอำนาจข้างหลังของเขายังมีกลุ่มชายหนุ่มที่สวมใส่เสื้อผ้าเช่นเดียวกับเขาตามห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 343
ครั้งนี้สวี่จวินตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก หนึ่งในเสียงนั้นเป็นเสียงที่โจวน่าส่งเสียงร้องออกมา!อีกทั้งเขาและเธอคบกันมาเกือบจะสามเดือนแล้ว แม้แต่มือของเธอเขาก็ยังไม่เคยได้จับ วันนี้กลับได้ยินเสียงครวญครางของเธอดังออกมาจากห้องสอบปากคำ เขาไม่สามารถสงบจิตสงบใจได้อีกต่อไป หันร่างไปแล้ววิ่งไปยังห้องสอบปากคำที่อยู่สุดทางเดินยิ่งเข้าใกล้ประตูเหล็กสีดำสนิทนั้นเท่าไหร่ เสียงของโจวน่าก็ยิ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้น ทำเอาสวี่จวินหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเฉียบ“น่าน่า!”สวี่จวินเอาตัวแนบกับประตูเหล็ก ตะโกนเข้าไปข้างในห้องสอบปากคำแต่ไม่มีเสียงตอบรับเขาเลย!นี่... นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ใบหน้าของสวี่จวินแนบชิดไปกับประตูเหล็ก เขาแทบอยากจะมุดหัวเข้าไปให้รู้แล้วรู้รอดให้มันรู้กันไปเลยว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ประตูเหล็กหนามาก นอกจากความเย็นเฉียบแล้ว ก็มีเพียงเสียงที่ดังมาจากข้างในห้องสอบปากคำดวงตาของสวี่จวินแดงไปหมด เขามั่นใจแล้วว่าเสียงที่เขาได้ยินตั้งแต่แรกเป็นเสียงของโจวน่า!ขณะนั้นเองสวี่จวินดูเหมือนเป็นคนเลี้ยงสัตว์ที่บริสุทธิ์ และในทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยทุ่งหญ้าสีเขียวชอุ่ม!“นังแพศยาพวกนี้! ฉ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 344
ชั่วขณะหนึ่งทั้งสองฝ่ายอยู่สุดทางเข้าห้องโถงขณะนี้ เจียงเหวินป๋อรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังถือหนังสือ 'เหตุผลหมื่นข้อ' ไว้ในใจ โดยมีเสียงของจ้าวเจวียนเมื่อกี้ดังก้องอยู่ในใจของเขา เป็นเสียงที่เขาจะไม่มีวันลืมไม่ได้การแล้ว!เจียงเหวินป๋อที่แต่เดิมจะกลับไปยังห้องทำงาน จู่ๆ เขาก็หยุดฝีเท้าลง หันร่างเดินไปทางห้องสอบปากคำได้ยินเสียงฝีเท้าที่ยิ่งใกล้เข้ามาทุกที ฉู่เฉินก็แสยะยิ้มร้ายออกมา “อธิบดีเจียงกำลังแอบฟังอยู่หน้าประตู คุณไม่กลัวว่าเขาจะได้ยินเหรอ?”จ้าวเจวียนในตอนนี้จะมีเวลาไปสนใจอธิบดีเจียงได้อีกล่ะ?“อย่างนั้นก็ให้เขาฟังให้ดีๆ! ใครใช้ให้เขาไร้น้ำยากันล่ะ!”นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ในเมื่อเธอก็คนเหมือนกันแม่งเอ๊ย!จ้าวเจวียนชักจะทำตามอำเภอใจเกินไปแล้วนะ หน้าไม่อายจริงๆ!เจียงเหวินป๋อที่เอาหูแนบกับประตูเหล็กเพื่อแอบฟัง เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาก็นูนให้เห็นอย่างชัดเจน!ผู้หญิงที่พูดประโยคนั้นข้างใน ถ้าไม่ใช้จ้าวเจวียนแล้วจะเป็นใครได้?!นังสารเลวนี่ กล้าดีอย่างไร!กล้าพูดออกมาว่าเขาไร้น้ำยาได้อย่างไร?!โมโห!เจียงเหวินป๋อตอนนี้อยากจะบุกเข้าไปฆ่าชายหญิงสารเลวคู่นี้ให้รู้แล้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 345
“พ่อ เมื่อครู่สถานการณ์ค่อนข้างจะฉุกละหุก ผมเลยไม่มีเวลามาอธิบายอย่างละเอียดให้พ่อฟัง!”เจียงหย่วนรีบอธิบายให้เจียงไห่ตงที่อยู่ปลายสาย “เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ตอนที่ผมรีบไปหาคุณฉู่ คุณฉู่ถูกคนของเขตซีเฉิงพาตัวไปแล้ว!”“ดังนั้นผมจึงพาคนมาช่วยเหลือคุณฉู่ แต่ว่า... เจียงเหวินป๋อไอ้สารเลวนั่นมันไม่ยอมปล่อยตัว เขายังเล่นกลอุบายทรมานและขู่กรรโชกคำสารภาพต่อหน้าแก๊งมังกรของเราอีกด้วยครับ!”พูดจบเจียงหย่วนถือหูโทรศัพท์ไปทางทิศทางของทางเดินแล้วพูดกับเจียงไห่ตงว่า “ไม่เชื่อพ่อลองฟังดูสิครับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ถูกทรมานนั้นเป็นใคร แต่ผมพูดได้เลยว่าต้องถูกลงโทษอย่างหนักแน่นอนครับ!”เจียงไห่ตงไม่มีเวลาฟังเสียงร้องคร่ำครวญจากการถูกลงโทษอะไรหรอกนะ เขารีบพูดกับเจียงหย่วนที่อยู่ปลายสายว่า “ฉันเข้าใจแล้ว แกอย่าใจร้อนไป เดี๋ยวฉันจะโทรหาเจียงเหวินป๋อเดี๋ยวนี้!” พูดเสร็จ เจียงไห่ตงก็ตัดสายทิ้งทันทีผ่านไปไม่นาน ตรงสุดทางเดินก็มีเสียงสายเรียกเข้าของเจียงเหวินป๋อดังขึ้นมาทำเอาเจียงเหวินป๋อที่กำลังจดจ่อกับการฟังเสียงตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน เกือบหัวใจวายในตอนนั้นเลย!เขาตั้งสติอยู่พักหนึ่ง เจี
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1044
ไม่อย่างนั้น เธอก็คงไม่มีทางกระโดดจากสาวใช้ธรรมดา ๆ กลายเป็นสุดยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นแปดภายในระยะเวลาห้าปีสั้น ๆ หรอก แต่ว่าฉู่เฉินรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?เมื่อเห็นหลิงเสวี่ยตะลึงจนพูดไม่ออก ฉู่เฉินก็แหงนหน้าหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ดูท่าจะตรงตามที่ผมเดาไว้จริง ๆ ปรมาจารย์คนดีของคุณอยากเลี้ยงคุณจนสมบูรณ์แล้วค่อยดูดกลืนคุณจนแห้งไงละ” เมื่อหลิงเสวี่ยได้ยินคำพูดนี้ พลันร้อนใจขึ้น ถลึงตามองฉู่เฉินอย่างเย็นชาและกล่าว “ฉู่เฉิน ห้ามคุณพูดจาเหลวไหลนะ”ถึงแม้ว่าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนจะเห็นเธอเป็นของชิ้นหนึ่ง มอบเธอให้ฉู่เฉิน แต่ว่าสำนักเคยมีบุญคุณกับเธอจริง ๆ“พูดจาเหลวไหล? กลัวว่าคุณโดนคนอื่นขายแล้ว ยังช่วยเขานับเงินด้วยละมั้ง?”ฉู่เฉินหัวเราะหยัน จากนั้นก็อธิบายวิชาบำเพ็ญคู่ให้ฟังสั้น ๆ และบอกเรื่องคุณสมบัติร่างกายพิเศษอย่างร่างธาตุสวรรค์บริสุทธิ์ว่ามีประโยชน์มากเท่าไหร่ต่อผู้ฝึกวิชาบำเพ็ญคู่ให้ฟังตามความเป็นจริง หลังจากฟังคำพูดนี้ของฉู่เฉินจบก็ทำลายสามมุมมองของหลิงเสวี่ยอย่างแท้จริง “เป็นไปไม่ได้ ต้องไม่ใช่ความจริงแน่นอน ท่านปรมาจารย์มักจะสอนพวกเราว่าผู้บำเพ็ญเพียนต้องทำ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1043
ถึงแม้ว่าในใจของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนจะไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ก็ทำได้เพียงปล่อยให้ฉู่เฉินจูงมือหลิงเสวี่ยเดินเข้าไปในเรือนเจ้าสำนักที่เขาอาศัยอยู่ ในตอนที่ฉู่เฉินปิดประตูห้องจนสนิท พวกศิษย์ของวังเทียนเจี้ยนต่างก็เผยสีหน้าเจ็บปวดและไม่ยินยอมออกมาจบแล้ว!เทพธิดาในใจของพวกเขา น้องศิษย์เล็กที่พวกเขาเฝ้าปรารถนา โดนไอ้เดรัจฉานฉู่เฉินย่ำยีแบบนี้แล้วเมื่อผลักประตูเดินเข้าไปในห้องนอนด้านใน ฉู่เฉินก็อดตื่นตาตื่นใจไม่ได้ไอ้แก่ตายยากอย่างปรมาจารย์ว่านเจี้ยนคนนี้เสพสุขเก่งจริง ๆ บนเตียงหยกน้ำแข็งมีอุปกรณ์ของเล่นต่าง ๆ ครบครัน นอกจากนี้ยังมีหมอนรองเอวโดยเฉพาะอีกด้วยไอ้เชี่ยนี่ เฒ่าหัวงูถึงจะเป็นคนตัณหากลับ จริง ๆ เมื่อเห็นเฟอร์นิเจอร์ในห้องปรมาจารย์ว่านเจี้ยน หลิงเสวี่ยก็อดขมวดคิ้วไม่ได้พลางกล่าวว่า “ทำไมในห้องของปรมาจารย์ถึงจะมีหมอนสองใบล่ะ อีกอย่าง ทำไมหมอนใบนี้ดูไปแล้ว ไม่ค่อยเหมือนเลย?” หลิงเสวี่ยพูดพลางเอื้อมมือจะไปหยิบหมอนรองเอวใบนั้นขึ้นมา แต่โดนฉู่เฉินขวางไว้ทันที“อีกเดี๋ยวคุณก็จะรู้เองว่าหมอนใบนี้เอาไว้ใช้ทำอะไร เข้ามาสิ”ระหว่างที่พูด ฉู่เฉินก็ดึงหลิงเสวี่ยให้นั่งลงข้างเตียง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1042
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ พวกว่านโซ่วเซียนเวิงก็ถอนหายใจติดต่อกันด้วยสีหน้าเสียดายในตอนนี้เอง แผ่นกระดาษสีขาวที่เขียนตำรับยาสร้างกล้ามเนื้อพลันลอยมาจากในวังเทียนเจี้ยน“ผู้อาวุโสทั้งหลาย ขอบคุณครับ”วินาทีต่อมา เสียงของฉู่เฉินดังออกมาจากห้องโถงใหญ่ของวังเทียนเจี้ยนพวกว่านโซ่วเซียนเวิงรับสูตรยาที่ฉู่เฉินส่งมา ก่อนจะมองไปทางตำหนักหลักของวังเทียนเจี้ยนอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง“พวกเราไปกันเถอะ”ว่านโซ่วเซียนเวิงคัดลอกสูตรยาไว้หนึ่งชุด แล้วก็พาลูกศิษย์แห่งสำนักว่านเซียนหันกายเดินจากไป“เหอะ ๆ... ไอ้หนูมีน้ำใจแล้ว ถือว่าฉันติดหนี้บุญคุณเธอแล้ว ไว้พบกันใหม่”ผู้เฒ่าเทียนเสวียนก็คว้าสูตรยามาเช่นกันก่อนจะคัดลอกทันที จากนั้นเขาก็หันกายพาหลินเจี้ยนเฟิงลอยจากไปไม่นานนัก ผู้คนที่มามุงดูความคึกคักรอบนอกวังเทียนเจี้ยนก็ทยอยกันแยกย้ายไปหมดฉู่เฉินมองปรมาจารย์ว่านเจี้ยนที่หน้าแดงก่ำดูอับอายอย่างยิ่งยวด ก่อนจะหัวเราะหยันแล้วพูดว่า “เมื่อกี้คุณบอกว่าใครใกล้ตายนะ?”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนมองฉู่เฉินพลางกัดฟันกรอด แม้ว่าตอนนี้ภัยคุกคามของวังเทียนเจี้ยนจะถูกขจัดไปแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่กล้าแตะต้องฉู่เฉ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1041
เวลานี้เอง ทุกคนในเหตุการณ์ตกใจจนเหงื่อแตกพลั่ก ไม่มีใครคาดคิดว่าลู่ชิงเฟิงจะโกรธจริง ๆนอกจากนี้ ประตูใหญ่ของวังเทียนเจี้ยนโดนทำลาย วันหน้าสถานะของวังเทียนเจี้ยนในหมู่สำนักรอบนอกภูเขาหลางจวีซวีย่อมลดลงไปอีกขั้นอย่างแน่นอแม้ว่าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนในตอนนี้จะร้องทุกข์มิรู้วาย แต่ก็ไม่กล้าแสดงสีหน้าไม่พอใจเลยสักนิดเดียวเวลานี้จื่อเยว่ที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนก็ต้องชื่นชมความโชคดีของฉู่เฉินเช่นกันถึงแม้ความสามารถของเขาจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่อาศัยสติปัญญาและแผนการเรียกยอดคนอย่างลู่ชิงเฟิงออกมายืนอยู่ฝ่ายเขาได้นับว่าผ่านด่านยากตรงหน้าได้ชั่วคราวแล้วจริง ๆ “ศิษย์พี่หญิง ฉู่เฉินคงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับลู่ชิงเฟิงใช่ไหม?”หลิงรั่วกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา“เกี่ยวข้องกับลู่ชิงเฟิง? ไม่มีทางหรอก!”จื่อเยว่หัวเราะหยันพลางส่ายศีรษะลู่ชิงเฟิงนั้นเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของวังเต๋าคุนหลุน ถึงแม้จะไม่ใช่เจ้าสำนัก แต่ในวังเต๋าคุนหลุน นอกจากผู้เฒ่าผู้แก่ที่ปลีกวิเวกไม่ออกมาเหล่านั้นแล้ว เขาก็เป็นตัวแทนพลังรบสูงสุดเลยก็ว่าได้แม้ว่าฉู่เฉินเพียงแค่รู้จักลู่ชิงเฟิงเท่านั้น แ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1040
มันอยู่เหนือระดับที่พวกเขาสามารถประมาณค่าได้ไปแล้ว!นักพรตแห่งน้ำไฟผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานเมื่อกี้ ตอนนี้ก็เหงื่อเย็นแตกพลั่ก ไม่กล้าแม้แต่จะปฏิเสธแม้แต่คำเดียวเมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็เปลี่ยนไปทันที มองสำรวจฉู่เฉินด้วยรอยยิ้มเยาะและกล่าวว่า “เจ้าหนู ดูเหมือนว่าการคำนวณของมนุษย์จะสู้การคำนวณของสวรรค์ไม่ได้จริงๆ คุณคงไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยใช่ไหมล่ะ”“ยังกล้าให้ฉันมอบศิษย์ไปอุ่นเตียงให้แกอีกเหรอ? หึ!”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็แค่นเสียงเย็นและกล่าวว่า “ฉันแนะนำให้แกรีบส่งหยกโลหิตกิเลนมา แล้วฆ่าตัวตายรชดใช้ความผิดต่อหน้าฉันซะ ไม่งั้น...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ในดวงตาของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ระเบิดรังสีอำมหิตออกมาสองสายสถานการณ์พลิกผันเร็วเกินไป จนกระทั่งหลิงเสวี่ยยังไม่ได้สติ แต่ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนไม่เปลี่ยนสีหน้าเร็วเกินไปหน่อยเหรอ?ฉู่เฉินหรี่ตาลงและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณแน่ใจเหรอ?”“หึ เจ้าหนู ใกล้ตายแล้ว อย่าดิ้นรนไปให้เปลืองแรงเลย!”ขณะกล่าว ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ชักกระบี่ออกมาทันที กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งระดับควบแ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1039
หลิงเสวี่ยมองปรมาจารย์ว่านเจี้ยนผู้เป็นดั่งเทพเจ้าในใจของเธอ ที่ขณะนี้กลับกำลังก้มหัวคำนับให้ฉู่เฉิน ความรู้สึกก็ซับซ้อนอย่างยิ่งหรือเป็นอย่างที่ฉู่เฉินเคยกล่าวไว้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนที่เธอเคารพราวเทพเจ้ามาโดยตลอด ช่างดูเล็กจ้อยราวกับมดตัวหนึ่งจริงเหรอ?เธอไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่ทั้งหมดนี้ เธอก็เถียงไม่ออก“ปะ… ปรมาจารย์…”น้ำตาของหลิงเสวี่ยไหลพรากลงมาแต่เธอไม่ได้ร้องไห้ให้ปรมาจารย์ว่านเจี้ยน แต่เป็นความเชื่อของตนที่ยึดมั่นมาหลายปี ที่ในเวลานี้มันพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง“ปรมาจารย์?”ฉู่เฉินจ้องปรมาจารย์ว่านเจี้ยนอย่างเย็นชา ก่อนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “งั้นผมขอถามคุณหน่อยว่าคุณส่งพ่อแม่ของผมไปให้ใครต่อ”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองไปที่ฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ คุณอย่าถามเลย ผมพูดไม่ได้ แค่ผมพูดตัวตนของอีกฝ่ายออกมาก็จะระเบิดเป็นหมอกโลหิตทันที”ซี้ด ซี้ด!เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉู่เฉินก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ก็เข้าใจทันทีว่าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ถูกคนลงยันต์คุมวิญญาณเช่นกัน ตราบใดที่เอ่ยตัวตนของอีกฝ่ายออกมา ก็จะระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิตเหมือนกับเกาเซ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1038
ประตูหินหมื่นชั่งที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่แล้ว หลังจากเหตุการณ์นี้ก็ยิ่งสั่นคลอนมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าประตูกำลังจะถูกทำลาย ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็ร้อนใจแทบจะกระอักเลือดออกมาแต่ในขณะนี้ ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ที่โจมตีมานานแต่ยังไม่สำเร็จ ก็เรียกเทพสังหารและคนอื่นๆ ให้เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวนับไม่ถ้วนถาโถมเข้าใส่ประตูหินหมื่นชั่ง และศิษย์จำนวนไม่น้อยที่เฝ้าดูแลประตูหินหมื่นชั่งก็ถูกแรงสั่นสะเทือนกระแทกจนเลือดสาดแม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ถานเฟิงยังกระอักเลือดล้มลง หมดเรี่ยวแรงในขณะนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนก็หวาดกลัวขึ้นมาแล้วจริงๆถ้าประตูภูเขาถูกทำลายลงและว่านโซ่วเซียนเวิงและพวกพ้องไม่ได้รับหยกโลหิตกิเลน แน่นอนว่าจะต้องระบายความโกรธกับศิษย์ของวังเทียนเจี้ยนและทั้งวังเทียนเจี้ยนคงต้องนองไปด้วยเลือดเป็นแน่“คุณ...คุณฉู่ ขอร้องคุณแล้ว รีบออกไปจากที่นี่เถิด วิหารของวังเทียนเจี้ยนของผมเล็กเกินไปที่จะรองรับคนใหญ่คนโตเช่นคุณได้”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนคุกเข่าลงพร้อมอ้อนวอนน้ำตานองหน้าเมื่อเห็นฉากนี้ หลิงเสวี่ยสับสนไปหมดแล้วทุกอย่างเป็นไปตามที่ฉู่เฉินกล่าวไว้จริงๆ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1037
ครั้งนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนยอมแพ้แล้วจริงๆ เพราะสองคนที่มาด้วยกันนั้นคือตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวของภูเขาหลางจวีซวีอันเลื่องชื่อ นักพรตแห่งน้ำไฟพวกเขาทั้งสองคนเป็นทั้งศิษย์พี่ศิษย์น้อง ทั้งยังมีชื่อเสียงเรื่องรักร่วมเพศอีกด้วย และตัวติดกันมาตั้งแต่เด็กและเป็นสองผู้มีพลังระดับทารกวิญญาณขั้นสูงสุด ทั่วทั้งภูเขาหลางจวีซวี ใครได้ยินชื่อเสียงของคนทั้งสองแล้วไม่ปวดหัวบ้าง?“แกคู่ควรมาขอเรียกร้องศักดิ์ศรีต่อหน้าพวกเราสองคนด้วยเหรอ?”หนึ่งในนักพรตก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวของระดับทารกวิญญาณขั้นสูงสุดก็แผ่ลงมาประตูหินหมื่นจินที่โจมตีมานานก็ไม่พัง ทันใดนั้นก็เกิดรอยแตกร้าวขนาดใหญ่กว้างกว่าสามนิ้วแม้แต่ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ก็ก็ยังตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว เพื่อรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากประตูวังเทียนเจี้ยน“ครับ ครับ ครับ ผู้น้อยจะไปเชิญฉู่เฉินทันทีมาเดี๋ยวนี้ครับ”ในขณะนี้ ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนหมดความอดทนแล้วและรีบร้อนวิ่งไปที่ห้องโถงใหญ่ในขณะนี้ เหล่าศิษย์วังเทียนเจี้ยนที่เดิมทียังคงโหวกเหวกโวยวายเพราะหลิงเสวี่ย ต่างก็หวาดกลัวจนเงียบกริบ คุกเข่าลงกับพื้นทีละคน ไ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1036
ถุย!หลิงเสวี่ยจ้องฉู่เฉินด้วยความเกลียดชังเธอคุกเข่าบนพื้นมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว นวดจนแขนทั้งปวดทั้งเมื่อย ฉู่เฉินม่รู้จักทะนุถนอมผู้หญิงเลยงั้นเหรอ?แม้แต่น้ำสักอึกก็ไม่ให้เธอดื่ม อย่างน้อยก็น่าจะให้เธอได้พักบ้างสิ“ฉู่เฉิน คุณคงไม่คิดจริงๆ หรอกนะว่าพวกเราในวังว่านเจี้ยนจะกลัวคุณ? ตราบใดที่กำลังเสริมมาถึง คนเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกก็จะถูกขับไล่ออกไป ถึงเวลานั้น... ถึงเวลานั้นคุณจะมาร้องไห้ก็ไม่ทันแล้ว!”หลิงเสวี่ยไม่อาจทนได้อีกต่อไป กัดฟันเงยหน้าขึ้นมองฉู่เฉินด้วยความโกรธแค้นฉู่เฉินหัวเราะเบาๆ ส่ายหัวและกล่าวว่า “วังว่านเจี้ยน? กำลังเสริม? คุณคิดง่ายเกินไปแล้ว”กล่าวถึงตรงนี้ ฉู่เฉินก็ค่อยๆ วางถ้วยชาลงและกล่าวอย่างใจเย็น “คุณคงไม่คิดว่าผมจงใจปล่อยข่าวออกไปเพื่อจัดการกับพวกคุณโดยเฉพาะหรอกใช่ไหม?”“ถ้าคิดแบบนั้น คุณไร้เดียงสาเกินไปแล้ว”อย่าว่าแต่พวกคุณสามสำนักเลย ต่อให้สามสิบหรือสามร้อย ผมก็ไม่ใส่ใจ”โอ้ย บ้าจริง!คุณนี่โม้เกินไปแล้ว!หลิงเสวี่ยโกรธจนฝ่ามือคันยุบยิบ อยากจะตบฉู่เฉินสักสองฉาดเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของหลิงเสวี่ย ฉู่เฉินก็ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจและกล่าวว่า “ไม่เชื่
