All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 61 - Chapter 70

ในเวลานี้ ลู่สือเยี่ยนแผ่พลังอำนาจอันน่าเกรงขามออกมาอย่างฉับพลัน ดวงตาสีนิลของเขาเปล่งประกายวาววับราวกับมีคมมีดเย็นเยียบอยู่ภายใน จ้องมองไปที่พ่อบ้านราวกับว่ากำลังมองคนตาย!พ่อบ้านรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลที่แผ่ปกคลุมอยู่เหนือตัวเขาเอง พลันเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของตัวเอง แล้วรีบหันไปมองหลินเซียง"คุณผู้หญิงลู่ ผมต้องขออภัยอย่างสุดซึ้ง เมื่อกี้นี้ผมใจร้อนเกินไปจนเผลอล่วงเกินคุณเข้า ได้โปรดอย่าถือโทษโกรธเคืองผมเลย ขอให้คุณอภัยให้ความผิดของผมในครั้งนี้ด้วย"เขาโค้งคำนับ ท่าทางของเขานอบน้อมอย่างที่สุด ต่างจากท่าทีหยิ่งผยองเมื่อครู่ราวกับคนละคนแต่ลู่สือเยี่ยนกลับไม่ยอมให้หลินเซียงได้พูดอะไรออกมา น้ำเสียงของเขายังคงเย็นชา "แค่ขอโทษสองคำ คิดว่าภรรยาผมจะยอมให้อภัยง่าย ๆ หรือไง? คุณคู่ควรเหรอ?"พ่อบ้านตกใจ จึบรีบถามกลับ "ถ้าอย่างนั้นท่านประธานลู่ต้องการอะไร บอกมาได้เลยครับ"ลู่สือเยี่ยน "แค่ขอโทษคนอื่น ยังต้องถามว่าจะต้องทำอะไรอีกงั้นเหรอ? ดูเหมือนคุณนี่ไม่มีความจริงใจเลยแม้แต่น้อย ขนาดพ่อบ้านยังทัศนคติแย่แบบนี้ งั้นคนอื่น ๆ ในตระกูลเจียงของคุณเป็นเหมือนกันด้วยหรือเปล่า?"เ

ลู่สือเยี่ยน "ถ้าไม่อยากออกไปเที่ยว งั้นก็อยู่ในห้องนี่แหละ"พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องของตัวเอง"ปัง!"หลินเซียงฟาดตะเกียบลงบนโต๊ะอย่างแรงโมโหจนไม่อยากอาหารแล้ว!ทำไมไม่เคยพูดเรื่องนี้กันดี ๆ ได้เลยนะ?เขาทำให้เธอโกรธจนแทบคลั่งอยู่แล้ว!เวลานี้เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอสงบสติอารมณ์แล้วหยิบขึ้นมาดู เป็นสายจากซ่งซ่ง"เซียงเซียง เธออยู่ไหนจ๊ะ?"เสียงเนือย ๆ ของซ่งซ่งดังขึ้นหลินเซียงตอบกลับ "เมืองหลานเฉิง"ซ่งซ่ง "เมืองหลานเฉิงก็ดี วัดที่นั่นขึ้นชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์มากเลย เธอพอมีเวลาแวะไปขอพรเรื่องเงินหรือเปล่า? อย่าลืมขอเผื่อฉันด้วยนะ ฮ่า ฮ่า"ดวงตาของหลินเซียงเป็นประกาย "ได้ งั้นฉันขอกลับช้ากว่าเดิมหนึ่งวันนะ"ซ่งซ่ง "ฉันคิดถึงเธอแล้ว เสร็จธุระก็รีบกลับมาเถอะ""ได้"หลินเซียงตอบรับครั้งนี้พวกเธอวางสายอย่างรวดเร็วลู่สือเยี่ยนรีบเดินออกมาจากห้องทันที หลินเซียงลุกขึ้นและบอกเขาว่า "ฉันอยากไปวัด"ลู่สือเยี่ยนมองเธอ ดวงตาปรากฏแววซับซ้อน "ให้ผมไปส่งไหม?""เอาสิ"หลินเซียงพยักหน้าลู่สือเยี่ยนตอบรับเรียบ ๆ แล้วเดินนำหน้าออกไปดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะไม

รถฉุกเฉินมาถึงในเวลาไม่นาน แต่หลินเซียงไม่กล้าขยับตัวเลย กลัวว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บซ้ำซ้อนเมื่อมองใบหน้าที่ซีดเซียวของเขา เนื่องมาจากการเสียเลือดมาก เธอไม่เคยรู้สึกใจเต้นแรงแบบนี้มาก่อน!ความกลัวโอบล้อมเธออย่างสมบูรณ์ เธอจับมือข้างที่ไร้ร่องรอยบาดเจ็บของเขาไว้แน่น"อาเยี่ยน คุณห้ามเป็นอะไรนะ ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด..."เธอสะอีกสะอื้นจนหน้ามืดตามัว "ถ้าคุณเป็นอะไรไป ฉันจะเกลียดคุณ ฉันจะเกลียดคุณไปจนตาย!"เธอโน้มตัวลง แนบใบหน้ากับมือของเขา สัมผัสความอบอุ่นที่ยังหลงเหลือในร่างของเขา "ลู่สือเยี่ยน... คุณห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด เอาหัวใจฉันไปก็พอ อย่าเอาชีวิตฉันไปด้วย อย่าเชียวนะ..."รถพยาบาลมาถึง หลินเซียงก็ขึ้นรถตามไปที่โรงพยาบาลด้วยเมื่อมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน เธอตกอยู่ในอาการมึนงง จนกระทั่งประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก พยาบาลคนหนึ่งก็เดินออกมา"เป็น... เป็นยังไงบ้างคะ?"หลินเซียงรีบเดินเข้าไปถามพยาบาล "หมายถึงใครคะที่เป็นอะไร?"หลินเซียง "ฉัน... ฉันเป็นญาติของผู้บาดเจ็บที่เพิ่งถูกส่งตัวเข้ามาค่ะ เขาเป็นยังไงบ้าง"พยาบาลได้ยินดังนั้น สายตาก็แสดงความเห็นใจมากขึ้นเล็กน้อย"อาการไม่ค่อยดีค่ะ ญา

ช่วงเย็น บริษัทพันธมิตรของเมืองหลานเฉิงทราบข่าวเรื่องอุบัติเหตุของลู่สือเยี่ยน พวกเขาก็ต่างพากันมาเยี่ยมหลินเซียงเพียงแค่เฝ้าดูอยู่ข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไรจนกระทั่งทุกคนจากไปหมดแล้ว เธอจึงปิดประตูแล้วถามว่า "ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเบรกแตก มันเกิดจากฝีมือคนหรือเปล่า?"ลู่สือเยี่ยน "อาจเป็นอย่างนั้น"หลินเซียงขมวดคิ้ว "งั้นใครกันที่เป็นคนทำ แล้วทำไปเพื่ออะไร?"ลู่สือเยี่ยน "คนที่ทำอาจโดนขัดผลประโยชน์ มีเยอะแยะไป ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นคนจากเมืองอวิ๋นเฉิงที่ลงมือในต่างถิ่นก็ได้ ถ้าผมตายไปสักคน ตระกูลลู่ก็ไม่มีทายาทสืบทอดอีก"ปัจจุบันตระกูลลู่เหลือเพียงลู่สือเยี่ยนที่เป็นทายาทเพียงคนเดียวถ้าเขาตายไป ตระกูลลู่ก็จะไม่มีผู้สืบทอดมรดกหรือกิจการ ผู้มาทีหลังจะต้องหาหนทางฉีกทึ้งบริษัทในเครือลู่กรุ๊ปให้ได้ ผู้คนในเมืองอื่น ๆ ถึงจะได้รับการแบ่งสันปันส่วนตระกูลลู่เป็นตระกูลใหญ่ มีทั้งรากฐานและผู้สนับสนุน แม้ทำได้แค่จิบน้ำซุปสักหนึ่งคำ ก็ทำให้คนก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นได้!สีหน้าของหลินเซียงเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงเดินไปอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย แล้วพูดอย่างจริงจังว่า "ในเมื่อเป็

ชายคนนั้นได้ยินก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจสุดขีด "ฉัน... ฉันบอกไปหมดแล้วไง ทำไมยังตัดมือฉันอีกล่ะ!"ซือเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "บอกว่าจะปล่อย แต่ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าไม่ให้แกทิ้งอะไรไว้ จัดการซะ!"หลินเซียงอยู่ในรถ กวาดตามองไปมาด้วยความกังวลจนกระทั่งเห็นร่างสูงสง่าของลู่สือเยี่ยนเดินออกมาจากโกดังร้าง เธอก็ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอกลู่สือเยี่ยนก้าวขึ้นรถ เธอจึงถามว่า "ได้เรื่องเพิ่มไหม?"ลู่สือเยี่ยน "อืม"หลินเซียงรีบขยับเข้าไปหา "ใครเป็นคนตัดสายเบรกรถคุณคะ?"เดิมทีระหว่างคนทั้งสองมีระยะห่าง แต่จู่ ๆ เธอก็เข้ามาใกล้ ทำให้ระยะห่างแต่เดิมหายไปในทันที กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธอแผ่ซ่านไปทั่วลู่สือเยี่ยนลดสายตาลง สายตามืดมนของเขามองไปที่ใบหน้าของเธอ แล้วก็หวนระลึกถึงตอนที่เธอสะอื้นจนตัวโยนดวงตาแดงก่ำคู่นั้นเหมือนกระต่ายตื่นตูม ท่าทางเหมือนหัวใจจะแตกสลาย"ไม่กลัวแล้วเหรอ?"หลินเซียง "ต้องกลัวอยู่แล้วสิ แต่ฉันอยากรู้มากกว่าว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลัง ฉันจะได้เตรียมใจไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ"ลู่สือเยี่ยน "เตรียมใจเรื่องอะไร?"หลินเซียงกลับมานั่งหลังตรง สายตาวูบไหว "ก็เตรียมใจจะหนีไง ฉันไม