บททั้งหมดของ หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: บทที่ 81 - บทที่ 90

หลินเซียง “...”หมดอารมณ์ในทันทีเงินสามสิบล้านที่ได้มาง่าย ๆ หลุดลอยไปแล้ว จะลาออกก็ไม่มีแรงจูงใจอีกต่อไปน่าโมโหจริง ๆ!ซ่งซ่งเห็นสีหน้าของเธอแล้วก็ถามว่า “ไอ้สารเลวนั่นว่าไง?”หลินเซียง “เธอบอกว่าเขาเป็นไอ้สารเลว แล้วเขาจะพูดอะไรดี ๆ ได้ล่ะ?”ซ่งซ่ง “...”หลินเซียงถอนหายใจแล้วพูดว่า “วันนี้คงอยู่ฉลองไม่ได้แล้ว ฉันต้องกลับไปทำงาน”ซ่งซ่งกะพริบตาปริบ ๆ “เธอยังไม่ได้ลาออกอีกเหรอ?”หลินเซียงยิ้มฝืน “เงินสามสิบล้านหายวับไปแล้ว ฉันจะกล้าลาออกได้ยังไง?”ซ่งซ่ง “โธ่ น่าสงสารจัง”“... ”เมื่อกลับมาที่ดีเคกรุ๊ป พอไปถึงเคาน์เตอร์ก็มีคนเรียกเธอพอดี“คุณหลินเซียง มีของมาส่งค่ะ”หลินเซียงแปลกใจ ของมาส่ง? ใครส่งอะไรมาให้เธอ?เธอเดินไปรับมาด้วยความสงสัย พอพลิกดูก็เห็นว่าเป็นกล่องที่ห่ออย่างดี เขย่าดูแล้วข้างในเบามาก ไม่มีเสียงอะไรที่น่าสงสัยเธอแกะกล่องไปพลางเดินไปที่ลิฟต์ไปพลาง ลิฟต์มาถึงพอดี เธอไม่เงยหน้ามอง เดินเข้าไปเลยสายตาคู่หนึ่งมองมาที่เธอ เธอเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว แล้วก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาและเฉียบคมของลู่สือเยี่ยนเดินผ่านเธอไปอย่างเย็นชา“เดี๋ยว!”สีหน้าของหลินเซียงหม่น

ในห้องส่วนตัวที่แสงไฟสลัว หลินเซียงโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้กระจกเล็กน้อย ให้ระยะโฟกัสใกล้ขึ้นอีกหน่อย เห็นลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่บนโซฟา เอนตัวไปทางด้านหลังเล็กน้อย ในขณะที่เซี่ยหว่านนั่งอยู่ข้างเขา ถือทิชชู่คอยซับเหงื่อบนหน้าผากให้ท่าทางดูสนิทสนมกันมากหลินเซียงหรี่ตามอง เห็นเซี่ยหว่านลุกขึ้นหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา แต่ขาของเธอดูไม่ค่อยมั่นคง ร่างกายของเธอเซไปสองสามครั้ง แล้วก็ล้มลงบนตักของลู่สือเยี่ยนโดยตรง"ถ่ายวิดีโอเก็บไว้ไหม?"จู่ ๆ เสียงพูดติดตลกก็ดังขึ้นข้างหูหลินเซียงหันกลับไปทันที เห็นฉินโหย่วหานที่ไม่รู้ทำตามเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ กำลังโน้มตัวลงเล็กน้อย หรี่ตามองเข้าไปข้างในเขาสูงกว่าเธอ แต่พอเอนตัวลงมาแบบนี้ ความสูงของทั้งสองคนก็กลับไม่ต่างกันมากนัก ตอนที่เธอหันกลับไป เกือบจะชนเข้ากับใบหน้าของเขาอยู่แล้ว!หลินเซียงตกใจรีบผลักเขาออก "ไม่ ไม่ต้องก็ได้"ฉินโหย่วหานค่อย ๆ ยืดตัวตรงขึ้น มองดูท่าทางตกใจกลัวของเธอแล้วก็ยิ้มร่า "ไม่ถ่ายวิดีโอ แล้วจะเก็บหลักฐานไว้ยังไงล่ะ?"ตอนนี้หลินเซียงสงบสติอารมณ์ลงแล้ว เธอแสยะยิ้ม เดินตรงไปเปิดประตูห้องส่วนตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวมีแค่ลู

"ตอนนี้ผมอยากเย็บปากคุณซะ"ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชาหลินเซียง "แต่คงไม่ได้หรอก ที่นี่ไม่มี..."แต่เธอยังพูดไม่ทันจบ จูบอันเร่าร้อนของชายหนุ่มก็ประทับลงมาจูบนั้นรุนแรงและเร่งรีบราวกับต้องการระบายความรู้สึกบางอย่างความใกล้ชิดที่ยากจะแยกออกทำให้หลินเซียงหายใจลำบากเธอเอื้อมมือไปผลักไหล่เขา แต่ข้อมือของเธอกลับถูกมือข้างหนึ่งของเขาคว้าไว้แล้วกดไปด้านหลังโดยตรง ทำให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับเขามากยิ่งขึ้นหลินเซียงคว้าโอกาสนี้กัดริมฝีปากของเขาโดยตรง แต่เขาก็ไม่ได้หยุดแม้แต่น้อย กลับจูบอย่างหนักหน่วงยิ่งขึ้นจบแล้ว...เธอจะขาดอากาศหายใจตาย!ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าหรือเปล่า?เธอเสียใจจริง ๆ ที่เข้ามาเร็วเกินไป น่าจะรอให้พวกเขาเสร็จกิจเสียก่อนแล้วค่อยเข้ามา เธอก็คงไม่ต้องถูกกระทำแบบนี้นิ้วมือเรียวของเขาสอดเข้าไปในชายเสื้อของเธอ ก่อให้เกิดความรู้สึกวาบหวามไปทั่วทุกจุดอ่อนไหวบนร่างกายเนื้อตัวเธอสั่นเทาและอ่อนแรงลงราวกับรู้ว่าเธอไม่มีแรงดิ้นรนแล้ว เขาถึงยอมปล่อย แต่ปลายจมูกเขาก็ยังแตะอยู่ที่ปลายจมูกของเธอ"หลินเซียง คุณไปสนิทสนมกับฉินโหย่วหานได้ยังไง? รู้ไหมว่าเขาเป็นคนแบบไหน?"หลิน

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทันทีลู่สือเยี่ยนพูดเย็นชา "คุณเสนอเงื่อนไขมากมายแล้ว คราวนี้ถึงตาผมบ้าง"หลินเซียงเบิกตากว้าง "อะไร?! บ้ารึเปล่า? คุณเอาชีวิตฉันไปเสี่ยงไม่พอ คุณยังจะมาต่อรองกับฉันอีกงั้นเหรอ? คุณนี่หน้าด้านจริง ๆ"ลู่สือเยี่ยน "..."อยากบีบคอเธอให้ตายซะจริง!"ต่อไปนี้ ผมขอสั่งให้คุณอยู่ห่างจากฉินโหย่วหาน"หลินเซียง "นั่นคงไม่ได้""หืม"ลู่สือเยี่ยนหรี่ตามองด้วยความไม่พอใจหลินเซียงพูด "เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตฉันไว้ ถ้าไม่มีเขา ฉันคงตายไปแล้ว ดังนั้นฉันไม่มีทางตีตัวออกห่างจากเขาได้ ในอนาคตฉันยังต้องหาโอกาสตอบแทนบุญคุณเขาด้วย"ลู่สือเยี่ยน "จะตอบแทนบุญคุณยังไง เอาตัวไปแลกเลยรึไง?"หลินเซียง "เอ่อ... ถ้าเขาต้องการก็ใช่ว่าไม่ได้""หลินเซียง!"น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนหนักแน่นขึ้น "ผมไม่ได้ล้อเล่นกับคุณอยู่นะ"สีหน้าของหลินเซียงค่อย ๆ สงบลง "ฉันก็ไม่ได้ล้อเล่นกับคุณเหมือนกัน ลู่สือเยี่ยน ฉันคิดว่าคุณคงไม่อยากให้เรื่องราวบานปลายไปมากกว่านี้หรอกนะ หย่ากันโดยดีซะ หรือไม่ก็ตอบตกลงตามเงื่อนไขของฉัน"ลู่สือเยี่ยนพูดเย็นชา “คุณจะทำให้เรื่องมันบานปลายไปกว่านี้ยังไงไม่ทราบ"หลินเ

ซือเยี่ยนถึงกับอึ้งไปเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน เขาก็รู้สึกละอายใจเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว คุณชายลู่สือเยี่ยนหายตัวไปอย่างกะทันหัน ทั้งตระกูลลู่ก็ไม่มีความสงบสุขเลย ลูกน้องของลู่สือเยี่ยนในอดีตเริ่มออกตามหา แต่ก็ไม่พบด้วยสถานการณ์ของลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น หากมีใครคิดจะทำร้ายเขา เขาก็คงถูกปองร้ายได้อย่างง่ายดายต่อมา ลู่สือเยี่ยนก็ติดต่อซือเยี่ยนด้วยตัวเอง พวกเขาก็เลยรู้ว่าเขาหายไปไหนตลอดทั้งปีที่ผ่านมาเป็นหลินเซียงที่พาลู่สือเยี่ยนกลับบ้านหลินเซียงคือผู้มีพระคุณต่อลู่สือเยี่ยนเซี่ยหว่านก็มีพระคุณต่อลู่สือเยี่ยนเช่นกันแต่ซือเยี่ยนกลับจดจำแต่เพียงเซี่ยหว่าน และลืมหลินเซียงไปเขายกมือขึ้นตบหน้าตัวเอง "ผมผิดไปแล้ว"ฟู่จิ่นซิวบอกว่า "นายพูดกับฉันไปก็ไม่มีประโยชน์ เรื่องนี้ต้องไปขอโทษหลินเซียง ถ้าเธอให้อภัยนาย ลู่สือเยี่ยนก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร""ครับ ผมเข้าใจแล้ว!"ซือเยี่ยนพูดจบก็วางสายทันทีฟู่จิ่นซิว "เฮ้ย ฉันยังพูดไม่จบ..."เมื่อเห็นว่าสายถูกตัดไปแล้ว เขาก็ทำเสียงจิ๊ในปากสองสามครั้ง ช่างเป็นคนหัวแข็งจริง ๆ!หลินเซียงกลับไปที่เฟิงหลินหย่วนโดยตรง ห้องเดี่ยวขนาดใหญ่ว่างเปล่า เธอเดิ