All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 351 - Chapter 360

ในขณะนั้นเอง เธอได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง ไม่ไกลไม่ใกล้ แต่กลับทำให้หัวใจของเธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก รอบ ๆ มีร้านค้ามีการติดกล้องวงจรปิด แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจการเผชิญหน้ากับเหตุการณ์สองครั้งก่อนหน้านี้ทำให้เธอระมัดระวังตัวมากขึ้น เธอเร่งฝีเท้าเดินเร็วขึ้น และฝีเท้าที่ตามมาก็เร่งขึ้นเช่นกันหลินเซียงไม่กล้าหันหลังกลับไปมอง!เธอมองเห็นร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง จึงรีบวิ่งไปที่นั่น!จนกระทั่งเมื่อเธอเข้าไปในร้านสะดวกซื้อและหันหลังกลับไปมอง ก็เห็นผู้ชายคนนั้นยังคงยืนอยู่ข้างนอก แต่เมื่อเห็นว่าเธอเข้ามาในร้าน เขาก็ไม่ได้ตามเข้ามาในตอนนี้ หลินเซียงรู้สึกหวาดกลัวจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เธอไม่กล้าออกจากร้าน รีบไปนั่งข้างหน้าต่างและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อติดต่อใครสักคน แต่จะโทรหาคนดีล่ะ?ท่าทางของลู่สือเยี่ยนเมื่อครู่นี้ดูน่ากลัว ชัดเจนว่าไม่อยากเจอหน้าเธออีก ถ้าโทรหาเขา เขาจะรับสายไหม?แต่ถ้าไม่ใช่ลู่สือเยี่ยน จะมีใครช่วยเธอได้อีก?หลินเซียงรู้สึกหมดหนทางเป็นครั้งแรกเมืองใหญ่ขนาดนี้ เธอเหมือนไม่มีใครให้ขอความช่วยเหลือเธอค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออก เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห

ผู้หญิงสองคนมองผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นโบกมือ จากนั้นพวกเขาก็พาหลินเซียงไปตามทางเล็ก ๆปลายทางมีรถตู้คันหนึ่ง ถ้าหลินเซียงขึ้นรถตู้ เธอก็ไม่มีโอกาสรอดอีกแล้วตลอดทาง เธอไม่ได้ดิ้นรน ภายในใจเต็มไปด้วยความเศร้าโศก น้ำตาไหลไม่หยุด ราบกับสายลูกปัดที่ขาดวิ่นจนกระทั่งเห็นรถตู้ ขนตายาวของเธอก็สั่นไหวทันใดนั้นเธอก็ออกแรงที่มือ ก่อนจะบิดแขนของผู้หญิงสองคนนั้น“ว้าย!”ผู้หญิงทั้งสองคนร้องออกมา ก่อนจะรีบปล่อยหลินเซียง!บริเวณที่ถูกหลินเซียงบิดทิ้งรอยแผลเป็นฝังลึกเอาไว้!หลินเซียงใช้โอกาสนี้ หันหลังวิ่งหนี!ต้องวิ่ง!เธอจะไม่ยอมแพ้!“นังบ้าเอ๊ย รีบตามไป!”จากด้านหลัง เสียงด่าทอของผู้ชายดังขึ้นเป็ดที่ถึงปากกรงแล้วแต่กลับบินหนีไป เขาโกรธยิ่งกว่าอะไรซะอีก!ความกลัวและความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ ทำให้หลินเซียงมีแรงฮึดสู้มากขึ้น จนพวกเขาตามไม่ทัน!หลินเซียงกัดฟัน รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก!นั่นเป็นเพราะการออกกำลังกายอย่างหนัก ทำให้หายใจไม่สะดวกแต่ในขณะนั้น มีคนวิ่งตรงมาจากด้านหน้า!สีหน้าของหลินเซียงดูแย่ลงไปอีก!หรือว่าพวกเขายังมีพวกเดียวกันคอยดักอยู่?ไม่นานนักเธอก็เห็นหน้าคนที

ลู่สือเยี่ยนโอบกอดเธอไว้แน่นราวกับจะบดขยี้เธอเข้าไปในกระดูกและเลือดเนื้อ“เป็นไปไม่ได้”เสียงของเขาแหบพร่า โอบกอดเธอไว้แน่น “หลินเซียง ผมจะไม่หย่ากับคุณ”หลินเซียงหลับตาลง “งั้นก็ปล่อยตัวจ้าวข่ายซะ”ครั้งนี้ลู่สือเยี่ยนไม่ขยับตัว และไม่พูดอะไรความเงียบครอบงำพวกเขาอยู่เกือบนาที ก่อนที่เขาจะปล่อยเธอ และเอามือประคองใบหน้าเธอไว้ และพูดว่า “หลินเซียง ผมจะชดเชยให้คุณทุกอย่าง ไม่ว่าคุณอยากได้อะไรผมก็จะให้ แต่สองเรื่องนี้ ผมคงทำให้ไม่ได้จริง ๆ”หลินเซียงหัวเราะเยาะ “คุณนี่หน้าไหว้หลังหลอกจริง ๆ ปากพูดว่าจะให้ทุกอย่าง แต่เงื่อนไขที่ฉันเสนอ คุณกลับปฏิเสธทั้งหมด”ลู่สือเยี่ยนเม้มริมฝีปาก เขาไม่ได้ตอบโต้ต่อการตำหนิและการเยาะเย้ยของเธอเขาจ้องมองใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเธอ ใช้มือเช็ดน้ำตาให้ พูดเสียงเบา “หลินเซียง ขอเรื่องอื่นเถอะ”หลินเซียงผลักมือเขาออก “ฉันไม่สนใจเรื่องอื่น”เขามองดูใบหน้าที่เย็นชาของเธอ ริมฝีปากของเธอแดงและบวมเพราะถูกเขาจูบ ดูเย้ายวน แต่สีหน้าของเธอกลับไร้อารมณ์ราวกับว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรอีกแล้วเขามองเธอนานมากโดยไม่พูดอะไรหลินเซียงผลักเขาออก และพูดว่า “ออกไปได

หลินเซียงมองเขา “คุณรู้ไหมว่าเมื่อคืนตอนฉันโดนผู้ชายคนนั้นไล่ล่า และถูกผู้หญิงสองคนหลอก ฉันกำลังคิดอะไรอยู่?”ลู่สือเยี่ยนหยุดการกระทำของเขา ริมฝีปากบางของเขาเม้มเป็นเส้นตรงหลินเซียงหัวเราะอย่างขมขื่น “ฉันคิดว่า ฉันบอกคุณแล้วแท้ ๆ ว่าฉันตกอยู่ในอันตราย ทำไมคุณถึงไม่มา? เราเป็นสามีภรรยากันมานาน คุณเองก็ยังมีจิตสำนึกของความเป็นอาเยี่ยนอยู่ ทำไมถึงไม่มา? ถ้า…ถ้าเป็นอาเยี่ยน เขาต้องมาแน่ แล้วเขาก็จะไม่ไล่ฉันลงจากรถอย่างหยาบคายแบบนั้น”ขณะที่เธอกำลังพูด น้ำตาของเธอไหลรินลงมาเป็นสาย ความหวาดกลัวเมื่อคืนนี้ย้อนกลับมาอีกครั้งดวงตาของเธอคลอไปด้วยน้ำตา“ลู่สือเยี่ยน บอกฉันสิ ทำไม? ทำไมฉันบอกคุณแล้วว่าฉันตกอยู่ในอันตราย แต่คุณกลับไม่มา?”ลมหายใจของลู่สือเยี่ยนติดขัดอีกครั้ง เขากอดเธอไว้แน่น พูดเสียงแหบพร่าว่า “ขอโทษ หลินเซียง”นั่นคือสิ่งเดียวที่เขาพูดได้ พอเขาได้รับโทรศัพท์จากเธอ เขารีบไปในทันที แต่แล้วเขาก็คิดถึงเรื่องหนึ่ง เธอเต็มใจที่จะลดท่าทีลงเพื่อขอร้องเรื่องจ้าวข่าย การที่เธอขอความช่วยเหลือจากเขาอาจเป็นการจงใจหรือเปล่า?จงใจให้เขากลับไปหา?ดังนั้นเมื่อเซี่ยหว่านโทรมา เขาจึงไปหา

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นด้วยประสบการณ์ที่เคยถูกไล่ออกไปหลายครั้ง ลุงจ้าวไม่ได้เปิดประตูทันที แต่ไปดูที่ช่องส่องตาแมวมีผู้ชายสองคนแต่งตัวด้วยชุดสูทยืนอยู่ด้านนอกทางโทรศัพท์ หลี่ซูฮว๋าภรรยาของเขายังคงพูดตะกุกตะกักอย่างไม่เป็นศัพท์ เห็นได้ชัดว่าตกใจมากเสียงกริ่งประตูดังขึ้นอีกครั้ง ลุงจ้าวตกใจอย่างเห็นได้ชัด เขาพูดว่า “อย่าเพิ่งทำอะไรนะ ขอผมคุยธุระเดี๋ยว”พูดจบ เขาก็วางสาย แล้วเปิดประตูทันที“พวกคุณเป็นใคร?”หนึ่งในผู้ชายสวมชุดสูทยื่นมือออกมา ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วพูดว่า “คุณจ้าวครับ ผมเป็นผู้ช่วยประธานบริษัทดีเคกรุ๊ป ชื่อซ่งจั่ว ส่วนนี่คือทนายความเจียงหาน เราสองคนมาเพื่อคุยเรื่องบางอย่างกับคุณครับ ไม่ทราบว่าคุณสะดวกไหม?”ลุงจ้าวจ้องมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง พวกเขาไม่ใช่เจ้าของบ้าน ไม่ได้มาไล่เขาออกไป งั้นพวกเขามาทำอะไร?ลุงจ้าวหลีกทางให้ “เชิญเข้ามาก่อนครับ”ซ่งจั่วพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเข้าไปในบ้านพร้อมกับเจียงหานพอนั่งลงบนโซฟา เจียงหานหยิบเอกสารสองฉบับวางไว้บนโต๊ะลุงจ้าวถาม “นี่คืออะไร?”ซ่งจั่วยิ้มแล้วพูดว่า “คุณจ้าวครับ เชื่อว่าคุณคงรู้แล้ว เรื่องที่