All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 331 - Chapter 340

ขณะที่ความอดทนของเธอใกล้จะถึงขีดจำกัด เขาก็หันกลับมาและเดินตรงไปยังวิลล่าอ่าวสีคราม"ตามมา" เขาเอ่ยเสียงเย็นชาโดยไม่หันมามอง เหมือนมั่นใจว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเชื่อฟังคำสั่ง หญิงสาวกำมือแน่น เธอไม่มีอำนาจหรือเส้นสายใด ๆ การหนีรอดจากเงื้อมมือของเขาเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในที่สุดเธอก็เดินตามเขาไป แต่แทนที่จะเข้าไปในวิลล่า เขากลับเดินตรงไปยังสวน แววตาของเธอฉายแววสงสัย ทำไมต้องมาที่นี่? เขาจะทำอะไร? ไม่นานเธอก็ได้คำตอบ ส่วนลึกที่สุดของสวนมีอาคารสองชั้นตั้งตระหง่านอยู่ มีบอดี้การ์ดหลายคนยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู "ท่านประธานลู่" บอดี้การ์ดทุกคนก้มศีรษะลงด้วยความเคารพเมื่อเห็นลู่สือเยี่ยน "เปิดประตู" ลู่สือเยี่ยนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยิบกุญแจออกมาไขประตูอาคาร หลินเซียงยืนอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย เธอขมวดคิ้วขณะมองเข้าไปในอาคารที่มืดมิด แต่ก็สามารถมองเห็นเงาราง ๆ ของใครบางคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ทันใดนั้นแสงสว่างวาบก็ส่องเข้าไป ทำให้คนที่อยู่ข้างในต้องยกมือขึ้นบังแสง หลังจากที่ปรับสายตาได้แล้ว เธอก็รีบลุกขึ้นยืนและวิ่งออกมา บอดี้การ์ดรีบเข้

หลินเซียงมองเขาด้วยสายตาสงบนิ่ง แต่คำพูดกลับเย็นชาเล็กน้อย “แต่ลู่สือเยี่ยน ท้ายที่สุดแล้วประเด็นหลักก็คือคุณไม่เชื่อใจฉัน”ลู่สือเยี่ยนขมวดคิ้วหลินเซียงพูดเบา ๆ “ครั้งนี้เธอยอมชี้แจงชัดเจนก็จริง แต่ถ้าครั้งหน้ามีคนใส่ร้ายฉันอีก แล้วอีกฝ่ายชี้แจงไม่ได้ คุณก็จะคิดว่าฉันเป็นคนทำใช่ไหม?”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเป็นเส้นตรงเขายังไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเชื่อเธออย่างสนิทใจหรือไม่เขาหลับตาลง ภาพบางอย่างฉายขึ้นในสมองทันที ผู้หญิงคนหนึ่งถือของเล่นมาล้อเล่นกับเขา เขารับไว้ด้วยความดีใจ แต่ทันทีที่ยื่นมืออกไปจับ ของเล่นก็ระเบิดขึ้นมือของเขาเลือดไหล…เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมากมายนับไม่ถ้วนหลินเซียงกล่าวว่า “ดังนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดแบบนี้ซ้ำ ๆ เราหย่ากันดีไหม?”หย่ากันไม่ว่าเขาจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่เกี่ยวข้องกับเธออีกแล้วเธอก็ไม่ต้องเสียใจหรือทุกข์ใจกับการกระทำของเขาอีกต่อไปลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างเย็นชา “พูดมาตั้งเยอะ เป้าหมายของคุณก็ยังคงเป็นการหย่า หลินเซียง คุณเลิกคิดไปได้เลย!”หลินเซียงกัดริมฝีปากก็ยังล้มเหลวอยู่ดีเฮ้อ…“คุณหนูเซี่ย?”ในขณะนั้น เส

“ได้” ซ่งซ่งตอบตกลงทันที“งั้นเธอก็กินยาเถอะ ถ้าอยู่ที่นั่นแล้วไม่ชินก็กลับมา ฉันจะดูแลเธอเอง ทำของอร่อย ๆ ให้เธอกินทุกมื้อเลย” หลินเซียงพูด“พูดแบบนี้ น้ำลายฉันไหลแล้ว ฉันจะรีบกลับเลย รอฉันด้วยนะ!” ซ่งซ่งพูด“อืม” หลังจากวางสาย หลินเซียงก็ยังคงเป็นกังวล ก่อนหน้านี้ซ่งซ่งอยู่กับฟู่จิ่นซิ่ว เธอได้รับบาดเจ็บแบบนี้แล้ว ฟู่จิ่นซิ่วรู้หรือเปล่า?แต่ว่าเธอไม่มีเบอร์ของฟู่จิ่นซิ่ว หลินเซียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดโทรหาลู่สือเยี่ยน ภายในห้องทำงานโทนสีเย็นยะเยือก บรรยากาศอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก ตอนที่ฟู่จิ่นซิ่วเข้ามาก็เห็นลู่สือเยี่ยนทำหน้าบึ้งตึง ราวกับใครติดหนี้เขาอยู่หลายร้อยล้าน“จุ๊ ๆ เกิดอะไรขึ้น? อารมณ์ไม่ดีอีกแล้วเหรอ?” ฟู่จิ่นซิ่วเลื่อนเก้าอี้นั่งลงฝั่งตรงข้ามเขา แล้วถามอย่างไม่เกรงใจ ลู่สือเยี่ยนโยนเอกสารปึกหนึ่งมาตรงหน้าเขา “นายดูเองแล้วกัน” ฟู่จิ่นซิ่วหยิบขึ้นมาดู เห็นว่าเป็นโครงการที่ดีเคกรุ๊ปเพิ่งจะไปเจรจาติดต่อมา แต่กลับถูกบริษัทลู่กรุ๊ปตัดหน้าไป!ลู่เจิ้งหรงแย่งโครงการจากมือลูกชายตัวเอง?ฟู่จิ่นซิ่วเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ “ตาแก่นั่นคิดจะทำอะไร? ไม่กลัว

ซืออวี่ยื่นชานมในมือให้หลินเซียง "ดื่มชานมแทนดีกว่าค่ะ กาแฟมันขม ดื่มไม่อร่อยหรอก"หลินเซียงรับมา "ขอบคุณนะคะ"ซืออวี่พูดต่อ "เราเข้าไปดูข้างในกันก่อน ตึกนี้มีห้องว่างสองห้อง นายหน้าบอกว่าไม่เลว แต่ฉันไม่ค่อยรู้สึกคลิกเท่าไหร่ วานคุณช่วยเข้าไปดูให้หน่อย"หลินเซียงตอบ "เรื่องแบบนี้ฉันก็ไม่เชี่ยวชาญหรอก ว่าแต่คุณจะเปิดสตูดิโออะไรเหรอ?""สตูดิโอออกแบบสถาปัตยกรรมค่ะ" ซืออวี่ตอบหลินเซียงได้ยินดังนั้น ดวงตาก็เป็นประกาย เพราะตัวเธอเองก็เป็นสถาปนิกเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ซืออวี่จึงหันมาถามหลินเซียง "ฉันเห็นประวัติส่วนตัวของคุณแล้ว คุณเองก็เป็นสถาปนิกไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ทำงานที่ไหนอยู่เหรอคะ?""ฉันไม่ได้ทำงานแล้วค่ะ" หลินเซียงตอบดวงตาของซืออวี่เป็นประกายทันที "ถ้าอย่างนั้นคุณมาทำงานที่สตูดิโอของฉันดีไหม? รับรองเลยว่าเงินเดือนและสวัสดิการดีกว่าที่เก่าของคุณแน่นอน เวลาทำงานก็ยืดหยุ่น ฉันจะไม่เข้าไปก้าวก่ายไอเดียของคุณด้วย ลองรับไว้พิจารณาดูหน่อยไหม?"หลินเซียงไม่คิดว่าซืออวี่จะชวนเธอทำงานตรง ๆ แบบนี้ เธอจึงยิ้มเล็กน้อย ก่อนปฏิเสธอย่างสุภาพ "ขอบคุณมากค่ะ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่อยากทำงาน เพราะฉันอ

ภาพใบหน้าโหดเหี้ยมของฉีเจี้ยนเย่ผุดขึ้นมาในหัว ทำให้คิ้วเรียวของหลินเซียงขมวดเข้าหากันอย่างห้ามไม่อยู่ ฉินโหย่วหานหยิบเอกสารออกมาวางตรงหน้าเธอ "ผมให้คนไปสืบเรื่องของเขาแล้ว ลองดูข้อมูลพวกนี้ก่อน"หลินเซียงรับมาเปิดอ่าน ฉีเจี้ยนเย่อายุสี่สิบกว่าปี ติดคุกสิบปี เพิ่งพ้นโทษในวันนี้ ความผิดที่เขาทำคือฆ่าคนตายโดยประมาทฉินโหย่วหานมองเธอพลางเอ่ยอย่างช้า ๆ "คุณรู้ไหมว่าเขาฆ่าใคร?"หลินเซียงส่ายหน้า ฉินโหย่วหานกล่าวต่อ "คนคนนั้นก็คือลู่จิ้นหนาน ลูกชายคนรองของตระกูลลู่ พี่ชายของลู่สือเยี่ยน"หลินเซียงไม่คุ้นเคยกับชื่อนี้เลยแม้แต่น้อยฉินโหย่วหานกล่าวต่อ "แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงอยากฆ่าคุณ หลังจากผมสืบเรื่องนี้แล้วก็พบว่าตอนที่เขาลักพาตัวลูกชายทั้งสองคนของตระกูลลู่ มีคนไปแจ้งตำรวจ เขาโกรธมากเลยเผาสองพี่น้องตาย ลู่จิ้นหนานโชคร้ายเสียชีวิต ส่วนอีกคนหนึ่งรอดไปได้อย่างหวุดหวิด"สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธอ "ผมเดาว่าคนที่แจ้งตำรวจอาจจะเป็นคุณหลินเซียง คุณจำเรื่องพวกนี้ไม่ได้จริง ๆ เหรอ?"แววตาของหลินเซียงเต็มไปด้วยความสับสน แจ้งตำรวจ?ลักพาตัว?เธอพยายามนึกเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่มีควา