All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 341 - Chapter 350

“เซียงเซียง ลุงหมดหนทางแล้วจริง ๆ ช่วยลุงหน่อยได้ไหม!”ทันทีที่รับสาย เสียงสั่นเครือของลุงจ้าวก็ดังขึ้น ชายวัยกลางคนผู้น่าสงสาร เต็มไปด้วยความสิ้นหวังหลินเซียงตกใจ จึงรีบถามว่า “ลุงจ้าว เกิดอะไรขึ้นคะ? ค่อย ๆ พูดนะคะ”ลุงจ้าวพูดว่า “ฉันอยู่ที่เมืองอวิ๋น เล่าทางโทรศัพท์ไม่หมดหรอก เธออยู่ไหน? ลุงไปหาเธอได้ไหม?”หลินเซียงตอบตกลง “ได้ค่ะ”เธอถามที่อยู่ปัจจุบันของลุงจ้าว จากนั้นก็วางสาย รีบไปล้างหน้าแปรงฟันต่อลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่ข้างเตียง ดวงตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเธออย่างคาดคั้น “มีอะไร?”หลินเซียงพูดว่า “ไม่เกี่ยวกับคุณ”ใบหน้าของลู่สือเยี่ยนมืดลงเขาเป็นสามีเธอนะ!เกิดเรื่องทั้งที แต่เธอกลับแสดงท่าทีแบบนี้!แต่ตอนนี้หลินเซียงไม่มีเวลาสนใจอารมณ์ของเขา เธอหยิบกุญแจ ลากเขาออกจากบ้านไปทันที“ฉันไปก่อนนะ”เธอปิดประตู ไม่สนใจลู่สือเยี่ยนเลยสักนิดขณะยืนอยู่ที่ทางเดิน ใบหน้าของลู่สือเยี่ยนยิ่งดูแย่ลงไปอีกเขายังไม่ทันได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย เธอก็ไล่เขาออกมาแล้วเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาซือเยี่ยน “ตามเธอไป ดูว่าเกิดอะไรขึ้น”ซือเยี่ยน “ครับ”…ลุงจ้าวอาศัยอยู่ในโรงแรมราคาถูก เ

ตอนนั้นเขาสะบัดมือของลู่จิ้นหนานออก “ผมทำหรือไม่ทำ เกี่ยวอะไรกับพี่ด้วย?”เขาเดินจากไป ลู่จิ้นหนานตะโกนเรียกชื่อเขาอยู่ข้างหลัง แต่เขาไม่หันหลังกลับลู่สือเยี่ยนหลับตาแน่น เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเย็นชาในขณะนั้น อวิ๋นหลานเดินเข้ามา วางชาถ้วยหนึ่งไว้ข้าง ๆ ลู่เจิ้งหรง พูดว่า “คุยกันเสร็จแล้วเหรอคะ? หลินเซียงมาน่ะค่ะ ตอนนี้รออยู่ข้างนอก”ลู่สือเยี่ยนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง และเห็นหลินเซียงยืนอยู่ข้างล่างแสงแดดแรงมาก แต่เธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะเข้ามาข้างในเขารู้ว่าเธอไม่ชอบที่นี่“เธอมาที่นี่ทำไม?”ลู่สือเยี่ยนถามเสียงต่ำอวิ๋นหลานพูดว่า “คนรับใช้บอกฉันว่า เธอมาหาจ้าวข่าย ดูเหมือนจะมาขอร้องแทน”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเป็นเส้นตรงลู่เจิ้งหรงมองลู่สือเยี่ยนด้วยสีหน้าเย็นชา “สือเยี่ยน แกควรรู้นะว่าต้องทำยังไง!”อวิ๋นหลานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่าจริงจังขนาดนั้นเลยค่ะ ของก็ได้คืนมาแล้ว อาจจะเป็นเพราะจ้าวข่ายเผลอทำพลาดไป ในเมื่อหลินเซียงรู้จักกับเขา ถ้าอย่างนั้นปล่อยไปก็ได้นี่คะ?”“หลินเซียงคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?” ลู่เจิ้งห

หลินเซียงออกไปซื้อของที่ตลาดแล้วรีบกลับมาบ้านทันที เธอกำลังรอข้อความตอบกลับจากลู่สือเยี่ยน แต่เมื่อส่งข้อความไปแล้ว กลับเงียบหายไปเหมือนหินจมลงสู่ทะเล ลู่สือเยี่ยนไม่ได้ตอบกลับเธอเลยเป็นอะไรอีกล่ะ?ตอนเช้าเขายังปกติดี ทำไมตอนนี้ถึงทำเหมือนเป็นคนละคนไปได้?เกิดปัญหาอะไรขึ้นกันแน่?หลินเซียงคิดไม่ออกตอนนี้บ่ายคล้อยแล้วเมื่อเห็นดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ตกดิน ใจของเธอก็จมลงไปด้วยเธอไม่รู้ว่าตระกูลลู่คิดอะไร จับจ้าวข่ายไปทรมาน แถมยังขู่ว่าจะจับเขาติดคุก แต่กลับส่งรูปแบบนั้นให้ลุงจ้าวเป็นฝีมืออวิ๋นหลานหรือลู่เจิ้งหรง?พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่?ทำไมต้องเล่นงานคนขับรถคนธรรมดาคนนี้ด้วย?ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา คิดว่าเป็นลู่สือเยี่ยน แต่กลับกลายเป็นลุงจ้าว“ฮัลโหล ลุง เกิดอะไรขึ้นคะ?”หลินเซียงรับสายแล้วรีบถามเสียงของลุงจ้าวดังขึ้นอย่างร้อนรน “เซียงเซียง คนจากบ้านนั้นมาหาลุง บอกให้ลุงออกจากเมืองอวิ๋นเฉิง แถมยังให้เงินลุงด้วย ไม่ให้ลุงไปยุ่งกับจ้าวข่ายอีก ได้ยังไงกัน? จ้าวข่ายเป็นลูกชายคนเดียวของลุงนะ พอลุงไม่รับเงินพวกเขา พว

หลินเซียงพยักหน้าซือเยี่ยนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก ไม่นานก็หันไปมองเธอ และพูดว่า “ผมจะพาคุณไปครับ”หลินเซียงยิ้มบาง ๆ “อืม”บาร์ [เจวี๋ยเซ่อ]หลินเซียงลงจากรถ หันไปถามซือเยี่ยน “ลู่สือเยี่ยนอยู่ที่นี่เหรอ?”ซือเยี่ยนพยักหน้า “ใช่ครับ”ดวงตาของหลินเซียงแน่วแน่ แล้วเดินตรงเข้าไปข้างในบาร์แห่งนี้มีขนาดใหญ่ แบ่งออกเป็นสามชั้นชั้นหนึ่งเป็นล็อบบี้ มีเวที มีโซฟา ชั้นหนึ่งคึกคักมากที่สุดชั้นสองและชั้นสามมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า มักจะเป็นที่สังสรรค์ของคนรวยทั้งหลายหลินเซียงเดินไปที่เคาน์เตอร์ และถามว่า “ลู่สือเยี่ยนอยู่ชั้นไหนคะ?”พนักงานข้างหลังตกใจ ก่อนจะส่ายหัว “ฉันไม่รู้จักคนที่คุณพูดถึงค่ะ”ได้ยินดังนั้น คิ้วของหลินเซียงขมวดเข้าหากันคนคนนี้ไม่รู้จักลู่สือเยี่ยนจริงเหรอ?งั้นเธอต้องขึ้นไปชั้นบน ค้นหาทีละห้องสินะ?ดูเหมือนจะต้องทำอย่างนั้นหลินเซียงเดินไปที่ชั้นสอง แต่ตรงทางขึ้นบันได กลับถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนรูปร่างกำยำขวางไว้“ไม่มีการนัดหมาย ห้ามขึ้นครับ!”หลินเซียง “…”เธอหันไปมองซือเยี่ยน ก่อนจะเอนหัวเล็กน้อยซือเยี่ยนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย จัด

ในมุมมืดของห้อง บรรยากาศเต็มไปด้วยความเย้ายวนริมฝีปากของทั้งสองคนมีรสของเหล้าเจือปนลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นยืน ดึงหลินเซียงออกจากห้องส่วนตัวทันทีพอออกไปแล้ว ก็เห็นซือเยี่ยนยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนกับเทพเจ้าเฝ้าประตู จ้องมองเขาอยู่ลู่สือเยี่ยนเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา ไม่สนใจด้วยซ้ำ ดึงหลินเซียงออกจากบาร์เจวี๋ยเซ่อไปทันทีพอขึ้นรถ ทุกอย่างก็เริ่มควบคุมไม่ได้ลู่สือเยี่ยนประคองใบหน้าเธอ บดจูบเธอด้วยความเร่งรีบและรุนแรง ทันทีที่กดปุ่ม แผงกั้นตรงกลางก็เลื่อนลงมา บังสายตาจากด้านหน้าพื้นที่ด้านหลังแคบลงทันทีหลินเซียงถูกจูบจนรับมือไม่ไหวเธอผลักเขาออกไปโดยไม่รู้ตัวลู่สือเยี่ยนก็ไม่ได้ต่อสู้กับการผลักของเธอ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวของเขามองเธออย่างเย็นชา พลางเอนหลังพิงเบาะแล้ว พูดว่า “ลืมไป ต้องให้คุณเป็นฝ่ายรุกสิ”หลินเซียงหายใจไม่ทั่วท้องเธอจะรุกยังไง?เรื่องแบบนี้ ปกติเขาเป็นคนควบคุมเสมอไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน เขาเป็นฝ่ายที่แข็งแกร่งกว่า ไม่มีโอกาสที่เธอจะตอบโต้ลู่สือเยี่ยนหยิบบุหรี่ออกมาอีกมวน ก่อนจะจุดไฟ พื้นที่ด้านหลังจึงคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่หลินเซียงทนกลิ่นนี้ไม่ได้ จึ