เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 340
บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 341
ลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นตามมาทันที ดวงตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเธออย่างหนักหน่วง เขาไม่พอใจท่าทีของเธออย่างมากหลินเซียงพยายามจะปิดประตู แต่ลู่สือเยี่ยนก็เบียดเข้ามาอย่างรุนแรง“คุณจะทำอะไร?”หลินเซียงมองเขาด้วยความระแวงทันทีพอร่างสูงใหญ่ของลู่สือเยี่ยนปรากฏอยู่ในห้อง ห้องก็ดูแคบลงทันที เขาถอดเสื้อผ้าออกแล้วนอนลงบนเตียงโดยตรงบ้านของซ่งซ่งมีห้องนอนสองห้อง ห้องหนึ่งเป็นห้องที่เตรียมไว้ให้เธอโดยเฉพาะตอนนี้เตียงเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธอ ลู่สือเยี่ยนหลับตาลงทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น หลินเซียงจึงพูดขึ้นทันทีว่า “ลู่สือเยี่ยน นี่เตียงฉันนะ”ลู่สือเยี่ยนตบข้างตัวเขา ดวงตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเธออย่างลึกลับ “นอนกันคนละครึ่งไง”มุมปากหลินเซียงกระตุก!เขาไม่ได้ยินที่คนพูดหรือไง?นั่นเตียงของเธอ!เขาไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ!เธอเดินไปจับแขนเขา “ลุกขึ้นเลยนะ ที่นี่ไม่มีที่ให้คุณนอน อยากนอนก็กลับบ้านไป!”แต่ร่างกายของลู่สือเยี่ยนหนักมาก เธอไม่สามารถลากเขาขึ้นได้กลับกลายเป็นว่าเขาแค่ดึงเบา ๆ เธอก็ล้มลงไปอยู่บนตัวเขาดวงตาของหลินเซียงเบิกกว้าง แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว ลู่สือเยี่ยนก็พลิกตัว
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 342
“เซียงเซียง ลุงหมดหนทางแล้วจริง ๆ ช่วยลุงหน่อยได้ไหม!”ทันทีที่รับสาย เสียงสั่นเครือของลุงจ้าวก็ดังขึ้น ชายวัยกลางคนผู้น่าสงสาร เต็มไปด้วยความสิ้นหวังหลินเซียงตกใจ จึงรีบถามว่า “ลุงจ้าว เกิดอะไรขึ้นคะ? ค่อย ๆ พูดนะคะ”ลุงจ้าวพูดว่า “ฉันอยู่ที่เมืองอวิ๋น เล่าทางโทรศัพท์ไม่หมดหรอก เธออยู่ไหน? ลุงไปหาเธอได้ไหม?”หลินเซียงตอบตกลง “ได้ค่ะ”เธอถามที่อยู่ปัจจุบันของลุงจ้าว จากนั้นก็วางสาย รีบไปล้างหน้าแปรงฟันต่อลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่ข้างเตียง ดวงตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเธออย่างคาดคั้น “มีอะไร?”หลินเซียงพูดว่า “ไม่เกี่ยวกับคุณ”ใบหน้าของลู่สือเยี่ยนมืดลงเขาเป็นสามีเธอนะ!เกิดเรื่องทั้งที แต่เธอกลับแสดงท่าทีแบบนี้!แต่ตอนนี้หลินเซียงไม่มีเวลาสนใจอารมณ์ของเขา เธอหยิบกุญแจ ลากเขาออกจากบ้านไปทันที“ฉันไปก่อนนะ”เธอปิดประตู ไม่สนใจลู่สือเยี่ยนเลยสักนิดขณะยืนอยู่ที่ทางเดิน ใบหน้าของลู่สือเยี่ยนยิ่งดูแย่ลงไปอีกเขายังไม่ทันได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย เธอก็ไล่เขาออกมาแล้วเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาซือเยี่ยน “ตามเธอไป ดูว่าเกิดอะไรขึ้น”ซือเยี่ยน “ครับ”…ลุงจ้าวอาศัยอยู่ในโรงแรมราคาถูก เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 343
หลินเซียงพูดว่า “ลุงคะ รอข่าวจากฉันอยู่ที่นี่เถอะ ถ้าฉันเจอจ้าวข่ายแล้วจะโทรหาลุงค่ะ กลัวว่าเขาจะไม่ยอมให้ฉันเข้าไปด้วยซ้ำ ถ้าอย่างนั้นเราก็เสียเที่ยวเปล่า ๆ ถูกไหมคะ?”ลุงจ้าวเอ่ยปากพึมพำอย่างไม่แน่ใจหลินเซียงยิ้มเล็กน้อย แววตาอ่อนโยน “ลุงคะ สบายใจเถอะค่ะ หนูจะหาทางช่วยจ้าวข่ายให้ได้”ตลอดสามปีในช่วงมัธยมปลาย เธอได้รับการดูแลจากครอบครัวลุงจ้าว เธอจำบุญคุณนี้ได้ดีลุงจ้าวพยักหน้า “ได้ ได้ ลุงเชื่อใจเธอนะ แต่เธอต้องระวังตัวด้วย”“ค่ะ ฉันจะระวังค่ะ”หลินเซียงลุกขึ้น ออกจากโรงแรมเล็ก ๆ เดินทางไปยังคฤหาสน์ตระกูลลู่ทันทีนี่เป็นครั้งที่สองที่เธอมาที่นี่คนเดียวครั้งแรกคือตอนที่ลู่สือเยี่ยนเพิ่งฟื้นความทรงจำ คุณย่าลู่ขอให้เธอมากินข้าวด้วยกันที่คฤหาสน์ และเธอก็ได้เห็นลู่สือเยี่ยนแสดงความอ่อนโยนต่อเซี่ยหว่านเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น หัวใจของหลินเซียงก็เจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกตอนนั้นเธอยังจมอยู่กับความเศร้าโศกอย่างเหลือจะเชื่อเมื่อไม่กี่วันก่อน อาเยี่ยนยังอ่อนโยนและเอาใจใส่เธออยู่เลย ทำไมอยู่ ๆ ถึงกลายเป็นคนละคนไปได้?สีหน้าของหลินเซียงดูงุนงง เธอคิดถึงอาเยี่ยนคิดถึงมากจริง ๆแต่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 344
ตอนนั้นเขาสะบัดมือของลู่จิ้นหนานออก “ผมทำหรือไม่ทำ เกี่ยวอะไรกับพี่ด้วย?”เขาเดินจากไป ลู่จิ้นหนานตะโกนเรียกชื่อเขาอยู่ข้างหลัง แต่เขาไม่หันหลังกลับลู่สือเยี่ยนหลับตาแน่น เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเย็นชาในขณะนั้น อวิ๋นหลานเดินเข้ามา วางชาถ้วยหนึ่งไว้ข้าง ๆ ลู่เจิ้งหรง พูดว่า “คุยกันเสร็จแล้วเหรอคะ? หลินเซียงมาน่ะค่ะ ตอนนี้รออยู่ข้างนอก”ลู่สือเยี่ยนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง และเห็นหลินเซียงยืนอยู่ข้างล่างแสงแดดแรงมาก แต่เธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะเข้ามาข้างในเขารู้ว่าเธอไม่ชอบที่นี่“เธอมาที่นี่ทำไม?”ลู่สือเยี่ยนถามเสียงต่ำอวิ๋นหลานพูดว่า “คนรับใช้บอกฉันว่า เธอมาหาจ้าวข่าย ดูเหมือนจะมาขอร้องแทน”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเป็นเส้นตรงลู่เจิ้งหรงมองลู่สือเยี่ยนด้วยสีหน้าเย็นชา “สือเยี่ยน แกควรรู้นะว่าต้องทำยังไง!”อวิ๋นหลานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่าจริงจังขนาดนั้นเลยค่ะ ของก็ได้คืนมาแล้ว อาจจะเป็นเพราะจ้าวข่ายเผลอทำพลาดไป ในเมื่อหลินเซียงรู้จักกับเขา ถ้าอย่างนั้นปล่อยไปก็ได้นี่คะ?”“หลินเซียงคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?” ลู่เจิ้งห
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 345
“ผู้ชาย”“งั้นไม่ต้องคุยกัน!”ลู่สือเยี่ยนพูดจบก็วางสายทันทีหลินเซียง “…”เธอปวดหัวเล็กน้อยลู่สือเยี่ยนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ไม่ให้โอกาสเธอพูดให้จบด้วยซ้ำไม่ได้ เธอต้องเจอเขาให้ได้ขณะที่กำลังเดินออกไป เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดู พบว่าเป็นลุงจ้าวที่โทรมา“ฮัลโหล ลุงคะ”เสียงของลุงจ้าวดังขึ้นอย่างร้อนรน “เซียงเซียง เจอจ้าวข่ายหรือยัง?”หลินเซียงพูดว่า “ยังเลยค่ะ แต่ลุงอย่าใจร้อนนะคะ หนูกำลังหาทางค่ะ”แต่ลุงจ้าวร้อนใจมาก “เขาถูกทำร้ายจนสภาพเป็นแบบนั้น ต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ เซียงเซียง ช่วยหาเขาให้เร็วที่สุดนะ อย่าให้เขาติดคุกเด็ดขาด เราสองคนมีลูกชายคนเดียว ถ้าเขาเป็นอะไรไป เราสองตายายคงอยู่ไม่ได้แล้ว!”หลินเซียงรีบปลอบโยน “ลุงคะ ใจเย็น ๆ ก่อน ตอนนี้พวกเขายังไม่ส่งจ้าวข่ายไปสถานีตำรวจ แสดงว่ายังมีทางออก หนูจะพยายามหาทางค่ะ”ลุงจ้าวถอนหายใจ “งั้นก็ฝากด้วยนะ”หลินเซียงยิ้ม “ให้เป็นหน้าที่ของหนูค่ะ”หลังจากปลอบใจอีกสองสามคำ เธอก็วางสายเธอส่งข้อความไปหาลู่สือเยี่ยนหลินเซียง: [เย็นนี้อยากกินอะไรดี?]ส่งเสร็จแล้ว เธอก็เรียกรถแท็กซี่ออกไปลู่สือเยี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 346
หลินเซียงออกไปซื้อของที่ตลาดแล้วรีบกลับมาบ้านทันที เธอกำลังรอข้อความตอบกลับจากลู่สือเยี่ยน แต่เมื่อส่งข้อความไปแล้ว กลับเงียบหายไปเหมือนหินจมลงสู่ทะเล ลู่สือเยี่ยนไม่ได้ตอบกลับเธอเลยเป็นอะไรอีกล่ะ?ตอนเช้าเขายังปกติดี ทำไมตอนนี้ถึงทำเหมือนเป็นคนละคนไปได้?เกิดปัญหาอะไรขึ้นกันแน่?หลินเซียงคิดไม่ออกตอนนี้บ่ายคล้อยแล้วเมื่อเห็นดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ตกดิน ใจของเธอก็จมลงไปด้วยเธอไม่รู้ว่าตระกูลลู่คิดอะไร จับจ้าวข่ายไปทรมาน แถมยังขู่ว่าจะจับเขาติดคุก แต่กลับส่งรูปแบบนั้นให้ลุงจ้าวเป็นฝีมืออวิ๋นหลานหรือลู่เจิ้งหรง?พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่?ทำไมต้องเล่นงานคนขับรถคนธรรมดาคนนี้ด้วย?ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา คิดว่าเป็นลู่สือเยี่ยน แต่กลับกลายเป็นลุงจ้าว“ฮัลโหล ลุง เกิดอะไรขึ้นคะ?”หลินเซียงรับสายแล้วรีบถามเสียงของลุงจ้าวดังขึ้นอย่างร้อนรน “เซียงเซียง คนจากบ้านนั้นมาหาลุง บอกให้ลุงออกจากเมืองอวิ๋นเฉิง แถมยังให้เงินลุงด้วย ไม่ให้ลุงไปยุ่งกับจ้าวข่ายอีก ได้ยังไงกัน? จ้าวข่ายเป็นลูกชายคนเดียวของลุงนะ พอลุงไม่รับเงินพวกเขา พว
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 347
เธอไม่ยอมแพ้ กดกริ่งต่อไป แต่ก็ยังไม่มีใครออกมาเปิดประตู ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ บรรยากาศยามฤดูใบไม้ร่วงเต็มไปด้วยความเย็น ลมที่พัดมาก็พาเอาความหนาวเย็นมาแตะผิว หลินเซียงลดมือลงและถอนหายใจอย่างจนใจ ก่อนจะหันหลังกลับและเดินจากไปเธอไปที่โรงแรมทันที แต่พอเข้าไปก็เห็นผู้จัดการโรงแรมกำลังไล่ลุงจ้าว“คุณครับ ที่นี่กำลังจะปิดปรับปรุง รบกวนออกไปด้วยครับ”ลุงจ้าวพูดว่า “ตอนที่ผมมายังปกติดีอยู่เลย ทำไมไม่นานก็จะปิดปรับปรุงแล้วล่ะ?”ผู้จัดการพูดว่า “คุณครับ อย่าทำให้เราลำบากเลยครับ”หลินเซียงเดินเข้าไป พูดว่า “ที่นี่ปิดปรับปรุงจริง ๆ หรือว่ามีคนสั่งให้พวกคุณทำ? ถ้าไม่ยอมบอก ฉันจะทำให้พวกคุณต้องปิดปรับปรุงจริง ๆ!”ผู้จัดการเห็นเธอแล้วก็ตกใจเล็กน้อย พูดว่า “ขอโทษครับ เรื่องนี้ผมไม่มีสิทธิ์บอก ขอโทษจริง ๆ ครับ ค่าห้องที่คุณจ่าย เราจะคืนให้เต็มจำนวน”สีหน้าของหลินเซียงดูไม่ดีนัก เธอหันไปมองลุงจ้าว “ลุงคะ เราไปกันเถอะ”พนักงานโรงแรมเหล่านี้ก็ทำตามคำสั่งจากเบื้องบนเหมือนกันลุงจ้าวยกกระเป๋า เดินตามหลังหลินเซียง ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“ตอนนี้จะทำยังไงดี? ตระกูลนี้ชัดเจนแล้วว่าไม่ปล่อย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 348
หลินเซียงพยักหน้าซือเยี่ยนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก ไม่นานก็หันไปมองเธอ และพูดว่า “ผมจะพาคุณไปครับ”หลินเซียงยิ้มบาง ๆ “อืม”บาร์ [เจวี๋ยเซ่อ]หลินเซียงลงจากรถ หันไปถามซือเยี่ยน “ลู่สือเยี่ยนอยู่ที่นี่เหรอ?”ซือเยี่ยนพยักหน้า “ใช่ครับ”ดวงตาของหลินเซียงแน่วแน่ แล้วเดินตรงเข้าไปข้างในบาร์แห่งนี้มีขนาดใหญ่ แบ่งออกเป็นสามชั้นชั้นหนึ่งเป็นล็อบบี้ มีเวที มีโซฟา ชั้นหนึ่งคึกคักมากที่สุดชั้นสองและชั้นสามมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า มักจะเป็นที่สังสรรค์ของคนรวยทั้งหลายหลินเซียงเดินไปที่เคาน์เตอร์ และถามว่า “ลู่สือเยี่ยนอยู่ชั้นไหนคะ?”พนักงานข้างหลังตกใจ ก่อนจะส่ายหัว “ฉันไม่รู้จักคนที่คุณพูดถึงค่ะ”ได้ยินดังนั้น คิ้วของหลินเซียงขมวดเข้าหากันคนคนนี้ไม่รู้จักลู่สือเยี่ยนจริงเหรอ?งั้นเธอต้องขึ้นไปชั้นบน ค้นหาทีละห้องสินะ?ดูเหมือนจะต้องทำอย่างนั้นหลินเซียงเดินไปที่ชั้นสอง แต่ตรงทางขึ้นบันได กลับถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนรูปร่างกำยำขวางไว้“ไม่มีการนัดหมาย ห้ามขึ้นครับ!”หลินเซียง “…”เธอหันไปมองซือเยี่ยน ก่อนจะเอนหัวเล็กน้อยซือเยี่ยนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย จัด
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
