เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 346
บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 347
เธอไม่ยอมแพ้ กดกริ่งต่อไป แต่ก็ยังไม่มีใครออกมาเปิดประตู ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ บรรยากาศยามฤดูใบไม้ร่วงเต็มไปด้วยความเย็น ลมที่พัดมาก็พาเอาความหนาวเย็นมาแตะผิว หลินเซียงลดมือลงและถอนหายใจอย่างจนใจ ก่อนจะหันหลังกลับและเดินจากไปเธอไปที่โรงแรมทันที แต่พอเข้าไปก็เห็นผู้จัดการโรงแรมกำลังไล่ลุงจ้าว“คุณครับ ที่นี่กำลังจะปิดปรับปรุง รบกวนออกไปด้วยครับ”ลุงจ้าวพูดว่า “ตอนที่ผมมายังปกติดีอยู่เลย ทำไมไม่นานก็จะปิดปรับปรุงแล้วล่ะ?”ผู้จัดการพูดว่า “คุณครับ อย่าทำให้เราลำบากเลยครับ”หลินเซียงเดินเข้าไป พูดว่า “ที่นี่ปิดปรับปรุงจริง ๆ หรือว่ามีคนสั่งให้พวกคุณทำ? ถ้าไม่ยอมบอก ฉันจะทำให้พวกคุณต้องปิดปรับปรุงจริง ๆ!”ผู้จัดการเห็นเธอแล้วก็ตกใจเล็กน้อย พูดว่า “ขอโทษครับ เรื่องนี้ผมไม่มีสิทธิ์บอก ขอโทษจริง ๆ ครับ ค่าห้องที่คุณจ่าย เราจะคืนให้เต็มจำนวน”สีหน้าของหลินเซียงดูไม่ดีนัก เธอหันไปมองลุงจ้าว “ลุงคะ เราไปกันเถอะ”พนักงานโรงแรมเหล่านี้ก็ทำตามคำสั่งจากเบื้องบนเหมือนกันลุงจ้าวยกกระเป๋า เดินตามหลังหลินเซียง ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“ตอนนี้จะทำยังไงดี? ตระกูลนี้ชัดเจนแล้วว่าไม่ปล่อย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 348
หลินเซียงพยักหน้าซือเยี่ยนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก ไม่นานก็หันไปมองเธอ และพูดว่า “ผมจะพาคุณไปครับ”หลินเซียงยิ้มบาง ๆ “อืม”บาร์ [เจวี๋ยเซ่อ]หลินเซียงลงจากรถ หันไปถามซือเยี่ยน “ลู่สือเยี่ยนอยู่ที่นี่เหรอ?”ซือเยี่ยนพยักหน้า “ใช่ครับ”ดวงตาของหลินเซียงแน่วแน่ แล้วเดินตรงเข้าไปข้างในบาร์แห่งนี้มีขนาดใหญ่ แบ่งออกเป็นสามชั้นชั้นหนึ่งเป็นล็อบบี้ มีเวที มีโซฟา ชั้นหนึ่งคึกคักมากที่สุดชั้นสองและชั้นสามมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า มักจะเป็นที่สังสรรค์ของคนรวยทั้งหลายหลินเซียงเดินไปที่เคาน์เตอร์ และถามว่า “ลู่สือเยี่ยนอยู่ชั้นไหนคะ?”พนักงานข้างหลังตกใจ ก่อนจะส่ายหัว “ฉันไม่รู้จักคนที่คุณพูดถึงค่ะ”ได้ยินดังนั้น คิ้วของหลินเซียงขมวดเข้าหากันคนคนนี้ไม่รู้จักลู่สือเยี่ยนจริงเหรอ?งั้นเธอต้องขึ้นไปชั้นบน ค้นหาทีละห้องสินะ?ดูเหมือนจะต้องทำอย่างนั้นหลินเซียงเดินไปที่ชั้นสอง แต่ตรงทางขึ้นบันได กลับถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนรูปร่างกำยำขวางไว้“ไม่มีการนัดหมาย ห้ามขึ้นครับ!”หลินเซียง “…”เธอหันไปมองซือเยี่ยน ก่อนจะเอนหัวเล็กน้อยซือเยี่ยนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย จัด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 349
มือของหลินเซียงเย็นเยียบจนเหงื่อออก!เขาจะหย่าจริง ๆ เหรอ!แต่เมื่อเห็นท่าทีที่ดูไม่ใส่ใจของเขา หลินเซียงก็ไม่กล้าเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง“ลู่สือเยี่ยน คุณจริงจังหรือเปล่า?”หลินเซียงถามหยั่งเชิงเพราะก่อนหน้านี้ เรื่องนี้ทำให้ทั้งสองทะเลาะกันบ่อยมากเขาพูดออกมาแบบนี้ เธอจึงไม่กล้าเชื่อง่าย ๆริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนยังคงดูเย็นชา “แน่นอนว่าจริง”เขาสูบบุหรี่ครั้งหนึ่ง ควันบุหรี่บดบังสีหน้าหล่อเหลาของเขา “แต่ในเวลาเดียวกัน ถ้าไม่ คุณผู้หญิงลู่ คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาปรากฏตัวต่อหน้าผม”หัวใจของหลินเซียงจมลงอย่างแรง!วันนี้เธอมาหาลู่สือเยี่ยน เพราะมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือถ้าเธอยอมหย่า เธอก็จะไม่ได้เจอเขาอีก!ไม่ต้องพูดถึงเรื่องขอความช่วยเหลือเลย!ลู่สือเยี่ยนมองเธออย่างขบขัน “ยังไงล่ะ? คิดดีแล้วหรือยัง?”นิ้วมือของหลินเซียงกำแน่น ก้มหน้าลงอยู่นานก่อนจะพูดว่า “ลู่สือเยี่ยน คุณจงใจใช่ไหม?”ลู่สือเยี่ยนเลิกคิ้ว “ผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายความว่ายังไง ผมตกลงหย่ากับคุณแล้วแท้ ๆ ยังอยากได้อะไรอีก?”หัวใจของหลินเซียงจมดิ่งลงไปอีกลู่สือเยี่ยนจับคางเธอ บังคับให้เธอมองหน้าเขา “หรือว่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 350
ในมุมมืดของห้อง บรรยากาศเต็มไปด้วยความเย้ายวนริมฝีปากของทั้งสองคนมีรสของเหล้าเจือปนลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นยืน ดึงหลินเซียงออกจากห้องส่วนตัวทันทีพอออกไปแล้ว ก็เห็นซือเยี่ยนยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนกับเทพเจ้าเฝ้าประตู จ้องมองเขาอยู่ลู่สือเยี่ยนเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา ไม่สนใจด้วยซ้ำ ดึงหลินเซียงออกจากบาร์เจวี๋ยเซ่อไปทันทีพอขึ้นรถ ทุกอย่างก็เริ่มควบคุมไม่ได้ลู่สือเยี่ยนประคองใบหน้าเธอ บดจูบเธอด้วยความเร่งรีบและรุนแรง ทันทีที่กดปุ่ม แผงกั้นตรงกลางก็เลื่อนลงมา บังสายตาจากด้านหน้าพื้นที่ด้านหลังแคบลงทันทีหลินเซียงถูกจูบจนรับมือไม่ไหวเธอผลักเขาออกไปโดยไม่รู้ตัวลู่สือเยี่ยนก็ไม่ได้ต่อสู้กับการผลักของเธอ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวของเขามองเธออย่างเย็นชา พลางเอนหลังพิงเบาะแล้ว พูดว่า “ลืมไป ต้องให้คุณเป็นฝ่ายรุกสิ”หลินเซียงหายใจไม่ทั่วท้องเธอจะรุกยังไง?เรื่องแบบนี้ ปกติเขาเป็นคนควบคุมเสมอไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน เขาเป็นฝ่ายที่แข็งแกร่งกว่า ไม่มีโอกาสที่เธอจะตอบโต้ลู่สือเยี่ยนหยิบบุหรี่ออกมาอีกมวน ก่อนจะจุดไฟ พื้นที่ด้านหลังจึงคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่หลินเซียงทนกลิ่นนี้ไม่ได้ จึ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 351
แต่ใครจะรู้ว่า ทันทีที่คำพูดของหลินเซียงหลุดออกมา ลู่สือเยี่ยนก็จับคอเธอแน่นแล้วกดเธอลงที่เบาะรถ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเธออย่างเย็นชา “เรียกผมว่าไงนะ?”หลินเซียงตกใจ ไม่คิดว่าจู่ ๆ เขาจะโกรธขึ้นมาแบบนี้“คุณ... คุณเป็นอะไรไป?”ก่อนหน้านี้เธอเรียกเขาแบบนี้ตลอดสีหน้าของลู่สือเยี่ยนดูหม่นหมองและเย็นชา ก่อนจะพูดเสียงเย็นว่า “ต่อไปห้ามเรียกผมแบบนี้อีก!”หลินเซียงตกใจจนตัวสั่น!ลู่สือเยี่ยนปล่อยเธอ ก่อนจะกดปุ่ม รอจนแผงกั้นเลื่อนขึ้น แล้วพูดเสียงเย็นชา “จอดรถ!”คนขับรีบจอดรถทันทีลู่สือเยี่ยนไม่ได้มองหน้าหลินเซียงด้วยซ้ำ “ลงไป!”หลินเซียงไม่เข้าใจ มองใบหน้าที่ดูเย็นชาของเขา และถามว่า “ลู่สือเยี่ยน คุณเป็นอะไรกันแน่?”ความเย็นชาของลู่สือเยี่ยนยิ่งเพิ่มขึ้น “อย่าบังคับผมต้องโยนคุณลงไปนะ!”หลินเซียงตัวสั่น รู้ว่าเขาทำได้แน่ จึงเปิดประตูลงจากรถแต่โดยดี!ประตูรถถูกปิดลง จากนั้นรถก็ขับออกไปลมหนาวพัดโชยมา หลินเซียงรู้สึกหนาวเหน็บอย่างบอกไม่ถูก!เขาเป็นอะไรไปกันแน่?ทำไมถึงไม่ยอมช่วยเธอ?จ้าวข่ายขโมยอะไรไป?ในเมื่อแน่ใจแล้วว่าเขาขโมยของจริง ทำไมไม่ส่งไปสถานีตำรวจ กลับเก็บไว้ที่บ้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 352
ในขณะนั้นเอง เธอได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง ไม่ไกลไม่ใกล้ แต่กลับทำให้หัวใจของเธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก รอบ ๆ มีร้านค้ามีการติดกล้องวงจรปิด แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจการเผชิญหน้ากับเหตุการณ์สองครั้งก่อนหน้านี้ทำให้เธอระมัดระวังตัวมากขึ้น เธอเร่งฝีเท้าเดินเร็วขึ้น และฝีเท้าที่ตามมาก็เร่งขึ้นเช่นกันหลินเซียงไม่กล้าหันหลังกลับไปมอง!เธอมองเห็นร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง จึงรีบวิ่งไปที่นั่น!จนกระทั่งเมื่อเธอเข้าไปในร้านสะดวกซื้อและหันหลังกลับไปมอง ก็เห็นผู้ชายคนนั้นยังคงยืนอยู่ข้างนอก แต่เมื่อเห็นว่าเธอเข้ามาในร้าน เขาก็ไม่ได้ตามเข้ามาในตอนนี้ หลินเซียงรู้สึกหวาดกลัวจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เธอไม่กล้าออกจากร้าน รีบไปนั่งข้างหน้าต่างและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อติดต่อใครสักคน แต่จะโทรหาคนดีล่ะ?ท่าทางของลู่สือเยี่ยนเมื่อครู่นี้ดูน่ากลัว ชัดเจนว่าไม่อยากเจอหน้าเธออีก ถ้าโทรหาเขา เขาจะรับสายไหม?แต่ถ้าไม่ใช่ลู่สือเยี่ยน จะมีใครช่วยเธอได้อีก?หลินเซียงรู้สึกหมดหนทางเป็นครั้งแรกเมืองใหญ่ขนาดนี้ เธอเหมือนไม่มีใครให้ขอความช่วยเหลือเธอค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออก เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 353
“ตายแน่!”“วิ่ง!”หลินเซียงไม่กล้าเสียเวลา วิ่งสุดชีวิต!ไม่ไกลนักมีร้านสะดวกซื้อ เธอวิ่งไปขอเจ้าของร้านให้ช่วยโทรแจ้งตำรวจได้!แต่ในขณะนั้น มีผู้หญิงสองคนเดินออกมาจากทางโค้งดวงตาของหลินเซียงเป็นประกาย รีบวิ่งเข้าไปคว้าแขนพวกเธอ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม “ทำไมพวกเธอถึงมาช้าจัง? ฉันรอพวกเธอตั้งนาน”ผู้หญิงสองคนมองเธอด้วยความประหลาดใจ “คุณ...”แต่หลินเซียงขยิบตาให้พวกเธอ ก่อนจะกระซิบว่า “มีคนสะกดรอยตามฉันค่ะ ช่วยฉันหน่อยได้ไหม?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของผู้หญิงทั้งสองคนก็ตึงเครียดทันทีผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ใครบอกให้เธอมาเร็วล่ะ พวกเราต้องแต่งหน้าก่อนออกจากบ้านนะ”ผู้หญิงอีกคนพูดว่า “ไปกันเถอะ ไปที่ตลาดกลางคืนกันดีกว่า มีของอร่อยเยอะแยะเลย”หลินเซียงพยักหน้า “ได้ ๆ”พวกเธอคุยกันเหมือนเพื่อนสนิทตอนเลี้ยวโค้ง หลินเซียงหันไปมองด้านหลัง ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ตามมาทันใดนั้น เธอถึงกับโล่งใจ!“ขอบคุณมากนะคะ”เธอมองผู้หญิงสองคนผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ไปเถอะ รีบออกไปจากที่นี่ ไม่งั้นเขาก็จะตามคุณอีก”อีกคนก็พยักหน้า “ใช่ คุณอยู่คนเดียวอันตรายนะ ทำไมไม่โทรแจ้งตำรวจล
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 354
ผู้หญิงสองคนมองผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นโบกมือ จากนั้นพวกเขาก็พาหลินเซียงไปตามทางเล็ก ๆปลายทางมีรถตู้คันหนึ่ง ถ้าหลินเซียงขึ้นรถตู้ เธอก็ไม่มีโอกาสรอดอีกแล้วตลอดทาง เธอไม่ได้ดิ้นรน ภายในใจเต็มไปด้วยความเศร้าโศก น้ำตาไหลไม่หยุด ราบกับสายลูกปัดที่ขาดวิ่นจนกระทั่งเห็นรถตู้ ขนตายาวของเธอก็สั่นไหวทันใดนั้นเธอก็ออกแรงที่มือ ก่อนจะบิดแขนของผู้หญิงสองคนนั้น“ว้าย!”ผู้หญิงทั้งสองคนร้องออกมา ก่อนจะรีบปล่อยหลินเซียง!บริเวณที่ถูกหลินเซียงบิดทิ้งรอยแผลเป็นฝังลึกเอาไว้!หลินเซียงใช้โอกาสนี้ หันหลังวิ่งหนี!ต้องวิ่ง!เธอจะไม่ยอมแพ้!“นังบ้าเอ๊ย รีบตามไป!”จากด้านหลัง เสียงด่าทอของผู้ชายดังขึ้นเป็ดที่ถึงปากกรงแล้วแต่กลับบินหนีไป เขาโกรธยิ่งกว่าอะไรซะอีก!ความกลัวและความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ ทำให้หลินเซียงมีแรงฮึดสู้มากขึ้น จนพวกเขาตามไม่ทัน!หลินเซียงกัดฟัน รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก!นั่นเป็นเพราะการออกกำลังกายอย่างหนัก ทำให้หายใจไม่สะดวกแต่ในขณะนั้น มีคนวิ่งตรงมาจากด้านหน้า!สีหน้าของหลินเซียงดูแย่ลงไปอีก!หรือว่าพวกเขายังมีพวกเดียวกันคอยดักอยู่?ไม่นานนักเธอก็เห็นหน้าคนที
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
