All Chapters of หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Chapter 371 - Chapter 380

ขนตาลู่เซียงสั่นไหว “หมายความว่ายังไง?”แต่ลู่สือเยี่ยนลูบหน้าเธอ แล้วหันหลังเดินจากไปหลินเซียงลุกขึ้นยืนโดยไม่รู้ตัว “ลู่สือเยี่ยน หมายความว่ายังไง อธิบายให้ฉันฟังหน่อย!”แต่ลู่สือเยี่ยนขึ้นไปชั้นบนแล้ว ไม่ให้คำอธิบายใด ๆหลินเซียงไม่เข้าใจความหมายของเขา ใจก็เริ่มจมดิ่งลงเขายังอยากจะทำอะไรอีก?เธอยอมไม่ขอหย่าแล้วไง แล้วเขาต้องการอะไร?เธอจับตะเกียบแน่นจนนิ้วมือสั่นเล็กน้อย!นานทีเดียว…กว่าเธอจะสงบลง นั่งลงกินข้าวต่อไปไม่ว่ายังไงข้าวก็ยังต้องกินไม่มีใครมานั่งสงสารเธอ เธอต้องสงสารตัวเองหลังจากกินข้าวไปหนึ่งชาม เธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปแต่กลับถูกพ่อบ้านมาขัดจังหวะ พูดว่า “คุณผู้หญิงครับ คุณชายสั่งไว้ว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณผู้หญิงต้องอยู่ที่นี่”หลินเซียงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ในฐานะคุณผู้หญิงลู่ก็ควรจะอยู่เคียงข้างเขาสินะเธอพูดว่า “ฉันขอกลับไปเก็บของก่อน”พ่อบ้านพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ขัดขวางเธออีกหลินเซียงกลับไปที่บ้านของซ่งซ่ง เก็บข้าวของของตัวเอง แล้วก็ทำความสะอาดบ้านโดยเฉพาะโซฟา เธอตัดสินใจซื้อตัวใหม่ แล้วทิ้งโซฟาเก่าไปทันทีพอทำทุกอย่างเสร็จ ท้องฟ้าก็ม

เสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชา “ไม่รักฉัน แล้วจะรักใคร”ฟู่จิ่นซิ่ว “…”ช่างมั่นใจเสียจริงถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่กล้าทำลายความมั่นใจของเพื่อนตัวเอง เดี๋ยวจะพลอยเดือดร้อนไปด้วยเขาเลยพูดว่า “นายพูดถูก เธอรักนายคนเดียว แต่นายต้องระวังเอาไว้ ว่าการที่เธอจะรักหรือไม่รักนาย มันขึ้นอยู่กับเธอ ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับนาย”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนดูไม่ดี ไม่อยากฟังเขาพูดอะไรต่อ จึงกดวางสายทันทีเหอะ!หลินเซียงไม่รักเขา?เป็นไปไม่ได้!ความทรงจำเหล่านั้นคอยเตือนเขาอยู่ตลอดเวลาว่าเธอรักเขา!…หลินเซียงทานอาหารเช้าเสร็จแล้วก็ออกไปลู่สือเยี่ยนลงมาข้างล่างหลังเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แล้ว แต่ไม่เห็นร่างเธออยู่ในห้องอาหาร เขามองไปที่พ่อบ้านแล้วถามเสียงเย็นชาว่า “เธออยู่ไหน?”พ่อบ้านพูดว่า “คุณผู้หญิงทานเสร็จก็ออกไปแล้วครับ”ใบหน้าหล่อเหลาของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลงไปอีกทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นสายจากอวิ๋นหลานดวงตาของเขาเย็นชาขึ้นทันที แต่ยังคงรับสาย “ครับ ป้าอวิ๋น”เสียงอ่อนโยนของอวิ๋นหลานดังขึ้น “สือเยี่ยน วันเกิดคุณย่าใกล้เข้ามาแล้ว งานเลี้ยงวันเกิดปีนี้เธอมีแผนอะไร

ซืออวี่มองเธอเดินจากไป จึงคลายใจลงเล็กน้อยเธอจะกล้าใช้งานภรรยาของเจ้านายให้ทำงานล่วงเวลาได้ยังไง เจ้านายคงจะจัดการเธอแน่!...หลินเซียงกลับมาถึงวิลล่าตระกูลลู่ แต่กลับเห็นว่าลู่สือเยี่ยนอยู่ที่นั่นโดยไม่คาดคิด ขณะนั้นเขานั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มแสดงออกถึงความเย็นชาและเฉยเมยหลินเซียงก้มหน้าลงเล็กน้อย ไม่มีแววอารมณ์ใด ๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนทันทีเสียงฝีเท้าดังตามมาจากด้านหลังหลินเซียงเปิดประตูห้องนอน ทันใดนั้นก็ถูกแขนแข็งแรงของชายหนุ่มโอบรัดรอบเอว เธอถูกดึงตัวไปพร้อมกับลมหายใจร้อนผ่าวที่แตะลงมาบนริมฝีปากดวงตาของหลินเซียงเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนผลักเขาออกไปอย่างแรง “ทำอะไร!”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลงเล็กน้อย “ทำตัวใกล้ชิดกับเมียไง มองไม่ออกเหรอ?”หลินเซียงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันไม่มีอารมณ์”แต่ลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามา แล้วคว้าตัวเธอไว้ “เรื่องแบบนี้ แค่ผมมีอารมณ์ก็พอแล้ว”เขาจับท้ายทอยเธอแล้วจูบลงไปอย่างรุนแรงหลินเซียงหลบหนีอย่างต่อเนื่อง ไม่ยอมให้เขาจูบลู่สือเยี่ยนโกรธจัด มือที่จับท้ายทอยของเธอออกแรงเล็กน้อย เธอจึงขยับตัวไม่ได้ เลยต้องปล่อยให้เขาจูบ

หลินเซียงถอนหายใจด้วยความโล่งอกโชคดีที่ได้ทำงานที่บ้านไม่งั้นเธอคงไปทำงานสายในวันที่สองที่เพิ่งเริ่มงานใหม่ ซึ่งมันจะดูแย่มากไม่สิคนที่แย่ไม่ใช่เธอ แต่เป็นลู่สือเยี่ยน คนไร้จิตสำนึกนั่นต่างหาก!เมื่อคืนเขารุนแรงราวกับไม่ได้แตะต้องผู้หญิงมาแปดชาติ!แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง?เมื่อคืนก่อนเขายังเปิดห้องกับดาราสาวอยู่เลย...เมื่อนึกถึงตรงนี้ หลินเซียงก็รู้สึกคลื่นไส้ เธอลงจากเตียง เดินโซเซเข้าห้องน้ำแล้วอาเจียนออกมาลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามาเห็นเธอกำลังเดินโซเซเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของเธอ สีหน้าของเขาก็มืดลง ก่อนจะเดินเข้าไปหา และลูบหลังเธอเบาๆ แล้วถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "เป็นอะไรไป?""อย่ามาแตะต้องฉัน!"หลินเซียงผลักเขาออกอย่างแรงอาเจียนจนน้ำตาคลอเบ้ากระทั่งมีน้ำตาเอ่อคลอในดวงตา ใกล้จะไหลออกมาเต็มทีสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจราวกับว่าเขาเป็นสิ่งสกปรกสีหน้าของลู่สือเยี่ยนมืดลงทันที "คุณคิดว่าผมสกปรกงั้นเหรอ?"หลินเซียงไม่พูดอะไรต่อ ก่อนจะอาเจียนออกมาอีกครั้งจนกระทั่งไม่มีอะไรในท้องที่จะอาเจียนออกมาได้อีก เธอจึงรู้สึกดีขึ้นบ้าง หลังจากบ้วนปากเสร็จ เธอก็ถอน

ท่าทีของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส ซ่งซ่งที่อารมณ์เดือดพล่านอยู่แล้วระเบิดออกทันที “ฉันจะซื้อหรือไม่ซื้อมันก็เรื่องของฉัน แต่ที่เธอแย่งของไปจากมือฉันแบบนี้ มันคืออะไร? หรือว่าเธอไม่มีมารยาทเลย?”เด็กสาวชะงักทันที แล้วมองผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าเยว่เยว่ด้วยสีหน้าเศร้าหมองฉู่เยว่เยว่กอดอกนั่งอยู่บนโซฟา จ้องมองหลินเซียงผ่านแว่นกันแดด แล้วพูดว่า “ฉันจ่ายให้สองเท่า แต่ฉันจะเอาเสื้อตัวนี้”ซ่งซ่งเยาะเย้ย “มีเงินแล้วคิดว่าตัวเองทำอะไรก็ได้หรือไง เคยคิดถึงหัวอกพนักงานขายไหม การปั่นราคาที่เกินกว่าราคาสินค้าถือเป็นการก่อกวนตลาด ทำเป็นจะจ่ายให้สองเท่า ซื้อชีวิตตัวเองเหรอ?”ใบหน้าของฉู่เยว่เยว่ที่ซ่อนอยู่ใต้หน้ากากเย็นชาลง“ตอนนี้เสื้ออยู่ในมือเรา เราเอามาแล้ว เธอจะทำยังไงล่ะ?”คำพูดที่โอหังมาก!อารมณ์ของซ่งซ่งยิ่งระเบิด “เจ้าเล่ห์มากนักใช่ไหม เธอเย่อหยิ่งขนาดนี้ ทำไมถึงต้องใส่หมวก ใส่หน้ากาก ใส่แว่นกันแดดด้วย หรือว่าทำเรื่องไม่ดีไม่งามเอาไว้แล้วกลัวคนอื่นจำได้ อ้อ แม่นั่นเรียกเธอว่าเยว่เยว่ใช่ไหม เธอคงเป็นดาราที่ชื่อฉู่เยว่เยว่สินะ มือที่สามในความรักของคนอื่นใช่ไหมล่ะ?”เด็กสาวที่อยู่ข้า