บททั้งหมดของ หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: บทที่ 261 - บทที่ 270

แต่ในวินาทีถัดไป แก้มก็รู้สึกคันที่แก้มอีกครั้ง เธอจึงลืมตาขึ้นอย่างไม่พอใจ“ทำอะไร?”ลู่สือเยี่ยนยืนอยู่ข้างเตียง ปล่อยผมของเธอลง แล้วพูดเสียงเรียบ “นอนหลับสบายจริง ๆ ด้วย”หลินเซียงถูกปลุกขึ้นมา เดิมทีก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว ตอนนี้ได้ยินเขาพูดแบบนี้อีก สีหน้ายิ่งย่ำแย่ จึงลุกขึ้นพูดว่า “มีอะไรหรือเปล่า?”เขาไม่ได้ยุ่งอยู่กับงานหรอกเหรอ?เธอก็ไม่ควรอยู่ข้างนอกก็ถูกแล้วผู้ชายคนนี้ ไม่หาเรื่องสักวันจะรู้สึกไม่สบายใจหรือไง?เมื่อเห็นเธอกำลังจะโมโห ลู่สือเยี่ยนก็หัวเราะเบา ๆ แล้วเอามือลูบหัวที่ยุ่งเหยิงของเธอพลางพูดว่า “เก็บของแล้วออกไปข้างนอกกับผมหน่อย”พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปจากห้องนอนเล็กหลินเซียงคว้าหมอนมาปาใส่ประตูอย่างโมโห!ผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงทำตัวน่ารำคาญขึ้นเรื่อย ๆ?…ครึ่งชั่วโมงต่อมาหลินเซียงออกมาจากห้องนอนเล็ก ถามด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “ไปไหน?”ลู่สือเยี่ยนโยนเสื้อโค้ตให้เธอ แล้วพูดว่า “ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง”หลินเซียงรับเสื้อโค้ตมาใส่ แล้วเดินไปที่ประตูโดยไม่ลังเลลู่สือเยี่ยนจ้องมองแผ่นหลังที่บอบบางของเธอ ดวงตาของเขามืดมนลงตอนนี้เย็นมากแล้วท้องฟ้าเต็มไปด

ลู่สือเยี่ยนพูดว่า “ฟังจากปากคุณเอง น่าสนใจกว่า”หลินเซียงหัวเราะขึ้นมาทันที “ได้สิ ฉันเล่าเรื่องของฉัน คุณก็เล่าเรื่องของคุณ เป็นไง?”ลู่สือเยี่ยนมองรอยยิ้มสดใสในดวงตาของเธอ ดวงตาของเขามืดมนลงเล็กน้อย ก่อนพยักหน้า “ได้”หลินเซียงลุกขึ้นทันที ก่อนพูดว่า “เล่าเรื่องต้องมีเหล้า ไม่งั้นไม่สนุก”ลู่สือเยี่ยนมองเธอที่รีบไปเอาเหล้า ดวงตาของเขาลึกซึ้งกว่าเดิม นึกถึงตอนที่เธอดื่มจนเมา จึงไม่ได้ห้ามปรามหลินเซียงยกเบียร์มาหนึ่งโหล วางไว้ข้างหน้าเขาหนึ่งกระป๋อง ข้างหน้าเธอหนึ่งกระป๋องเปิดฝาแล้วดื่มเข้าไปอึกหนึ่ง เธอก็หลับตาพริ้ม “นี่แหละ รสชาติที่ใช่!”ลู่สือเยี่ยนดึงฝาออก จิบเข้าไปคำหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม แสดงสีหน้าแบบที่หาได้ยากหลินเซียงพูดว่า “งั้นฉันเริ่มก่อนแล้วกัน ฉันโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า”พูดจบ เธอก็เลิกคิ้วมองลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยรอยยิ้มเยาะ “แค่นี้เองเหรอ?”หลินเซียงพยักหน้า “ใช่”เขาหัวเราะเบา ๆ พูดว่า “ผมเคยเป็นโรคความจำเสื่อม”หลินเซียง “…”โอเคเดิมทีอยากรู้เรื่องพิเศษ ๆ จากปากเขา แต่ลืมไปว่าเขาเป็นคนใจแคบและเจ้าเล่ห์ มีแต่เขาที่ทำให้คนอื่นเสี

ซือเยี่ยนส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่ อย่าพูดมั่วซั่ว เหตุผลที่ฉันคิดว่าคุณหนูเซี่ยดีกว่า เพราะตอนนั้นเธอเคยช่วยชีวิตประธานลู่ เธอถึงกับยอมเสียขาข้างหนึ่ง ผู้หญิงแบบนี้ไม่สมควรได้รับการทะนุถนอมเหรอ?”ซ่งจั่วจ้องมองเขาอย่างลึกซึ้ง แล้วพูดขึ้นมาว่า “นายคิดแบบนี้ พวกเขาก็คงมั่นใจมากว่าหลอกทุกคนได้ จริงไหม?”ซือเยี่ยนอึ้งไป “นายหมายความว่ายังไง?”ซ่งจั่วส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “ไม่เข้าใจก็ช่างเถอะ”พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป แต่เดินไปได้สองก้าวเขาก็หันกลับมา มองซือเยี่ยนอย่างจริงจังแล้วพูดว่า “ต้องปกป้องคุณหลินให้ดี ไม่งั้นคราวนี้นายไม่รอดแน่”ในขณะที่ซือเยี่ยนกำลังงงงวย ซ่งจั่วก็หันหลังเดินจากไปอีกครั้งซือเยี่ยนยืนอยู่ที่เดิม อึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะกลับมาคิดได้ประธานลู่สั่งให้เขาปกป้องคุณหลินงั้นเขาก็จะปกป้องด้วยชีวิต!หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เขาก็เข้าใจแล้ว เขาเป็นแค่ลูกน้อง ชีวิตของเขาเป็นของลู่สือเยี่ยน เขาแค่ต้องทำตามคำสั่งของลู่สือเยี่ยนก็พอ!อย่าคิดเรื่องอื่นแทน!…หลินเซียงถูกเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ปลุกให้ตื่นเธอรับโทรศัพท์อย่างงัวเงีย “ฮัลโหล?”“หลินเซียงที่รัก ฉ

น่าเสียดาย โลกนี้ไม่มีคำว่าถ้า!ไม่มียารักษาความเสียใจ!ไม่งั้นเธอคงกินไปแล้ว!เธอหันไปมองนอกหน้าต่าง ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันลู่สือเยี่ยนมองไปที่หน้าต่างอีกด้าน บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนตึงเครียดถึงที่สุด!เมื่อมาถึงเฝ่ยชุ่ยจู ลู่สือเยี่ยนทึ่เพิ่งลงจากรถ ก็มีร่างเล็ก ๆ วิ่งเข้ามาหาเขาทันที!“พี่สือเยี่ยน!”เจียงเนี่ยนอวี๋มองลู่สือเยี่ยนด้วยดวงตาเป็นประกาย แต่ยังไม่ทันจะเข้าใกล้เขา ซ่งจั่วก็เข้ามาขวางไว้เจียงเนี่ยนอวี๋ตบหน้าซ่งจั่วอย่างแรง“แกเป็นใคร? กล้ามาขวางฉัน? เชื่อไหม ฉันจะฟ้องพี่สือเยี่ยนให้เขาไล่แกออก!”ไม่มีใครคาดคิดว่าเจียงเนี่ยนอวี๋จะลงมือ คิ้วของหลินเซียงขมวดเข้าหากันทันที พลางจ้องมองไปที่ซ่งจั่วถึงแม้ว่าเขาจะเป็นลูกน้องของลู่สือเยี่ยน แต่ซ่งจั่วก็ไม่เคยทำอะไรที่ทำให้เธอเดือดร้อน แม้มีปฏิสัมพันธ์ไม่มาก แต่เธอก็ไม่เคยมีความแค้นส่วนตัวกับเขาสีหน้าของลู่สือเยี่ยนเปลี่ยนไปทันทีซ่งจั่วหันหน้าไป ยิ้มให้เจียงเนี่ยนอวี๋อย่างสุภาพ “ไม่เชื่อครับ”เพียงประโยคเดียวก็ทำให้เจียงเนี่ยนอวี๋ที่ยังคงอารมณ์ร้ายหน้าซีดเผือด!เธอจ้องมองซ่งจั่วอย่างร้ายกาจ แล้วก็ตีหน้าเศร้า ท

รถจอดที่หน้าประตูของเฝยชุ่ยจู ลู่สือเยี่ยนไม่ได้ลงจากรถ หลินเซียงลงจากรถคนเดียวเมื่อเห็นรถขับออกไป เธอก็ถอนหายใจ แล้วหันไปทางซูเปอร์มาร์เก็ต ตั้งใจจะไปซื้อของเตรียมทำอาหารเย็นมื้อสุดท้ายแล้วพอคิดว่าหลังจากวันนี้ เธอจะได้ไปจากเขา ได้กลับไปเป็นอิสระ เธอก็รู้สึกมีความสุขมาก!หลังจากซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเสร็จ แล้วส่งใบเสร็จให้ลู่สือเยี่ยน พอได้รับเงินโอนจากเขา เธอก็ยิ้มมุมปาก ถือถุงซื้อของเดินกลับไปที่เฝ่ยชุ่ยจูแต่พอเดินผ่านทางแยก ก็มีคนสองคนวิ่งออกมา ลากเธอเข้าไปในตรอก เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็หมดสติไปแล้ว!ขณะเดียวกันไม่ไกลนัก ร่างกายที่กำยำแข็งแรงก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว!คนสองคนนั้นอุ้มหลินเซียงขึ้นรถ คิดว่าภารกิจครั้งนี้ง่ายมาก แต่ในวินาทีต่อมา ในบรรดาพวกเขาสองคน คนหนึ่งโดนเตะเข้ากลางกบาล!แรงเตะนั้นหนักมาก ทำเอาสองคนนั้นล้มลงสลบไปทันที!ซือเยี่ยนจัดเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปคนสองคนนั้น แล้วส่งให้ซืออวี่ ก่อนจะมองไปที่หลินเซียงในรถเธอหมดสติไปแล้วซือเยี่ยนขมวดคิ้ว หันไปเก็บผักและเนื้อสัตว์ที่ตกอยู่ แล้วอุ้มหลินเซียงเดินไปที่เฝ่ยชุ่ยจูพนักงาน