บททั้งหมดของ หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: บทที่ 271 - บทที่ 280

หลินเซียงไม่กล้าคิดมากไปกว่านี้ เพราะก่อนหน้านี้ เธอผิดหวังกับบางเรื่องมาหลายครั้งแล้ว เธอจึงพูดว่า “เทศมณฑลอันไม่ปลอดภัย ฉันอยากออกไปตอนนี้เลย”ลู่สือเยี่ยนได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว “คิดว่าถ้าคุณออกจากเทศมณฑลอันไปแล้วจะปลอดภัยงั้นเหรอ?”หลินเซียงเงยหน้ามองเขา “ฉันพอจะรู้ว่าใครเป็นคนจ้องเล่นงานฉัน ฉันแค่ต้องออกไปให้พ้นจากอิทธิพลของพวกเขา พวกเขาถึงจะหาฉันไม่เจอ”ลู่สือเยี่ยนกล่าวว่า “เธอคิดง่ายไปแล้ว หลินเซียง วงการคนมีอำนาจนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเครือข่ายคนรู้จัก เธอคิดว่าออกจากเทศมณฑลอันแล้วจะปลอดภัย แต่เธอรู้ได้ยังไงว่าเมืองที่เธอไปนั้นไม่มีใครที่สนิทสนมกับคนในเทศมณฑลอัน?”หลินเซียงขมวดคิ้วมองเขา “นายหมายความว่ายังไง?”ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่ลึกลับและกล่าวว่า “อยู่ต่อ ฉันจะปกป้องเธอ”ริมฝีปากซีดเซียวของหลินเซียงบีบเป็นเส้นตรงทันที เธอไม่อยากอยู่ต่อ แต่เขาก็พูดถูก เธอไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้ อยู่กับเขาอาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ลึก ๆ แล้ว เธอรู้สึกต่อต้านเธอคิดว่าทุกอย่างจบลงแล้ว แต่ผลลัพธ์กลับ… ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวเธอ เธอจึงลืมตาขึ้นมองลู่

ซ่งซ่งถอนหายใจ “หลังจากฉันกลับไปทำงาน ฉันก็วางแผนจัดกิจกรรมขึ้นมา ผู้จัดงานคือเขา เขาส่งของมาจัดแสดง แต่ฉันดันทำมันแตกเสียหาย ของชิ้นนั้นมีมูลค่าถึงห้าล้านหยวน บริษัทฉันกลัวรับผิดชอบเลยไล่ฉันออก ฉันเลยต้องขายตัวเอง... อ๊ะ ไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ!”หลินเซียงฟังแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีแผนการอะไรซ่อนอยู่ เธอจึงถามว่า “แล้วของที่แตกนั้น เธอเก็บไว้ไหม?”ซ่งซ่ง “เปล่านะ คนของเขารีบเก็บไปหมดแล้ว”หลินเซียงยกมือขึ้นมาปิดหน้าผากอย่างหมดหนทาง ถ้าก่อนหน้านี้แค่สงสัย ตอนนี้ก็มั่นใจแล้วฟู่จินซิ่วจงใจวางแผนให้ซ่งซ่งตกอยู่ในสถานการณ์นี้หลินเซียงถาม “ซ่งซ่ง เธอยังใช้บัญชีเสริมติดต่อกับฟู่จินซิ่วยู่ไหม?”ซ่งซ่งตอบ “ใช้อยู่ เขาทำฉันขนาดนี้ ฉันต้องเอาคืนให้สาสม!”หลินเซียงโล่งใจ “ดีมาก ตอนนี้ฉันจะโอนเงินไปให้ เธอให้เงินเขาแล้วรีบไปจากที่นั่นเลยนะ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่รัก จุ๊บจุ๊บจุ๊บ!”ซ่งซ่งจุ๊บจูบลงบนโทรศัพท์มือถืออย่างรัว ๆหลินเซียงวางสายแล้วโอนเงินห้าล้านหยวนให้ซ่งซ่งทันทีถึงแม้เธอจะเดาว่าฟู่จินซิ่ววางแผนหลอกลวงซ่งซ่ง แต่หลักฐานก็ถูกคนของเขารีบเก็บไปหมดแล้ว พวกเธอไม่มีหลักฐานอะไรเลย จึง

“กรี๊ดดด”เจียงเนี่ยนอวี๋แสดงอาการคลุ้มคลั่ง แค้นทุบทำลายข้าวของในห้องจนเละเทะ กว่าจะสงบลงได้ก็เหลือเพียงความยุ่งเหยิงอย่างไรก็ตาม สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและความไม่พอใจทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ลู่สือเยี่ยน เพราะผู้หญิงคนนั้น ถึงกับบังคับให้เธอไปขอโทษ!ผู้หญิงคนนั้นสมควรได้รับ?เจียงเนี่ยนอวี๋พยายามสงบสติอารมณ์ แล้วโทรหาเจียงจิ่นหรง เล่าเรื่องราวทั้งหมดด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ แต่เปลี่ยนเรื่องการลักพาตัวเป็นการเชิญหลินเซียงมาเป็นแขกเจียงจิ่นหรงฟังจบก็เงียบไปนาน ก่อนจะพูดว่า “เจียงเนี่ยนอวี๋ พ่อบอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น ทำไมไม่เชื่อฟังพ่อบ้าง?”เจียงเนี่ยนอวี๋คิดว่าตัวเองหูฝาด พ่อที่รักเธอที่สุด เมื่อไหร่กันถึงพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวดขนาดนี้ ถึงกับเรียกชื่อเต็มของเธอด้วย!เจียงเนี่ยนอวี๋ยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้นไปอีก“คุณพ่อคะ คราวนี้เป็นลู่สือเยี่ยนที่รังแกหนู ทำไมพ่อไม่ช่วยหนู กลับมาดุหนูอีก”เจียงจิ่นหรงที่ปลายสายถึงกับกุมขมับ ก่อนหน้านี้เขาเลี้ยงดูลูกสาวอย่างตามใจ ยึดมั่นในหลักการที่ว่าลูกสาวมีฐานะดี หนำซ้ำยังสูงส่ง จึงทำให้เจียงเนี่ยนอวี๋ไม่เคย

“ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังของผู้ชายดังขึ้นหลินเซียงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย หันไปมองก็เห็นลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่บนเก้าอี้ ตรงหน้าเขาวางคอมพิวเตอร์ไว้ เขาไม่ได้สวมเสื้อลำลอง แต่ตอนนี้สวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว นั่งพิงโซฟาอย่างสบาย ๆ ปกเสื้อเปิดเผยให้เห็นกล้ามอกอย่างเลือนราง และยังมองเห็นรอยขีดข่วนอยู่หลายแห่งหลินเซียงพูดว่า “ลู่สือเยี่ยน ทำอย่างนี้มันสนุกตรงไหน?”ลู่สือเยี่ยนได้ยินคำพูดของเธอก็หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “สนุกสิ สนุกมากด้วย”เขาลุกขึ้น เดินเข้ามาหา แล้วโน้มตัวลงลูบหน้าเธอ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวฉายแววเจ้าเล่ห์ “มีผู้หญิงให้นอนกก ผมต้องมีความสุขอยู่แล้ว จะไม่สนุกได้ยังไง?”หลินเซียงมองเขาอย่างเย็นชา ไม่ได้โกรธเคืองอะไรเธอลุกขึ้นช้า ๆ ปล่อยให้ผ้าห่มไหลลง เผยให้เห็นรอยจ้ำตามร่างกายลู่สือเยี่ยนมองตาม ดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อยหลินเซียงยกริมฝีปากแสยะยิ้ม แชะพูดว่า “ถ้าจะว่าอย่างนั้นก็คงสนุกจริง ๆ นั่นแหละ นอนกับคุณไม่ต้องเสียเงิน ถ้าไปหาพวกเด็กบาร์โฮสต์ยังต้องเสียเงิน”เธอจะลงจากเตียง แต่ผู้ชายก็ผลักเธอนอนราบลงไปบนเตียงทันที“ในเมื่อสนุกขนาดนี้ ทำซ้ำอีกหลาย ๆ ครั้งก็น่าจ

"คุณนั่งข้างหน้า" น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลง บ่งบอกถึงความเด็ดขาดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ เซี่ยหว่านทำได้เพียงแต่ตอบตกลง "ค่ะ"เมื่อกลับมาถึงเฝ่ยชุ่ยจู เซี่ยหว่านเดินตามออกมาจนถึงหน้าห้องชุด ซ่งจั๋วหยิบเอาคีย์การ์ดออกมาแตะที่ประตู หัวใจของเธอพลันเต้นแรงขึ้นมาทันใดหลังจากเดินเข้าไปแล้ว เซี่ยหว่านก็พูดขึ้นว่า "ที่นี่มีหลายห้องด้วยนี่นา ฉันพักที่นี่ก็ได้ จะได้สะดวกในการดูแลคุณด้วย ดีไหมคะ"แก้มของลู่สือเยี่ยนยังคงแดงระเรื่ออยู่บ้าง เมื่อเข้ามาในห้องชุด เขาก็กวาดตามองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบร่างของหลินเซียงเขานั่งลงบนโซฟา หลับตาลงแล้วพูดกับซ่งจั๋วว่า "ไปบอกผู้จัดการให้เปิดห้องเพิ่มอีกห้อง""ครับ" ซ่งจั๋วพยักหน้ารับ แล้วหันไปมองเซี่ยหว่าน "คุณเซี่ย เชิญทางนี้ครับ"แต่เซี่ยหว่านกลับมองไปที่ลู่สือเยี่ยน "สือเยี่ยน ให้ฉันพักที่นี่เถอะ ฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนคุณ ฉันจะทำกับข้าวให้คุณกินด้วย อยู่ดูแลคุณหลังกลับมาจากทำงาน ไม่ดีเหรอ?"ลู่สือเยี่ยนกลับพูดว่า "มันไม่เหมาะสมหรอก"สีหน้าของเซี่ยหว่านแข็งค้างในเมื่อลู่สือเยี่ยนพูดแบบนี้แล้ว ถ้าเธอยังตื๊อต่อไปอีก คงจะทำให้เขารำคาญแน่ เพราะก่อนหน้านี